Sunnudagsblaðið - 07.06.1964, Qupperneq 19

heldur h'ka einnig eitthvað öðru-
Vls>, óttinn blandaöur æsingi. Ég
!auk upp stigadyrunum og leit
UPP. Það var eins og allt væri
Þrungig
spennu.
Sprengja féll með dunandi há-
vaða allnærri, og hávaðinn í loft
varnabyssunum varð ofboðslegur.
°g svo skvniaði ég. að húsið var
°kki aðeins griðastaður. heldur
kka fangelsi, eins og Mary hafði
sagt. Ég vonaði, að átökin úti
íyrir yrgu tji þess ajj leysa þelta
^angelsi og öfl þess úr læðingi.
1-oftárásin hafði náð hámarki,
°g hávaðinn fór óðum dvínandi.
^Prengjurnar hættu að falla, og
skothljóðin fjarlægðust. Spennan,
Sem lá í loftinu í gamla húsinu,
laraði líka út.
, J5pc,ar ég kom í matsalinn um
^ />,»<. í<ar. Hctcrinn í Ipif
’’ ~ '------------.£
l3restinn. Iíann var kominn nokk-
l,ð við aldur; viðkynningargóður
maðiir, og hafði þjónað þarna í
Sukninni árum saman. Tómstunda
1 ia hans var að kynna sér sögu
’éraðsins, og nú var hann að
ræða um gamla Tudor-húsið, sem
við bjuggum í.
Ég fylgdi honum út að hliðinu,
þegar hann fór, og notaði tæki-
færi til að spvrja hann hvort
hann kynni nokkra sögu í sam-
bandi við „gamla húsið þarna“ og
benti með stafnum.
,,Ah- þetta hús“, svaraði liann.
„Það er auðvitað mjög gamalt,
en ekkert girnllegt til fróðleiks
sögulega séð. Gæti trúað, að eig-
andinn væri vel stæður sjálfseign
arbóndi. „Reyndar map ég nú, að
ég hef heyrt óljósa sögu um það,
fyrirrennari minn sagði mér
hana. Mér skildist, að haldið væri,
að einhver maður, sem drýgt
hefði ljótan glæp í London, hefði
flúS. og leitað hælis í þessu húsi,
sem þá hlvtur að hafa verið mjög
arcirpvi^t fvr-jr mei^a en öld síð-
—.. •- var
næstum búinn að gleyma því,“
Þarna lief ég svarið! hugsaði ég
eftir að presturinn var farinn. Nú
veit ég, hvað liggur í loftinu í
gamla húsinu. Þegar nóttin lagð-
ist yfir og dimmt varð í litlu her
bergjunum, gægðist hann skelfdur
út um einhvern gluggann, dauð-
hræddur um, að menn kynnu að
vera komnir inn í garðinn. Og
hann stóð í myrkrinu á svölun-
um, hlustaði á fótatak fyrir neð-
an, sem kom aldrei. Og þessi
stemming hvarf ekki úr liúsinu
eftir að misindismaðurinn var far
inn þaðan og dáinn.
Um eitt var ég viSS: Ég máttt
ekki láta Mary’ koma þangað nlð-
ureftir aftur. Ég rnátti ekki kaupa
samverustundir okkar of dýru
verði. Og ég hafði góða afsökun
fyrir að lialda henni heima: Loft
ársirnar í nágrenninu voru farnar
að færast í aukana, svo oft var
lítið um svefn.
En einn laugardagsmorgun
hrinedi hún til mín og sagðist
TrofQ var nú b°?F
’”-• ’"'T" -f sfað.gat
óff eklji farið frath 6, &ð hún
sneri við.
Þ.egar ég sótti hana til járn-
brautarstöðvarinnar, var ég feg-
Frh. á bls. 452.
AÞÞÝBUBLAÐIÐ - SUNNUDAGSBLAÐ 45^ - —