Morgunblaðið - 08.07.2005, Page 36

36 FÖSTUDAGUR 8. JÚLÍ 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Karl JóhannKarlsson raf-
fræðingur fæddist
27. september 1926.
Hann lést á Land-
spítala – háskóla-
sjúkrahúsi 29. júní
síðastliðinn. For-
eldrar hanns voru
Karl Guðmundsson
skipstjóri, f. 11.12.
1896, d. 29.1. 1966
og María Hjaltadótt-
ir húsmóðir, f. 11.4.
1896, d. 19.6. 1969.
Systur Karls Jó-
hanns eru Guðrún, húsmóðir, f.
26.9. 1922, d. 10.2. 1959 og Erla,
fyrrverandi bankastarfsmaður, f.
7.11. 1934.
Hinn 1.11. 1947 kvæntist Karl
Jóhann eftirlifandi eiginkonu sinni
Kristínu Sighvatsdóttur, f. í Ártún-
um í Rangárvallasýslu 26.8. 1926.
Foreldrar hennar voru hjónin
Kristín Árnadóttir húsmóðir og
Sighvatur Andrésson, bóndi á
Ragnheiðarstöðum í Gaulverjabæj-
arhreppi. Börn Karls Jóhanns og
Kristínar eru: 1) Karl Örn tann-
læknir, f. 7.12. 1946, kvæntur
Kristínu Blöndal myndlistarkonu,
f. 9.12. 1946. Börn þeirra eru: a)
á Húsavík, f. 12.2. 1959, kvæntur
Auði Björk Ásmundsdóttur stuðn-
ingsfulltrúa, f. 24.1. 1959. Börn
þeirra eru: a) Ásmundur, f. 24.5.
1983, b) Kristín Sara, f. 21.11. 1988,
og c) Jónatan Karl, f. 17.4. 1991.
Karl Jóhann lauk sveinsprófi í
rafvélavirkjun 1946 og stundaði
síðan nám við tækniskólann í Árós-
um í Danmörku 1947-1951 og út-
skrifaðist sem rafmagnstækni-
fræðingur. Hann fékk meist-
arabréf 1953. Karl Jóhann var
verkstjóri hjá Rafmagnsveitu
Reykjavíkur 1952-1954 og vann
m.a. að gerð spennistöðva í Elliða-
árdal og við Írafossvirkjun. Á
námsárunum í Danmörku hreifst
Karl Jóhann mjög af ljósadýrð
auglýsingaskiltanna á Ráðhústorg-
inu í Kaupmannahöfn og ákvað að
smíði á neonljósum yrði hans ævi-
starf. Hann var frumherji á þessu
sviði hér á landi og stofnaði Raf-
ljósagerðina Neon í Reykjavík
fljótlega eftir að hann kom heim
frá námi og vann allar götur síðan
við gerð neonljósaskilta og gler-
tækja. Karl Jóhann auðsýndi mikið
listfengi er hann stóð að fram-
leiðslu glerstafa yfir opnum eldi og
beygði og blés í glerið. Þessi skilti
prýða fyrirtæki jafnt sem kirkju-
turna um land allt. Kristín tók alla
tíð virkan þátt í glervinnslunni við
hlið manns síns.
Útför karls Jóhanns verður gerð
frá Fríkirkjunni í Reykjavík í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.
Haraldur, f. 29.7.
1967, sambýliskona
Hilde Tveten, f. 16.3.
1976, b) Breki, f. 5.3.
1971, kvæntur Stein-
unni Þórhallsdóttur,
f. 27.11. 1972, synir
þeirra eru Steinn
Kári, f. 3.10. 2002 og
Karl Orri, f. 2.4. 2005,
c) Þeba Björt, f.
26.12. 1972, gift Guð-
mundi Traustasyni, f.
24.3. 1964, sonur
þeirra er Eysteinn
Sölvi, f. 6.2. 1997, og
d) Bjartur, f. 11.10. 1985. 2) María,
bankastarfsmaður, f. 1.4. 1949, gift
Alexander Bridde bakarameistara,
f. 31.1. 1948, d. 20.9. 1987. Börn
þeirra eru: a) Hrafnhildur, f. 18.6.
1970, sambýlismaður Elías Elías-
son, f. 16.6. 1971, b) Karl Jóhann, f.
10.9.73, kvæntur Öglu Þyri Krist-
jánsdóttur, f. 16.12. 1973, börn
þeirra eru Alexandra Ýr, f. 21.9.
1996, Eysteinn Aron, f. 14.3. 1999,
og Álfheiður Björk, f. 27.1. 2001,
og c) Kristín, f. 8.2. 1980, sambýlis-
maður Ingi Björn Ásgeirsson, f.
22.9. 1979. Unnusti Maríu er Sig-
urbjörn Skarphéðinsson, f. 4.12.
