Fréttablaðið - 04.01.2004, Blaðsíða 19

SUNNUDAGUR 4. janúar 2004
þurfa bæði listamennirnir og
stofnanirnar að temja sér miklu
meiri aga í vinnubrögðum.
Ég þarf að skipuleggja hluti
langt fram í tímann og ég þarf að
reka á eftir að hlutir séu gerðir.
Hvert einasta verkefni þarf vissu-
lega ákveðið andrými og það þarf
að fá að þróast, en það er svolítið
eftir ennþá af þessum gamla stíl
að þú vinnir bara þegar andinn
komi yfir þig. Með svoleiðis hugs-
unarhætti kemstu aldrei lönd né
strönd. Ekki í þínu eigin landi,
hvað þá í alþjóðlegu samhengi.
Flestir sem hafa unnið eitthvað
erlendis að ráði komast að því að
það er aginn sem okkur skortir.
En svo höfum við margt annað.
Við erum til dæmis ekki bundin í
jafn mikið skrifstofuveldi og er á
Norðurlöndunum og innan
Evrópusambandsins. Ef maður
ætlar með verkefni inn í þannig
batterí þá er hætt við að maður
týni markmiðinu fyrir pappírs-
haugum. Það er styrkur okkur
Íslendinga að við kærum okkur
ekki um slíkt skrifstofubákn
kringum listir.“
Loka ekki símanum
Stendur Listahátíð undir sér
fjárhagslega?
„Það er gerð fjárhagsáætun
sem byggir á ákveðnum tekjum
og útgjöldum og vandinn er að
láta þetta haldast í hendur. Sama
framlag hefur ævinlega komið frá
ríki og frá borg en á seinni árum
hefur það gerst að eigið fé hefur
jafnvel verið hærra en opinberu
framlögin samanlögð. Um leið er
hátíðin komin með mikið sjálf-
stæði. Það eru mjög margir sem
vita þetta ekki og halda að Lista-
hátíð sé alfarið rekin af opinberu
batteríi. Starf mitt snýst fyrst og
fremst um að velja listrænt rétt
og síðan að hafa gott starfsfólk,
gott skipulag og góða vinnuað-
stöðu. Maður er alla daga að
semja um eitthvað og sú vinna
verður að ganga hratt fyrir sig og
maður verður að vera sanngjarn
þannig að allir séu sáttir. Þannig
að þetta er líka ákveðið þjónustu-
starf. Maður losnar við mikið af
vandamálum ef maður sýnir fólki
þá virðingu að svara erindum
þess. Sumir hrósa sér af því að
loka alltaf símanum sínum á
kvöldin til að þurfa ekki að svara.
Ég geri það ekki. Ég svara fólki
þegar það þarf að leita til mín.“
Heyrst hafa gagnrýnisraddir
þess efnis að samanlagt hafi
Þórunn og eiginmaður hennar
Stefán Baldursson Þjóðleikhús-
stjóri of mikil völd í listalífinu.
Þórunn segist ekki taka það alvar-
lega. „Í fyrsta lagi skarast störf
okkar afskaplega lítið,“ segir hún.
„Ég hef verið mjög hörð í því að
gæta vel að öllum vanhæfnisregl-
um. Ég lærði mjög fljótt þegar ég
fór í þetta starf að maður þarf að
vita nákvæmlega hvenær maður
er kominn á hættusvæði. Við höf-
um ekki einu sinni sama smekk á
því hvað okkur finnst vera góð list
og erum afar ólík í okkar afstöðu.
Auk þess erum við hjónin
hundleið á fjölskyldustandi í list-
um að ég held að það séu ansi
margar fjölskyldur í listageiran-
um sem ráðfæra sig meira inn-
byrðis en við. Aðalatriðið er að
vinna alltaf faglega og fara vel
með þau völd sem manni eru
falin.“
Alþjóðleg sviðslistahátíð
Næsta listahátíð verður í vor.
Þórunn er beðin um að velja þrjú
atriði sem hún vildi helst sjá á
þeirri hátíð. „Sviðslistir verða
nokkuð áberandi á þeirri hátíð og
þar vil ég nefna þrjár sýningar,“
segir hún. „Ein kemur frá Japan
og er afar flott og sérstök dans-
sýning. Sýning frá Schaubuhne í
Berlín verður mikill fengur fyrir
leikhúsheiminn, leikmyndin í
þeirri sýningu er sú stærsta sem
hefur komið til landsins. Einnig
kemur Þjóðleikhús Georgíu sem
setur upp Þrettándakvöld Willi-
ams Shakespeare og það er gríð-
arlega skemmtileg sýning. Þetta
verður stærsta alþjóðlega sviðs-
listahátið sem nokkurn tíma hefur
verið haldið hér á landi.
Stór hluti af vinnu við Lista-
hátíð felst í því að kynna nýja
menningarheima og ég vil ekki
bara velja listamenn frá öruggum
heimshlutum, fólk sem er endi-
lega líkt okkur. Við lifum á tímum
mikilla átaka í heiminum og Lista-
hátíð á ekki að vera utan við þær
hræringar.“
kolla@frettabladid.is
LISTAHÁTÍÐ NÁLGAST
„Stór hluti af vinnu við Listahátíð felst í því að kynna nýja menningarheima og ég vil ekki
bara velja listamenn frá öruggum heimshlutum, fólk sem er endilega líkt okkur. Við lifum
á tímum mikilla átaka í heiminum og Listahátíð á ekki að vera utan við þær hræringar.“
Flestir sem hafa
unnið eitthvað
erlendis að ráði komast að
því að það er aginn sem
okkur skortir. En svo höfum
við margt annað. Við erum
til dæmis ekki bundin í jafn
mikið skrifstofuveldi og er á
Norðurlöndunum og innan
Evrópusambandsins. Ef
maður ætlar með verkefni
inn í þannig batterí og þá er
hætt við að maður týni
markmiðinu fyrir pappírs-
haugum. Það er styrkur okk-
ur Íslendinga að við kærum
okkur ekki um slíkt skrif-
stofubákn kringum listir.“
,,