NT - 12.07.1985, Side 8

Föstudagur 12. júlí 1985
8
ndur haft
Ginið við skrumi og
auglýsingabrellum
■ Og nú ætlar sjónvarpið að
fara að sýna margra klukku-
stundar langan poppgargara-
þátt og það í beinni útsendingu
einhvers staðar frá útlöndum.
bessi flottræfilsháttur og tíma-
sóun á ekki að kosta meira en
sem svarar hálfri milljón kr.
Áreiðanlega verða einhverj-
ir glaðir að fá að sjá og heyra
drukkna og hassspúandi gítar-
lemjara öskra og fetta sig og
bretta í hálfan sólarhring eða
svo. En guði sé lof fyrir að það
er líka hægt að slökkva á
imbakassanum þcgar þvílíkri
ofgnótt af skrumskælingu er
hellt yfir landslýðinn.
Auglýsingaskrumið sem
gubbað er yfir mann vegna
þessara hljómleika er ógeðs-
legt, svo ekki sé harðara til
orða tekið. bessir trúðar sem
dýrkaðir eru langt fram yfir
allt velsæmi eru allir margfald-
ir milijónamæringar, en ætla
nú af hjartagæsku sinni að
verja einni kvöldstund eða
rúmlega það og syngja gratís.
En ágóðinn af tiltækinu á allur
að rennu til sveltandi íbúa
Afríku.
Mikiðvill
meira!
Þetta lítur fallega út, en'sé
betur að gáð, er þetta ekkert
nema enn ein auglýsingabrell-
an. Poppararnir eru að auglýsa
sjálfa sig. Þeim er útlátalítið
þótt þeir rauli inn í rafmagns-
græjur sömu taktana sem gert
hafa þá forríka. En það eykur
plötusöluna gífurlega að fá fría
auglýsingu í flestum sjón-
varpsstöðvum heims og ekki
síst þegar skrumið er fært í
búning manngæsku.
Petta hefur verið leikið
áður. Hljómleikar poppara til
að safna fé handa sveltandi
fólki. Málið er það að það
komast miklu færri að en vilja
á tónleika sem þessa. Pað er
valið lið sem plötuútgefendur
og aðrir fjölmiðlabraskarar
leyfa að komi fram á hljóm-
leikum sem þessum.
Vonandi rennur ágóðinn af
þessu öllu saman til þurfandi
fólks og er ekki að efa að svo
■ Pað er svo sem yfir ýmsu
að gleðjast: Sjónvarpiö hefur
afráðið að sýna einhvern hluta
tónleikanna miklu sem haldnir
verða samtímis í London og
Fíladelfíu á laugardaginn.
Landslýð er tjáð að hann fái
að sjá ekki minni spámenn en
Billy Joel, Rick Springfield,
Eric Clapton, Power Station,
Duran Duran, Hall & Oates,
Mick Jagger, Tinu Turner,
Huey Lewis, Cindy Lauper,
Bob Dylan og kannski ein-
hverja fleiri. Allt gott um það.
En það má líka taka saman
annan lista - og hann niiklu
lengri - yfir skemmtikrafta
sem koma fram á hljómleikun-
um og við Frónbúnar fáum
ekki að sjá. Nefnum af handa-
hófi David Bowie, U2,
Wham!, Dire Straits, Phil
Collins, Queen, Sting, Elton
John, Sade, The Who, Neil
Young, Robert Plant, Pret-
enders, Paul Simon og svo
framvegis. Ekki óglæsilegupp-
talning það.
Nú skilst mér að flestar
sjónvarpsstöðvar sem einhvers
mega sín í heiminum ætli að
sýna tónleikana alla, en þeir
munu líklega standa yfir í
heila fimmtán tíma eða rúm-
lega það. En hví þá ekki
íslenska sjónvarpið? Má ekki í
þetta eina sinn sleppa íþrótta-
þættinum, eða þessum fasta
breska gamanmyndaflokk sem
alltaf er eins, og bíómyndin
„Hjúskaparmiðlarinn",
bandarísk gamanmynd frá
1958 - getur hún ekki beðið
betri tíma eða hvað?
Kannski er fávíslega spurt,
en að minnsta kosti geta menn
ekki fett fingur út í það að
málefnið sé ekki sæmilegt, því
allur ágóði af tónleikunum
rennur til hjálparstarfs í Eþí-
ópíu og Súdan.
Vongóður
BAND-AID tónleikarnir:
Við fáum bara
dreggjarnar!
Lesandi hringdi:
■ Pað er varðandi þessa út-
sendingu í sjónvarpinu frá Phil-
adelphia í Bandaríkjunum.
Hún á að byrja kl. korter fyrir
ellefu og standa til kl. 2 eða 3
um nóttina. Hverjum á þetta að
þóknast?
Þetta eru 16 tíma hljómleikar
og við missum þarna af öllum
bitastæðustu atriðunum. Af
hverju er ekki sjónvarpaö eins
og um var rætt frá kl. 11 um
morguninn þegar þetta byrjar
og svo eitthvað seinni partinn?
Það eru öll stærstu númerin sem
koma fram á þeim tíma og við
fáum einhverjar smádreggjar af
öllu þessu sem á að ske þarna.
Mér finnst þetta til háborinn-
ar skammar, ég verð að segja
það, af því að svona skeður ekki
aftur í veraldarsögunni. Ég er
sannfærður um það.
verður. En þeir sem mest
græða eru auðkýfingarnir sem
eru að auglýsa manngæsku
sína og hljómplötur. Það er
við hæfi að Ríkisútvarpið hjálpi
þeim til þess.
