Eintak - 27.01.1994, Qupperneq 25

Sjálfsagt er erfitt að hugsa sér verri stað að hanga á um jól en fangelsi þrátt fyrir að þar sé
nægur friður. Fanga vantar flest annað en frið alla daga ársins og eiga því bágt með að halda
sérstaka hátíð fyrir hann. Á hverjum jólum undanfarin níu ár hefur BUBBI MORYHEHS haldið
tónleika á Litla Hrauni á aðfangadag. Og tekið með sér skáld og rithöfunda til að lesa fyrir
fangana. Hallgrh íiur HELGASOM, rithöfundur og myndlistarmaður, slóst í för með þessum
miskunnsama-samverja-túr Bubba síðasta aðfangadag og skrifar hér skýrslu um ferðina.
Aðfangadagsmorgunn klukkan
tíu og Bubbi hringir bjöllunni
stundvíslega, stendur úti á
i tröppum með Malcolm X húfuna
'sína, segir „blessaður“ og er svo
rokinn aftur út í bíl. Hann er
staddur í miðri sögu, þaut upp
tröppurnar í miðri setningu, og
þeir bíða eftir botninum út í bíl,
greiðabílstjórinn og Sjón. Þegar ég
stíg inn skömmu síðar er Bubbi
staddur í Moskvu, á hóteli sem var
svo grand að „maður var klukku-
tíma að labba úr lyftunni að her-
bergishurðinni
Bubbi Morthens er að leggja upp
í sína árlegu tónleika- og upplestr-
arferð á Litla Hraun. Þetta er í ní-
unda sinn sem hann fer austur á
aðfangadag, og að þessu sinni fylgja
honum skáldin Linda Vilhjálms-
dóttir, Sjón og Einar Kárason sem
er að fara þangað í fjórða sinn. Auk
þess bætist KK síðar í hópinn.
Bubbi smalar skáldunum saman
með greiðabíl, stekkur annað slagið
út úr bílnum en stoppar ekki á milli
við að segja okkur sögur.
Sögur, sögur, sögur velta út úr
Bubba eins og gullplötur. Rússland
fyrir Glasnost. Stebbi Almanns
Malagafangi. Vilhjálmur Svan í
Kolaportinu. Valli bíó. Dolli bróðir
Siggu djasspútu. Morð á Snorra-
braut. Og við ekki enn komin upp á
Miklubraut. Á meðan við bíðum á
ljósunum rifjar hann upp nokkra
snjalla söguþræði eftir Jón Óttar
Ragnarsson.
Skáldin sitja þögul undir þessu,
hlusta vel og skjóta annað slagið
inn greina- og kaflaskilum. Kára-
son kemur þó inn annað slagið,
greinilega best heima í þessum goð-
sagnaheimi. „Valli bíó.
Pabbi nans átti bíó
í Hafnarfirði oa lét
strákinn vera vio
innganginn og rífa af.
Þa kostaði kannski
þrjúhundruðkall inn
en Valli hleypti
mönnum hins vegar
miðalausum inn ef
þeir borguðu honum
tvöhundruðkall. Bíóið
fór á hausinn en Valli
fékk nafnið... “ stuttu síð-
ar erum við stödd á Umferðar-
miðstöðinni og færum okkur úr
greiðabílnum yfir í KK-bílinn sem
Bergur ekur. Bubbi kaupir kók á
línuna („maður er orðinn hooked á
þessu. Ein lítil kók. Hérna gjörið þið
svo vet) og svo er lagt í hann. Frá
kóki færist umræðan yfir í Pepsi og
þaðan yfir í Michael Jackson og
Bubbi nýbúinn að sjá hann sjúga
ekkann í sjónvarpinu. „Að sjá hann,
karlgreyið. Manni fannst hann vera
að segja sannleikann, það var svo
átakanlegt að sjá hann. Karlgreyið
Og einhvern veginn finnst manni
að Bubbi skilji hann. Hinn íslenski
King of Pop.
Michael Jackson, „karlgreyið",
ljósmyndaður nakinn af
kynlífslöggunni í Hollywood og ég
reyni líka að smella af eins og hægt
er, smella af Bubba, Lindu, Sjón og
Kárasyni.
Flassblossar í bílnum og
Hellisheiðin snævi þakin, bjart
jólaveður og brátt erum við í
Þrengslum. Og Bubbi alltaf í fjórða
gír. Þegar hann er búinn með
Laureen Hutton, Bergþóru
Árnadóttur og Einar Örn að horfa
á spólu úr Boxmyndasafni Bubba
Morthens verður Bubbi „more
tense'. Er kominn í hringinn með
Múhameð Ali, farinn að lýsa
kröppum dansi árið 1969 í miðjum
Þrengslum, þegar Ali fékk höggið í
heilann og gat þá ekki lengur sagt
sjónvarpsmönnum að vera tilbúnir
með auglýsingarnar „quick, quick,
be ready with the commercials,
’cause I’m gonna knock him dead
right now.“
„Nelson Mandela segir að Ali
hafi verið mikilvœgari í baráttunni
en Martin Luther King.“
Sögur, sögur sögur, úr
Morthensmunni. Áður en ég næ
þessu niður í minnisblokkina erum
við komin upp á efstu hæð í svítuna
á Hótel Esju þar sem Bob Dylan
vakir fimmtugustu nóttina í röð,
með hettu yfir hausnum og starir á
Esjuna („hann var ánœgður með
útsýnið") og enginn snjór í henni,
en hvítt fjall á borðinu fyrir framan
hann.
„Maðurinn var svo lyfjaður
maður“ segir Bubbi með áherslu og
svo réttir Dylan honum „hvíta
loppuna“, heilsar sínum íslenska
munnhörpukollega „hi, how are
you, thank you for opening for me“
og biður hann að redda sér grasi.
Bubbi nær að smala saman níu
grömmum í Reykjavík, og Dylan
verður að lokum svo „rosalega
lyfjaður‘ að efri vörin vindur upp á
sig og festist yfir framtönnunum
áður en hann fer á svið í
Laugardalshöll. Míkrófónninn
dettur niður í hálsmálið á honum
og fyrstu lögin hljóma dálítið
einkennilega, þar til hann nær að
losa vörina úr greipum gómsins. Þá
blaktir hún á hak við dylanskt nef
og „eftir það var hann góður og þetta
varð dúndur konsert.“
Segir Bubbi og lýkur sögunni
með myndrænni lýsingu á þessu
niðurlúta nefi meistarans sem —y
FIMMTUDAGUR 27. JANUAR 1994
25