Morgunblaðið - 26.10.2004, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 26. OKTÓBER 2004 27
MINNINGAR
✝ Dr. GeorgeWashington Sim-
ons III fæddist í
Washington D.C. 13.
janúar 1935. Hann
lést á Landspítalan-
um í Fossvogi 18.
október síðastliðinn.
Faðir hans var
George Washington
Simons II, f. í Robs-
ville í Pennsylvaníu
1904, d. 1954, og
starfaði sem lögmað-
ur í Washington D.C.
Móðir Georges var
Alma Rose Chappel-
ear Simons frá Chevy Chase í
Maryland, f. 1901, d. 1987, starfs-
maður Heilbrigðisstofnunar
Bandaríkjanna í Betheda.
Hinn 31. desember 1972 kvænt-
ist George eftirlifandi eiginkonu
sinni, Sigrúnu Erlu Magnúsdóttur,
f. 14. feb. 1941. Foreldrar hennar
voru Magnús Sigurðsson lögreglu-
varðstjóri, f. í Borgarfirði 1895, d.
1972, og Herborg á Heygum Sig-
urðsson, f. í Færeyjum 1905, d.
1990. George og Sigrún eignuðust
tvær dætur. Þær eru: Christina
Herborg á Heygum Simons, f. 22.
des. 1974, kvikmynda- og tölvu-
tæknir og ljósmyndari, í fram-
haldsnámi í Melbourne í Ástralíu,
og Anna Maya á Heygum Simons,
f. 11. nóv. 1979, fornsagna- og
mannfræðingur í
framhaldsnámi í
efnafræði í háskól-
anum Milwaukee í
Wisconsin.
Frá 1961 til 1965
starfaði George sem
höfuðsmaður í
læknadeild banda-
ríska flughersins.
Árin 1965–1969
stundaði hann fram-
haldsnám í bæklun-
arlækningum á
Mayo Clinic-sjúkra-
húsinu í Rochester í
Minnesota. Árin
1969–1970 gegndi hann stöðu
kennara í bæklunarlækningum á
sama sjúkrahúsi. Árin 1971–1974
var hann barnabæklunarlæknir
og yfirkennari á bæklunardeild
Childreńs Memorial Hospital í
Chicago, 1975–1978 á Foot Clinic,
Childreńs Orthopaedic Hospital í
Seattle og 1978–1991 yfirlæknir,
prófessor, kennari og ráðgjafi í
bæklunarskurðlækningum á Mil-
waukee Childreńs Hospital í Mil-
waukee í Wisconsin.
George hætti störfum 1991 af
heilsufarsástæðum. Hann fluttist
til Íslands ásamt fjölskyldu sinni
1997.
Útför hans verður gerð frá Mos-
fellskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.
Jæja, George, þá er hvíldin komin.
Við munum sakna þín mikið, en það
er eins og þú sért alltaf hjá okkur,
því hér skilur þú bara eftir góðar og
yndislegar minningar sem við viljum
aldrei sleppa. Hugur okkar til þín
gleður okkur og styrkir og yljar okk-
ur um hjartarætur.
Eins og ég hef alltaf sagt: „I would
live my life all over again with you.“
Þakka fyrir traust og hamingjuríkt
hjónaband og okkar yndislegu dæt-
ur, sem styðja hvor aðra í blíðu og
stríðu eins og þú kenndir þeim.
Þakka alla ástúð og tryggð sem þú
hefur sýnt mér og mínum gegnum
árin.
Guð veri með þér.
Ástarkveðjur.
Sigrún.
Pabbi, þú varst ljúfur og elskuleg-
ur, þú varst mér allt. Að vita þig
veikan olli mér ávallt sársauka. Oft
hélt ég að við myndum missa þig, en í
krafti styrks þíns og þeirrar ástar
sem þú hafðir á okkur, hélstu velli.
Hvern þann morgun sem þú gast
hvorki klæðst né gengið, færði
mamma þig í fötin og studdi þig til
gangs. Þú baðst hana að keyra þig til
vinnu, með það í huga að þú gætir
séð fyrir fjölskyldunni. Þegar þú
misstir málið, þurftir þú einungis að
horfa í augu mér til að gefa til kynna
að þú elskaðir mig, og að það væri
allt sem máli skipti. Þú varst styrkur
okkar allra. Það er erfitt að kveðja,
en jafnvel þótt líkami þinn hafi gefist
upp, verður ást þín og andi með okk-
ur eins og áður.
Ég sakna þín, pabbi.
Þín
Maya.
Faðir minn. Elskulegasti maður
lífs míns. Stríðnisglampinn og
glettnin í augum þínum gleymast
mér seint. Faðir minn var mér ætíð
fordæmi. Bros hans og ástúð, sem
hann ávallt sýndi þrátt fyrir mikla
líkamlega fötlun, yljaði mér einatt
um hjarta.
Erfitt er mér að koma orðum að
því hversu mjög það fékk á mig að
horfa upp á þjáningar hans, en nú
finnst mér ég finna til eins konar
léttis, við það að hann sé nú laus við
þjáningar sínar.
