Morgunblaðið - 01.02.2004, Blaðsíða 30

30 | 1.2.2004
Útsala. Útsala. Þegar JoanSheckel frá Bandaríkjunuheyrði þulinn í Ríkisútvarp-
inu lesa þetta í fyrsta skipti, fannst
henni geðshræringin í röddinni benda
til þess að kjarnorkuárás væri yfirvof-
andi. Joan gat ekki skilið hvað var
sagt, en geggjunin fór ekki á milli
mála. Það á allt að seljast á Íslandi,
ganga vel, og þegar það gengur ekki,
þá er komið með skýringar sem sjö
ára barni þættu varla fullnægjandi.
Þetta eru þessar einföldu klisjur, sem
eru í senn greining, kenning og nið-
urstaða: „Við þurfum að steyta hnef-
ann og jafna, strákarnir verða að taka
sig saman í andlitinu ...“ sagði þul-
urinn á Evrópumótinu í heimsborg-
inni Celje. Nú, og hvað þýðir það?
Vörn, eða sókn, fá leyfi til að vera níu
inná vellinum í stað sjö? Það sjá allir
hvað er að gerast á leikvellinum.
Ólafur gefur á Snorra, sem sendir
boltann útí hornið á Böðvar, sem lítur
upp og gefur á Jóhönnu á línunni.
Það á að segja okkur það sem liggur
ekki í augum uppi. Það heitir að út-
skýra. Líku gildir þegar fréttirnar af
verðbréfamarkaðnum eru sagðar.
Baugur kaupir í Straumi, sem svo sel-
ur í Glaumi, og gefur milljarða línu-
sendingu aftur á Straum. Nákvæm-
lega, en hvað þýðir það? Það var
kostulegt í íslensku lögguþáttunum í
Ríkissjónvarpinu, þegar forsvarsmenn
kannabis-samtakanna settu fram
kenningar sínar í afar löngu máli. Það
mátti skilja á þeim að þetta væri fínt
efni, eftilvill betra í hófi en óhófi, en
jafn nauðsynlegt á hverju heimili og
kaffi. Það væri einfaldlega einsog
hvert annað tómstundagaman að
reykja kannabis. Er það þá kannski
afþreyingarefni? Hvað er þá kókaín,
skemmtiefni? Þetta minnti mig sterk-
lega á viðtal sem ég tók við samskon-
ar forsvarsmann í San Francisco fyrir
sjö árum. Hann sagði að kannabis
gerði mjög mikið fyrir þá sem þjáðust
af krabbameini, af því að þeir fengju
aukna matarlyst ef þeir reyktu reglu-
lega. Svo kveikti hann sér í einni
heimavafinni. Ertu búinn að stríða
lengi við krabbameinið, spurði ég
samúðarfullur. „Nei nei, ég er alls
ekki með krabbamein, þetta er bara
svo helv... gott,“ svaraði hann. Annars
er allt í þessu fína, ef marka má frétt-
ir, fjöldauppsagnir á Háskólasjúkra-
húsinu, án sérstakra útskýringa. Hið
opinbera kallar þetta einfaldlega að-
hald í ríkisfjármálum. Kerfið getur þá
fengið að láni klisjuna frá íþrótta-
fréttamönnum, til að hafa eitthvað að
segja við aðstandendur þeirra sem fá
hjartaáfall um helgar og eiga ekki
kost á bráðaþjónustu í Fossvoginum:
Það gengur bara betur næst. Má ég
þá frekar biðja um sæmilega kröftuga
greiningu á málum líðandi stundar,
innan vallar sem utan, frekar en
svona almennt orðað kjaftæði.
Það geta allir sagt: Þetta gengur bara betur næst.
Þorsteinn
J.
Pistill
STAÐURINN SOUTH BEACH, MIAMI.
L
jó
sm
yn
d:
G
ol
li