Tíminn - 28.06.1974, Blaðsíða 1

Auglýsingadeild
TÍAAANS
Aðalstræti 7
-
* " 1 '
DÖMUR UM LAND ALLT!
DRESSFORM
NÝR! spennandi 32. bls.
póstverzlunarbæklingur
með tízkufatnaði fyrir
dömuna sem fylgist
með.
Pantið bækling strax.
Einka-söluumboð —
Póstverzlunin
Heimaval/ Kópavogi.
Áframhald uppbyggingarstefnu
verður ekki tryggt nema með
sigri Framsóknarflokksins
„t kosningunum 30. júni fellir þjóðin sinn dóm. Viðförum fram á að hún
byggi þann dóm á verkum okkar. Við bendum á eftirfarandi staðreynd-
ir, sem ekki verður um deilt:
Siðasta þriggja ára timabil hefur veriö eitt mesta framfaraskeiö I
sögu þjóðarinnar. Lifskjörin á ísiandi eru nú almennt betri en nokkru
sinni fyrr. Stefna sú, sem mótuö var I landhelgismálinu, hefur verið
framkvæmd. Stórfelldari atvinnuuppbygging hefur átt sér stað en
nokkru sinni fyrr á jafnskömmum tima. Alhliða landsbyggðarstefna
hefur gerbreytt ástandinu viðs vegar um land og viðhorf manna.
Straumnum hefur verið snúið við. Nú vill fólk flytja til þessara staöa.
Góður vinnufriður hefur rikt og má til samanburðar höfða til siðasta
kjörtimabils viðreisnarstjórnarinnar, er 700 þúsund vinnudagar töpuð-
ust vegna verkfalla. Atvinnuöryggi er sem næst i þvi hámarki, sem
hægt er að hugsa sér, og má þar líka til samanburðar nefna siðasta
kjörtimabil viðreisnarinnar, þegar 1300 þúsund vinnudagar töpuöust
vegna atvinnuleysis. Miklar kjarabætur hafa átt sér stað. Allar þessar
staðreyndir blasa viö fólki, hvar sem það leggur leið sina um landið.
En hvað segja stjórnarandstæðingar. Þeir sjá ekkert nema myrkur.
Myrkur um morgun og miðjan dag. Myrkur nú um Jónsmessuleytið I
„nóttlausri voraldar veröld”. En það kátbrosiega er, að samtimis þvi,
sem Morgunblaðið þylur dag eftir dag þennan svartagaldur sinn, birtir
það viðtöl við fólk viös vegar á landinu, og þaö hefur aðra sögu að
segja. Það segir, að atvinna sé rifandi og jafnvel mannekla, þótt fólk-
inu hafi fjölgað verulega, það hafi aldrei veriö byggt meira, en upp-
gangurinn sé svo mikill á staðnum, að samt sé ekki byggt nóg. AUs
staðar eru miklar framkvæmdir i
stórhug og framkvæmdavilja.”
Þannig fórust Olafi Jóhannes-
syni, forsætisráðherra, orð I við-
tali við Timann i gær. Um aðstöðu
kjósenda til aö meta málin af
hlutlægni áður en þeir kveða upp
dóm sinn i kjörklefanum sagði 01-
afur:
„Ég hef lagt spilin á borðiö og
visaö málum til dóms kjósenda á
sunnudaginn kemur. Ég hef lagt
áherzlu á það, að þjóðin fengi sem
gleggsta vitneskju um þann
vanda, sem við er nú að etja i
efnahagsmálum. Framsóknar-
flokkurinn er eini stjórnmála-
flokkurinn, sem hefur nú fyrir
kosningar sagt þjóðinni, hvernig
hann vill bregðast við þeim
vanda. M.a. þess vegna hefur
framsöguræöa min á Alþingi 3.
mal sl., er ég mælti fyrir frum-
varpinu um viðnám gegn verð-
bólgu, veriö sérprentuð, og er nú
dreift um allt land. Við Fram-
sóknarmenn viljum ekki leyna
þjóðina neinu um efnahagsá-
standiö, og við viljum heldur ekki
gera of lltið úr vandanum. Við
höfum ekki reynt, og munum ekki
reyna, að blekkja þjóðina, og við
viljum, aö hún viti, hvernig við
munum bregðast við vandanum,
veiti hún okkur þingstyrk til að
halda áfram stjórnarforystu.
