Tíminn - 16.10.1973, Blaðsíða 11

Þriðjudagur 16. október 1973.
TÍMINN
11
Útgefandi: Framsóknarflokkurinn
Framkvæmdastjóri: Kristinn Finnbogason. Ritstjórar: Þór-
arinn Þórarinsson (ábm.), Jón Helgason, Tómas Karlsson,
Auglýsingastjóri: Steingrimur Gislason. Ritstjórnarskrif-
stofur i Edduhúsinu við Lindargötu, simar 18300-18306. Skrif-
stofur i Aðalstræti 7, simi 26500 — afgreiöslusimi 12323 — aug-
lýsingasimi 19523. Askriftagjald 360 kr. á mánuði innan lands,
i lausasölu 22 kr. eintakið.
Blaöaprent h.f
-
Mbl. og Pétur
Það er bersýnilegt að ritstiórum Morgun-
blaðsins liður ekki vel um þessar mundir. Allt
Reykjavikurbréf þess siðastl. sunnudag var
ritað landhelgisskrifum þess til varnar, og
þótti ekki minna duga en að tveir ritstjórar
þess undirrituðu það. Hins vegar fékk Eyjólfur
Konráð ekki að vera með. Forustugrein
blaðsins átti svo að vera árás á Timanna fyrir
ritskoðun og þótti ekki minna duga en að likja
Timanum við Pravda!
Fyrir Timann er mjög auðvelt að láta sér
þessa Pravdagrein Mbl. i léttu rúmi liggja. ís-
lenzkir blaðalesendur eru miklu betri dómarar
um það en ritstjórar Mbl. eða ritstjórar
Timans, hvort blaðið sé opnara fyrir málefna-
legar umræður. Um það þarf svo ekki að deila,
að Timinn verður aldrei sakaður um að hafa
birt auglýsingar frá brezkum togaraeigendum,
en neitað að taka greinar, þar sem málstaður
íslands var einbeittlega túlkaður. Áreiðanlega
er ekki til neima eitt islenzkt blað, sem gerir
sig sekt um slikt.
Hér er jafnframt fengin skýringin á varnar-
skrifum Mbl. og Pravdagreininni á sunnu-
daginn. Ritstjórar Morgunblaðsins geta ekki
fundið neina ástæðu þvi til rétlætingar að hafa
neitað Pétri Guðjónssyni um grein eða aug-
lýsingu, þar sem hann ræddi málefnalega um
landhelgismálið frá nokkuð annarri hlið en
blaðið sjálft. Enn siður getur það afsakað
þetta, þegar það er jafnframt upplýst, að það
hefur birt auglýsingar frá brezkum útgerðar-
mönnum um landhelgismálið. Hér er um svo
einstakt hneyksli að ræða, að Mbl. mun ekki
takast að draga athygli frá þvi með þvi að likja
Timanum við Pravda! Það er gömul
hernaðaraðferð, sem jafnan misheppnast,
þegar reynt er með fjarstæðukenndum sam-
likingum að draga athygli frá þvi, sem um er
rætt.
Annars mun engan undra það, sem fylgzt hef
ur með skrifum Mbl., um landhelgismálið, þótt
ritstjórar þess þyldu ekki hinar einbeittu
greinar Péturs Guðjónssonar um það, að ís-
land ætti ekki að fara eftir ákvæðum undan-
látssamningsins frá 1961 og beygja sig þannig
undir dómsvald Haagdómstólsins. Með þvi var
vakin alltof mikil athygli i sjálfu Mbl. á höfuð-
sekt Sjálfstæðisflokksins i landhelgismálinu.
Hinn einarði málflutningur Péturs Guðjóns-
sonar stakk lika alveg i stúf við hina neikvæðu
kynningu, sem Mbl. hefur einkum ástundað i
sambandi við landhelgismálið, og hefur verið
fólgin i þvi að rægja þá ráðherra, sem mest
hafa að málinu unnið. Nið það, sem Mbl. hefur
birt um ólaf Jóhannesson forsætisráðherra i
sambandi við landhelgismálið, er sem betur
fer einsdæmi i islenzkri blaðamennsku. Skrif
þess um Lúðvik Jósefsson og Einar Ágústsson
hafa verið litlu betri. Það hefur ekki heldur
gert Breta neitt samningaliprari, þegar Mbl,
hefur verið að breiða út Gróusögur um
ágreining milli stjórnarflokkanna um land-
helgismálið, sem gæti leitt til þess að stjórnin
félli og Sjálfstæðisflokkurinn kynni þannig að
komast i stjórn. Bretar myndu að sjálfsögðu
ekki flýta sér til að semja, ef hægt væri að fá
þá til að trúa slikum fréttum.
