NT - 06.10.1985, Qupperneq 6

7
6 Sunnudagur 6. október NT
Jón Gíslason er Skagfiröingur aö
ætt og uppruna. Sonur Gísla Kon-
ráössonar og ólst upp á Bessastöð-
um þar í sveit. í kringum 1940 flyst
hann til Akureyrar til aö nema tré-
smíði og hefur búiö þar æ síðan og
starfað að iðn sinni. Jón varð sjötugur
fjórtánda september síðastliðinn.
Eftir að Jón keypti Gamla Lund
kom það fljótlega í Ijós að húsið var
grautfúið og ónýtt og ekki um annað
að ræða en að reisa nýtt í eftirmynd
hins gamla. „Það var svo illa farið að
það má heita að ég hafi þurft að
kaupa hverja einustu spýtu nýja í
það,“ sagði Jón Gíslason í samtali
við blaðið, hann telur óhætt að segja
að húsið kosti nú fullbúið jafn mikið
og hús sem fólk byggir sér í dag. Þó
ótrúlegt megi virðast þá er endur-
byggingin ekki fjármögnuð af bæjarfé-
laginu eða einhverjum sjóðum til
verndunar gamalla sögufrægra húsa
heldur stendur Jón sjálfur undir öllum
kostnaði.
Það er því ekki að furða að spurn-
ingin skjóti upp kollinum. Hvers-
vegna? „Ætli það sé ekki bara af
áhuga," svarar Jón. „Ég hafði lengi
haft augastað á húsinu, til þess að
endurbyggja það fyrir ákveðna starf-
semi. Ég hef lengi verið áhugamaður
um myndlist og fundist heldur fátæk •
legt I kringum þá grein hér í bænum.
Húsið hentar líka vel fyrir hverskonar
upplestra og fyrirlestra og væri gam-
an að fá slíkt með myndlistinni."
Jón segir frá því að margir hafi
viljað fala húsið og hefja þar veitinga-
rekstur eða aðra starfsemi, bæði
peningamenn að sunnan og úr bæn-
um en húsið er ekki til sölu, ákveðin
hugmynd var til grundvallar því að
húsið var keypt og endurreist og ekki
hlustað á þótt einhverjir láti hringla í
vösum sínum. Gamli Lundur nýtur
þess, sem sumir mundu telja, vafa-
sama heiðurs að vera eini sýninga-
salurinn sem Akureyrarbær getur
státað af.
Þegar Jón var að því spurður hvort
hann væri þarna að taka á sínar
herðar það hlutverk að bæta úr þörf
sem stæði ef til vill öðrum nær,
svaraði hann af þeirri hógværð sem
einkennir hann. „Það er nú kannski
of mikið sagt en ég vona að myndlist-
armenn í bænum taki þessu vel.
Þetta er búinn að vera skemmtilegur
tí'mi og erfiður, skemmtilegur og erfið-
ur í senn og ég vona að hann haldi
áfram að vera skemmtilegur."
Jón hefur sjálfur fengist við mynd-
list þó svo að hann vilji vart gera það
að umtalsefni, hann gerir leirmyndir
og gips afsteypur af þeim og sker út
í tré. En hvað með fjármögnun svona
ævintýris, þetta hlýtur að vera dýrt
hobbý?
„Ég hef alltaf farið vel með aura,“
segir Jón. „ ...viljað eiga eitthvað eftir
og safnað í handraðann, það hef ég
nú notað til þessa verks.“
Endursmíðin á Gamla Lundi hefur
tekist vel, um það eru þeir almennt
sammála sem skoðað hafa húsið og
það bætir úr brýnni þörf fyrir smáar
og meðalstórar myndlistarsýningar,
það er ekki ómerkara að þar skapast
einnig mjög handhægur vettvangur
fyrir Ijóðaupplestra sem hafa tekist
afskaplega vel í bænum þau fáu
skipti sem þeir hafa verið haldnir
undanfarið. Það er því rétt að skora
á akureyrska listamenn og alla þá
aðra sem áhuga hafa. Jón hefur
smíðað hús hjálpið honum að
blása lífsanda í það.
Jón Gíslason.
Stiginn sem liggur úr
dauðaréttinni að slátraran-
um.
Niðrí réttinni bíða lömbin dauðans svo
hundruðum skiptir. Ekkert jarm heyrist en mik-
ið stapp og skruðningar þegar lambahópur-
inn þrýstirsér i þau horn er fjærst liggja sjálf-
um aftökustaðnum.
Bændurfylgjalömbunum ísláturhúsiðog
teyma þau úr dauðaréttinni að voginni. Þar
taka starfsmenn sláturhússins við og leiða
lömbin eftir rennu að slátraranum.
Dauðastundin
Aðstoðarmaður tekur lambið og heldur
því kyrru svo slátrarinn geti lagt þrýstibyssuna
að höfðinu. Þegar tekið er í gikkinn opnast
fyrir loftstraum sem fer eftir leiðslum og skýtur
pinna inní heilann á lambinu. Það drepst sam-
stundis.
Síðan fellur það niður lúgu á færiband og
fláningin hefst.
Lambið afklætt
Eftir að haus og lappir hafa verið skorin af
losar röð manna gæruna frá bingunni og fram-
stúfunum. Þegar hún er orðin það laus að
stúfarnir standa út úr er keðju brugðið um þá,
gæran fest við færibandið og skrokkurinn
hífður nakinn úr gærunni.