Morgunblaðið - 02.10.2004, Page 38

38 LAUGARDAGUR 2. OKTÓBER 2004 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Ástgeir ArnarIngólfsson húsa-
smíðameistari fædd-
ist á Syðri-Hömrum í
Ásahreppi 31. mars
1948. Hann lést á
krabbameinsdeild
Landspítalans 24.
september síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Bjarnheiður
Ástgeirsdóttir, f. á
Syðri-Hömrum í Ása-
hreppi 15. mars 1921,
og Karl Ingólfur
Eide Eyjólfsson, f. á
Fáskrúðsfirði 8. apríl
1925, d. 7. september 1991. Systk-
ini Ástgeirs samfeðra eru Haf-
steinn Eide, f. 3. ágúst 1949, Þór,
f. 22. maí 1952, og Kristín Anna, f.
14. júlí 1955.
Eiginkona Ástgeirs er Kristín
Jóhanna Andersdóttir starfsmað-
ur hjá MBF, frá Hárlaugsstöðum í
Ásahreppi, f. 25. desember 1947.
Foreldrar hennar voru Her-
mannía Sigurrós Hansdóttir frá
Móum á Snæfellsnesi, f. 25. sept-
ember 1921, d. 16.apríl 2002, og
Anders Stefánsson frá Vest-
mannaeyjum, f. 29. nóvember
1916, d. 3. september 1981. Eig-
inmaður Hermanníu var Lárus
Kjartansson frá Austurey 1 í
Laugardal, f. 5. apríl 1927, d. 22.
desember 1996. Kristín ólst upp
frá barnsaldri hjá Erlendi Jóns-
syni frá Hárlaugsstöðum í Ása-
hreppi, f. 21. febrúar 1899, d. 15.
nóvember 1980.
Börn Ástgeirs og Kristínar eru:
1) Bjarnheiður mat-
artækninemi, f. 2.
janúar 1969, gift
Pétri Má Jenssyni
innkaupastjóra, f. 6.
október 1960. Börn
þeirra eru Daníel
Jens, f. 11. júní 1990,
Dagný María, f. 3.
desember 1998, og
Davíð Arnar, f. 3.
desember 1998, 2)
Erlendur mjólkur-
fræðingur, f. 25. jan-
úar 1975, í sambúð
með Gunnþóru
Steingrímsdóttur
sálfræðinema, f. 11. maí 1976.
Ástgeir ól upp dóttur Kristínar,
Sigurrósu Huldu Jóhannsdóttur
viðskiptafræðinema, f. 5. septem-
ber 1966, í sambúð með Sigmari
Ólafssyni húsasmíðameistara og
grunnskólakennara, f. 18. septem-
ber 1962. Börn þeirra eru Ástgeir
Rúnar, f. 8. janúar 1989, og Díana
Kristín, f. 3. mars 1995.
Ástgeir lærði húsasmíði hjá SG
á Selfossi. Hann vann við iðn sína
hjá SG, síðan starfaði hann sjálf-
stætt, vann þar á eftir hjá bygg-
ingarfyrirtæki Svavars Valdi-
marssonar og síðustu starfsárin
starfaði hann hjá SG-húsum á Sel-
fossi.
Þau hjónin Ástgeir og Kristín
byggðu sér hús árið 1973 á Engja-
vegi 85 á Selfossi, þar sem þau
hafa svo búið allar götur síðan.
Útför Ástgeirs fer fram frá Sel-
fosskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
Elsku pabbi.
Það er svo erfitt að horfast í augu
við það að þú sért farinn frá okkur,
kallið kom alltof fljótt.
Ég á margar góðar minningar um
þig sem ég mun geyma í huga mér.
Þú varst búinn að berjast við krabba-
meinið í svo mörg ár og að lokum
varðst þú að láta undan. Það verður
svo tómlegt í hesthúsinu í vetur, eng-
inn pabbi til að gefa hestunum eða til
að járna. Við munum öll hjálpast að
við að komast yfir þessa miklu sorg
sem er í hjarta okkar. Ég lofa að
passa vel upp á mömmu og ömmu.
Ég kveð þig með miklum söknuði og
vona að þú vakir yfir okkur.
Ég sakna þín svo mikið, þín dóttir,
Heiða.
Ég veit ekki hvor okkar var meira
feiminn þegar Heiða dóttir þín sendi
mig í heimsókn til ykkar í fyrsta
skipti.
