Morgunblaðið - 14.12.2003, Blaðsíða 46

46 | 14.12.2003
Einu sinni kynntist ég ung-verskri konu sem nennti ekkiað borða. Við vorum saman á
námskeiði í Þýskalandi stuttu eftir
fall múrsins og þegar því lauk á dag-
inn fór hún heim, lagðist fyrir og lá
ofan á rúmteppinu þar til tími var til
kominn að hátta og leggjast fyrir aft-
ur. Ég reyndi stundum að plata hana
með mér út að borða, konan var
doktor í sagnfræði, fróð og skemmti-
leg, en hún sagði að í Búdapest þyrfti
hún að eyða svo miklum tíma í búða-
rand að vinnudegi loknum, vöruúr-
valið væri svo lítið að menn þyrftu að
fara í margar búðir eftir gulrótum, að
hún vildi nýta tímann vel í Þýskalandi
og hvíla sig meðan hún gæti.
Þetta rifjaðist upp fyrir mér um
daginn þegar ég var búin að aka milli
verslana í nágrenninu, fara fyrst í
Bónus, því þar er allt ódýrast, síðan í
Hagkaup til að kaupa það sem fékkst
ekki í Bónus, og loks í 10-11 til að
kaupa það sem fékkst ekki í Hag-
kaupum. Þetta búðarand tók mig hátt
í aðra klukkustund. Ég hitti sama
fólkið við kassana í öllum búðunum.
Það þurfti að valsa milli verslana eins
og ég. Í fyrstu búðinni gutum við
augum hvert á annað, í þeirri næstu
kinkuðum við kolli hvert til annars,
og í þeirri þriðju heilsuðumst við hlý-
lega. Við vorum orðin eitthvað svo
náin.
En meðan ég beið þarna við einn
kassann varð mér hugsað til verslana
á meginlandi Evrópu og í Bandaríkj-
unum. Þar fer maður einfaldlega inn í
eina stóra búð með sína kerru og
kaupir allt sem mann vanhagar um,
og meira að segja á helmingi lægra
verði en hér. En það er ekki hægt á
Íslandi vegna þess að við búum við
sömu verslunarhætti og tíðkuðust í
gömlu austantjaldslöndunum.
Menn hafa hrósað Bónus fyrir lágt
vöruverð, sem er þó bara lágt miðað
við aðrar verslanir á Íslandi, og barn-
margar fjölskyldur verið yfirkomnar
af þakklæti fyrir að geta keypt mjólk-
ina sína þar. Vitandi að ef þær
versluðu í öðrum búðum, sem eru í
flestum tilvikum okurbúllur, færu
þær fljótlega á hausinn. En vöruúr-
valið í Bónus er svipað því sem var í
Búdapest fyrir fall múrsins, auk þess
sem aðstæður eru allar hinar frum-
stæðustu. Í þröngu plássi stíma menn
með kerrur hver á annan, eru heppn-
ir ef þeir sleppa ómeiddir að kass-
anum, til að kaupa mjólkina sína
þurfa þeir að standa skjálfandi inni í
frystiklefa, með smábörnin kjökrandi
af kulda, og loks þurfa þeir að troða
vörum sínum í poka með bægslagangi
og látum á methraða og gæta þess að
vera ekki fyrir neinum. Það þarf
þrautþjálfað fólk í svona aðgerðir.
Ofangreindar verslanir eru í eigu
sömu manna ef mér skilst rétt. Það
væri því hægðarleikur fyrir þá að
skella þeim saman í eina góða verslun
með lágu vöruverði. Það er að segja
miðað við íslenskt verð. Svo mætti til
dæmis auka vöruúrvalið með því að
nýta hilluraðirnar sem þeir leggja
undir gosdrykkina. Ég hef hvergi í út-
löndum séð annað eins pláss lagt
undir svona sykursull.
Það er lýjandi og næstum niður-
lægjandi að kaupa matvörur á Íslandi.
Eilíft rand milli búða. Menn hafa
annað við dýrmætan tíma sinn að
gera. Á endanum hættir maður að
nenna að borða, eins og þessi ung-
verska.
Sömu verslunarhættir og tíðkuðust í austantjaldslöndunum
Kristín Marja
Baldursdóttir
Pistill
STAÐURINN JERÚSALEM, ÍSRAEL
L
jó
sm
yn
d:
Á
sd
ís