Ég minnist þess að þegar ég var
átta eða níu ára gömul og þú leiddir
mig við hönd þér, að ég spurði þig:
„Pabbi, af hverju hristist höndin?“
Hann horfði á mig með alvörusvip
sem ég kannaðist ekki við og sagði:
„Ég segi þér frá því þegar þú ert
orðin eldri.“ Ég sagði: „Verð ég nógu
nógu gömul þegar ég er orðin tíu
ára?“ Hann sagði: „Vissulega, væna
mín,“ og á tíu ára afmælisdegi mín-
um sagði hann mér frá sjúkdómi sín-
um og að hann væri ekki banvænn,
en veikindin myndu hins vegar áger-
ast með tímanum.
Við þessar fréttir fékk ég sting í
hjartað, því mér var mikil raun að
uppgötva að „ofurmennið“, faðir
minn væri særanlegur. En hjá hon-
um pabba mínum fann ég þá, og þar
til yfir lauk: styrk, kjark og þraut-
seigju sem gerðu hann enn aðdáun-
arverðari en ofurmennið sjálft.
Hann var minn ofurpabbi.
Christina.
Minn hjartkæri mágur, George
Simons, kvaddi þennan heim eftir
áratuga baráttu við Parkinsons veik-
ina sem hann háði ætíð með jafnað-
argeði. Aldrei heyrðist hann kvarta
en sýndi frekar umhyggju fyrir líðan
annarra með sínu elskulega brosi.
Ég minnist þess ætíð þegar hann
kom fyrst til okkar á Eiríksgötu 2 að
heimsækja Sigrúnu, systur mína,
sem hann hafði þá fengið augastað á.
Hann heillaði alla með sínum ein-
stöku persónutöfrum og glaða við-
móti. Pabbi okkar var samt hálf
smeykur við að missa Sigrúnu til
Bandaríkjanna.
George reyndist allri fjölskyld-
unni einstaklega vel, var alltaf
reiðubúinn að aðstoða í andlegum og
veraldlegum efnum. Eldri strákarnir
mínir dvöldu hjá Sigrúnu og George í
nokkur ár þegar þeir voru við nám í
Milwaukee. Ómetanleg var öll sú að-
stoð og umhyggja sem þau sýndu
þeim.
Sömuleiðis naut móðir okkar þess
að vera hjá þeim. George var eins og
besti sonur, umhyggjusamur og góð-
ur. Sigrún og George ferðuðust mik-
ið og mæður þeirra voru oftast með í
för. Á síðustu árunum hafði hann
mest yndi af að vera í faðmi fjöl-
skyldunnar, njóta góðs matar, og að
sjá gömlu góðu kvikmyndirnar frá
gullöld Hollywood. Don (svili hans)
eldaði oft eitthvað sérstakt sem var í
uppáhaldi hjá George og það kunni
hann aldeilis að meta, t.d. ekta
ítalskt spaghettí með kjötbollum.
Enda þótt George hafi haft dálæti á
góðum mat og öðrum lífsins gæðum
gleymdi hann aldrei köllun sinni sem
læknir, og hjálpfýsi hans í garð
náungans var ómæld.
Elsku Sirra, Tína og Maya. Við er-
um innilega þakklát fyrir allar okkar
samverustundir. Megi Guð vernda
ykkur og styrkja í sorginni.
Kolbrún, Donald og synir.
Fyrir nokkrum áratugum fluttist
Sigrún frænka mín til Bandaríkja
Norður-Ameríku og dvaldi þar við
nám og störf. Þar kynntist hún lífs-
förunaut sínum, ungum lækni,
George Washington Simons að
nafni. Að brúðkaupi loknu hér heima
á Íslandi settust þau að í heimalandi
hans og þar var heimili þeirra um
árabil. Þau eignuðust tvær efnilegar
dætur og fögur framtíð blasti við. En
enginn má sköpum renna. Fyrir
nokkrum árum greindist George
með illvígan, ólæknandi sjúkdóm,
sem skerti starfsþrek hans smátt og
smátt. Þegar ljóst var hvert stefndi
með heilsu hans ákváðu þau hjónin
að flytja heim til Íslands, stofnuðu
heimili í Mosfellsbæ og hugðust eyða
þar síðustu ævidögunum. En þrekið
þraut að lokum og hinn 18. okt. sl.
andaðist George á Landspítalanum í
Fossvogi eftir hálfsmánaðar dvöl.
George lagði stund á barnabækl-
unarlækningar og var prófessor í
þeirri grein við Medical College í
Wisconsin. Sýnir það eitt hæfni hans
og færni í þessari grein læknisfræð-
innar enda naut hann mikils álits
meðal starfsbræðra sinna.
Ég, sem þetta rita, hitti George
nokkrum sinnum, er hann dvaldi
hér. Mér duldist ekki að þar fór
mannkostamaður. Hann var hógvær
í fasi og yfirlætislaus og manni leið
vel í návist hans. Það sama segja
þeir, sem kynntust honum betur en
ég og áttu þess kost að dvelja með
honum í leik og starfi.