Við bjuggum í Vestmannaeyjum
þá og ég hafði aldrei hitt ykkur
Stínu. Þú tókst strax vel á móti mér
og bauðst mig velkominn í fjölskyld-
una. Það var alltaf gott að koma til
ykkar hvort sem var á Engjavegin-
um eða á Hárlaugsstöðum.
Börnin okkar sóttu mikið í afa og
ömmu þegar við vorum í bústaðnum
okkar í sumar. Veikindin virtust ná
yfirhöndinni í sumar. Ekkert okkar
óraði fyrir því að þetta yrði síðasta
sumarið þitt hjá okkur, þó vissum við
alltaf að krabbameinið myndi ná yf-
irhöndinni að lokum. Það er með
söknuði sem ég kveð þig, Geiri minn.
Hvíl í friði.
Þinn tengdasonur,
Pétur Jensson.
Mig langar með örfáum orðum að
kveðja tengdaföður minn, hann
Geira. Ég er afar þakklát fyrir að
hafa fengið að kynnast honum og öll-
um þeim góðu eiginleikum sem hann
stóð fyrir. Tryggð, natni, alvarleiki,
sjálfsagi og stjórn, röð og regla,
styrkur, óeigingirni, stundvísi, ein-
lægni og samviskusemi eru þau orð
sem koma upp í huga mér þegar ég
hugsa til Geira og kynna minna af
honum. Það sem þó stendur upp úr
fyrir mér er þessi gífurlegi andlegi
og líkamlegi styrkur sem hann bjó
yfir. Þrátt fyrir erfið veikindi í gegn-
um lengri tíma átti hann alltaf til
styrk aflögu, hvort sem það var til að
faðma mann á erfiðri stundu eða til
að járna reiðhestana.
Á endanum varð þó styrkurinn að
gefa eftir fyrir veikindunum og Geiri
þurfti að kveðja þennan heim og fara
yfir í annan þar sem allt er fagurt,
bjart og gott.
Að liðnum degi kemur okkar kvöld,
þá kvöldið líður, tekur nóttin völd.
Svo birtist ljós, er brúna lyftast tjöld
og björtum heimum lífsins fagnar öld.
(Steingrímur Davíðsson.)
Guð blessi þig, Geiri, og þakka þér
fyrir allt.
Gunnþóra Steingrímsdóttir.
Kæri afi.
Mikið er sárt að þurfa að kveðja
þig svona fljótt, við sem áttum eftir
að gera svo margt saman. Það er
mikið tómlegt á Engjó núna, enginn
afi, bara amma og hundurinn Lena.
Nú verður allt öðruvísi að fara í
sumarbústaðinn því vanalega varst
þú í næsta húsi við hliðina á okkur.
Allt er á einhvern hátt öðru vísi
þegar þú ert ekki hér. Ég leit mjög
mikið upp til þín því að þú varst alltaf
svo góður við mig. En ég skil ekki af
hverju þú þurftir að fara, mér finnst
það mikið óréttlæti, ég sakna þín
mikið.
Þinn
Daníel Jens.
Elsku afi.
Guð hlýtur að hafa vantað góðan
smið til að vinna hjá sér fyrst hann
tók þig til sín.Við söknum þín mikið
og biðjum Guð að taka vel á móti þér,
við skulum passa ömmu og líka Lenu
og Hroll.
Dagný og Davíð.
Ástgeir afi okkar er dáinn eftir
hetjulega viðureign við slæman sjúk-
dóm. Ótal minningar koma upp um
hann afa okkar og munum við varð-
veita þær í hjarta okkar. Það var gott
að tala við hann og hann var alltaf
góður við okkur. Afa verður sárt
saknað og munum við ætíð minnast
hans með hlýhug og virðingu.
Sofðu vinur vært og rótt
verndi þig Drottinn góður.
Dreymi þig vel á dimmri nótt
dýrð þíns Jesú bróður.
(Þorkell G. Sigurbjörnsson.)
Elsku amma, langamma og aðrir
ástvinir, missir ykkar er mikill.
Megi góður Guð styrkja ykkur á
þessari sorgarstund.
Ástgeir Rúnar
og Díana Kristín.
Hetjulegri baráttu er lokið – Ást-
geir Arnar, eða Geiri eins og hann
var ávallt kallaður, vinur okkar og
nágranni er allur.
