Eintak - 27.01.1994, Qupperneq 27

vottar fyrir því að þeir hafi gaman
af þessu, fangarnir fimm sem sitja
þétt í sófanum, en eru samt enn þá
á svipinn eins og þeir, jú, jú, geti
svo sem tekið þessu, smá konsert
hérna í sjónvarpskróknum, það
megi svo sem gefa þessu eyra, KK
og Bubbi, jú jú, ókei, en óska-
lagsmaðurinn fílar þetta best,
stendur upp að loknu prógrammi
og mælir hátt og snjallt:
„Þakka ykkur kœrlega fyrir
komuna. Þetta var STÓRT LJÓST
Og dregur síðan Bubba með sér
inn á herbergi að árita kasettu með
uppteknu efni.
,,/á, já vinur minn, ekkert mál og
þó þú værir búinn að „bootleggja“
mig i bak og fyrir.“
A meðan þiggjum við hin enn
meira kaffi. Strákarnir eru orðnir
aðeins léttari og bjóða kaffi. Hér er
allt vaðandi í kaffi. Það var rétt sem
Bubbi sagði í bílnum.
I kastalanum kaffiturnarnir
rísa...
Síðan taka þeir kurteislega í
höndina á okkur, þakka fyrir sig og
meina það. Sjón heilsar gömlum
skólafélaga.
„Þú varst í Fjölbraut var það
ekkiT
Fjölbraut. Fjölbrot. Fjörbrot.
EINANGRUNARDEILD B
Hér eru einungis fjórir fangar.
Þrír fslendingar og Bandaríkja-
maðurinn. Innréttin^in svipuð og í
A-deildinni. Andrumio enn
þyngra. Bubbi reynir
pó sem fyrr að ná
upp stemmningu,
gengur eins og
galíaklæddur
eldklerkur með gítar
inn í klaustur. Inn á
herbergiunum eru
hundrað helgimyndir
úr Penthouse. Svart
plast fyrir gluggum. (Ef
til vill klefi Bandaríkjamannsins?
Gluggasyllan drekkhlaðin snyrti-
vörum og maður vonar fyrir hans
hönd að hann nái Kananum.)
Ekki tekst að ná þeim öllum í
sófann. Ungur drengur á þröngum
buxum tyllir sér á eldhúsbekk og
Bandaríkjamaðurinn heldur kyrru
fyrir, stendur í gluggahorni og
reynir að láta biturleikann ekki
bora göt í brosið. Bubbi tekur fyrir
hann „Bourgeoise Blues“ eftir Joe
Hill með formála.
„He was in prison down in Lous-
iana.“
„Oh yeah, Lousiana, New Orl-
eans, Baton Rouge, I know that, I us-
ed to live down there."
AÐFANGADACU
heim, aftur yfir heiðina. Þeir, sex
saman í einangrun en við, fimm í
bílnum. í Þrengslunum líkir Sjón
þessu við það að við ættum effir að
vera hér saman í KK-bílnum næstu
þrjú árin. Ég reyni að ímynda mér
hvernig bækur kæmu út úr því.
Gæti Sigfús Kilian átt Klakabörn
með Medúsu?
Við fáum frystan fósturvísi að
þessu. KK-bíllinn tekur súrreal-
skáldið á orðinu og drepur á sér við
næsta tækifæri, við gatnamót á
Ártúnshöfða. Bergur fórnar bíl-
stjórahöndum og skáldin reyna að
koma bílnum aftur í gang með
orðum, reyna að tala vélina til, en
allt kemur fyrir ekki.
„Kunnið þið að opna húdd á
svona amerískum?“ Spyr bílstjór-
inn, greinilega ókunnur KK-vagni,
en skáldin eru ýmist án ökuleyfis,
með erótíska smásögu í höfðinu
eða á lúkkinu eftir leigubíl. Ég dreg
mig í hlé. Þó ég sé þaulvanur svona
köggum og færi létt með að fixa
þennan í gang, þá vil ég ekki sem
blaðamaður blanda mér í rás
atburða. Ég læt bara fyrir berast í
sætinu, þykist vera enn meiri
kerling en þau hin. Ég er hér bara til
að fylgjast með en ekki til að grípa í
neina tauma. Við sitjum þarna eins
og í aftursætisfangelsi og kveðj-
urnar frá strákunum á Litla Hrauni
stimplaðar framan og aftan á bil-
inn, í númeraspjöldunum.