George bar ávallt hlýjan hug til
ættlands konu sinnar. Hann kom
nokkrum sinnum í heimsókn til Ís-
lands og heimili þeirra hjóna stóð
ávallt opið þeim vinum, ættingjum
og samlöndum sem leið áttu vestur
um haf. Og ákvörðun þeirra hjóna að
flytja hingað heim var honum hug-
þekk og hann naut þess að dvelja í
húsi sínu í Mosfellsbæ og fylgjast
með lífinu í Mosfellsdal, sem blasti
við frá heimili hans.
Sú dvöl varð þó skemmri en ætlað
var. Að leiðarlokum eru þakkir færð-
ar fyrir hin góðu kynni sem voru allt-
of stutt. Konu og dætrum eru færðar
hugheilar samúðarkveðjur.
Tómas Einarsson.
Mikill merkismaður er fallinn frá.
George W. Simons var einn kunnasti
barnabæklunarlæknir Vesturlanda.
Eftir hann standa fjölmörg verk sem
halda munu nafni hans á lofti um
ókomin ár. Má þar nefna samantekt
um meðferð og rannsóknir á börnum
með klumbufót sem er einstök í sinni
röð. Ekki má heldur gleyma öllum
þeim börnum sem notið hafa góðs af
störfum hans.
Það var mér sannur heiður að
kynnast George W. Simons. Ég hitti
hann í fyrsta skipti í Amsterdam á
alþjóðlegu þingi um meðferð og
rannsóknir á klumbufótum. Mér
varð strax ljóst að hér var mikil-
menni á ferð. Hann átti sjálfur heið-
urinn af skipulagi þingsins og fram-
kvæmd, sem var öll til fyrirmyndar.
Ég votta fjölskyldu hans samúð
mína á þessari erfiðu stundu.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama.
En orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Sigurveig Pétursdóttir.
Ég kynntist George snemma á
lífsleiðinni. Með okkur tókst einlæg
vinátta sem aldrei rofnaði. Ef ég
þurfti á hjálp að halda brást hann
ekki. Hann var sannur vinur í raun.
Mannkostamaður, sem ekki fór í
manngreinarálit og lagði sig allan
fram um að láta gott af sér leiða.
Hann gerði litlar kröfur til ann-
arra en miklar til sín sjálfs.
Bandaríska þjóðin og raunar
heimurinn allur þurfa á fleiri slíkum
mönnum að halda.
George bar nafn fyrsta forseta
Bandaríkjanna, George Washington.
Ég hef oft leitt hugann að því hversu
þessir tveir alnafnar voru líkir á
margan hátt.
Það var erfitt að horfa á hvernig
hinn alvarlegi sjúkdómur vann smátt
og smátt á þessum hraustbyggða
manni, en hann bar þessa miklu raun
án þess að bugast.
Nú er hann allur.
Minning hans mun fylgja mér til
æviloka.
Guð blessi George Washington
Simons, fjölskyldu hans og vini.
Thomas H. Blakey, Miami.
GEORGE W.
SIMONS
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir
Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir
Einarsson,
útfararstjóri.
Bryndís
Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
Baldur
Frederiksen,
útfararstjóri.
Guðmundur Þór
Gíslason,
útfararstjóri.
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Móðir mín, tengdamóðir og amma okkar,
MARGRÉT ÞORSTEINSDÓTTIR,
áður Borgarholtsbraut 72,
Kópavogi.
lést í Sunnuhlíð, Kópavogi, laugardaginn
16. október.
Útför hennar fer fram frá Kópavogskirkju
fimmtudaginn 28. október kl. 15.00.
Anna Björk Daníelsdóttir, Hafsteinn Þórðarson,
Guðmundur Þorsteinn Ásgeirsson,
Pálína Margrét Hafsteinsdóttir,
Ása Marin Hafsteinsdóttir,
Daníel Þór Hafsteinsson.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og bróðir,
HILMAR ÓLAFSSON,
Berjarima 10,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Grafarvogskirkju
miðvikudaginn 27. október kl. 11.00.
Ólöf Ragnarsdóttir,
Garðar Hilmarsson, Sigríður Benediktsdóttir,
Ragnar Hilmarsson,
Sigurlaug Hilmarsdóttir, Ómar Torfason,
Freyja Hilmarsdóttir,
Ólafur Hilmarsson, Hrefna Ingvarsdóttir,
Sigurður R. Ólafsson, Kolbrún Daníelsdóttir
og barnabörn.
Elskuleg frænka mín,
ÞÓRUNN ODDSDÓTTIR
(Tóta á Akri),
Merkigerði 8,
Akranesi,
andaðist á Sjúkrahúsi Akraness föstudaginn
22. október.
Sigríður Sigurjónsdóttir.
Ástkær eiginmaður minn og sonur,
HALLDÓR INGÓLFSSON
fyrrv. flugstjóri,
lést á heimili sínu sunnudaginn 24. október.
Jarðarförin auglýst síðar.
Álfrún Edda Ágústsdóttir,
Ingólfur Sveinsson. REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is