Kynni okkar hófust er við byggð-
um húsin okkar hlið við hlið og flutt-
um öll á Engjaveginn upp úr 1970.
Geiri og Stína á nr. 85, Guðfinna og
Mummi nr. 83 og Sigfús og Svanborg
nr. 81.
Stína og Geiri með dæturnar Rósu
og Heiðu, og seinna fæddist Elli, og
við hin með okkar börn. Við stóðum
saman í þessu basli sem fylgir því að
koma yfir sig fyrsta húsnæðinu og
glöddumst saman yfir hverjum
áfanga sem lokið var – hversu smár
sem hann var. Það kom fljótlega í
ljós hjálpsemi Geira á þessum árum
og var gott að leita til hans þegar
þurfti á smið að halda eða að fá að
nýta sér aðstöðu hans í bílskúrnum
þegar þurfti að komast í rafmagns-
sög eða annað. Fyrir þetta viljum við
þakka.
Aldrei hefur borið skugga á sam-
býlið öll þessi ár sem eru nú komin á
fjórða tuginn og sem dæmi um það
þá höfum við allan þennan tíma hald-
ið því að eiga saman garðsláttuvél en
upphafið var auðvitað það að við
höfðum ekki efni á því að kaupa slíka
ein og sér.
Geira verður ekki minnst án þess
að Stína sé nefnd en svo samhent
voru þau hjón með allt sem þau tóku
sér fyrir hendur. Fyrstu búskapar-
árin var Stína heima með krakkana
en Geiri vann við smíðar, mikið úti í
sveitum, svo það var oft langur
vinnudagurinn hjá honum og þegar
heim var komið þá þurfti að dytta að
einu og öðru.
Fljótlega kom í ljós að þau Stína
og Geiri voru miklir hestamenn og
komu þau sér fljótlega upp hesthúsi í
nágrenninu og þar sem áhugi á
hestamennsku hafði líka vaknað hjá
heimasætunni á 83 gerðumst við
meðeigendur í hesthúsinu. Það er því
líka búin að vera samvinna í hesta-
mennskunni í rúma tvo áratugi. Geiri
sá yfirleitt um morgungjafirnar sem
kom sér afskaplega vel fyrir okkur
hin og var sameinast í hesthúsinu í
lok vinnudags. Þetta samstarf hefur
allan þennan tíma gengið einstak-
lega vel. Fyrir þetta viljum við fjöl-
skyldan á Engjavegi 83 þakka sér-
staklega.
Geiri var afskaplega vinnusamur
maður og harður af sér, sterklega
vaxinn, handstór, ljósrauðbirkinn yf-
irlitum og minnti alltaf dálítið á hetj-
urnar í Íslendingasögunum, hávax-
inn og herðabreiður. Þetta hefur
eflaust komið honum til góða í veik-
indum hans sem staðið hafa yfir í
hálfan annan áratug, með hléum þó.
Veikindi hans gerðu það að verkum
að hin síðari ár gat hann ekki stund-
að vinnu og var sorglegt að horfa
uppá þennan stóra og stæðilega
mann verða sífellt máttminni, en erf-
iðast hefur þetta auðvitað verið fyrir
hann sjálfan og hans nánustu.
Um það leyti sem veikindin gerðu
vart við sig fóru þau hjónin í sína
fyrstu utanlandsferð og fylgdu
margar slíkar í kjölfarið en Geiri
naut þess að ferðast til sólarstranda,
Þess á milli dvöldu þau í sveitinni
sinni austur á Hárlaugsstöðum öllum
stundum. Þar höfðu þau skapað sér
annað heimili og stunduðu þar sína
hrossarækt. Þau hjón var gott heim
að sækja og í mörg ár voru heim-
sóknir á nýársnótt viðhafðar og
finnst okkur nú að þær stundir hefðu
mátt vera fleiri.
Með þessum fátæklegu kveðjuorð-
um viljum við þakka Geira samfylgd-
ina. Okkar innilegustu samúðar-
kveðjur sendum við Stínu, Rósu,
Heiðu, Ella og þeirra fjölskyldum, og
Bjarnheiði móður hans sem sér nú á
bak einkasyninum. Minningin um
góðan dreng mun lifa. Blessuð sé
minning Ástgeirs Arnars Ingólfsson-
ar.
Fjölskyldurnar
Engjavegi 81 og 83,
Selfossi.
