Morgunblaðið - 22.07.2004, Side 29

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 22. JÚLÍ 2004 29
Enn meiri afsláttur 20 til 60%
afláttur af öllum fatnaði og
25% afsláttur af öllum kerrum
og vögnum.
Sumartilboð - 30%! Full búð af
nýjum vörum fyrir hunda ketti og
önnur gæludýr. 30% afsláttur af
öllum vörum. Opið mán.-fös. 10-
18, lau. 10-16, sun. 12-16.
Tokyo, Hjallahrauni 4,
Hafnarfirði, sími 565 8444.
Gullfallegir Dobermann hvolp-
ar, til sölu. Gott verð. Góðir
barna- og fjölskylduhundar. Ein-
nig góðir smalahundar. Uppl. í s.
691 7306.
Great Dan (Stóri Dan). Blíðir og
ljúfir hvolpar - ættbókafærðir.
Góðir barna og fjölskylduhundar.
Litur brúnn með svarta grímu.
Uppl. í s. 846 8899.
Lónkot Skagafirði. Staður til að
njóta. Uppl.í s. 453 7432.
Fyrir fólk sem vill gæði!
Á besta stað á Mallorca, Port
d'Andratx: Íbúðir og raðhús:
www.la-pergola.com
Hótel: www.hotelmonport.com
Frábærir veitingastaðir og sund-
laugagarðar.
Fjórhjólaferðir
í Haukadalsskógi
www.atvtours.is
Símar 892 0566 og 892 4810.
Ferð og saga. Farið verður í ferð
á slóðir Einars Benendiktss. laug-
ard. 24. júlí. Sögumenn Guðrún
Ásmundsd. og Eyvindur Erlendss.
S. 551 4715 og 898 4385.
www.storytrips.com,
Gistiheimilið Fell
Erum með 20% afslátt á gistingu
til 4 ágúst. Erum með stúdíó og
nettar 2ja herb. íbúðir. Uppl. í s.
565 8800 og 699 7088.
www.islandia.is/fell

  

  

     



 

