Eintak - 10.03.1994, Síða 24

Það þykir dyggð að vera trúr og hollur vinum sínum, félögum, ættingjum og meðbmeðrum.
Standa með sínu fólki í gegnum þunnt og þykkt. Þeir sem hlaupast
undan merkjum eru ekki álitnirfínir pappírar, hvorki af sínum fyrri
félögum né þeim nýju. Þeir gömlu lítilsvirða þá og þeir nýju van-
treysta þeim. En er þetta svona í raun? Jón Kaldal fór á stúfana
og ræddi við fólk sem hefur skipt um félög, trú, skoðanir og vinnu
Flokkar og félög af ýmsu tagi
hafa alla tíð ieikið stórt hlutverk í
tilveru mannkynsins. Trúarbrögð
og stjórnmál hafa löngum skipað
mönnum í flokka og orsakað mörg
blóðug og langvarandi stríð. En það
er ekki eingöngu trú og pólitík sem
fær menn til að berjast þar til yfir
lýkur. Áhugi á fótbolta getur líka
reynst bannvænn eins og áhang-
enda Juventus fengu að reyna þegar
þeir fóru til Belgíu 1985 að horfa á
lið sitt spila við Liverpool um Evr-
ópubikar meistaraliða. Skömmu
áður en leikurinn hófst varð fjand-
inn laus á Heyselleikvanginum í
Brussel þegar fótboltabullum frá
Bretlandi lenti saman við kollega
sína frá Ítalíu. Þegar lögreglunni
tókst loks að skakka leikinn lágu í
valnum þrjátíu og níu Italir.
Flokkadrættir hafa einnig komið
í veg fyrir að elskendur hafi fengið
að eigast og hafa slík örlög veitt
skáldum á öllum tíma innblástur til
að semja harmiþrungin verk.
Shakespeare skrifaði um Rótneó
og Júlíu sem kusu frekar að deyja
en að lifa án hvors annars og kvik-
myndin West Side Story hefur svip-
aða fléttu, nema hvað hún gerist
nokkrum öldum síðar og í banda-
rískri stórborg.
Sjálfur hef ég einungis keppt
undir merkjum eins félags um æv-
ina, það er Ármanns, en þar sem
knattspyrnulið félagsins er núna í
íjórðu deild og hefur lengst af verið
þar, kom ég mér snemma upp liði í
fýrstu deild til að halda með. Og
það var að sjálfsögðu Frarn. Á vell-
inum síaðist síðan inn í ntann
megn KR-andúð. Kannski er betra
að orða það sem svo að mér hefur
alltaf fundist KR hálf hlægilegt
knattspyrnufélag, enda varð það
síðast Islandsmeistari sumarið sem
ég fæddist. Þegar litli bróðir minn
fór síðan að keppa undir merkjum
KR í körfubolta leist mér vægast
sagt illa á blikuna í fyrstu. Síðan
gerðist það að ég varð með tíman-
um, mér þvert um geð, eindreginn
stuðningsmaður KR. Vil ég taka
það skýrt fram, til að forðast mis-
skilning, að sá stuðningur nær ein-
göngu til körfuknattleiksdeildar fé-
lagsins. Þetta er kannski ekki svo
slæmt þegar litið er til þess að Fram
er ekki með körfuboltalið, svo hefði
litli bróðir getað farið í Val, sem
hefði jafnvel verið verra.
Eiríkur Smith
Hanrt hætti að mála abstrakt og tók að mála fígúratíft. „Sumir afþeim sem máluðu abstrakt litu þetta
síður en svo hýru auga. “
Félagsskítar
Þeir sem hafa tekið nýja trú, skipt
um skoðun á pólitík, gengið til liðs
við þá sem áður voru andstæðing-
ar, eða breytt á einhvern annan rót-
tækan hátt um afstöðu til hinna
ýmsu mála hafa stundum kallað yf-
ir sig ómælda reiði fyrrverandi fé-
lagi sinna. Og þá hefur orðið félags-
skítur jafnvel heyrst. Félagaskipti
íþróttamanna hafa oft verið orsök
mikils æsings og sárinda. Sumir
leikmenn virðast hvergi geta fest
rætur og virðist sem þeim sé nokk
sama undir hvers merkjum þeir
leika.
Hans Guðmundsson og Guð-
mundur Albertsson eru ókrýndir
félagaskiptakóngar í íslenskum
handbolta. Báðir hafa leikið með
fjölmörgum félögum og hafa skipti
þeirra milli liða gjarnan verið fram
og til baka og þvers og kruss. Hans
hóf feril sinn hjá Fimleikafélagi
Hafnarfjarðar en hefur síðan haft
viðkomu í ýmsum liðum og í sum-
um þeirra oftar en einu sinni. Hans
hefur til dæmis leikið með KR, KA,
HK, og Stjörnunni hér á Islandi, og
einhverjum útlendum liðum að
auki. Dvöl hans hefur ekki allaf ver-
ið mjög löng og félagaskiptin hafa
stundum farið fram með látum.