Í dag kveðjum við systkinin kæran
frænda okkar, Ástgeir Arnar Ing-
ólfsson. Á tímamótum sem þessum
reikar hugurinn til baka til æskuár-
anna að Ártúni 8, Selfossi. Ástgeir
bjó þá ásamt Bjarnheiði móður sinni,
afa okkar og ömmu og Sveini frænda
í sama húsi og við. Það er margs að
minnast úr Ártúninu og þegar við lít-
um til baka sjáum við hve mikil for-
réttindi það voru að fá að alast upp
með öllu þessu góða fólki. Íbúarnir
voru tólf þegar flest var í húsinu. All-
ir hjálpuðust að svo hlutirnir gengju
sem best fyrir sig, og við krakkarnir
vorum sameign allra í húsinu.
Mamma og Heiða voru heimavinn-
andi eins og algengt var þá, og við
fengum sannarlega að njóta æskunn-
ar.
Það var gott að alast upp með Ást-
geiri og eigum við margar skemmti-
legar minningar frá þeim dögum.
Hann var elstur og því ákveðin fyr-
irmynd okkar sem yngri vorum,
sterkur persónuleiki, hæglátur og
hlýr. Oft var leikið, spilað og spjallað
en hápunkturinn var þó þegar Ást-
geir dró fram Matador-spilið sitt og
þá var stundum setið við langt fram á
kvöld. Okkur þótti merkilegt hve
Ástgeir fór vel með allt sem hann átti
og spilin hans voru ávallt sem ný.
Þessi snyrtimennska fylgdi honum
allt hans líf.
Æskan leið og einn daginn hler-
uðum við á neðri hæðinni, að uppi í
herbergi hjá Heiðu væri stelpa að
bíða eftir Geira. Þetta þóttu mikil
tíðindi og áttum við systkinin nú öll
erindi upp. Þá var líka hægt að líta á
stelpuna í leiðinni. Þarna var kær-
astan Kristín Jóhanna Andersdóttir
komin, eða hún Stína hans Geira,
eins og við höfum ávallt kallað hana
síðan. Það var spennandi að fylgjast
með þeim breytingum sem urðu í lífi
Ástgeirs á þessum tíma. Allt í einu
var hann orðinn heimilisfaðir og
kominn með litla prinsessu, hana
Sigurrós Huldu á handlegginn. Þetta
fórst honum vel úr hendi eins og
reyndar allt annað sem hann kom
nærri. Síðar eignuðust þau svo tvö
börn til viðbótar, þau Bjarnheiði og
Erlend. Með árunum hefur svo fjöl-
skyldan stækkað og eru tengdabörn-
in þrjú og barnabörnin orðin fimm.
Þau Ástgeir og Stína byggðu sér
fljótlega hús á Engjaveginum, þar
sem þau bjuggu alla tíð. Á bygging-
artímanum voru nú hendur látnar
standa fram úr ermum, enda var
Ástgeir mikill hagleikssmiður og
vann við smíðar alla tíð. Seinna komu
þau Geiri og Stína sér upp bústað á
Hárlaugsstöðum þar sem þau höfðu
hestana sína og kindurnar og nutu
sín við sveitastörfin.
Fyrir u.þ.b. tólf árum greindist
Ástgeir með krabbamein sem hann
tókst á við af ótrúlegu æðruleysi en
jafnframt miklum baráttuvilja. Þá
kom vel í ljós hve sterkur hann var
bæði á sál og líkama. Þessi ár höfum
við fylgst með þeirri miklu sam-
heldni sem einkenndi þau hjónin og
fjölskylduna alla. Fyrir utan veikindi
Ástgeirs þurfti fjölskyldan að takast
á við alvarleg veikindi Dagnýjar litlu
fyrir nokkrum árum. Í sumar lenti
svo Stína í slysi sem leiddi til alvar-
legra meiðsla og sjúkrahúsdvala. Í
öllum þessum erfiðleikum hefur
styrkur fjölskyldunnar komið vel í
ljós.
Einn koldimman morgun þú kvaddir, og
allt varð svo hljótt.
Við fáum ei skilið hví kallað var á þig svo
fljótt.
Nú myrkrið er svartara og mikill er
söknuður sár.
En minningin lifir og yljar um ókomin ár.
Kæra Heiða, Stína og fjölskylda.
Hugurinn dvelur hjá ykkur á þessum
erfiða tíma. Við systkinin sendum
ykkur innilegar samúðarkveðjur.
