NT - 20.11.1984, Qupperneq 9

Þriðjudagur 20. nóvember 1984 9
■ Ellilífeyrisþegi getur sparað sér nokkurt fé
með því að fá þriggja mánaða lyfjaskammt
afgreiddan í einu lagi. Gamla fólkið notar í
mörgum tilfellum nokkrar tegundir lyfja og
þegar keyptur er þriggja mánaða skammtur af
hverju lyfi, geta þetta orðið þó nokkur glös. í
lyfjaversluninni er þó ekki settur leiðbeininga-
miði nema á eitt glas af hverri lyfjategund.
Hvers konar
þjónusta er
þetta eiginlega?
Ólaffur B.
Guðmundsson yffir-
lyfjafræðingur,
Reykjavíkurapóteki
■ Orsökin er einfaldlega sú
að við höfum orðið vör við að
ef notkunarleiðbeiningar
fylgja hverju glasi, er hættara
við að fólk taki úr fleiri en einu
glasi af sömu tegund. Þetta er
sem sagt nokkurs konar örygg-
isráðstöfun af okkar hálfu.
Pegar glasið með notkunar-
leiðbeiningunum er tómt er
svo einfaldast að fylla á það
aftur úr öðru glasi.
Okkur mundi að sjálfsögðu
ekki muna neitt um það að
vélrita upp þessar leiðbeining-
ar, en við álítum að það bjóði
hættunni heim.
Hvað kostar karfan?
■ Hvað skyldi innihaldið í þessari innkaupakörfu kosta? Við
getum upplýst að það kostaði 2.619 krónur og 85 aura fyrir ári síðan.
Það er verslunin Mikligarður sem heldur upp á árs afmæli sitt með
þessari getraun meðal annars. $á sem kemst næst réttu svari fær
innihald körfunnar í verðlaun. Svo nú er bara að vera nákvæmur!
Lesendur hafa ordid
Herra ritstjóri.
■ Hér um daginn lenti ég í því eina
ferðina enn að þurfa að hafa síma-
samband við opinbera stofnun í
Reykjavík. Eftir að hafa rætt nokkra
stund við símastúlkuna urn vandamál
mitt til þess að fá úr því skorið við
hvern ég myndi eiga að tala, kom í
Ijós að sá maður var upptekinn í
símanum og ég þurfti því að bíða eftir
honum nokkurn tíma.
Það kom svo náttúrlega í Ijós að
þetta var ekki „hans borð”, heldur
átti ég að tala við allt annan mann.
Þegar ég loksins komst í samband við
hinn rétta, gekk að vísu allt greiðlega
fyrir sig og vandamál mitt leystist án
frekari vandkvæða.
í sjálfu sér hefði þetta allt saman
verið gott og blessað ef ég hefði búið
í Reykjavík og þar at leiðandi ekki
þurft að borga himinháa fjárhæð í
símakostnað fyrir að bíða eítir því að
fá að tala við réttan mann.
En þetta er einmitt kjarni málsins.
Hvers vegna eigum við sem búum úti
á landi að þurfa að borga hærri
símgjöld en Reykvíkingar fyrir að
tala í síma við opmberar stofnanir
sem eiga að þjóna landinu öllu jafnt,
þótt þær séu staðsettar í Reykjavík.
Ég er hræddur um að Reykvíkingum
þætti símreikningarnir hækka
ískyggilega ef þeir þyrftu að hringja
út á land til að tala við opinberar
stofnanir.
Ég held að á þessu vandamáli verði
að finnast einhver lausn og það fyrr
en seinna, því hér er verið að mis-
muna þegnum þjóðfélagsins meira en
við verður unað.
Með bestu kveðju Ólafur
■ Hús Framkvæmdastofnunar við Rauöarárstíg í Reykjavík. Bréfrítara finnst óréttlátt
að fólk úti á landi þurfi að borga meira fyrir simtöl við opinberar stofnanir en Rey kvíkingar.
Leyfið fíkniefni
■ Ég las grein í DV 9.11.
eftir Þórunni Gestsdóttur sem
nefnist „Þjóðarátak gegn
vímuefnum". Þar segir hún
m.a. að efla þurfi bæði toll-
gæslu og fíkniefnadeild, og svo
þurfi að lækna þá sem smitast
hafa. Ég spyr: finnst þér rétt,
Þórunn að ausa meiri fjármun-
um í fíkniefnadeild, sem starf-
ar eins og smákrakkar í bófa-
leik, hlera síma og eltast við
smáneytendahóp og finna
gramm og gramm af kannabis,
og svona mætti lengi telja. Og
hvernig á að lækna þá sem
smitast hafa?
