Tíminn - 29.11.1972, Blaðsíða 11
10
TÍMINN
Miövikudagur 29. nóvember 1972
Miövikudagur 29. nóvember 1972
TÍMINN
11
meö min verkfæri. Húsakynnin
eru að verða heldur þröng, en það
er einmitt verið að byggja núna,
húsnæði, er verður framtiðar-
verkstæði klúbbsins. Er það tölu-
vert stórt, 150-200 fermetrar, og
er að verða fokhelt. Húsnæðið,
sem við höfum nú, er að verða
mjög lélegt og er aðeins 70-80 fer-
metrar.
— Og strákarnir koma hingað
beint úr skólanum, margir hverj-
ir.
— Jú, og það fer eftir þeirra
stundatöflu, hvenær þeir geta
komið. Sumir eru t.d. lausir strax
um hádegi, og aðrir ekki fyrr en
þrjú. Og gaman er að sjá dreng-
ina koma hingað fulla af áhuga og
hamast við smiðarnar þar til
klukkan 6 á kvöldin.
Sjóskátarnir og GP-14-
skúturnareru viður-
kenndar um ailan heim
— Kannski þú vildir lýsa nokk-
uð gerð þeirra báta, sem þið hafið
verið að smiða hér.
— Þeir eru byggðir úr 6 1/2
mm þykkum krossvið, sem að
mestu er úr krossvið og er sagður
100% vatnsþéttur. 1 hinni svoköll-
uðu fallkistu er þó þykkri kross-
viður eða allt upp i 12 mm. I
þessari kistu, sem hvelfist upp i
botn bátsins, er kjölur á öxli, sem
látinn er falla niður, þegar bátur-
inn er á siglingu, en er kippt upp i
kistuna, þegár báturinn er i landi.
Kjölurinn, sem er úr járni, 15 kg.
að þyngd, er þannig laus, og það
er hann, sem gerir siglingahæfni
sjóskátans svo mikla, en seglið og
mastrið er fremst i stefni bátsins.
Er óhætt að segja, að sjóskátinn
(seascout) er mjög góður og við-
urkenndur um allan heim, en
hann er smiðaður eftir danskri
teikningu. Þeir eru 10 fet að
lengd og 3 fet á breidd, með einni
þóftu, og rúma ágætlega tvo
stráka. Við reynum að hafa efnis-
kostnað bátanna eins litinn og
kostur er, og er heildarefnis-
kostnaður sjóskátanna, með segl-
um og öllu, um 7 þúsund krónur.
Nú erum við að byrja að smiða
stærri gerð af bátum, , GP-bát-
ana en ég hafði smiðað tvo slika
sjálfur áður. Eru þeir enskir og
einnig mjög siglingahæfir og eru
nú einir vinsælustu bátarnir i
Englandi og viðar. Lengdin er
fjórtán fet og breiddin 4-5 fet og
taka þeir auðveldlega fjóra
stráka.
- Hefurðu eitthvað fylgzt með
þvi, hvernig háttar hjá hliðstæð-
um siglingaklúbbum erlendis?
— Eg hef bæði sagnir af þvi og
hef séð það sjálfur, að hjá þeim er
byrjunin alveg eins og hjá okkur.
Það er byrjað á svona smáu og
svo er drengirnir þjálfaðir upp i
stærri báta. Til dæmis eru þeir
sums staðar komnir með allt að
30 feta siglingaskútur. En hjá
okkur er þetta sem sé allt á
byrjunarstigi, en á framtið fyrir
sér. Til gamans má geta þess, að
sonur minn, sem starfar hjá
Flugfélagi Islands úti i Skotlandi,
á 29 feta skútu og stundar mikið
siglingar og hefur oftsinnið hlotið
viðurkenningu á þvi sviði. Hann
er i siglingakúbb, sem er með
starfsemi sina á ánni Clyde.
Næsta vor veröur gert
út á 30 feta
fyrrverandi snurpubát
— Nú, auk húsbyggingarinnar
þá hafið þið væntanlega eitthvað
fleira á prjónunum, hvað varðar
framtið Sigluness?
