Tíminn - 25.08.1972, Qupperneq 17

Föstudagur 25. ágúst 1972
TÍMINN
17
slikt ’. Mér sárnaði ekki minna en þótt hún hefði borið mér á brýn vol
og tepruskap. ,,Þú heldur sjálfsagt, að ég hafi notið þess að vera utan-
veltu i mannfélaginu i tvö ár og verða að berjast við að lesa af vara-
burði fólksins, sem ég umgengst, hvað það segir”.
„Ég hef aldrei sagt, að þér hafi verið það nautn. En það er alveg
óþarfi fyrir þig að fyrtast, eins og þú gerir, i hvert skipti, sem einhver
minnist á það, að þú sért heyrnarlaus. Ég átti ekki við annað en það, að
fólk dáist að þvi, hve vel þú berð ógæfu þina. En ég er allt öðru visi. Ég
er góð borðdama i samkvæmum en þegar engum samkvæmum er til
að dreifa, á ég að hirast heima og vera kátog skemmtileg, samt auðvit-
að i hófi”.
,,En Hanna”, sagði ég, ,,þú getur veitt þér allt”.
„Þannig getur þú talað”, svaraði hún, „En þú skait ekki imynda þér,
að ég geri alltaf það, sem mér er skapi næst, eða sé sifellt ánægð með
sjálfa mig. Ég hata sjálfa mig, og heyrirðu það! ”
„Heldurðu, að það sé einsdæmi? Flestir eru iðulega óánægðir með
sjálfa sig”. Ég reyndi eftir getu að sega hana, þvi að ég sá, að hún átti i
áköfu sálarstriði. „Við þurfum öll á annarra styrk og alúð að halda. Ég
mundi ekki hafa afborið þessar lækningatilraunir allar, ef ég hefði ekki
haft Harrý. Þá hefði ekki heldur verið ástæða til þess að leggja slikt á
sig. Ég tel siálfri mér trú um, að það hafi verið forlögin, sem leiddu
okkur Harrý saman og tendruðu ástina i hug okkar, einmitt þetta vor —
áður en þetta kom fyrir mig. Það skelfir mig að hugsa um hversu allt
væri ömurlegt, ef..„”
Hún leit á mig með ólýsanlegum skelfingarsvip. Augun voru myrk og
þrungin hræðilegri kvöl.
„Þegiðu, Emilia”, sagði hún. „Segðu þetta ekki”.
Mig furðaði á harmi hennar og vorkenndi hennj sárlega.
„Ég hef lika verið einmana og yfirgefin”, hélt ég áfram, „og þess
vegna skil ég þig. Þótt við séum ólikar, er þessi tilfinning eins konar
samnefnari fyrir okkur báðar. Ég get ekki útskýrt þetta betur, en þú
veizt, hvað ég á við”.
Hún anzaði engu, svo að ég hélt áfram.
„Þú þarft að verða ástfangin”, sagði ég bliðum rómi. „Það er ekki
annað, sem amar að þér".
Aftur leit hún á mig myrkum, hyldjúpum áugum, en sneri sér svo
snöggt frá mér. að mér fataðist að nema það, sem hún sagði. Helzt virt-
ist mér hún stynja „Guð minn góður", en þó var ég ekki viss um það.
Siðan spratt hún á fætur og fór að tina saman eigur sinar, sem lágu á
dreif um borð og stóla. Hún gaf sér óvenjulega mikinn tima til þess að
hagræða á sér kápunni og hattinum og seildist loks eftir töskunni sinni.
Mér var það lengi minnisstætt, þvi að það var svo ólikt Hönnu að tefja
sig á þess háttar. Hún forðaðist að lita á mig, og ég sá, að hendur henn-
ar skulfu, þegar hún smeygði á sig hönzkunum.
Hanna fór leiðar sinnar en ég varð eftir i dagstofunni. Ég settist við
gluggan og horfði á rökkrið umkringja beikitrén og hlynviðina og hjúpa
flötina i garðinum og hugleiddi það, sem systir min hafði sagt. Það olli
mér óró að hafa náð að skyggnast inn i huga hennar. Það var eins og
dyr á leyndardómsfullu húsi hefðu verið opnaðar i hálfa gátt, en lokað
jafnskjótt aftur, áður en mér vannst timi til að átta mig á þvi, sem inni
fyrir var. Hver, sem hefði gægzt inn um gluggann og séð okkur myndi
hafa álitið, að við systurnar værum að þylja hvor annarri trúnaðarmál,
en i rauninni höfðu aðeins fáar samhengislausa.r setningar verið sagðar
i æsingu og úrræðaleysi. En kvölin, sem skein úr augum hennar og
andlitsdráttum, átti áreiðanlega ekki rót sina að rekja til leiðinda eða
venjulegra keipa.
Ég fór að hugsa um bernsku okkar Hönnu og allar þær skapraunir,
sem hún hafði bakað mér þá. Sffellt var hún að hnupla leikföngum min-
um og brjóta og skemma það, sem ég átti, bera á mig vammir og
skammir og torvelda ráðagerðir minar og spilla leikgleði minni. En
jafnskjótt og rósrauðar varir hennar fóru að kiprast og munnurinn
myndaði skeifu og dökk augu hennar fylltust tárum, gleymdi ég öllum
mótgerðum hennar og átti enga ósk innilegri en glæða bros á ándliti
hennar aðnýju. Hún hafði hlotið létta lund i vöggugjöf, og þá sómdi hún
sér bezt, er hún var kát og ærslafull. Ég gat aldrei séð hana dapra og
hrjáða, hversu mjög sem okkur greindi á.
