Fréttablaðið - 28.01.2004, Blaðsíða 27

Í augum sumra fór breik-dans-inn úr tísku fyrir tæpum tutt-
ugu árum síðan. Hvernig sem
því líður er hann mikils metinn í
Vatíkaninu og svo virtist sem
Jóhann Páll páfi hafi notið þess
að fylgjast með hópi dansara
sem léku listir sínar fyrir hann.
Það var reyndar erfitt að greina
svipbrigði hjá honum en hann
veifaði hendi sinni í hvert sinn
sem hver dansari hafði lokið sér
af.
Dansararnir, sem komu frá
Póllandi, voru mjög flinkir.
Tóku heljarstökk, sneru sér á
hausnum og á bakinu.
Eftir að sýningunni lauk
þakkaði hann danshópnum fyrir.
„Ég blessa ykkur frá hjarta
mínu fyrir þessa erfiðu sköpun-
arvinnu,“ sagði hann.
Sérstaklega magnað var að
sjá einn dansarann snúa sér á
höfðinu á marmaragólfinu. Und-
ir var hörð og taktföst tónlist og
var ekki annað að sjá en að yfir-
menn Vatíkansins hafi vel kunn-
að að meta herlegheitin. ■
MIÐVIKUDAGUR 28. janúar 2004 27
Sent heim:
ÞORRAHARÐFISKUR
Hjallaþurrkuð ýsa/steinbítur
Hagfiskur
Lyngási 12 - Garðabæ - S. 567 7033
www.hagfiskur.is
Breikað í Vatíkaninu
PÁFINN FÍLAR BREIK
Hann var heppinn að brjóta ekki á sér
höfuðið dansarinn þegar hann skellti sér
öfugum á marmaragólfið fyrir páfann.
Hann kippti sér ekkert sérstaklega upp við
dansinn... frekar en eitthvað annað.
Skrýtnafréttin
VATÍKANIÐ
■ Hópur pólskra breikara skemmti páfan-
um í Vatíkaninu með listum sínum.
Darraðar-
dans í Frans
Það ber að þakka Háskólabíói fyr-ir að bæta kvikmyndaflóruna
með franskri kvikmyndaviku, fjór-
ar stjörnur fyrir það. Hins vegar set
ég spurningamerki við þá ákvörðun
að sýna mynd af myndvarpa, ódýr
lausn... jafn dýr miði.
„Bon voyage“ er af gamla skól-
anum, períódumynd sem sameinar
grín, spennu og dramatík í hæfileg-
um skömmtum. Atburðarásin hefst
skömmu áður en Þjóðverjar her-
nema Frakkland í seinni heimstyrj-
öldinni. Vinsæl kvikmyndastjarna
(Isabelle Adjani) verður manni að
bana og vélar alla karlmenn í kring-
um sig inn í sífellt flóknari lygavef í
tilraun sinni til að hylma yfir verkn-
aðinn. Meðal strengjabrúða hennar
er ráðherra í bugaðri ríkistjórn
Frakka (Gérard Depardieu), æsku-
ástin (Grégori Derangère) og amer-
ískur blaðamaður (Peter Coyote).
Inn í þetta spinnast nokkrar hliða-
sögur sem sameinast þegar á líður í
ósennilega en ágætis fléttu. Yfir-
vofandi stríð og fólksflótti suður á
bóginn undan herdeildum nasist-
anna mynda áhugaverðan ramma
utan um söguna og hefur engu ver-
ið til sparað við gerð myndarinnar
hvað búninga, leikmynd og hópsen-
ur varðar. Þrátt fyrir mikinn
darraðardans er myndin langdregin
og á tímum farsakennd (þoli ekki
farsa!).
Kristófer Dignus Pétursson
Botninn
dettur út
Þegar popptónlistarmenn erusmeykir um að plötur þeirra
séu ekki nægilega sterkar í heild-
ina er stundum brugðið á það ráð
að henda öllum slögurunum
fremst. Þetta virðist vera tilfellið
á nýjasta plötu Nelly Furtado sem
skilar annarri plötu sinni þremur
árum eftir að hún sló í gegn með
þeirri fyrstu.
Platan byrjar á lang besta lagi
plötunnar, One-trick Pony sem er
bara þónokkuð flott, og heldur
ágætis dampi í fjögur lög. Svo
hverfur skyndilega neistinn og
platan rúllar út í meðalmennsku
og leiðindi. Botninn dettur úr tunn-
unni.
Lagasmíðarnar eru margar í
lagi en útsetningarnar flestar flat-
ar og óspennandi. Maður hefði
haldið að nýfengin hamingja Nelly,
sem varð móðir nýlega, myndi
skila sér á plötuna. Svo er ekki.
Þó að þetta höfði ekkert til mín
efast ég nú samt ekki um að platan
þoli svona skrif og haldi stúlkunni
á floti. Oftast þarf ekki nema tvo
útvarpssmelli og þá er alveg hægt
að kreista út hér. Restin er samt
bara tóm leiðindi.
Þunn rödd Nelly heillar mig svo
ekki. Hvorki tjáningin né stílinn.
Tíðni hennar, og neffyllt röddin, er
þannig að hún stuðar pirringshluta
heila míns og ég byrja að ókyrrast
í sæti mínu.
Ég og Nelly eigum bara ekki
samleið. Hvorki í tíma né rúmi.
Birgir Örn Steinarsson
UmfjöllunTónlist
UmfjöllunKvikmyndir
NELLY FURTADO:
Folklore