Tíminn - 12.08.1973, Side 8

er lagað súkkulaði og geymt
ámargra tonna, upphituðum
tönkum, o.g er þvi siðan dælt að
sælgætisvélunum, eftir pvi sem
við á. Við höfum hreinlega ekki
þorað annað en að brenna okkar
baunir sjálfir, þvi öll breyting á
vinnslunni, gæti haft i för með sér
breytingar á bragði og gæðum
framleiðslunnar.
Hátt verð á
mjólkurdufti —
Baráttan við
stjórnvöld er eilif
Allt frá fyrstu tið, hefur iðnaö-
urinn orðið að eyða orku sinni i að
móta stefnu yfirvaldanna hér á
landi. Er þá ekki átt við neina.
sérstaka stjórnarstefnu, heldur
er þetta réttindabarátta fyrir
nýrri atvinnugrein, sem ekki var
til fastmótuð hefð, lög eða starfs-
reglur fyrir. Hér á árunum varð
maöur að dvelja langdvölum i
Reykjavik, til að fá vörur fyrir
verzlunina eða leyfi, og fyrir
súkkulaðigerðina. Sykur var
skammtaður og það voru miklir
erfiðleikar að fá „kvóta”, þvi ég
var nýr framleiðandi og þeir sem
fyrir voru fengu ekki nóg. Það
varð þvi að sannfæra ráðamenn-
ina um að það væri ekki nóg að
þetta og hitt væri framleitt i
Reykjavik. Það þyrfti lika aö
hafa iðnaðarfyrirtæki á Akureyri.
Þetta tókst mér, þessi barátta
heíur verið með ósigrum og sigr-
um á vixl. Nú stöndum við i
harðri baráttu við yfirvöldin um
leiöréttingu á verði á þurrmjólk-
urdufti.
Hættir að flytja
út vegna verðlags
á mjólkurdufti
Viö greiðum 350% hærra verð
fyrir þurrmjólkurduft framleitt
hér á landi, en það er selt á til út-
landa. Við seljum þetta á 49 krón-
ur kilóið úr landi, en sælgætis-
geröirnar verða að greiða 236
krónur fyrir kilóið. Þetta er þaö
verð (49 krónur), sem erlendir
aðilar greiða fyrir þurrmjólkur-
duftið, meðan við greiðum 236
krónur og við megum ekki flytja
þetta inn. Af þeim 33tonnum, sem
notuð eru innanlands, notar Linda
20 tonn. Þetta-er þvi skattur og
hefur orðið til þess að við höfum
hætt öllum útflutningi og erum
hættir að selja Linduvörur á
Keflavlkurflugvelli og hjá Flug-
félagi tslands. Við getum ekki
keppt við erlenda aðila, sem
greiða 49 krónur fyrir mjólkur-
duftið.
Aðrar sælgætisgerðir hafa farið
nokkuð út i að kaupa undanrennu-
duft til framleiðslu sinnar og bæta
svo I það islenzku smjöri, til að
auka fituinnihaldið úr 5% i 26%,
eða með öðrum orðum farið i það
að „búa til” þurrmjólkurduft úr
undanrennudufti. Þetta hefi ég
ekki lagt út i að gera, þar sem ég
tel að verið sé að vinna erlendan
markað fyrir okkar framleiðslu.
Súkkulaði okkar hefur verið efna-
greint og prófað erlendis t.d. i
New York og i Texas. Þar er þetta
álitin úrvalsvara i sérklassa og er
seld á hærra veröi en önnur. Ég er
ekki viss um að þeir kærðu sig
um, að við færum að nota undan-
rennu og smjör. Það væru sjálf-
sagt talin vörusvik.
200 tonn
af sætindum
Framleiðsla okkar er um 200
tonn af sætindum á ári þar af sæl-
gæti um 180 tonn. Við höfum ekki
undan. Við seldum á siðasta ári
fyrir um 53 milljónir króna. Mest
af þessu fer til Lindu-umboðsins i
Reykjavik, sem er dótturfyrir-
tæki og þvi stjórnar Guðmundur
Guðmundsson. Annað hliðarfyr-
irtæki er svo Valprent hf. sem
prentar allar okkar umbúðir, en
sú prentun er mjög vandasöm og i
litum, sem kunnugt er. Fram-
kvæmdastjóri er Valgarður Sig-
Sjálfvirkar súkkulaðigerðarvélar. Þegar súkkulaðið er tilbúið er þvl dælt með leiðslum á sérstaka
gcyma, senvtaka allt aö 15 tonn af súkkulaði hver. Þar er þvihaldið heitu og fljótandi og síðan er þvi dælt
að sælgætisgeröarvélunum þar.
Kókóbrennsluvél. Linda er eina sælgætisgeröin, sem brennir kókóbaunirnar sjálf. Það hefur verið gert
frá upphafi i Lindu og forráðamennirnir hafa ekki viljað breyta um, þar eðþaðgæti haft óheppileg áhrif
á framleiösluna. Brennslan fer fram i sjálfvirkum vélum.
Hluti af töflugerðarvélunum. PEZ og piparmyntur veröa til þarna og er hægt aö búa til mörg þúsund Vélpökkun á sælgæti. Pökkunarvélarnar vinna af ótrúlegum hraða og
piparmyntur á klukkustund. orvggi.