Þ.Þ.
Úr ræðu Chou En-lai á flokksþinginu:
Risaveldin vilja
gleypa Kína
Sovétríkin eru orðin nýtt Zarveldi
C'liou En-lai
Hér í blaðinu hafa veriö
birtar greinar eftir rúss-
neska ráðamenn. þar sem
þeir hafa túlkaö afstöðu
Sovétrfkjanna til Kina.
Rétt þykir að sýna einnig,
hvernig Kínverjar túlka af-
stööuna til Sovétríkjanna,
og fer þvi hér á eftir sá
kafli úr ræðu Chou En-lais
á nýloknu flokksþingi kín-
verskra kommúnista, þar
sem hann fjallaði uin
Sovétrikin.
BARATTA þjóöa i Asiu, Af-
riku, og Suður-Ameriku fyrir
frelsi sinu og varöveizlu þess,
verndun fullveldis og náttúru-
auölinda, hefir færzt i aukana
og harönað. Þjóðir i þriðja
heiminum og þjóðir i Evrópu,
Norður Ameriku og Eyjaálfu
veita hver annarri stuðning og
uppörvun i réttmætri baráttu.
Þjóðir berjast fyrir sjálfstæði
og frelsi og krefjast byltingar.
Þetta er orðin ómótstæðileg,
söguleg hneigð.
Lenin sagði:
„Höfuðeinkenni heims-
valdastefnunnar koma fram i
keppni nokkurra stórvelda um
forustu”.
Eins og sakir standa eru það
einkum kjarnorkurisaveldin
tvö, Bandarikin og Sovétrikin,
sem stefna að forustu. Þau
boða afvopnun, en auka sinn
eigin vigbúnað dag frá degi.
MARKMIÐ þeirra er heims-
forusta. Þau berjast innbyrð-
is, um leið og þau taka hönd-
um saman bak við tjöldin
Samvinna þeirra stefnir að þvi
að herða baráttuna. Húi: er
alger og varanleg, en sam-
vinnan er skilyrðum háð og
timabundin.
Lýst var yfir, að árið i ár
væri ,,ár Evrópu.” og öryggis-
málaráðstefna Evrópu kvödd
saman. Þetta táknar, að
Evrópa se höfuðvettvangur
hernaðarbaráttu kjarnorku-
veldanna.
Vestrænir menn vilja ávallt
hvetja sovézka endurskoðun-
arsinna til þess að snúa sér i
austurátt og stefna ógnuninni
að Kina. Þetta væri aðgengi-
legt, ef allt væri kyrrt á vestur
vigtöðvunum. Kina er vænn
kjötbiti, sem allir girnast. En
þessi kjötbiti er ákaflega
seigur, og engum hefir tekizt
að bita i hann nú um alllangt .
árabil. Þetta er jafnvel enn
erfiðara en áður, eftir að Lin
Piao féll frá.
EINS og stendur láta
sovézku endurskoðunarsinn-
arnir dólgslega i austri, en
gera árásina i vestri. Þeir
herða á deilunum i Evrópu,
færa út kviarnar á Miðjarðar-
hafinu, Indlandshafi og hvar-
vetna þar, sem þvi verður viö
komið.
Barátta Bandarikjanna og
Sovétrikjanna um forustu
veldu ókyrrðinni i heiminum.
Henni er ekki framar unnt að
leyna, hvaöa sjónhverfingum
sem þeir reyna aö beita, og æ
fleiri þjóðir gera sér ljósa
grein fyrir henni. Þjóðir þriðja
heimsins hafa snúizt eindregið
gegn þessari baráttu, og hún
veldur gremju Japana og
Vestur-Evrópumanna.
Risaveldin tvö, sem um for-
ustuna berjast, eiga við mikla
erfiðleika að striða heima
fyrir og erlendis, og þeim
Verður æ þyngra fyrir fæti.
Þau eru satt aö segja illa
stödd. Þetta sannaðist bezt i
samningaviðræðunum þeirra i
júni i sumar og atburðarásinni
i kjölfar þeirra.
RISAVELDIN tvö, Banda-
rikin og Sovétrikin, sem fyrir
forustunni berjast, stefna að
sama marki, en hitt er svo
annað mál, hvort þeim tekst
að ná þvi.
Þau vilja gleypa Kina, en
það er svo seigt, að þau geta
ekki einu sinni bitið i það.
Evrópa og Japan eru einnig
hörð undir tönn, hvað þá hinn
viðáttumikli þriðji heimur.