Hann hóf til að mynda keppnis-
tímabilið sem stendur núna yfir hjá
Stjörnunni, en var óánægður með
hvað hann fékk lítið að spila að eig-
in mati, og skipti yfir í sitt gamla fé-
lag FH. Áðrir skipta aðeins einu
sinni um félag og halda upp frá því
tryggð við það.
Þannig er það með Gísla Felix
Bjarnason. Hann er núverandi
markvörður Selfossliðsins í hand-
knattleik en er af góðum og gegn-
um KR-ættum. Eins og flestir vita
sem eitthvað fylgjast með íþróttum
er faðir hans Bjarni Felixson,
íþróttafréttamaðurinn góðkunni
og bakvörður knattspyrnuliðs KR á
árum áður. Gísli er uppalinn hjá
KR frá blautu barnsbeini og lék
lengi með meistaraflokki félagsins.
Hann spilaði í Danmörku um tíma
en gekk til liðs við Selfyssinga fyrir
nokkrum árum. Hvernig skyldi
fjölskylda hans og félagar í KR hafa
tekið því þegar hann skipti um fé-
lag?
„Ég veit ekki alveg hvað á að
segja um viðbrögð fjölskyldunnar í
byrjun, en ég get að minnsta kosti
sagt að faðir minn sætti sig við
þetta með tíð og tíma. Það skipti
líka mjög miklu máli að ég fór í
annað bæjarfélag að spila. Skiptin
hefðu verið litin mun alvarlegri
augum ef ég hefði farið til dæmis í
Val. Ég veit að garnli maðurinn
gæti aldrei sagt áfram Valur!, en ég
hef hins vegar heyrt hann áegja
áfram Selfoss! Félagar mínir í KR
tóku þessu líka ljómandi vel. Ég var
búinn að þjóna félaginu vel og
lengi. Annars held ég að flestir KR-
ingar líti svo á sem þetta sé nokkurs
konar byggðastefna hjá félaginu og
ég sé bara í láni þarna fyrir austan
fjall. Þótt Selfoss eigi sífellt meiri
Nína Björk
Árnadóttir
Nína Björk snerist til
kaþólsku. „Fólki fannst á
þessum árum afskaplega
hallærislegt að maður
væri trúaður. “
■(&
ítök í mér verð ég alltaf KR-ingur
inn við beinið. Mitt félag í fótbolta
og körfubolta er KR og þegar ég lít
yfir úrslitin á íþróttasíðunum at-
huga ég alltaf gengi KR, sama hvaða
íþróttagrein um er að ræða, og ég
held að það breytist seint.“
-“—•-wtHii
Flokkaflakkarar
Dramatískar breytingar á skoð-
unum manna í stjórnmálum hafa
alltaf vakið mikla athygli. Það trúa
því sjálfsagt fáir, en Birna Þórðar-
dóttir, alþýðubandalagskona og
einn róttækasti herstöðvarand-
stæðingur landsins, aðhylltist
stefnu Sjálfstæðisflokksins þegar
hún var i menntaskóla. Þegar Birna
er spurð að því hvað það hafi verið
sem olli umpólun hennar, svarar
hún því að skoðanirnar hafi ein-
faldlega ekki passað við raunveru-
leikann. „Víetnamstríðið og at-
vinnuleysið sem var ríkjandi á þess-
urn tíma átti líka stóran hlut að
máli,“ bætir hún við. Það hefur
gjarnan verið haft á orði að vinstri-
mennska eldist af mönnum en
Birna er aldeilis ekki sammála því
að það sé einhver þumalputtaregla.
„Fólk eldist að vísu misvel, það síær
í suma og aðra ekki. En grínlaust,
þetta vill gerast þegar menn vilja
fara að meika það. Þá verða þeir að
vera á hægri vængnum og fara eftir
leikreglum þeirra sem hafa völdin.“
Þessi orð Birnu gætu hæglega átt
við um Guðmund Magnússon,
settan þjóðminjavörð. Hann var
vinstrimaður á yngri árum en gekk
til liðs við Sjálfstæðiflokkinn þegar
fram liðu stundir. Það var einmitt
Ólafur G. Einarsson, mennta-
málaráðherra og flokksfélagi Guð-
mundar, sem setti hann í embætti
þjóðminjavarðar við litla hrifningu
24
FIMMTUDAGUR 10. MARS 1994