Morgunblaðið - 02.11.2005, Qupperneq 35

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 2. NÓVEMBER 2005 35
UMRÆÐAN
ÉG VAR að horfa á fréttir um daginn
þar sem talað var um agavandamál
nemenda í grunnskóla og hvernig
kennarar stæðu uppi með vandamál
sem þeir gætu illa leyst vegna þess
hve réttindalausir þeir væru gagnvart
boðum og bönnum í skólakerfinu og
ekki síst af samfélaginu sjálfu. Tekið
var viðtal við kennara sem sögðu að
stundum tæki það bara 20 mín. að fá
nemanda til að fara úr skónum og
taka upp bækur sínar og 20 mín. er
frekar mikill tími þegar kennslu-
stundin er bara 40 mín. í heildina.
Kennararnir töluðu um að þetta
væri mikið vandamál ekki bara fyrir
þá heldur líka fyrir þá nemendur sem
eftir voru í tímum. Að einn nemanda
gæti eyðilagt heilan tíma fyrir þá 20
nemendur sem væru með honum í
bekk. Kennararnir töluðu líka um það
væri svo erfitt að taka á svona aga-
vandamálum þar sem það væri í raun
ekkert hægt að gera. Einu úrræðin
sem þeir hefðu væri að biðja um hjálp
hjá skólavaldinu og það harðasta sem
hægt væri að gera væri að reka nem-
andann í stuttan tíma en svo kæmi
hann alltaf aftur inn í bekkinn.
Eftir að hafa hlustað á þessa frétt
er ég búin að vera að velta þessu mik-
ið fyrir mér og þetta er einmitt það
sem ég óttast mest sem verðandi
kennari. Hvað er hægt að gera? Þótt
ég sé búin að taka mér góðan tíma í að
hugsa um þetta hef ég samt ekki
fundið neina lausn! Þetta er nefnilega
ekki bara vandamál skólanna, heldur
líka foreldranna. Foreldrar eru samt
mjög gjarnir á að ýta þessum vanda-
málum frá sér og líta á skólana sem
einhvers konar uppeldisstofnun. Það
er reyndar rétt að skólinn er stór
hluti í lífi barnanna og þar eru reglur
og gildi sem börn læra og nota svo
seinna í lífinu, en hann er samt ekki
einn ábyrgur fyrir uppeldi barnanna.
Ef skólinn hefur ekki stuðning for-
eldranna er lítið sem hann getur gert.
Hvernig getur það hjálpað skólanum
ef foreldrar líta ekki í eigin barm og
skella skuldinni á kennarann og segja
hann bara lélega persónu og kunni
ekki til starfa?
Að mínu mati er það á ábyrgð for-
eldranna að móta réttan aga hjá börn-
um sínum og kenna þeim kurteisi, svo
er það skólinn sem tekur við og hjálp-
ar að viðhalda þessum aga og kenna
börnum ásamt foreldrum um rétt
gildi. Ef foreldrarnir bera ekki virð-
ingu fyrir kennaranum og skólanum,
hvernig eiga þá börnin þeirra að gera
það, ég meina þau læra bara það sem
fyrir þeim er haft!
Ég verð að viðurkenna að ég lít á
börn í dag og sé mikinn mun á þeim
frá því að ég var ung. Mér finnst börn
rífa sí meiri kjaft og bera litla virð-
ingu fyrir þeim eldri. Ég sæi það í
anda að ég hefði þorað rífa kjaft við
kennarann minn eða eldra fólk í
kringum mig. Þetta var bara hlutur
sem kom ekki til greina og var tekið
strangt á svona löguðu á mínu heimili.
Ég bar virðingu fyrir kennaranum
mínum og skólanum mínum. Börn eru
góð upp til hópa og læra það sem fyrir
þeim er haft. Ég fer að velta því fyrir
mér hvort vandamálið liggi í því að
foreldrar í dag hafi minni tíma til að
sinna börnum sínum vegna mikillar
vinnu og helsta lausnin virðist að
mínu mati vera að greina þau ofvirk
og dæla í þau lyfjum og þar með er
vandamálið leyst! Er ekki bara málið
að foreldrar og kennarar þurfi að
standa meira saman og hjálpast að
við að leysa þetta leiðinlega vanda-
mál. Börnin eru jú fjársjóður framtíð-
arinnar og okkur ber að hlúa vel að
þeim. Það er mikilvæg eign hvers og
eins að kunna að haga sér í kringum
aðra og bera virðingu fyrir náung-
anum. Að mínu eigin mati er það sem
ég lærði af foreldrum mínum, mín
mikilvægasta eign. Ég veit að ég bý
yfir miklu og sérstaklega þar sem
mikið var tekið á aga á mínu heimili
fékk ég að launum góð samskipti við
foreldra mína og vissi að ég gat talað
um allt við þau. Þegar agavandamál
eru lítil er hægt að einbeita sér að
öðrum hlutum og foreldrar og ekki
síst kennarar hafa meira að gefa frá
sér þegar umhverfið er gott í kring-
um þá og öll orkan þeirra fer ekki
bara í að reyna að koma aga og ró inn
á heimilið eða í bekkinn. Ég hef líka
tekið eftir því að ef maður er tilbúin
að gefa börnunum tíma og ræða við
þau er ansi mikið sem þau gefa frá
sér. Ég held að stundum vilja þau
bara smá athygli hvort sem það er
með neikvæðri eða góðri hegðun.
Gott fólk, gefum fjársjóð framtíð-
arinnar tíma!
LIS RUTH
KJARTANSDÓTTIR,
nemi.
Agavandamál grunnskólanema
Frá Lis Ruth Kjartansdóttur
BRÉF TIL BLAÐSINS
Morgunblaðið, Kringlunni 1, 103 Reykjavík  Bréf til blaðsins | mbl.is