Ég held að orsakavald
þess að fíkniefnainnflutningur
hafi aukist á undanförnum
árum sé að finna í boðum og
bönnum. Hinarogþessarlyfja-
tegundir eru bannaðar og þar
Ráðið fasta
dálkahöfunda
■ Þar sem ég er nú snú-
inn heim eftir langa veru
erlendis langar mig til að
spyrja ykkur á blöðunum.
af hverju þið ekki hafið
fasta dálkahöfunda eins og
er á öllum stórblöðum úti.
Það er oft fólk sem gjör-
þekkir stjórnmálaheiminn
og fylgist vel með öllum
málum. sem þar skrifar
dálk á hverjum degi um
viðhorf.
Síðan skrifar þetta fólk
líka oft um aðra hluti, eins
og t.d. um hvað vel sé
gert í þjóðfélaginu og
hvað megi gera betur.
Dagblaðið hefur víst
verið með greinar eftir
ákveðna menn einu sinni í
viku, en það er bara of
sjaldan - þessir dálkar
voru oft það fyrsta sem
maður fletti upp á.
Vel mætti hugsa sér að
þjóðþekktir menn skrif-
uðu svona dálka, kannski
Þórarinn ritstjóri væri til-
valinn þar sem hann mun
hættur við blaðið.
Sámur.
af leiðandi er þessu smyglað
hingað.
Eins og Þórunn segir rétti-
lega, er fíkniefnaneysla stað-
reynd á íslandi í dag og það er
vitað mál að hcnni liættir eng-
inn fyrir mann. Eins og ég
túlka grein Þórunnar - um að
lækna þá sem smitast hafa - þá
er það ekki hægt.
Margir sem vinna innan lög-
reglunnar telja það rétta leið
að svipta unglinga sjálfræði
tímabundið og henda þeim inn
á hæli.
Hið svokallaöa unglinga-
vandamál felst í því að það er
allt of lítið fr.amboð á góðum
fíkniefnum og markaðsverð er
of hátt.
Neytandi sem fílar Stones
Góð
skipti!
Kæra lesendasíöa!
■ Hinir og þessir
hafa veriö aö kvarta
undan því að fá ekki
að hcyra stefnuræðu
forsætisráðherra í út-
varpinu á fyrirfram
ákveðnum tíma.
Ég vil ekki láta hjá
líða að koma á frani-
færi mótmælum gegn
þessari að því er virð-
ist útbreiddu skoðun.
I staðinn fyrir stefnu-
ræðuna flutti útvarp-
ið þjóðinni nefnilega
ágætis sakamálaleikrit
og ég verð að segja að
mér þóttu það góð
skipti.
Einn ánægður.
Brandaravanda
mál á Rás tvö!
■ Ekki er nú allt efni á Rás
tvö rismikið svo eigi sé dýpra
tekið í árinni.
Þáttur sem er á mánudags-
morgnum er þó gerður með
hvað minnstum metnaöi. Þar
eru lesnir „brandarar". að-
sendir frá hlustendum og síð-
an spilaður ókennilegur
hlátur á eftir lestrinum, vænt-
Vantar úrbeinað lambakjöt
■ Ung kona hringdi og
kvartaði yfir því að erfitt væri
að finna úrbeinað lambakjöt
í íslenskum búðum. Urbein-
að lambakjöt væri mjög hent-
ugt hráefni í ýmsa fljótgerða
smárétti en það væri ekki
hægt að fá nema í nokkrum
kjötmörkuðum og alls ekki í
öllum stórmörkuðunum,
hvað þá smærri verslunum.
Hún hefði t.d. ætlað að styðja
samvinnuhugsjónina með
helgarinnkaupum í Mikla-
garði fyrir rúmri viku síðan
en þar hafi þá ekki fengist
úrbeinað lambakjöt. Hún
hefði því neyðst til að ljúka
helgarinnkaupunum í Hag-
kaup.
anlega til að aðrir hlustendur
en þeir sem sendu brandar-
ann viti hvenær hann er
búinn.
Ekki veit ég hvort stjórn-
andi þáttarins er að gera gys
að þeim sem bcra ábyrgð á
bröndurunum eða hann hefur
svona ófrumlegt skopskyn,
en annaðhvort er það.
Ef brandararnir væru vald-
ir þannig að við hæfi væri
myndi enginn verða eftir til
að lesa, en sú lausn er augljós-
lega vænlegust.
Það eru, eða ættu að vera,
takmörk fyrir því hvað lesa
má í úrvarpið, jafnvel á Rás
tvö.
Kannski Ellert Schram vilji
stofna „frjálst útvarp" fyrir
brandaraþætti sem þessa?