1948. 3) Sighvatur, sóknarprestur
Þitt orð er lampi fóta minna og ljós á veg-
um mínum.
(Sálmarnir 119:105)
Pabbi sagði mér að presturinn
hefði lagt út af þessu versi úr Davíðs-
sálmum þegar faðir sinn hefði verið
jarðsunginn og að sér hefði þótt
vænt um þetta vers allar götur síðan.
Pabbi stóð vaktina við logandi birtu
og hann kvaddi við birtu þegar sólin
var hvað hæst á lofti. Þegar hann
andaðist og hvarf inn í ljósanna hásal
þá læddust sólstafirnir inn um
glugga og gættir og brugðu birtu yf-
ir ásjónu hans. Yfir ásjónu hans
færðist friður sem þessi heimur get-
ur hvorki veitt né frá okkur tekið.
Pabbi var mikill birtugjafi og
hrókur alls fagnaðar þegar því var að
skipta. Hann átti marga góða vini og
var góður vinur vina sinna. Mamma
var þó besti vinur hans. Hún var vak-
in og sofin í garð hans þar til hann
skildi við. Það verður aldrei frá henni
tekið. Ef einhver á skilið að fá fálka-
orðuna þá er það hún mamma mín
sem og allar góðar mæður. Pabbi var
einnig góður vinur minn. Það var svo
gaman að vera með honum en hann
var mikill grallari. Þegar ég var ung-
ur drengur tók hann mig einu sinni
sem oftar með sér í veiðitúr rétt út
fyrir borgarmörkin. Græjurnar voru
á sínum stað, veiðistangirnar og
maðkurinn, legokubbarnir og tindát-
arnir. Pabbi stöðvaði bílinn fyrir of-
an bratta skriðu og skildi mig eftir í
bílnum með þeim orðum að ég skyldi
leika mér við legokubbana á meðan
hann kannaði djúpan hyl fyrir neðan
stutta stund. Leið svo og beið. Ég
gleymdi mér alveg yfir kubbunum
þar til ég fann að bíllinn fór allt í einu
að rugga allhressilega fram og til
baka. Ég trylltist og stökk út úr bíln-
um og hljóp í loftköstum niður skrið-
una til pabba. Hann var þá hinum
megin við ána. Hann óð strax yfir til
mín og bar mig á bakinu yfir ána til
sín. Ég hef aldrei haldið mér eins
fast við pabba og þá. Í ljós kom að
kýr á beit hrifust af litadýrðinni á
verkstæðisbílnum og reyndu að gera
sér hann að góðu. Á árbakkanum
voru tveir laxar. Mamma skammaði
pabba fyrir að hafa skilið mig einan
eftir í bílnum en við pabbi hlógum
jafnan mikið að þessu síðar.
Ég var töluvert innan við ferm-
ingu þegar pabbi gaf mér rauð
klofhá veiðistígvél. Þá þurfti hann
ekki að bera mig lengur á bakinu yfir
árnar. Þegar ég fór fyrst í þau á
hlaðinu við veiðihúsið við Norðurá þá
fannst mér ég vera maður með
mönnum. Mennirnir voru pabbi,
Benóný og bróðir hans Þórður. Ég
leit upp til þessara manna í orðsins
fyllstu merkingu. Þeir tilnefndu mig
sem beitustrákinn sinn og ég tók það
hlutverk mjög alvarlega og leitaðist
við að standa í stykkinu sem slíkur
og hélt fast utan um maðkaboxið. Ég
minnist þess þegar ég fór með þeim
til veiða fyrir neðan fossinn Glanna
við Norðurá. Á leiðinni áðum við á
fallegum og friðsælum stað sem ber
nafnið Paradísarlaut. Þar er lítil
tjörn. Við spegluðum okkur saman í
kyrrum vatnsfletinum líkt og him-
inninn gerði á þeirri stundu. Ég
minnist þessa nú vegna þess að
pabbi, Benni og Þórður eru farnir á
vit nýrra veiðilenda í himinsins Para-
dís. Blessuð sé minning þeirra.
Mér þótti mikið sport um og eftir
fermingu að fá að fara með pabba og
mömmu til veiða við Langá á Mýrum
þar sem vinafólk þeirra Hafsteinn og
Lára áttu sumarbústað. Blessuð sé
einnig minning þeirra hjóna. Þar
fékk ég að taka í stýrið á opnum
bandarískum Willys-herjeppa þegar
farið var yfir ána á vaði, einkum þeg-
ar mamma sá ekki til okkar.