Bandarisku heimsvalda-
stefnunni tók að hnigna, þegar
hún beið ósigur i árás sinni á
Kóreu. Forustumennirnir
hafa viðurkennt afturförina i
heyranda hljóði, og þeir urðu
að hverfa á brott frá Vietnam.
UNDANGENGNA tvo
áratugi hefir stjórnarkliku
endursköpunarsinna i Sovét-
rikjunum, allt frá Krustjoff til
Brézjnéfs, tekizt að niður-
lægja heilt sósialistariki og
breyta þvi i riki heimsvalda-
sinna.
Þeir hafa endurvakið
kapitalismann heima fyrir,
komið á fasistisku einræði og
gert öll þjóðarbrot ánauðug.
Þannig hafa þeir aukið á efna-
hags- og stjórnmálaandstæður
ekki siður en þjóðernisand-
stæður. Út á við hafa þeir
ráðizt inn i Tékkóslóvakiu og
hernumið hana, dregiðsaman
fjölmennan her meö fram kin-
versku landamærunum, sent
hersveitir inni alþýöulýðveldið
Mongóliu, stutt svikakliku Lon
Nols, bælt niður uppreisn
verkamanna i Póllandi,
blandaö sér i mál Egypta meö
þeim afleiðingum, aö sovézku
sérfræðingarnir voru sendir
úr landi, limaö Pakistan i
sundur og ástundað eyðingar-
störf i mörgum rikjum i Asíu
og Afriku.
Þessar staðreyndir hafa
sýnt hiö rétta andlit hins nýja
Zarveldis og afturhaldseöli
þess, eða sósialisma i orði en
heimsvaldastefnu á borði. Þvi
meira illt, sem sovézka endur-
skoðunarstefnan gerir af sér,
þvi fyrr kemur að þvi, að þjóö-
ir Sovétrikjanna og aðrar
þjóöir heims koma henni fyrir
á sögusafni.
SVIKAKLIKA Brézjnéfs
hefir að undanförnu látið sér
um munn fara margskonar
þvaður um samskipti Kin-
verja og Sovétmanna. Hún
heldur fram, að Kinverjar séu
andstæðir þvi að létta á spenn-
unni i heimsmálunum, ófáan-
legir til þess að bæta
sambúðina við Sovétmenn
o.s.frv.
Þessum orðum er beint til
bióða Sovélrikjanna og ann-
arra þjóða i árangurslausri
viðleitni til að draga úr velvild
þeirra i garð kinversku
þjóðarinnar, og jafnframt til
þess að reyna að dylja hið rétta
eöli hins nýja Zarveldis. Þessi
orð eru þó fyrst og fremst
sniðin fyrir eyru einokunar
kapitalistanna og ætlað að fá
þá til að leggja fram aukna
þóknun fyrir veitta þjónustu i
baráttunni gegn Kina og
kommúnismanum.
Þetta er gamalt bragð
Hitlers, en Brézjnéf fer mun
striðlegar með það en hann
gerði.
EF ykkur Sovétleiðtogum er
jafn mikið kappsmál og þið
látið að draga úr spennu,
hvers vegna sýnið þið þá ekki
hinn góða vilja ykkar i verki
einhvers staðar? Þið getið til
dæmis kallað hersveitir ykkar
heim frá Tékkóslóvakiu eða
alþýðuveldinu Mongóliu og
afhent Japönum aftur hinar
fjórar norðlægu, eyjar.
Kinverjar hafa ekki hernumið
nein lönd annarra þjóða.
Verðum viö Kinverjar að
láta sovézkum endurskoðun-
arsinnum eftir allt land
norðan við múrinn mikla til
þess aö sýna i verki, aö við vilj
um draga úr spennu i
heiminum og bæta
sambúðina við Sovétmenn?
En kinverska þjóöin lætur
hvorki svikja sig né kúga.
AGREININGUR Kinverja
og Sovétmanna um grund-
vallaratriði ætti ekki að þurfa
að koma i veg fyrir eðlilega
sambúð rikjanna, er farið er
eftir hinum fimm grundvall-
aratriðum friðsamlegrar
sambúðar.
Landamæradeilur Kinverja
og Sovétmanna á að leysa
friösamlega með samningum,
án þess að nokkur ógnun komi
til. Við gerum ekki árás nema
á okkur veröi ráöizt. En við
gerum vissulega gagnárás, ef
á okkur verður ráðizt. Þetta
eru þiu grundvallaratriði,
sem við förum eftir. Og við
tölum i fuilri alvöru.