Stíflulosun og röramyndun
Ásgeirs sf.
Skolphreinsun
Losa stíflur úr salernum, vöskum,
baðkörum og niðurföllum.
Röramyndavél til að staðsetja
skemmdir í lögnum.
s. 892 7260 og 567 0530, f. 587 6030
FJARLÆGJUM STÍFLUR
VALUR HELGASON ehf.
Sími 896 1100 - 568 8806
Röramyndavél til að skoða og
staðsetja skemmdir í frárennslislögnum
DÆLUBÍLL
úr vöskum, wc-lagnir, baðkerum og
niðurföllum – Við notum ný og fullkomin tæki
föður sinn ung að árum og hefur það
eflaust átt sinn þátt í samheldni
þeirra ásamt sameiginlegum áhuga-
málum. Báðir voru fæddir kennarar,
ef svo má að orði komast, sífræðandi
afkomendurna, áhugamenn um land
og þjóð, aldir upp í sönnum ung-
mennafélagsanda af einstaklega víð-
sýnni og vel lesinni móður og eldri
systkinum. Þegar ég heimsótti
frænda minn fyrir nokkrum dögum á
Sjúkrahúsið á Egilsstöðum streymdi
enn frá honum sama væntumþykjan
og hlýjan þótt þrotinn væri að kröft-
um.
Fyrstu minningar mínar um Guð-
mund tengjast verslunarferðum for-
eldra minna í Egilsstaði þegar alltaf
var komið við á Laufásnum og heilsað
upp á frændfólkið, Guðmundur bauð
til veislu og Dísa bar fram veitingar
m.a. kleinur og parta og heimatilbú-
inn súkkulaðiís löngu fyrir daga ís-
skápa. Ýmis mál voru rædd og eitt er
mér sérstaklega minnisstætt en þá
deildu þeir bræður um beygingu
nafnorðsins mær. Þótti mér dæma-
laust að fullorðnir karlmenn skyldu
geta velt sér upp úr slíkum hlutum en
líklega hafa orðabækur og uppfletti-
rit ekki verið við höndina eins og nú
tíðkast. Þjóðmálin voru mikið rædd
og framfarir ígrundaðar en aldrei
man ég eftir að rætt væri um peninga
eða peningaleysi enda voru þeir
bræður ekki mjög uppteknir af því að
safna veraldlegum auði þó þeir færu
vel með fé. Þeir vildu veita vel og
þeirra auður var mannauður enda
voru þeir báðir góðir feður, tengda-
feður og afar.
Á skólaárunum, þegar ég vann á
Egilsstöðum á sumrin, stóð heimili
þeirra Guðmundar og Dísu mér alltaf
opið og stundum bjó ég í kjallaranum
hjá þeim um tíma. Alltaf var frændi
minn að hugsa um að gefa mér eitt-
hvað að borða enda alinn upp af
þeirri kynslóð sem kunni að meta það
að hafa nógan mat og gott húsaskjól.
Guðmundur kom líka oft í heim-
sókn með fjölskylduna út í Hjartar-
staði, þar sem Ólöf amma bjó hjá
okkur, og fylgdist grannt með bú-
skapnum þar. Þótti okkur krökkun-
um undrum sæta hversu vænt hon-
um þótti um fjöllin, þúfurnar,
lautirnar og fossana og hversu vel
hann þekkti öll örnefni og kennileiti.
En kannski skiljum við það betur nú
þegar við heimsækjum æskuslóðirn-
ar, öll búsett í Reykjavík. Ævinlega
varð hatturinn eftir á hillunni í for-
stofunni þegar hann var farinn og
pípulykt í húsinu. Minnir sú lykt mig
gjarnan á þennan ágæta frænda
minn sem flutti með sér menninguna
innan frá Egilsstöðum og ók á fínum
bílum. Við systkinin og Sólveig móðir
okkar minnumst hans með virðingu
og þökk og sendum Dísu og fjölskyld-
unni allri okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Una Þóra Steinþórsdóttir.
Það er sumar á Héraði, snemma á
öldinni sem leið. Drengur um ferm-
ingu er notaður sem hestasveinn í
vegagerð úti í Eiðaþinghá. Það er
verið að þoka bílfærum vegi áfram út
byggðina. Drengurinn Guðmundur
Magnússon stendur allt í einu augliti
til auglitis við móður sína, ekkjuna
Ólöfu Guðmundsdóttir frá Hjartar-
stöðum. Hún er á leið til Seyðisfjarð-
ar. Á meðan húsfreyjan á Hjartar-
stöðum hefur tal af sveitungum
sínum þarna í góða veðrinu, gefur
strákurinn Guðmundur sig einslega
og ótilkvaddur á tal við verkstjórana.
Glaður í bragði fer hann því næst til
móður sinnar og afhendir henni allt
sumarkaupið sitt til þessa án umyrða.
„Aldrei á ævinni held ég að ég hafi
verið ánægðari með ráðstöfun dag-
launa minna en í þetta sinn,“ sagði
Guðmundur seinna á ævinni.
Þessi stutta frásögn lýsir svo vel
Guðmundi Magnússyni frá Hjartar-
stöðum að óþarfi væri að bæta miklu
við. Allt líf hans einkenndist af ósér-
hlífni, góðsemi og mannkærleika.
Fjölskylda Ingibjargar móðursystur
hans á Breiðdalsvík átti eðlilega mik-
ið saman að sælda við Hjartarstaða-
fólkið á liðinni öld. Og eftir að þeir
bræður Guðmundur og Steinþór fóru
að búa „við krossgötur“ á Egilsstöð-
um urðu gestakomur frændfólks og
annarra tíðar þar á bæjum.
Nú verður ekki sest aftur að morg-
unverðarborði hjá Guðmundi og Dísu
að Laufási 2 eftir vinagistingu á neðri
hæðinni.
