Eintak - 20.01.1994, Blaðsíða 39

AFHVERJU
ERTU ALLTAF Í
VtÐTÖLUM?
Ul^óttir
„Sem fjölmiðla-
manneskja er ég í
þeirri stöðu að
vera alltaf að biðja
annað fólk um að
koma til mín í
viðtöl. Þá ætlast ég
tilafþví að vera
opið og einlægt og
tala um mál sem okkur finnst
skipta máli. Mér finnst fáránlegt að
skorast undan þegar til mín er
leitað ef ég get miðlað einhverju
sem mér finnst áhugavert að ræða,
og stundum jafnvel opna umræðu
um viðkvæm mál. Fyrir nokkrum
árum hneykslaði ýmislegt sem
finnst sjálfsagt að ræða í dag og
íslendingar eru sem betur fer að
verða opnari."
Bubbi Morthens
“Starf mitt byggist
að stórum hluta á
því að vera í
viðtolum. Revndar
var aðeins eitt
stórt viðtal haft
við mig á síðasta
ári, enda reyni ég
að takmarka þau.
Hins vegar er oít skrifað eitthvað
smálegt um mig og ef til vill er það
þess vegna sem sumum finnst ég
alltaf vera í viðtölum. Það sýnir
bara hvað ég stend mig vel í að
markaðsetja mig.“
Egill Ólafsson
„Ég er ekki alltaf í
viðtölum. Þau eru
aðeins höíð við
mig þegar ég er að
vinna að einhverju
ákveðnu verkefni.
Þið blaðamenn
verðið að halda úti
blaði og þá verðið
þið að hafa viðtöl við einhverja.
Við erum náttúrlega ekki nema
250.000 í þessu landi.“
Baltasar
Kormákur
“Það er alltaf verið
að biðja mig um
viðtöl og kynna
einhver leikrit. Ég
held liins vegar að
fáir geri sér grein
fyrir því hvað ég
neita mörgum
viðtölum.“
ÆSKAN 0 G LANDIfl
EFTIR ÞORVALD ÞORSTEINSSON
Oi<3H<§ýrrjí-
ÉQ BIÐ AÐ H E I LS A ...
Alltgott í Koben og Odense
Kaupmannahöfn 17. janúar 1994
Kœri vinur!
Hvað tíminn æðir áfram! Fyrir
nokkrum dögum var Strikið eitt
jólaljós, hátíð í hverjum glugga og
pósturinn kom til mín
“Ég reyni að vera
sem minnst í
viðtölum. Égget
ekki verið gáfuleg-
ur í þeim. Þess í
stað reyni ég að
semja tónlist og
vera gáfulegur í
henni."
rauðklæddur með hangikjötið frá
þér. Þúsund þakkir, þú veist að
mér þykir heimaslátrað best. Nema
hvað, nú er ekkert hátíðarljós en
allt grátt og blautt og vindurinn
blæs alveg dýrvitlaus að sunnan.
Búinn að blása yfir alla Evrópu
þegar hann kemur hingað og er þá
fullur af alls konar óþverra;
sprengjugný frá ex-Júgóslavíu og
saxafónleik Clintons í Prag. Þetta
fær maður yfir sig hérna í turna-
borginni.
Hjá mér er annars allt í lukk-
unnar velstandi. Ég er þó enn
dauðsvekktur eftir eitt núll tapið
gegn Spánverjum fyrir tveimur
mánuðum. Var svo fúll eftir leik-
inn að ég bara henti Brian Lau-
drup handklæðinu mínu. Og eins
| og ósigurinn hafi ekki verið nógu
erfiður, þá tók drottningin upp á
því að týna hundinum sínurn!
Hefur þú nokkuð séð hann?
Þetta er svona lítill, ljótur hund-
ur með stuttar lappir og löng laf-
andi eyru. Þú mátt annars eiga
kvikindið ef þú hefur hnotið um
það. Þjóðin gaf Margréti nefnilega
nýjan hund. Þessi nýi er nákvæm-
lega eins og sá gamli, nema hvað
hann er ekki týndur.