—- Höfuðverkefnið hefur verið
og mun verða að skóla piltana i
siglingalistinni. Og við höfum svo
sem ýmislegt á prjónunum. Verð-
ur m.a. væntanlega stefnt að þvi,
að smiða hér enn stærri skútur,
en ekki verður þó af þvi á þessu
ári. Það verður lagt kapp á smiði
þessara tveggja gerða, sem við
erum með nú. Hins vegar er ann-
að i uppsiglingu hér og það er að
hafa stóran bát, 30 feta langan
með vél, og láta strákana róa
honum hér út á fjörðinn til að
veiða fisk. Þetta kemur til fram-
kvæmda næstkomandi vor. Bát-
urinn, sem er fyrrverandi
snurpubátur, hefur verið keyptur
vestur á ísafirði og er hann á leið-
inni hingað. Þetta er dálitið, sem
vit er i, og með þessu fá drengirn-
ir fyrst verulega að kynnast þvi,
hvað það er að vera á sjó. Það
skal og tekið fram, að klúbburinn
á þegar tvo 30 feta báta, mjög
llann er vigalegur á svip, drcng-
urinn, og hýr, þar sem hann
mundar hefilinn....
sæmilega, sem hann fékk með
afar hagstæðum kjörum, nánast
fyrir óveru.
— Þá virðist auðsætt, að
siglingaklúbburinn Siglunes á
bjarta framtið fyrir sér, og þarf
ekki að kviða verkefnaleysi né
áhugaleysi unglinganna.
— Já, svo sannarlega. Um það
þarf engin orð, — segir Ingi, hinn
aldni heiðurs- og dugnaðarmað-
ur, um leið og hann snarast fram i
verkstæðið til að sinna sinum
verkefnum og aðstoða drengina.
Hann gegnir starfi sinu af áhuga
og gleði og væri óskandi, að viðar
hér á landi fyndist eins valinn
maður i starfi.
Það er farið að halla af degi, er
við höldum brott frá Nauthólsvik,
úr friðsælu bátstöðinni við Foss-
voginn inn i ös borgarinnar. Og
öldurnar sindra i sóldreyra...
— St. Pétursson.
Jón Ólafsson, 12 ára:
— Þetta erofsa-
lega gaman
— Hvað ert þú að smiða
núna?
— Það er svona bátur, sem
kallaður er ,,sea-scout”.
— Hvað ertu kominn langt
með hann?
Framhaid á bls. 19
sameiningu, hvað snertir eftirlit
og fleira.
— Hvernig er rekstrinum varið
svona i stórum dráttum?
— Ja, strákarnir hafa smiðað
bátana sjálfir, með aðstoð og til-
sögn, og þeir hafa sjálfir borgað
efnið. Hins vegar hafa þeir fengið
leiðbeiningar og aðstöðu alla án
endurgjalds.
— Voru strákarnir ekki fljótir
að taka við sér, þegar þessi starf-
semi fór á stað?
— Það er vist óhætt að segja
það. Þeir komu strax svo margir,
að ekki var hægt að anna þeim
öllum. Við vorum þvi neyddir til
að láta suma biða eða hliðra til,
þannig að þetta gæti blessast. Nú,
eins og gengur voru drengirnir
misröskir við verkefni sin. Þeir,
sem duglegir voru, kláruðu sig
fljótt, en þeir seinvirku og óvan-
ari drógust nokkuð aftur úr og
voru lengur að klára sina báta.
Mikill kraftur var settur i starf-
semina i fyrra.Þá byrjaði fyrri
flokkurinn i október og var búinn
að klára sina báta um hátiðar,
alls 8 báta. Seinni flokkurinn var
svo við frá áramótum og eitthvað
frameftir vetri og luku einnig 8
bátum. Og það vil ég segja, að
drengirnir hafa staðið sig aldeilis
með sóma og unnið að verkefnum
sinum hér af mikilli natni og sam-
vizkusemi jafnhliða skólanám-
inu. Á þessum 6 árum hafa alls
verið smiðaðir um 40 bátar hér.