Tónlistarunnandi
Andstyggilegt
þjóðfélag
- sem tekur við vinnuframlagi fyrir aftan bak
■ í fréttatilkynningu NT í
síöustu viku er skýrt frá auk-
inni atvinnuþátttöku
kvenna. Minnst var á aukna
mcnntun og sagt að vinnu-
framlag kvenna hefði aukist
verulega síðustu árin.
Ég varð dálítið hissa.
Núna þegar giftar konur eru
farnar að fara á böll, taka
þátt í félagslífi, horfa á
sjónvarp, sitja til borðs með
gestum og jafnvel sofa út á
sunnudögum, sem þekktist
ekki á dögum mæðra okkar.
Ekki minnkaði undrun mín
þegar ég las, að meðalvinnu-
tími kvenna í þéttbýli hefði
lengst úr 30,6 í 34 klst. á
viku, sl. átta ár. Fyrir ellefu
árum tók ég að mér að sjá
um meðalstórt heimili og var
þá gengið út frá því að
,,normal“ vinnuvika væri 52
klst. Stundum vann ég auka-
vinntt, t.d. vegna gesta, en
öll vinna var metin (enda
svafégekki hjá húsráðanda).
Núna held ég heimili og
vinn úti 30 klst. á viku. Þótt
ég hefði mótor í rassinum
kæmi ég ekki húsverkum og
barnastússi af á 4 tímum á
dag, hvað þá viku. Fyrr má
nú vera.
En svo rann upp fyrir mér
Ijós. Heimilisstörf eru auð-
vitað ekki talin með. Geð
niitt hrapaði og ég hugsaði
ljótt um þetta andstyggilega
þjóðfélag sern tekur við
vinnuframlagi húsmæðra fyr-
ir aftan bak og læst ekki vita
af því.
Guörún Árnadóttir
„Meöalkona á
nieðalheiniili“
Nýja taugagasið hættuminna
en gömlu efnavopnin
■ Ef svo heldur fram sern
horfir munu Evrópubúar
þurfa að taka afstöðu til þess
hvort þeir vilji að hinum nýju
bandarísku efnavopnum,
taugagasinu, verði komið fyr-
ir á evrópskri grund. Mörg
rök hníga að því að rétt sé að
samþykkja það, þótt tilhugs-
unin um þau sé ekki aðlað-
andi, þó ekki sé nema vegna
þess að minni áhyggjur þurfi
að hafa af þeim, en öðrum
vopnum sem nú þegar hefur
verið komið fyrir í Evrópu.
Einnig þurfi NATO að ráða
yfir vopnum hliðstæðum
þeim sem Sovétmenn hafa í
handraðanum.
Fulltrúadeild bandaríska
þingsins samþykkti í júní síð-
astliðnum að veita fé til fram-
leiðslu á þessu nýja taugagasi.
Öldungadeildin samþykkti
svipaða tillögu, þó með þeint
skilyrðum að NATO-ríkin
samþykktu áður en fram-
leiðsla hæfist að þeim yrði
komið fyrir í Evrópu, til þess
að koma í stað hliðstæðra
úreltra vopna í Vestur-Þýska-
landi. Óvíst er hvort þetta
skilyrði verður fellt úr þegar
báðar deildir þingsins fjalla
um málið, en æskilegt væri þó
að það yrði látið standa, enda
hafa Evrópuríkin oft kvartað
yfir því að mikilvægar
ákvarðanir um öryggi þeirra
séu teknar í Washington, án
þess að haft sé nægjanlegt
samráð við stjórir þeirra
ríkja, sem taka eiga við vopn-
unum. Þá gæfist löndunum
kostur á að gera upp hug sinn
áður en farið er að verja
stórum fjárhæðum í fram-
leiðsluna. Þannig mætti forð-
ast langvinnar deilur eins og
þær sem urðu vegna uppsetn-
ingar nevtrónusprengjunnar
1977-78.
Vilja geta svarað
í sömu mynt
Sovétmenn hafa yfir að
ráða miklum birgðunr efna-
vopna, þará meðal taugagasi.
Ef stríð brytist út og Sovét-
menn hótuðu að beita þessum
vopnum yrðu hermenn vest-
urlanda að klæðast fyrirferð-
armiklum verndarklæðnaði,
með hjálmum, sem takmarka
mjög útsýni. Þeir yrðu auð-
veld bráð fyrir Rússana ef
þeir þyrftu ekki sjálfir að
klæðast svipuðum búningum.
Hugmyndin er aftur og enn
sú að nauðsynlegt sé að ráða
fyrir svipuðum vopnum, til
þess að koma í veg fyrir að
Sovétmenn leggi í að beita
efnavopnum sínum.
Því er stundum haldið fram
að vesturveldunum hljóti að
nægja kjarnorkuvopnin til
þess að koma í veg fyrir að
Sovétmenn leggi í stríð.
Ástæðan fyrir því að þessi
röksemd gengur ekki er sú að
vafasamt er að Bandaríkja-
menn myndu beita kjarn-
orkuvopnum, ef ráðist yrði
með efnavopnum, vegna
þeirrar gereyðingar sem af
notkun þeirra hlytist í Vestur-
Evrópu. Ef þeir gætu hins
vegar svarað árás með efna-