Klukkan er orðin
hálf fimm og jólin að
streyma framhiá
okkur með gulum
framliósum og skott-
um fullum af
pökkum. Þar til
vingjarnlegur hvít-
skeggjaður eldri
maður á hvítum bíl
stöðvar okkur við hlið,
all jólalegur að sjá,
eins og sáldþrykk af
Thor Vimjálmssyni þar
til hann skrúfar niður
rúðuna og spyr hvort
hann eigi ekki að
kippa okkur niður á
Nesti. Er mun líkari sjálfum sér
er þangað er komið.
Á bensínstöðinni losnum við úr
prísundinni og af óskiljanlegum á-
stæðum er lúgan opin og hægt að fá
að hringja á bíl. Við skiljum gamla
KK-jálkinn eftir og leigubílarnir
flytja okkur heim í tæka tíð en
hjúkkuna Lindu upp á Landakot á
sína árlegu jólavakt.
Aðfangadagur á Hrauninu endar
í mat hjá tengdó og eftir matinn
talar maður um Bubba allt kvöldið.
Það fór aldrei svo að maður yrði
ekki Bubba-aðdáandi.©
IHallgrimur Helgason er rithöfund-
ur og myndlistarmaður búsettur í
París. Hann dvaldi nauðugur á
íslandi um síðustu jól.
...Sniglana dreymir...
The snails dream
Where suns go offthe road
areyouriips
Yourlips divide dayffom night
Evening and morning I have a
date with your lips.
Og manni finnst þeir eigi eitt-
hvað sameiginlegt, fangi og skáld,
þetta líf sem fyrst og ffemst fer ffam
í huganum.
Síðan les Einar stórfyndinn kafla
úr Heimskra manna ráðum.
„Hann var svo mikill harðjaxl að
það var með naumindum að
hann gæti hreyft sig eða talað.
Með hinn sígilda æðrulausa
verkjasvip a' andlitinu, eins og
hann hefði nýverið fengið
byssukúlu í öxlina en mætti ekki
vera aðþvíað hugsa um það.“
Segir sá ameriski og ég spyr hann
á eftir hvað hann hafi verið að gera
þar.
„The same. Working in the Sec-
urity Service.“
Sjón les úr glóðvolgri enskri út-
gáfu á ljóðum sínum og færir
Bandaríkjamanninum eintak að
gjöf „so you can follow us, for you,
it 's on page fifteen."
Bandaríkjamaðurinn eltir Sjón í
enskri þýðingu.
Hraunið, segja strákarnir. „t pökk-
um og sendingum eða í innyflum,
tannfyllingum, undir forhúð, ef út í
það erfarið.“
í næsta lagi biður KK þá um að
smella fingrum og Þorleifur bætir
við „eða látið hringla í lykla-
kippum."
Strákarnir brosa bara við þessu
og gjóa augum til fangavarða. Einn
Kárasyni tekst að toga 0.035 pró-
senta glottið næstum því út í
hlátur.
Og svo tekur KK angurværan My
old friend the blues sem fyllir stað-
inn út að rimlum. Á milli þeirra, yf-
ir þunnhærðu höfði Bandaríkja-
mannsins, sér til húsahverfis á
Eyrarbakka. Handan við vindbarða
snjóskafninga, nokkur hundruð
metra í burtu, er þjóðin í óðri önn í
sínum fullkomnu eldhúsum að
setja upp sósur fyrir kvöldið,
blanda jólaöl og leita að biluðu per-
unni í seríunni. Fólk að lifa
„eðlilegu" lífi, ímyndar maður sér,
en héðan af Hrauninu er lítið líf að
sjá í þessum húsum, varla sjálf-
skiptur jeppi að snuddast, og stutta
stund finnst manni lífið hér meira
virði, hér inni, en fýrir utan, á
meðan lagið endist, My old friend
the blues.
