Tíminn - 06.01.1973, Síða 18

.34 'ljj^ ti !)'!£& il tí.
18
TÍMINN
Þá dró hann tunguna vandræðalegur upp í sig aftur og beið eftir
áframhaldinu. Brosið var að færast yfir andlitið aftur.
' Ungfrú Alison greip um úlnliðinn á honum og horfði á úrið sitt um
leið. Varir hennar bærðust hægt.
„Stálsleginn”, sagði hún og brosti til hans.
Hann var hálf hræddur um, að konurnar tvær hefðu verið að spila
með sig, en þó fannst honum endilega, að þetta gæti ekki verið tóm vit-
leysa. Hann velti fyrir sér, hvort þær létu alla, sem um veginn færu,
gera svona.
„Þetta áttu að færa Paterson”.
Ungfrú Alison tók nokkra hluti upp úr tösku sinni, þar á meðal glas
með kinintöflum, annað með joði og hitamæli.
„Þú skalt segja honum, að þetta sé allt, sem við getum án verið”.
Tuesday brosti, nú var hann ekki lengur ringlaður. Hann tók við
þessu og fór að troða því niður í rassvasana sina. Þá fóru þær aftur að
hlæja. Meðan þær hlógu og skemmtu sér, þurrkaðist brosið smám
saman af andlitinu á honum. Ungfrú Alison rétti honum pokaskjatta.
„Þú ættir heldur að leggja þetta i hann”.
Krakkinn ambraði, vegna þess að flugurnar höfðu séð sér færi á að
setjast á litla rauðbrúna andlitið. Frú Betteson bandaði þeim burtu
með lausu Hendinni,og ungfrú Alison setti glösin og mælinn i pokann.
,,Þú manst að segja, að þetta sé allt, sem viðgetum veriðán?”
„Já ungfrú, ég skal muna það”.
„Og gættu þess að missa ekki pokann, svo að þetta brotni ekki! ”
„Já, ungfrú”.
Hann tók við pokanum og vafði hönkunum vandlega um úlnliðinn. Nú
brosti hann glaðlega aftur. Hann langaði til að spyrja þær, hvers vegna
þær ætluðu ekki með Paterson, hvers vegna þeim hefði allt i einu dottið
i hug að snúa við, núna þegar þau voru svo nærri takmarkinu? Honum
datt majórinn i hug. Hann reyndi að finna samhengið i þvi, að majórinn
og konurnar tvær vildu vera kyrr i Burma. Flugurnar urðu aftur nær-
göngular og barnið lét til sin heyra. Frú Betteson náði sér i burknablað
og notaði það fyrir blævæng. Hún sveiflaöi þvi með annarri hendinni
fram og aftur til að halda flugunum burtu. Drengurinn hætti við að
spyrja, og i þvi sagði ungfrú Alison blátt áfram :
„Já, það var ekkert fleira handa þér”.
Tuesday stóð ennþá kyrr, hann vissi ekki vel, hvað hann ætti að gera.
Eiginlega trúði hann ekki, að konurnar ætluðu ekki með Paterson..
Honum fannst engin kveðja, þótt honum hefði verið réttur pokinn.
Efinn og óvissan spegluðust svo greinilega i andliti hans, að konurnar
fóru aftur að skellihlæja.
„Ertu i vandræðum með eitthvað”?
Drengurinn hristi höfuðið, þótt hann væri i heilmiklum vandræðum.
Þá sagði ungfrú Alison:
„Þá ættir þú að fara að komast af stað. Vertu sæll”.
Tuesday brosti vandræðalega.
„Skilaðu kærum kveðjum og ósk um góða ferð”.
Blendings hjúkrunarkonan var mjög vingjarnleg við hann, en
samt gerði hún dálitið gys að honum. Frú Betteson sagði:
„Já, ég bið aðheilsa Paterson með ósk um góða fer. Hugsa sér, að við
skyldum gleyma þvi”.
Ennþá stóð hann kyrr um stund i þeirri von, að allt það óskiljanlega
upplýstist á einhvern dularfullan hátt. Vandræðalega brosið var enn á
vörum hans, svo gekk hann hægt nokkur skerf aftur á bak, snerist á
hæli og lagði af stað.
„Guð veri með þér,” hrópaði frú Betteson áTeftir honum.
Það skildi hann nú ekki. Hann leit við og gaut hornauga til kvenn-
anna, sem þegar ráku upp skellihlátur. Nú vissi Tuesday hreint ekki,
hverju hann ætti að trúa.