Þú spyrð um dönskuna hjá
mér. Jú, ég reyni og get nú
skammlaust sagt „for fan-
den“, en maður kemst aldrei
alla leið. ITvernig er líka hægt að
tala þetta mál? Stundum er eins og
fólk hér í Kaupmannahöfn sé að
hrækja, en ekki að tala. Nei, sama
hvernig ég læt, ég bara næ ekki
þessum hljóðum. „Angist lífsins er
/ í munninum á mér“ sagði nep-
alska skáldið Keki Arun Das, að
vísu við annað tækifæri en á þó vel
við hér.
Heyrðu, hér er frétt. Jónas fót-
brotnaði í stiganum í nótt. Ég
heimsótti hann í morgun og þá lá
gaurinn bara bakk uppi í rúmi
með opið beinbrot og alveg hreint
djöfullega timbraður. Ég rauk
náttúrlega beint í símann og
hringdi á sjúkrabíl. Hvernig líður
þér elsku vinurinn minn, spurði ég
og forðaðist að líta á fótinn. En
hvað heldur þú að vinurinn hafi
sagt? Hann benti mér á að koma
alveg upp að sér og hvíslaði síðan í
hægra eyrað mitt: „Hvort viltu
alsælu eða nokkra bjóra?“ Ég rétti
snögglega úr mér og sagði í ein-
hverju fáti: Ja, ég myndi nú þiggja
einn Tuborg Classic. Þá glotti
maðurinn djöfullega og sagði að
það væri bjór í ísskápnum. Síðan
kom sjúkrabíllinn og ég sat eftir
með bjórinn. Hvernig fattar
maður svona karla? Ég drakk nú til
öryggis nokkra Classic, aldrei að
vita nema hann yrði annars fúll og
labbaði svo hingað heim. Þá var
Tyrkinn á neðri hæðinni að flytja
og ég varð svo glaður að ég hrein-
lega brosti til hans. Ég meina, þetta
er bilaður gaur. Það brást ekki, að
eftir klukkan þrjú á laugardögum
var hann byrjaður að spila þessa
músík sína alveg í hvínandi botni,
þú veist, svona músík eins og það
ef...
... Drottinn allsherjar
ynni í anda nýju stjórn-
sýslulaganna hefði hann
aldrei komist upp með
að senda son sinn til
jarðar. Hann hefði þurft
að senda einhvern sér
fjarskyldari. Til dæmis
Lúsífer. Þá hefði heimur-
inn orðið annar en hann
er.
... Þorbergur Aðalsteins-
son landsliðsþjálfari
verður álíka langt frá
takmarki sínu i prófkjöri
sjálfstæðismanna eins
og hann var frá því að
sigra Finna með 27
mörkum, lendir hann
ekki í sjötta sæti listans
heldur í því tuttugasta og
áttunda.

væri verið að skera lappirnar af lif-
andi ketti. Nú, og á sunnudögum
reifst hann við konuna sína, garg-
andi á bjagaðri ensku: „hóra -
mella - þú hefur eyðilagt líf mitt! „
En nú er hann farinn og vonandi
er konan farin frá honum.
Jæja, elsku vinur, ég fer að hætta
þessu. Heilsaðu vinur minn, þeim
sem enn þá lifa og vilja þekkja mig.
Ég skrifa betur með seinni skipun-
um. Þinti
Jón Stefánsson
íþennan dálk, Ég bið að lieilsa,
munu íslendingar íútlöndum
skrifa bréfsín til okkar sem heima
sitjum; segjafréttir af sjálfum sér,
fjarlœgum sem nálœgari þjóðum
og heimþránni í sjálfum sér. Jón
Stefánsson er bókmenntafrœð-
itigur og skáld og dvelst meðal
Datia.
FIMMTUDAGUR 20. JANÚAR 1994
39