Hún sá heldur ekki til okkar við
Miðfjarðará þegar ég fór með pabba
og Benna til veiða dag einn þegar all-
ar gáttir himins opnuðust skyndilega
og það tók að rigna eins og hellt væri
úr fötu. Við keyrðum eftir Austur- og
Vesturá í grenjandi rigningu. Ég
gerði þeim viðvart á keyrslunni þeg-
ar ég sá laxa stökkva. Þannig náðu
þeir tveimur löxum. Þegar þeim
leiddist þófið í rigningunni tóku þeir
að gera sér glaðan dag og pabbi fól
mér það verkefni að skila bílnum og
þeim sjálfum heim í veiðihúsið. Þá
vildi svo til að skurðir meðfram veg-
inum voru orðnir yfirfullir af vatni og
flætt hafði yfir veginn á einum stað.
Vildi þá svo til að ég missti bílinn þar
út af og rann hann niður í skurð
þannig að veruleg slagsíða kom á bíl-
inn. Það tók að flæða hressilega inn í
hann. Laxarnir nýveiddu fóru á flot.
Vatnsyfirborðið hækkaði í bílnum og
náði brátt pabba og Benna vel upp á
nafla, ef ekki brjóst á kafla. Þá tók
við vandræðalegasta þögn sem ég
hef upplifað. Ég rauf þögnina og
bauðst til að hlaupa að næsta bæ sem
ég sá í fjarska og sækja hjálp. Ég
náði með erfiðismunum að komast út
úr bílnum og hljóp þangað holdvot-
ur. Til dyra kom hávaxinn bóndi og
ég bar upp erindið. Í ljós kom að við
vorum ekki einu veiðimennirnir sem
höfðum misst bíl út af á þessum stað.
Ég sagði honum auðvitað ekki hver
hefði verið við stýrið. Pabbi þurfti að
keyra sjálfskipta bifreiðina í fyrsta
gír til Reykjavíkur og hún bar ekki
sitt barr eftir þetta.
Eitt sinn var ég með pabba við
veiðar í fossi rétt við veiðihúsið í
Grímsá fyrir mörgum árum. Þá kast-
ar hann spún og setur í lax sem lætur
mjög ófriðlega og strikar út og suður
um allan hylinn. Pabbi átti í stökustu
vandræðum með að landa laxinum
og stóð viðureignin í langan tíma.
Hann hafði þó betur að lokum. Í ljós
kom að hann hafði húkkað laxinn í
sporðinn.
Pabbi kenndi mér að kasta flugu
og spún og að renna maðki. Hann
var alltaf hrifinn að spæninum en
hann hélt mikið upp á gylltan Tó-
býspún og veiddi marga laxa á þenn-
an spún. Hann kenndi mér að lesa
vatnið og að þekkja kennileitin og
tökustaðina.
Pabbi hætti veiðiskapnum þegar
veiðileyfin hækkuðu upp úr öllu hófi.
Ég fékk snemma veiðibakteríuna
eins og gefur að skilja og tók sjálfur
bílpróf þegar ég hafði aldur til. Pabbi
talaði síðan alltaf um það hversu
öruggur bílstjóri ég væri. Pabbi var
mér allar götur ráðhollur þegar ég
hélt á vit lónbúans í ám og vötnum og
fylgdist hann jafnan með aflabrögð-
um hjá mér.
Pabbi var góður faðir. Það er ekki
hægt að fá betri eftirmæli. Hann var
ljós á vegi mínum og ég tók jafnan
mark á orðum hans. Mér finnst ég
vera betri maður fyrir vikið. Blessuð
sé minning pabba míns.
Sighvatur.
Elsku afi. Það er skrýtið að hugsa
til þess að núna sértu farinn. Amma
hefur staðið með þér eins og klettur í
gegnum lífið og er söknuður hennar
mikill og sár. Hjónaband ykkar var
mjög traust og alltaf voruð þið jafn-
ástfangin og sá maður í ykkar sam-
bandi hversu mikilvægt það er að
standa saman, virða og þykja vænt
um hvort annað. Þú hafðir svo gam-
an af því að kaupa á hana flott föt og
alltaf voru þau í réttri stærð! Það var
mikið áfall þegar við systkinin misst-
um pabba okkar skyndilega 7, 14, og
17 ára gömul, en þú og amma stóðuð
með okkur og mömmu í gegnum
þessa erfiðu raun, hvöttuð okkur
áfram og voruð til staðar.
Öll eigum við systkinin okkar dýr-
mætu minningar með þér, afi, og er
af mörgu að taka. Kalli lærði hjá þér
neonljósagerð og vann með þér frá
því að hann var 15 ára. Þú kenndir
honum alla leyndardóma neonlistar-
innar. Þú hjálpaðir Hrafnhildi þegar
hún var 17 ára að reka fyrsta bílinn
sinn og þú elskaðir að bjóða henni í
humarveislu. Þér fannst svo gaman
að heyra það þegar Kristín fór í nám
til Danmerkur, en Danmörk átti alla
tíð þinn hug og hjarta því þar varst
þú í mörg ár við nám.