Þegar hann kom að bilnum aftur bar andlit hans glögg merki heila-
brotanna. Það vottaði ekki fyrir brosi við munninn, siðasta spölinn
gekk hann með höfuðið niður i bringu og horfði niður fyrir tærnar á sér.
Skrölt á bensinbrúsum vakti athygli hans. Paterson stóð við bilinn og
var að setja bensin á tankinn. Hann hafði hellt miklu utan hjá og bensin
streymdi niður á jörðina og myndaði rakablett. Umhverfis bilirin
titraði loftið af bensingufunni. Tuesday horfði á Paterson hella helm-
ingnum úr brúsanum utan hjá.
Aður en Paterson tók eftir honum og byrjaði að hrópa á hann, var
Tuesday viss um, að það var ekki einungis bensingufan, sem gerði
Paterson skjálfhentan og kom honum til að hella utan hjá. Paterson
hafði drukkið.
Langt var liðið á daginn, þegar Connie gerði sér ljóst, að það var ekki
heita oliugufan frá vélinni, sem olli henni svima og vanliðan. Hegðun
Paterson átti heldur ei sök á þvi. Hann var þéttkenndur og nakinn
niður i mitti og ók þannig að lifshættulegt hlaut að vera og að
minnsta kosti taugaslitandi. Nei, hún var að verða veik aftur.
Hvertsinn, sem hún leit til fjallanna, sem takmörkuðu nú útsýnið við
fimm eða i mesta lagi’tiu kilómetra, dönsuðu og sindruðu linurnar,
sem áður höfðu verið svo skýrar fyrir augum hennar. Hún reyndi að
horfa fast til að sjá skýrar, en þá sortnaði henni fyrir augum og henni
varð flokurt. Skelfilegt myrkur fylgdi þessum svimaköstum og henni
fannst hristingurinn i bilnum margfaldast, það hafði áhrif á magann i
henni og olli henni flökurleika.
Hún righélt sér og þurfti á öllum sinum viljastyrk að halda til að falla
ekki i öngvit. Hún varðist við svimaköstin með öllum tiltækum ráðum.
Einu sinni reyndi hún að loka augunum, en þá munaði engu, að hún
missti meðvitundina og hrapaði niður i ómælanlegtdjúpið, sem á sér
engin neðri takmörk en dauðann.
Öttinn um, að hún væri að verða alvarlega veik jókst sifellt. Eina
huggunin var, að hún var ein i aftursætinu. Hún gat barizt við þessi
hræðilegu svimaköst alein, það var engin hætta á, að einhver veitti
henni athygli. Hún hafði logið að Paterson um hitamælinn, en á hinn
bóginn hafði hún lika blekkt sjálfa sig. Nú var hún svo veik, að ekki
þurfti á neinum hitamæli að halda til að sanna það. Hún var altekin
sótthita, hann herjaði á hana innvortis, á vöðva og taugar, heila og
augu. Hitamælir var nú ekki annað en hlálegt formsatriði, og auk þess
hafði ungfrú Alison trúlega haft hann með sér, þegar hún sneri við.
Þegar henni varð hugsað til ungfrú Alison, fór hún aftur að
hneykslast á Paterson, vegna þess að hann skyldi umyrðalaust fallast
á, að konurnar tvær yrðu eftir við þessar aðstæður. Að hugsa sér að
nokkur maður skyldi geta ráðskazt af svo miskunnarlausu tillitsleysi
með lif annarra! Henni fannst það hlyti að vera i einhverju sambandi
við drykkjuna. Hann hafði byrjað að drekka strax og hann sendi
Tuesday til baka með tösku ungfrú Alisons. Conne virtist Paterson
hafa gefizt alveg upp, eins og hann kiknaði undir öllu saman. Hann
hafði ekkert viljað borða, þrátt fyrir að Tuesday bjó prýðisgóða mál-
tið úr kjöti og smurðu brauði. Þess i stað hafði hann setzt á aurbrettið i
forsælunniog drukkið gin, bolla eftir bolla. Hann hafði verið mjög fölur
og augnaráðið fjarrænt. Þegar hún kom til hans, hafði hann litið á hana
og sagt eitthvað, sem helzt liktist „Skál, i fjandans nafni!” siðan
hvolfdi hann i sig úr bollanum eins og i honum hefði verið vatn.