Ekki leið á löndu unz Manga kom inn tii þess að kveikja ljósin og laga
til i stofunni fyrir kvöldið. Hún var að venju i svörtum kjól með hvita
svuntu. Ég horfði á hana stika hljóðlaust fram og aftur um stofuna, eins
og hún hafði ætiðgert frá þvi ég mundi fyrst eftir henni. Hún veitti mér
ekki athygli, fyrr en hún laut niður til þess að taka upp blaðið, sem
Hanna hafði fleygt á gólfið.
„Ég vissi ekki, að þú varst hér, Emelia”, sagði hún, þegar ég hafði
tekið undir kveðju hennar. „Annars hefði ég haldið á tebolla með mér.
Það er ekki orðið svo mjög framorðið. Ég skal sækja hann, ef þú vilt”.
En ég hristi höfuðið.
„Manga”, sagði ég svo, er ég hafði um stund horft á hana laga stól-
ana og strjúka seturnar, „hvað er að gerast i þessu húsi?”
„Ég veit ekki, hvað þú átt við, nema ef það væri þá það, að aldurinn
er farinn að sækja sum af okkur heim, og það sama má segja um sess-
Þegar sigurvegararnir komu i heima-
bæi sina að leikunum loknum voru þeir
hylltir i ráðhúsinu, og þar voru þeim
veitt skattfriðindi og ýmiss konar virð-
ing auk peningagjafa. tþróttin var orðin
að atvinnuvegi og skemmtun fyrir ibú-
ana. Samtimis mátti heyra óánægju-
raddir, sem urðu æ háværari, og sögðu,
að þýöing iþrótlanna yrði stöðugt minni,
og hyrfi i skuggann af persónudýrkun
einstakra iþróttamanna.

FÖSTUDAGU R
25. ágúst
7.00 Morgunútvarp. Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10.
Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og for-
ustugr. dagbl.l, 9.00 og
10.00. Morguubæn kl. 7.45.
Morgtinleikf. kl. 7.50
Morgunstund barnanna
8.45: Guðjón Sveinsson les
framhald sögu sinnar um
„Gussa á Hamri” (9). Til-
kynningar kl. 9.30.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Kftir hádegið. Jón B.
Gunnlaugsson leikur létt lög
og spjallar við hlustendur.
14.30 Siðdegissagan: „Þrútið
loft" eftir l’. G. VVodehouse
Jón Aðils leikari les (10).
15.00 Fréttir. Tilkynningar.
Lesin dagskrá næstu viku.
15.30 Miödegistónleikar
Kirsten Flagstad syngur
lög eftir Sinding og Alnær.
Kurt Westi syngur lög
Lange-Múller.
16.15 Veðurlregnir. Létt lög.
17.00 Fréttir. Tónleikar.
17.30 Ferðabókalestur: i
borgarastyrjöldinni á Spáni
e. dr. Helga P. Briem, fyrr
verandi sendiherra. Höf-
undur les fyrri hl.
18.00 Fréttir á ensku
18.10 Tónleikar. Tilkynningar
18.45 Veðurfregnir. Ilagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.30 Fréttaspegil!
19.45 Bóknienntagetraun
20.00 Liig el'tir Scbubert.Þor-
steinn Hanncsson syngur
við undirleik Arna Krist-
jánssonar.
20.30 Ta'kni og visindi. Páll
Theodórsson eðlisfræðingur
og Guðmundur Eggertsson
prófessor sjá um þáttinn.
20.50 Suniaijónleikar l'rá út-
varpinu i Ástraliu.a. For-
leikur að „Astföngnu garð-
yrkjustúlkunni” eftir Moz-
art. b. Sónata lyrir óbó og
pianó bftir Saint-Saéns. e.
Slavneskir dansar nr. 8 i g-
moll og nr. 1 i C-dúr op. 46
eltir Dvorák. d. Þrir dansar
úr „Hómeó og Júliu”
eftir Prokofjieff. e. „Vinar-
stúlkur” vals eftir Ziehrer,
Flytjendur: Sinlóniuhljóm-
sveit Suður-Ástraliu, Jiri
Tancibudek, óbóleikari og
John Champ, pianóleikari,
Henry Krips stj.
21.30 Útvarpssagan:
„Dalalif" eftir Guðrúnu Irá
Lundi Valdimar Lárus-
son les (14).
22.00 Fréttir
22.15 Kvöldsaganr „Maður-
inn, seni breytti um andlit”
el'tir Marcel Aymé.Kristinn
Heyr les (15).
22.35 Dansliig i 300 ár. Jón
Gröndal kynnir.
23.05 Á tólfta timanum. Létt
liig úr ýmsum áttum.
23.55 Frétlir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
FÖSTUDAGUR
25. ágúst 1972.
20.00 Fréttir.
20.25 Veður og auglýsingar.
20.30 Af sjónarhóli Svisslend-
ings. Hér lýsir svissneskur
rithöfundur löndum sinum
og hendir gaman að ýmsum
siðvenjum þeirra. Þýðandi
Óskar Ingimarsson.
21.05 Frá Listahátið i Reykja-
vik 1972. Bandariski pianó-
leikarinn André Watts leik-
ur tólf valsa eftir Franz
Schubert.
21.20 Ironside^ Bandariskur
sakamálaflokkur. Bræður
munu berjast. Þýðandi
Guðrún Jörundsdóttir.
22.10 Erlend málefni. Um-
sjónarmaður Sonja Diego.
22.40 Frá Heimsmeistaraein-
viginu i skák. Umsjónar-
maður Friðrik Ólafsson.
23.00 Dagskrárlok.