Elsku afi. Það er erfitt að kveðja
þig og er söknuður okkar allra mikill.
Á spítalanum fundum við vel fyrir
því hvað þú hefur átt stóran stað í
hjarta margra. Við kveðjum þig með
tárin í augunum en þú reyndir alltaf
að hughreysta okkur með orðunum:
„Hvað er að því að gamall maður
deyi … þetta er bara gangur lífsins.“
En þrátt fyrir að þetta sé rétt, þá er
alltaf erfitt að sætta sig við að kveðja
þá sem manni þykir óendanlega mik-
ið vænt um. Þegar við hugsum til þín
munum við reyna að brosa í gegnum
tárin og hugsa til þess hversu sætur
þú varst í síðasta skipti sem við sáum
þig með meðvitund en þá vinkaðir þú
okkur úr rúminu þínu og brostir til
okkar.
Elsku amma. Missir þinn er mikill
og sár. Megi góði Guð styrkja þig. Þú
varst afa yndisleg eiginkona og gerð-
ir allt sem í þínu valdi stóð til að gera
veikindi hans honum eins auðveld og
hægt var.
Elsku afi, þú verður í hjarta okkar
alla tíð. Hvíldu í friði.
Hrafnhildur Bridde,
Karl Jóhann Bridde,
Kristín Bridde og fjölskyldur.
Minn kæri frændi og æskuvinur
Karl Jóhann er látinn. Enda þótt
nokkur aðdragandi væri að láti hans
koma slík straumhvörf manni alltaf
að óvörum.
Æskuheimili okkar og samvera að
Öldugötu 4 var eiginlega ein sam-
hangandi heild allt fram að fermingu
og allar sameiginlegu minningarnar
hrannast upp. Foreldrar okkar
reistu húsið saman og bjuggum við á
sitt hvorri hæðinni ásamt systrum
okkar, Núru og Gunnu og Erlu.
Mæður okkar, María og Ragnhildur,
voru systur og vesturbærinn var sá
hluti bæjarins þar sem þær helst
vildu vera, enda aldar upp á Bræðra-
borgarstíg 8. Þriðja systirin, Lilja,
átti líka heima á Öldugötunni. Það
var gott að alast upp í vesturbænum
á þessum árum og það var dásamlegt
að eiga heima í fjölskylduhúsinu þar
sem við nutum besta atlætis. Lilja
gerði meira að segja tilraun til að
kenna okkur frönsku, en með litlum
KARL JÓHANN
KARLSSON
Ástkær sonur okkar og bróðir,
ÞORSTEINN VÍÐIR VALGARÐSSON,
Hringbraut 114,
Reykjavík,
lést miðvikudaginn 6. júlí.
Fyrir hönd aðstandenda,
Valgarður Ármannsson, Elínborg J. Þorsteinsdóttir,
Margrét Sigríður Valgarðsdóttir,
Einar Ármann Valgarðsson.
Elskulegur sonur minn, bróðir og frændi,
MÁR ÁSGEIRSSON,
andaðist að heimili sínu, Ljósheimum 6, Reykja-
vík, miðvikudaginn 6. júlí sl.
Jarðarförin auglýst síðar.
Aðalbjörg Pálsdóttir,
Dagný Ásgeirsdóttir,
Ásgeir Elvarsson,
Elva Björk Elvarsdóttir,
Sólrún Elvarsdóttir.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi, bróðir og tengdasonur,
JÓN ÖRN INGÓLFSSON
hæstaréttarlögmaður,
Haukanesi 21,
Garðabæ,
lést á Landspítalanum við Hringbraut miðviku-
daginn 6. júlí.
Jarðarförin auglýst síðar.
Ástríður Jónsdóttir,
Ingólfur Jónsson, Lára Rósinkranz,
Magnús Jónsson, Guðrún Ýr Sigbjörnsdóttir,
Telma Ingólfsdóttir,
Guðlaug Ingólfsdóttir, Garðar Ólafsson,
Dóra B. Guðmundsdóttir, Jón Magnússon.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
VALBORG ÓLAFSDÓTTIR,
Hrafnistu,
Reykjavík,
áður til heimilis að Bauganesi 5,
Reykjavík,
lést á Landspítala við Hringbraut þriðjudaginn
28. júní sl.
Útför hennar hefur farið fram í kyrrþey.
Svava Björg Gísladóttir, Erlingur Snær Guðmundsson,
Hrafnhildur Jóna Gísladóttir,
Elínborg Gísladóttir, Sigurður Eggertsson,
Friðborg Gísladóttir, Birgir Kristjánsson,
Anna Bjarndís Gísladóttir, Emil Hákonarson,
barnabörn, barnabarnabörn
og langalangömmubarn.