Bubbj ájokaorðin.y Strákar
mínir, við vitum það
allir að æskuvinur
minn Doddi er ekki
fæddur morðingi.
Þið hafið ekki íent
hér vegna þess að
þið séuð fæddir
glæpamenn, heldur
vegna þess að þið
nafið ekki náð að
geta kontrollerað
þessi efni sem þið
hafið verið að taka
og það er þess
vegna sem þið eruð
her, ekki út af neinu
öðru. Og þess vegna
segi égykkur, takið
meðferðina alvarlega.
AA-samtökin eru
ykkar eina hækja. Ykkar
eina von, þegar ríkið sér ekki um
neina meðferð eftir að út er komið.
Og ef þið notið ekki þessa hækju þá
lendið þið bara aftur í gamlafarinu.
Fyrst Valli bíó gat það, þá eigið þið
að geta það líka. Strákar mínir. AA.
Það er málið. Gleðileg jól og þakka
ykkur fyrir."
AUKALAG
Strákarnir kveðja enn með
kaffibolla og handabandi og síðan
færir hópurinn sig aftur yfir í
Almennu deildina. KK á eftir að
spila þar. Salurinn fyllist fljótt og
strákarnir sumir orðnir sparibúnir
og hressir, rétta Kristjáni klappandi
hjálparhönd þegar hann biður um.
KK nær upp jólastuði á Hrauninu,
strákarnir klappa með, en ná-
unginn á stólnum við hlið mér á
greinilega í brösum með að halda
takti. Ekki kannski alveg allir edrú
hér í dag, enda „minnsta mál í
heimi“ að koma hlutum inn á
þeirra verður við tilmælunum og
lætur hringla í kippu.
Þeir spila þrjú lög og strákarnir
kría út eitt til viðbótar.
„Vantar einhvern strengiSpyr
síðan KK.
„Mig vantar gítar.“ Svarar gár-
ungi í hópnum en annar fær sett af
gítarstrengjum í jólagjöf.
„En svo verðum við að fara að
drífa okkur, því hún Linda hérna
þarf að fara að vinna á eftir upp á
Landakoti.“
Segir Bubbi og allir fá hlýjar
kveðjur ffá þakklátum drengjum,
fangavörðum og yfir sig ánægðum
yfirmanni.
„Þetta hefur líklega aldrei tekist
betur.“ (Gústaf Lilliendahl
forstöðumaður Litla Hrauns.)
„Þetta var besti hópur hingað til.
Þeir voru vel með á nótunum. Þetta
var eins og að lesa í Fjölbraut.“
(Einar Kárason.)
Síðan samlokur niðri í matsal þar
sem ég fæ góðfúslega undantekn-
ingu frá ljósmyndabanni. „ÞeÍT
fá hamborgarhrygg."
Segir kokkurinn um
leið og við hverfum
. upp úr eldhúsinu.
A töflu í andyrinu
hangir videodagskrá
kvöldsins. Þriar
sýningar. Kl. 18, 20
og 22. Við yfirgefum
Kastalann. Hellusteypa og
bílnúmeragerð í viðhúsum.
Denim-klerkurinn séra Bubbi
Morthens mætir kollega sínum á
snæviþöktu hlaðinu. Séra Hreinn
Hákonarson mættur til jólamessu,
í annars konar skrúða.
Að lokinni hópmynd kveður
Bubbi og þakkar fýrir sig. Tón-
listarmennirnir fara saman í bæinn
en ég fer með skáldunum og Bergi á
KK-bílnum.
Maður er dálítið ringlaður eftir
Hraunið, á erfitt með að átta sig á
þessu ástandi sem fangelsi er.
(Síðar um kvöldið, að loknum
þríþættum jólamat, verður maður
fyrir mildu sjokki þegar maður
áttar sig almennilega á því að þeir,
strákarnir, eru enn þá inni.) Þeir
eru inni þegar við förum út og
FIMMTUDAGUR 27. JANÚAR 1994
27