Blessun fylgi minningunni um
góðan dreng.
Systkinin frá Ártúni 8,
Arndís Ásta, Sigríður,
Jóna Bryndís, Garðar,
Margrét og Sigrún.
Látinn er góður vinur og félagi,
Ástgeir Arnar Ingólfsson. Nú hefur
hann hlotið hvíld eftir langa baráttu.
Á þessari stundu er margs að
minnast frá liðnum árum. Geiri og
Stína byrjuðu að búa á Selfossi á
sama tíma og við á Laugalandi.
Fljótlega lágu leiðir beggja fjöl-
skyldnanna að Hárlaugsstöðum til
Erlendar, fóstra Stínu. Þar komum
við saman með börnin okkar og
hjálpuðum til við búskapinn og önn-
ur störf. Það varð órjúfandi hluti af
tilverunni hjá okkur öllum.
Margar voru hestaferðirnar og
ekki má gleyma veiðiferðunum í
Veiðivötnin og víðar. Þetta voru ynd-
islegar stundir sem fjölskyldurnar
áttu saman í gegnum árin.
Upp úr 1985 settumst við svo að á
Hárlaugsstöðum og þegar við byggð-
um húsið okkar kom enginn annar
smiður til greina en Geiri og gekk
smíðin hratt og vel fyrir sig eins og
allt sem hann tók að sér. Nokkrum
árum seinna byggðu Geiri og Stína
sér sumarbústað undir Vesturklett-
unum á Hárlaugsstöðum. Fljótlega
eftir það greindist Geiri með krabba-
mein, sem hann barðist við í mörg ár.
Smátt og smátt dró af honum en ekki
lét Geiri sitt eftir liggja og í sumar
sneri hann heyinu þó orkan væri orð-
in lítil. Í bústaðnum áttu Geiri og
Stína margar góðar stundir. Þar
fannst honum gott að dveljast við
smíðar og gróðursetningu og ráða
vinnutíma sínum eftir því sem heils-
an leyfði. Við hlið sér hafði hann
Stínu sem hlúði að honum og studdi.
Við þökkum góðum vini og sam-
ferðamanni samfylgdina.
Guðmundur og Sigurlaug (Silla).
Sauðburður, heyskapur fram á
nótt, rýja, reka hross niður í Sauð-
holt, Hárlaugsstaðir og Stína og
Geiri.
Í minningu æskuáranna er þetta
eitthvað sem á saman og maður hef-
ur alltaf hugsað um sem eina heild.
Þannig hefur það alltaf verið og
þannig átti það að vera áfram. En nú
er Geiri farinn, svo allt, allt of fljótt.
Þessi myndarlegi, stóri og sterki
maður sem okkur fannst að ekkert
gæti bitið á varð að lokum að lúta í
lægra haldi fyrir krabbameininu sem
hann hafði barist við í 12 ár. Barist
við af miklum krafti og margsinnis
haft betur.
Kæra Stína, missir þinn er mikill.
Þú hefur misst góðan eiginmann og
vin, þið voruð sem eitt.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Elsku Stína, Rósa, Heiða og Elli.
Það er með sorg í hjarta sem við
kveðjum Geira og vottum ykkur okk-
ar dýpstu samúð.
Hekla, Lilja, Sólrún, Erlendur,
og makar, Hárlaugsstöðum.
ÁSTGEIR ARNAR
INGÓLFSSON
Morgunblaðið birtir minningargrein-
ar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgunblaðið
í fliparöndinni – þá birtist valkostur-
inn „Senda inn minningar/afmæli“
ásamt frekari upplýsingum).
Skilafrestur Ef birta á minningar-
grein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi). Ef útför
hefur farið fram eða grein berst ekki
innan hins tiltekna skilafrests er ekki
unnt að lofa ákveðnum birtingardegi.
Þar sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd Minningargreinar séu ekki
lengri en 2.000 slög (stafir með bil-
um - mælt í Tools/Word Count). Ekki
er unnt að senda lengri grein. Hægt
er að senda örstutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur, og votta þeim
sem kvaddur er virðingu sína án þess
að það sé gert með langri grein. Ekki
er unnt að tengja viðhengi við síð-
una.
Undirskrift Minningargreinahöfund-
ar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín
en ekki stuttnefni undir greinunum.
Minningargreinar