Nú verður ekki oftar hlegið með
þeim að bröndurum úr daglegu lífi
yfir kaffibolla eða rifjaðar upp end-
urminningar frá liðinni tíð.
Guðmundur frændi hefur kvatt.
Söknuður okkar er djúpur.
Engu skiptir í hvaða klæðum hann
gengur fyrir dómarann mikla; sem
hestasveinn, nágranni, leiðtogi eða
heimilisfaðir. Í réttlátum heimi
beggja vegna móðunnar miklu hlýtur
mönnum eins og Guðmundi að vera
tekið opnum örmum.
Aðaldísi og fjölskyldu sendum við
okkar dýpstu samúðarkveðjur.
Systkinin frá Selnesi:
Hrafnhildur, Margrét,
Guðbjörg og Heimir Þór.
Margt rennur í gegnum hugann
þegar ég sest niður til að minnast
Guðmundar Magnússonar föður-
bróður míns með nokkrum orðum.
Ekki mun ég fjalla um þau umfangs-
miklu störf sem Guðmundur innti af
hendi á sinni lífsleið á sviði kennslu
og sveitarstjórnarmála, þeim málum
gera eflaust aðrir mun betri skil.
Guðmundur var næst yngstur sex
systkina frá Hjartarstöðum sem nú
eru öll látin. Hann og faðir minn
Steinþór, sem var yngstur systkin-
anna, voru ætíð bundnir sterkum
böndum og vafalaust hefur sú stað-
reynd að þeir misstu föður sinn mjög
ungir haft áhrif á samband þeirra
strax í bernsku. Ungmennafélags-
hugsjónin sem og áhugi þeirra
beggja fyrir því að rækta það sem nú
er kallað mannauður tengdi þá sam-
an í flestum málum.
Ég minnist fjölmargra heimsókna
Guðmundar til Hjartarstaða þegar
ég var að alast upp, hvernig hann
gekk um tún og ræddi um allt sem
viðkom búskapnum og var vel heima í
öllum málum. Sem barn á þessum
tíma þótti mér þessi mikli áhugi hans
á æskuslóðunum á vissan hátt nokk-
uð undarlegur en skil hann betur eft-
ir að hafa sjálfur staðið í svipuðum
sporum síðar.
Guðmundur var einstaklega
frændrækinn, gestrisinn og hjálp-
samur. Á þessum tíma voru ekki jafn
tíðar ferðir úr sveitinni í Egilsstaði
og nú tíðkast en oftast var komið við
á Laufásnum hjá þeim Dísu og Guð-
mundi, þegnar veitingar og málin
rædd. Þangað þótti mér ætíð gott að
koma.
Guðmundi kynntist ég enn betur
eftir að foreldrar mínir brugðu búi og
fluttust til Egilsstaða. Ég fékk fljót-
lega vinnu á vélum hjá Egilsstaða-
hreppi, eins og það hét í þá daga, og
kynntist þá Guðmundi frænda mín-
um sem sveitarstjóra. Þá varð mér
fljótt ljóst hversu einstaklega honum
var lagið að koma málum áfram af
samviskusemi og festu án þess að
fara með miklum hávaða. Allan
ágreining átti að leysa með sátt. Ég
minnist fjölmargra skoðanaskipta
okkar á milli um þær vélar sem ég
var að vinna á og þótti úr sér gengnar
og úreltar og krafðist úrbóta. Alltaf
gaf Guðmundur sér tíma til að hlusta
og rökræða málin. Um þessi sam-
skipti má segja að hversu reiður sem
ég var þegar gengið var til fundar við
hann þá var ég ætíð sáttur þegar við
skildum og hafði fengið skammt af
góðum ráðum til næstu verka. Margt
lærði ég af þessum samskiptum og
verð fyrir það ætíð þakklátur.
Við hjónin sendu Dísu, börnum og
fjölskyldum þeirra innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Einar Birgir Steinþórsson.
Guðmundur Magnússon var einn
af frumkvöðlum að stofnun Hitaveitu
Egilsstaða og Fella og eigum við íbú-
ar á veitusvæði hitaveitunnar Guð-
mundi mikið að þakka að hitaveitan
komst á legg og varð íbúunum sú
lyftistöng sem raun ber vitni.
Frá 1977 sat Guðmundur í undir-
búningsnefnd að stofnun hitaveitu
fyrir þéttbýlisstaðina Fellabæ og Eg-
ilsstaði en árið 1979 varð hann fyrsti
formaður stjórnar Hitaveitu Egils-
staðahrepps og Fella og sinnti hann
því starfi til ársins 1994 er hann lét af
störfum 72 ára að aldri.
Ég átti því láni að fagna að kynnast
Guðmundi Magnússyni sem félaga í
samtökum er hétu Samband ís-
lenskra hitaveitna. Ég var þá for-
maður veitustofnana Mosfellsbæjar
og sátum við nafnarnir gjarnan sam-
an á ráðstefnum og fundum og bár-
um saman bækur okkar. Eftir að ég
tók við starfi hjá hitaveitunni fór ég
oft með Guðmundi út að Urriðavatni.
Fróðlegt var að heyra hann segja
sögurnar af fyrstu borununum úti við
Urriðavatn og af þeim erfiðleikum
sem upp komu en leystust á farsælan
hátt að lokum.
Stjórn og starfsmenn Hitaveitu
Egilsstaða og Fella senda eftirlifandi
eiginkonu ættingjum og vinum Guð-
mundar hlýjar samúðarkveðjur.
Guðmundur Davíðsson,
framkvæmdastjóri HEF.
 Fleiri minningargreinar um Guð-
mund Magnússon bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
Höfundar eru: Erling Garðar Jón-
asson, Jón Kristjánsson, Sveinn
Þórarinsson.