— Þetta er sem sé vetrarstarf-
ið, en hvað er svo um að vera hér
yfir sumarið?
— Þá er siglt, maður, það held
ég nú. Siglt og siglt af miklum
krafti, en ekkert smiðað.
— Er farið langt út?
— Þeir fara hérna út á fjörðinn,
það er nú takmarkað, hvað þeir
mega fara. Þetta er allt undir
opinberu eftirliti. Það má enginn
fara á sjóinn nema hann sé i sjó-
vesti og með öll öryggistæki, sem
til eru hjá okkur. Svo er hraðbát-
ur frá okkur, sem fylgir þeim eft-
ir.
— Og þeir eru bæði með árar og
segl, strákarnir?
— Já, já, það held ég nú. Þetta
eru mjög góð segl úr finu nylon-
efni, sem ekki fást hér á landi.
Höfum við fengið þau frá Skot-
landi.
— Hver eru hin raunverulegu
aldurstakmörk hér?
— Lágmarksaldurinn er 12 ára,
en hámarksaldurinn er eiginlega
enginn samkvæmt reglugerð.
Algengasti aldurinn er 12 ára og
til fermingaraldurs, en einnig er
Hér er Magnús Eggertsson, 12 ára, og sagar krossviðinn fagmanniega.
Hann er aö smiða sjóskáta eins og Jón og ætlar einnig aö reyna aö kiára
hann um jólaieytiö.
Alls 16 bátar smíð-
aðir á síðasta ári
— Hvenær var klúbbur þessi,
Siglingakúbburinn Siglunes,
stofnaður og hver rekur hann?
— Hann var stofnaður árið 1966
og eru það Æskulýðsráð Reykja-
vikur og Æskulýðsráð Kópavogs,
Þessi skemmtilega mynd er tekin inni í segla- og bátageymslu siglingaklúbbsins i Nauthólsvik.
Ingi stendur hér viö seglin og hvllir hendina á einni veifunni, hreykinn á svip.
Annar af tveimur stórum bátum, sem sigiingaklúbburinn á. Þaö er aumt hlutskipti aö standa undir
húsvegg langa vetrardaga og biöa siglinga sumarsins, sólskins og ærsla barnanna.
Séö yfir vinnusalinn. Þau verk eru ætfö fijótunnin, sem menn hafa áhuga á
um ræðir er starfsemi
Siglingaklúbbsins Siglu-
ness, er Æskulýðsráð
Reykjavikur hefur rekið í
nokkur ár.
Verkstjórinn og forstöðu-
maður klúbbsins heitir Ingi
Guðmonsson, maður nokk-
uð við aldur, og með mikla
reynslu að baki á þessu
sviði, starfaði reyndar til
skamms tima sem skipa-
smíðameistari. Þartil fyrir
4-5 árum rak hann eigin
bátastöð, á Akranesi, Báta-
stöð Akraness. Starfrækti
hann þessa stöð í alls 23 ár
og smíðaði 97 báta, stóra
og smáa. Árið 1942 fluttist
Ingi til Akraness frá
Drangsnesi í Strandasýslu,
þar sem hann stundaði sjó-
sókn með meiru, en í Kol-
beinsvik við sunnanverðan
Reykjafjörð, sem nú er
kominn í eyði, ólst hann
upp.
Aldurinn hefur lítt sett
merki sin á Inga, enda þótt
hann eigi nú 70 æviár að
baki. Hann er kvikur í
hreyfingum og gengur að
verki sem ungur maður. Og
glettinn er hann. — Þeir
segja mig Ijúga því, bless-
aðir, er ég kveðst vera
sjötugur, en ég held það sé
nú satt samt, samkvæmt
kirkjubókunum — segir
hann og hlær við.
til að eldri drengir, svona 16 til 17
ára, komi hingað og leggi fram
krafta sina við eftirlit fyrir klúbb-
inn. Það er nú svo, að þegar
strákarnir eru búnir að vera eitt
ár eða þar um bil á litlum sjóskát-
unum, þá vilja þeir fara að sigla
stærri bátum. Og nú erum við að
setja á stofn fyrir þá stærri báta
svokallaða siglingabáta eða GP-
skútur, sem eru um 14 feta langir.
