Íslendingaþættir Tímans - 16.03.1974, Blaðsíða 5

Hörður Sigfússon
Fæddur 24. desember 1919
Dáinn 24. janúar 1974
Svo hljóður hvarfst þú, og háttvis
kvaddir
það heyrðist ekki sem reiðarslag.
Þvi eðli þitt var hin þögla göfgi,
sem þjáning breytir i sólskinsdag.
Frá æsku þinni þú ætið geymdir
það allt, sem foreldrar kenndu þér.
Það reyndist vel þetta veganesti
sá vöknar ei, er þær hlifar ber.
Til höfuðstaðar þó leið þin lægi
og leystir störf þar af höndum vel,
þú áttir rætur i ranni feðra
sú ræktin nær yfir gröf og Hel.
Og kona og börn þinni ástúð undu
og einnig móðir og systkin kær
þvi heimilið var þér helgur reitur
um húsið andaði friðarblær.
Og alll hið smáa þú örmum varðir
þér unni jafnan hið veika lið
þvi börnin hændust að hlýju þinni
og hjá þér fundu þau vörn og grið.
En þegar voraði var svo gaman
að vitja ieiða um fjallastig
þá tókst þú hnakkinn, á hestinn
lagðir
þú heyrðir öræfin kalla á þig.
umst suður fyrir rúmum 10 árum. Þá
skýrðist mynd hans,og þá fundum við,
að hann taldi okkur til vina sinna. Ef
hann hafði tima, þegar hann var hér á
ferð, leit hann jafnan heim til okkar,
ávallt glaður og hress, lét fjúka gam-
anyrði, áður en hann heilsaði, og brátt
glumdi i ibúðinni af gamanmálum
hans og hlátri — og engan hef ég heýrt
hlæja innilegar.
Það var ekki langt um liðiö, frá þvi
að þau hjón heimsóttu okkur siðast, —
og einhvernveginn finnst mér nú, að
þá hafi Jóhannes verið að koma til að
kveðja — það var að visu stutt stund,
en eftirminnileg. — Sú stund mun okk-
ur hjónum seint úr minni iiða. —
Samúð okkar ílyt ég öllum aðstand-
endum.
Halldór Þorsteinsson.
Nú bið ég drottinn, sem meinin mýkir
að minnast ástvina á sorgarstund.
Það glatast ekkert þeim góðu vinum
sem glaðir trúa á endurfund.
Og ennþá Landsveitin huga heillar
þó hafi myrkvazt um stundarbil.
En Hekla og Bjólfell þér brosa að
nýju
og bjóða hollvinum fagnaðs til.
Þ.S.
f
Mig setti hljóðan, er ég að morgni
þess 25. þ.m. frétti andlát mins góða
vinar, Harðar, en hann lézt skyndilega
kvöldið áður. Fyrir skömmu höfðum
við hjónin verið að skemmta okkur
með Herði og konu hans, eins og við
gerðum oft i seinni tið, og vorum jafn-
framt búin að ákveða, hvenær við
færum aftur út saman. Þá kvaddi hann
okkur með sinu hlýja brosi og þéttu
handtaki. Þá kom mér ekki i hug að
það yrði siðasta skiptið.
Hörður var fæddur að Skarði i Land-
mannahreppi i Rangárvallasýslu
þann 24/12 1919. Foreldrar hans voru
hjónin Sigfús Guðnason og Jóna
Jónsdóttir. Sigfús var sonur Guðna
fyrrum bónda i Skarði, en sú ætt hefur
búið þar mann fram af manni um all-
langt skeið. Jóna kona hans var ættuð
úr Arnessýslu. Árið 1920 flytja þau
hjón að Háfi i Djúpárhreppi, og búa
þar til ársins 1934, en þá flytja þau til
Reykja'vikur og bjuggu i Blönduhlið,
en nytjuðu einnig jörðina Kirkjuból.
Búrekstur þeirra var aðailega
mjólkurframleiðsla, en alltaf höfðu
þau eitthvað af hestum, en það var
nauðsynlegt vegna búrekstursins, þvi
að þá var vélaöldin ekki skollin á, og
svo hafa þeir Skarðsverjar alltaf verið
hesthenigðir, og virðist það fylgja
ættinni nokkuð fast. Þau hjón
eignuðust 11 börn, tvö dóu i æsku en
hin náðu öll fullorðins aldri.
Hörður ólst upp hjá foreldrum sinum
og vann á búi foreldra sinna til fullorð-
ins ára. Hann var næst elztur sinna
systkina og elztur af bræðrunum og
þvi ekki óliklegt að hann hafi verið
styrkasta stoð föður sins við bústörfin,
meðan þau yngri voru að vaxa upp.
Hann vandist þvi ungur öllum
bústörfum, þar með að hirða og
umgangast búpening. Ahugi hans fyrir
hestum og hestamennsku vaknaði
snemma, og hafði hann mikið yndi af
þeim eins og hann átti kyn til. En
starfs sins vegna gat hann ekki sinnt
þessu hugðarefni sinu eins mikið og
hann hefði kosið.
Arið 1941 réðst hann til Almenna
byggingarfélagsins og vann hjá þvi
óslitið i nær 30 ár, eða þar til félagið
hætti störfum. Vinna hans var marg-
þætt. Hann vann mikið við keyrslu, oft
með stóra bila i véla og tækja-
flutningum. Einnig vann hann mikið
með þungavinnuvélum og þess á milli
á verkstæðum. Eftir að Almenna
byggingarfélagið hætti störfum, rak
hann ásamt fleirum vélaverkstæði i
tvö ár. Eftir það vann hann á véla-
verkstæðum, og nú að siðustu hjá
Hegranum h/f. Hann var félagi i járn-
smiðafélaginu og var með hinu langa
og giftudrjúga starfi sinu búinn að
vinna sér þar full félagsréttindi.
Svo sem að framan greinir, hefur
Hörður unnið meginhluta ævi sinnar
við bila, vélar og viðgerðir á þeim. Ég
er ekki kunnugur starfi hans þar, en
eftir þvi sem ég bezt veit, hefur hann
reynzt dugmikill og traustur starfs
íslendingaþættir
5