Morgunblaðið - 25.04.2004, Qupperneq 28

28 | 25.4.2004
Hugtakið veitingahúsakeðja hefur yfir sér fremur neikvætt yfirbragð.Stöðlun og einsleitni er það fyrsta sem mörgum dettur í hug þó svo aðvissulega þurfi það ekki alltaf að vera raunin. Keðjur – hvort sem er
hótelkeðjur, verslunarkeðjur eða veitingahúsakeðjur – eru einnig til marks um
að einhver hafi hitt naglann á
höfuðið hvað varðar við-
skiptahugmynd og því engin
ástæða til að einskorða sig
landfræðilega við einhverja
örfáa fermetra á tilteknum
stað.
Kannski stafar þetta nei-
kvæða af því að veitingahúsa-
keðjur eru oftar en ekki
tengdar við skyndibita og þá
yfirleitt bandaríska. Þær
keðjur eru jafn misjafnar og
þær eru margar og ekki hægt
að alhæfa um þær frekar en
annað.
Hins vegar er það vissu-
lega hressandi að sjá veit-
ingahúsakeðju er byggist á
suður-ítalskri fyrirmynd,
traustri ítalskri matargerð
þar sem áherslan er á fersk
hráefni og góðan mat, nánar
tiltekið ættaðan frá Napólí í
Kampaníu. Samkvæmt heimasíðu staðarins mun Rosso
Pomodoro vera með útibú á þremur stöðum utan Ítal-
íu, Rio de Janeiro í Brasilíu og Madrid á Spáni auk Ís-
lands.
Hvernig þessi keðja rataði hingað til lands þekki ég
ekki. Hún er hins vegar kærkomin viðbót í ítölsku flór-
una og verður vonandi til að fríska upp á veitingahúsa-
lífið á Laugaveginum. Húsnæðið er ekki af verri end-
anum en Rosso Pomodoro hefur hreiðrað um sig þar
sem Iðunnar Apótek var eitt sinn til húsa við hliðina á
gömlu Evu á Laugaveginum.
Yfirbragð staðarins er bjart, ljósir litir og viður á gólfi. Á veggjum hanga lit-
ríkar myndir og undarlegir lampar sem ég átta mig ekki alveg á. Þegar maður
gengur inn er það fyrsta sem mætir manni pizzuofninn þar sem tveir Ítalir
standa alla jafna og skófla pizzunum inn. Rýmið er nýtt á nokkuð óhefðbundinn
hátt, sumt er mjög vel heppnað, annað ekki eins. Heildarmyndin er hins vegar
alveg hreint ágæt, staðurinn er bjartur og opið eldhúsið setur þó nokkurn svip á
veitingasalinn. Viðarborðin eru í trattoríu-stíl og fremur lítil, það er ekki mikið
rými eftir þegar búið er að koma fyrir diskum, glösum, olíu, brauði og öðru sem
hlaðið er á borðið.
Matseðillinn er sem betur fer ólíkur því sem við höfum átt að venjast á ítölsk-
um stöðum, þarna er ekki verið að feta troðnar slóðir. A Parmigiana var ofn-
bakað eggaldin með parmesan-
osti og reyktum osti. Á mat-
seðlinum var einnig tekið fram
að Napólí-kjötsósa væri hluti af
dæminu en það fór ekki mikið
fyrir henni. Þetta var hins vegar
bragðgóður réttur en nokkuð
seðjandi. A Partenopea var hins
vegar stór diskur með grilluðu
brauði hlöðnu fyrirmyndar
ferskum tómötum, basil og ol-
íu.
Skammtarnir eru greinilega
oft í stærra lagi, að mynda kosti
áttum við fullt í fangi með að
vinna á A Scamorza, reyktum
scamorzaosti með beikoni. Ost-
urinn var góður og samsetn-
ingin sömuleiðis – helst of mik-
il selta úr jafnt kjöti sem osti –
en magnið var óviðráðanlegt.
Pastarétturinn O Fusillo var
einnig hinn þokkalegasti með
mildri kúrbítssósu, beikoni og
osti. Aftur var það helst saltið sem flæktist fyrir manni.
Pizzurnar á Rosso Pomodoro eru kapítuli út af fyrir
sig og líklega helsta tromp staðarins. Þær eru ramm-
ítalskar og áleggið oft sett ofan á að mestu eftir bakst-
urinn, t.d. ferskt grænmeti, kryddjurtir og tómatar.
Ostar eru fjölbreytilegir og samsetningarnar ólíkar því
sem hefð er fyrir á íslenskum pisseríum. Ferskt græn-
meti, pylsur og skinkur, ítalskir ostar!
Rosso Pomodoro býður einnig upp á ódýr vín – með
suður-ítölsku yfirbragði – og eru þau seld í mismun-
andi magni. Flöskuvín frá Chianti olli hins vegar nokkrum vonbrigðum og það
mætti vinna töluvert með vínlistann, hann er allveikur hlekkur. Glös hins vegar
eins og á hágæðaveitingahúsi.
Þjónustufólkið er ungt, lipurt og vinalegt. Það er hins vegar stundum eins og
það skorti meira skipulag þegar mikið er að gera til að skilvirknin verði sem
mest.
Þegar upp er staðið er Rosso Pomodoro fín viðbót sem vonandi mun halda
áfram að þróast og eflast.
MATUR OG VÍN | STEINGRÍMUR SIGURGEIRSSON
FRÍSKANDI ANDVARI FRÁ SUÐUR-ÍTALÍU
Pizzurnar á Rosso Pomodoro eru kapítuli út af fyrir sig og líklega helsta tromp staðarins, þær eru rammítalskar
L
jó
sm
yn
di
r:
G
ol
li
Golden Kaan Sauvignon Blanc 2003 er ein-
falt og milt hvítvín frá Suður-Afríku. Ilm-
urinn er léttur, hófstillt angan af niðursoðnum
ferskjum og sírópi, í munni létt, milt út í gegn.
Þægileg angan og ágætt bragð en allt á lágstemmdu
nótunum. 1.190 krónur, 14/20
Golden Kaan Merlot 2003 er rauðvín sama fram-
leiðanda. Léttur ilmur af kirsuberjum og plómum, í
munni mjúkt, bragð af jörð og þroskuðum ávöxtum,
fremur stutt en þægilegt og neysluvænt. 1.290 krón-
ur. 15/20
Kassavínin halda einnig áfram að streyma inn og
það besta er að sum þeirra eru bara að verða ansi
góð. Það á til dæmis við um Solaz frá Spáni en þetta sama vín hefur
einnig verið selt á hinu hefðbundna flöskuformi. Vínið er afrakstur
fjárfestingar Osborne-fjölskyldunnar (sem á eitt
helsta sérrífyrirtæki Spánar og þar að auki Rioja-
víngerðina Montecillo) á hinum heitu sléttum La
Mancha. Markmiðið var að gera alþjóðlegt vín í
háum gæðaflokki en jafnframt ódýrt úr þrúgunni
Tempranillo.
Afraksturinn er vægast sagt góður og það þótt
vínið sé hér í þriggja lítra kassaútfærslu. Það hefur
allt að því Rioja-karakter, með þroskuðum ávexti
og vanillu. Það eru mjög góð kaup í þessu kassavíni
á 3.590 krónur. 16/20
VÍN
ROSSO POMODORO ★★
Laugavegi 40a. Sími: 561-0500
www.rossopomodoro.is
EINKUNN:
Viðunandi

Góður


Mjög góður




Frábær




Afburða veitingastaður
Einkunnagjöf byggist á mati á þjónustu, húsnæði, vínlista
og mat, að teknu tilliti til verðlags.