Frábær uppeldisskóli
fyrir verðandi sjómenn
— Hvað heldurðu, að séu að
meðaltali margir krakkar hér við
smiðar á vetrum annars vegar og
svo við siglingar á sumrin hins
vegar?
— Það má segja, að yfir vetur-
inn séu þeir að jafnaði 16 og er þá
ekki gert ráð fyrir þvi, að hér séu
aðrir en þeir, er hafi ákveðnum
verkefnum að sinna. Á sumrin,
aftur á móti, er fjöldinn nokkuð
misjafn, en er oft svona um 500.
— Áhuginn er sem sagt nægur
hjá unglingunum fyrir siglingum
að þinu áliti?
— Já, það er hann, og ég skal
segja þér, að ég held þessi starf-
semi sé eitt það allra sniðugasta,
sem Æskulýðsráð hefur lagt út i.
Þarna fá strákarnir þjálfun i þvi
að fara á sjó og þeir verða ekki
lengur hræddir við að fara í sjó-
inn. Þeir fá þjálfun i þvi að fara
með segl og árar. Ég held, að það
Einn eftirmiðdag fyrir
skömmu sögðum við skilið
við malbikið um stund,
undirritaður og Gunnar
Ijósmyndari, og brugðum
okkur niður að sjó, nánar
tiltekið niður í Nauthólsvik.
Erindið var að fræðast ögn
um starfsemi nokkra, sem
þarna fer fram og mjög er
vinsæl meðal unglinga
borgarinnar. Það, sem hér
sem reka hann i sameiningu. Og
hérna hinum megin við fjörðinn,
þ.e. Kópavogsmegin, er siglinga-
klúbbur, er ber sama nafn. Þessa
báða klúbba hafa félögin rekið i
megi skoöa þetta sem afar góðan
uppeldisskóla fyrir verðandi sjó-
menn, en einnig fyrir þá, sem að-
eins myndu hafa siglingar sem
sport og þetta er heilbrigt og
ánægjulegt sport.
— Hefurðu orðið var við áhuga
á starfsemi þessa klúbbs hjá
mönnum úti á landsbyggðinni?
— Já, ég hef mikiðorðið var við
það undanfarið, og það virðist
sem siglingaklúbbar með ein-
hverju sniði séu nú að fara að
skjóta upp kollinum viða um
landið. Veit ég til, að nú eru m.a.
að hefja starfsemi eða eru þegar
komnir á fót siglingaklúbbar á
Flateyri fyrir vestan og á Akur-
eyri.
— Ertu kunnugur þvi, hvort
mikið sé um einka-siglingaklúbba
hér á höfuðborgarsvæðinu?
— Eftir þvi, sem ég bezt veit,
eru 2 slikir klúbbar i Kópavogi,
nokkrir hér i Reykjavik, og auk
þess einir þrir i uppsiglingu. Þyk-
ir mér ekki óliklegt, að þeir muni
hafa aðsetur hér i Nauthólsvik, en
þó hafa Sundin inn við Elliðaár
komið til tals i þessu sambandi.
— Hvernig er vinnuaðstaðan
hérna yfirleitt. Mér hefur sýnzt,
að mest eða allt sé unnið i hönd-
unum?
— Vinnuaðstaðan er nú fremur
frumstæð. Við höfum engin
vélknúin tæki, en klúbburinn á
nóg af handverkfærum, sem hann
lánar, og svo er ég að sjálfsögðu
Bátasmíð að vetri oa
siglingar að sumri
Siglingaklúbburinn Siglunes sóttur heim