1301
Lárétt
1) Sverð.- 6) Glöð.- 7) öfug
röð.- 9) Röð.- 10) Hláka.- 11)
Sex,- 12) Tré.- 13) Hestur.- 15)
Bögglana.-
Lóðrétt
1) Útlit aftanfrá',- 2) Tónn,- 3)
Fat,- 4) 550,- 5) Svif,- 8)
Strákur,- 9) Dropi,- 13) Röð.-
14) Guð.-
Ráðning á gátu No. 1300
Lárétt
1) Brautin,- 6) Kná,- 7) Ná.- 9)
An,- 10) Daglaun,-11) Ar -12)
Uml,- 15) Tombóla.-
Lóðrétt
1) Bindast.- 2) Ak,- 3) Ung-
lamb,- 4) Tá.- 5) Nunnuna.- 8)
Aar.- 9) Aum,- 13) Um,- 14)
Ló,-
V 2 *
gs
'l á
lO
n y n
n li

HVELL
G
E
I
R
I
Laugardagur 6. janúar 1973

ISIil
LAUGARDAGUR
7.00 Morgunútvarp
12.00 Dagskrain. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Óskalög sjúklinga
Kristin Sveinbjörnsdóttir
kynnir.
14.40 islenzkt mál. Jón Aðal-
steinn Jónsson Cand. mag.
flytur þáttinn.
15.00 Þrettándaskemmtun
Fóstbræöra i útvarpssal.
Kynnir: Kristinn Hallsson.
16.00 Fréttir
16.15 Veðurfregnir. Stanz
Árni Þór Eymundsson og
Pétur Sveinbjarnarson sjá
um þáttinn.
16.45 islenzkir barnakórar
syngja
17.00 Barnatimi i jólalokin
18.00 Létt lög. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskra
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.20 Frá Norðurlöndum. Sig-
mar B. Hauksson talar.
19.40 Við og fjölmiölarnir
20.00 Hljómplöturabb Þor-
steins Hannessonar.
20.55 Framhaldsleikritið:
„Landsins lukka” eftir
Gunnar M. Magnúss. Ellefti
og siðasti þáttur. „Goldið
hef ég þá landskuldina af
Viðey” Leikstjóri: Brynja
Benediktsdóttir. Persónur
og leikendur: Skúli landfó-
geti •... Sigurður Karlsson,
Steinunn kona hans ... Mar-
grét Guðmundsdóttir, Guð-
rún dóttir þeirra ... Herdis
Þorvaldsdóttir, Rannveig
dóttir þeirra.. Helga Steph-
ensen, Ragnheiður tengda-
dóttir þeirra... Þóra Frið-
riksdúttir, Jón sonur þeirra
... Erlingur Gislason, Bjarni
Pálsson landlæknir ... Knút-
ur B. Magnússon, Magnús
Gislason amtmaður ... Guð-
jón Ingi Sigurðsson, Ólafur
Stephensen amtmaður ...
Jón Sigurbjörnsson.
21.30 Lúðrasveitin Svanur
leikur alþýðu- og álfalög
22.15 Veðurfregnio Jólin
dönsuð út, 23.55 Fréttir i
stuttu máli.Dagskrárlok.
Laugardagur
17.00 Þýzka i sjónvarpi
Kennslumyndaflokkurinn
Guten Tag. 6. og 7. þáttur.
17.30 Skákkennsla Kennari
Friðrik Ólafsson.
18.00 Drottni til dýrðar Mynd
frá BBC um liknarstörf
júgóslavneskra nunna i
fátækrahverfum Kalkútta
undir stjórn abbadisar-
innar, móður Theresu. Þýð-
andi Ellert Sigurbjörnsson.
Aður á dagskrá á páskadag.
1972.
18.50 iþróttir.
Hlc
20.00 Fréttir
20.20 Veöur og auglýsingar
20.25 Hve glöð er vor æska
Brezkur gamanmynda-
flokkur. Botnlangabólga
Þýðandi Ellert Sigurbjörns-
son.
20.50 Vaka Dagskrá um bók-
menntir og listir á liðandi
stund. Umsjónarmenn
Björn Th. Björnsson.
Sigurður Sverrir Pálsson,
Stefán Baldursson, Vésteinn
Ólason og Þorkell Sigur-
björnsson.
21.40 Utangarðsmenn (The
Misfits) Bandarisk biómynd
frá árinu 1961, byggð á leik-
riti eftir Arthur Miller.
Leikstjóri John Huston.
Aðalhlutverk Marilyn
Monroe, Clark Cable. Þýð-
andi Guðrún Jörundsdóttir.
Myndin gerist i bænum
Reno i‘ Nevada-fylki i
Bandarikjunum. Þar dvelur
ung kona, sem er þangað
komin til að auðvelda sér
hjónaskilnað. En i borginni
er lika að finna karlmenn,
sem lita fallegar aðkomu-
stúlkur hýru auga.
23.40 Dagskrárlok.