Morgunblaðið - 14.12.2003, Blaðsíða 6

6 | 14.12.2003
Vinkona mín sem er í námi erlendis velti upp áhuga-verðri spurningu nú í vikunni. Er hægt að byrjameð manni sem maður getur ekki borið fram
nafnið á? Getur ástin sigrað ,,Xosé“?
Þeir sem verið hafa í því alþjóðlega umhverfi sem stórir
háskólar eru kannast við áhugaverðar aðstæður sem geta
komið upp þegar félagslíf er annars vegar. Að hitta ein-
hvern, hvers móðurmál þú talar varla en samt aðeins betur
en viðkomandi talar ensku, er við fyrstu sýn ekki endilega
svo vænlegt til bitastæðra kynna. Samt er ótrúlegt hversu
langt er hægt að ná ef viljinn er fyrir hendi og má því velta
því fyrir sér hvort tungumálið sé ekki oft á tíðum ofmetið
tæki til tjáskipta. En vilji maður eiga samræður við fólkið
sem verið er að kynnast er nauðsynlegt að finna til þess
leið þó að sameiginlegur tungumálaflötur sé takmarkaður.
Ég á aðra vinkonu sem eignaðist einmitt kærasta þegar
hún var í námi erlendis og gekk mjög vel framan af þrátt
fyrir að hann talaði frekar lélega ensku og hún kynni bara
hrafl í hans móðurmáli. Eftir nokkurra vikna kynni fór
misskilningur hins vegar ítrekað að gera vart við sig og
hún tjáði vonbrigði sín með samskipti þeirra á eftirfarandi
hátt: Þetta er náttúrlega vonlaust. Ég hugsa á íslensku,
þýði það svo yfir á ensku, hann heyrir enskuna og þýðir
svo yfir á sitt mál, upphugsar svar og þýðir það svo yfir á
ensku sem ég svo heyri og þýði yfir á íslensku … það
hreinilega hlýtur eitthvað að tapast á leiðinni. Þau reyndu
svo sitt til að bæta stöðuna og fundu upp
aðferð til að reyna að nálgast betur hugs-
anir hvort annars. Þegar mikilvægar sam-
ræður áttu sér stað höfðu þau þá reglu að
segja upphátt þann skilning sem þau
lögðu í orð hins og var þetta tilraun til að
stytta þá löngu leið sem skilaboðin fóru
um þýðingarforritin í hausnum á þeim.
Þetta gekk víst ágætlega, en það er meira
en hægt er að segja um sambandið því
þau komust að því þegar þau skildu
hvort annað svona rækilega að þau fíluðu hvort annað
ekkert sérstaklega vel.
Enn önnur vinkona mín, sem býr í landi þar sem hún er
nýbyrjuð að læra tungumálið, fær stundum símtöl frá
meintum vonbiðlum en hún svarar aldrei þegar þeir
hringja af því að hún skilur þá ekki í síma. Hún heldur sig
bara við sms því þá getur hún flett upp í orðabók. Þá segist
hún skilja þá miklu betur í eigin persónu því handapat og
svipbrigði hafi svo mikið að segja. Hins vegar hljómi hún
eins og þriggja ára barn þegar hún tjái sig á þeirra máli og
þeir eru svona sirka átta ára þegar þeir tala ensku. Það
sama segir vinkona mín sem er að velta Xosé fyrir sér.
Meðalaldur þeirra tungumálalega séð er svona sex ára, en
hún er samt ekki á því að afskrifa möguleikann. Minnist
tíma æskuásta í hillingum þar sem kærustupör voru
kannski ,,saman“ í tvær eða þrjár vikur án þess að eiga
nokkurn tímann orðaskipti. Byrjuðu og hættu saman fyrir
milligöngu annarra, eða bréfleiðis, stálu kannski einum
kossi í frímínútum og leiddust þegar enginn sá til. Þetta
voru rómantískir tímar. Of mikið málæði kæfir alla róm-
antík. Rómeó og Júlía eru undantekningin sem sannar
regluna. Vinkona mín hefur hingað til frekar verið á Júlíu-
línunni, fundist þægilegt að tala út í eitt, en nú finnst henni
ekkert rómantískara en að sitja saman, leiðast, kyssast og
flissa. Orð eru ofmetin að hennar mati. Nema náttúrlega
orð sem maður getur ekki borið fram …
bab@mbl.is
Getur ástin sigrað ,,Xosé“
Birna
Anna
„Of mikið
málæði kæfir
alla rómantík.
Rómeó og Júlía
eru undantekn-
ingin sem sann-
ar regluna.“
D
avíð Þór Jónsson fæddist árið
1978 á Seyðisfirði. Hann er aftur
á móti uppalinn á Akranesi. Níu
ára gamall varð hann trommari í lúðra-
sveit, eignaðist trommusett og hóf nám í
píanóleik. Ári síðar bætti hann við námi á
saxófón. Hann gekk í Fjölbrautaskóla
Vesturlands – þaðan sem hann útskrifaðist
af tónlistarbraut.
„Ég fluttist frá Akranesi til að komast
nær kviku tónlistarinnar og til að fara í
áframhaldandi tónlistarnám,“ segir Davíð.
Hann var í FÍH árið 1998–1999 og nam
bæði á píanó og saxófón. Næsta skólaár á
eftir varð hann tónlistarskiptinemi við tón-
listarskólann í Þrándheimi. „Það var bæði
til að ná fókus á sjálfan mig, ná betri tökum
á hljóðfærinu og kynnast fleira tónlistar-
fólki,“ segir hann. Hann stofnaði þar
kvintettinn Motif sem mun halda upp í
tónleikaferð í vor.
Davíð útskrifaðist frá FÍH vorið 2001 og
hefur starfað stíft að tónlist síðan. Hann
hefur einnig kennt börnum á hljóðfæri á
Akranesi og í Reykjavík og er nú með 60%
kennarastöðu í Keflavík.
Davíð hefur blandað saman ýmsum tón-
listarstefnum á ferli sínum. Hann leikur til
dæmis með orgeltríóinu HOD sem spilar
samsuðu af allri tónlist, t.d. afrótónlist,
kúbanskri, fönki, djassi og rokki, bæði eft-
ir meðlimi og aðra. Helgi Svavar Helgason
spilar á trommur í HOD og Ómar Guð-
jónsson á gítar.
Davíð er einnig í píanótríóinu Flís með
Helga og Valdimar Kolbeini Sigurjónssyni.
Flís hefur starfað frá 1998 og spilað djass
víðsvegar, t.d. á hátíð í Færeyjum, sem var
til að kynna unga djassleikara á Norður-
löndum til sögunnar, og Þjóðlagahátíð
Siglufjarðar.
Fyrsta sólóplata Davíðs heitir Rask og
kom út árið 2002, verkið inniheldur músík
eftir DÞJ og Flís. Hann hefur ennfremur
samið tónlist fyrir leikrit. „Ég samdi tón-
listina við Common Nonsense sem var sýnt
í Borgarleikhúsinu – það er unnið eftir
skúlptúrum Ilmar Stefánsdóttur.“
Davíð er líka í dúói með Hrafni Ásgeirs-
syni, djassklúbbnum Ormslev, o.fl. Hann
ætlar að starfa á breiðum velli tónlistar-
innar á Íslandi næstu ár og kannski fara
svo út í nám, sennilega í tónsmíðum.
guhe@mbl.is
LOFAR GÓÐU
L
jó
sm
yn
d:
G
ol
li
Ætlar að starfa á breiðum velli tónlistarinnar
Davíð Þór Jónsson