Þetta er meira en aðrir geta
sagt. Frá stjórnarandstæðingum
hafa engin svör fengist i þessari
kosningabaráttu, hvaða úrræðum
þeir hyggjast beita gegn efna-
hagsvandanum. Hefur þó ræki-
lega verið eftir slikum svörum
gengið. En af ávöxtunum skulið
þið þekkja þá, og ég treysti þvi,
að þjóöin sé ekki allt of fljót að
gleyma.
Fyrri rikisstjórn duldi
hið sanna.
Ég vil leyfa mér að gera nokk-
urn samanburð á þvi, hvernig ég
hef nú lagt mál fyrir þjóðina til að
gangi og bjartsýni rikjandi ásamt
gefa henni sem beztan kost á þvi
að kynna sér þau, þannig að hún
vissi, um hvað hún væri raun-
verulega að kjósa, og þvi, hvernig
fyrirrennarar minir i forsætis-
ráðherrastóli lögöu mál fyrir
þjóðina á „viðreisnartimánum”.
t kosningunum 1967 lá það mjög
skýrt fyrir, að við verulegan
efnahagsvanda væri að etja.
Skýrslur efnahagssérfræðinga
rikisstjórnarinnar um hið raun-
verulega ástand voru þá kyrfi-
lega lokaöar niðri I skúffum ráð-
herranna. Þjóðinni var sagt, að
allt væri I hinu bezta lagi. Ekkert
þyrfti að gera, sem neinn þyrfti
að bera kviðboga fyrir. Þvert á
móti var mönnum lofað, að kjör-
inskyldu stórbatna.Viö vöruðum
þá við og sögöum, að verið væri
að blekkja þjóðina. Viö sögðum
þá, að stjórnin fleytti sér á kosn-
ingavíxli. Illu heilli trúðu of
margir skreytni „viðreisnarherr-
anna” og þeir héldu meirihluta
sinum.
En hvað skeði? Vlxillinn féll.
Gripið var til stórfelldrar kjara-
skerðingar og samdráttar á öllum
sviðum. Gengi islenzku krónunn-
ar var fellt strax nokkrum mán-
uöum eftir aö búið var að kjósa
1967 Þaö var fellt aö nýju 1968.
Verð á Bandarikjadollar hækkaði
þá um 104% á aöeins 11 mánuð-
um.
Heiðarleiki Ólafs
Björnssonar prófessors
Þegar kosningar nálguðust
1971, hófu „viðreisnarmenn”
undirbúning að þvi að leika sama
leikinn að nýju. Þeim þótti það
hafa gefizt svo vel aö blekkja
þjóöina I kosningunum 1967, að
sjálfsagt væri að reyna aftur. Sett
var á veröstöövun haustið 1970 til
aö leyna þeim mikla vanda, sem
við var að etja og efnahagsstefna
„viðreisnarinnar” hafði skapað.
ólafur Jóhannesson forsætisráðherra.
En þá þótti ýmsum sér nóg boöið.
Þar má meðal Ólafi Björnssyni
hagfræöiprófessor, sem þá átti
sæti á Alþingi fyrir Sjálfstæðis-
flokkinn. Hann vildi segja þjóö-
inni satt og rétt frá ástandinu, og
hann sýndi þann heiðarleik að
gera það sjálfur, fyrst ráöherrar
hans vildu ekki gera það. Úttekt
Ólafs Björnssonar á ástandinu
var: HROLLVEKJA.Honum var
að visu launað fyrir með þvi, að
Sjálfstæðismenn felldu hann frá
framboði. En Ólafur Björnsson
hefur hlotið virðingu þjóöarinnar
fyrir heiðarleik sinn.
Heiðarleg skiptivið
kjósendur og áfram
haldandi uppbygging.
Ég vil vinna heiöarlega i stjórn-
málum. Ég tel að þjóðin eigi rétt
á þvl að fá sem gleggstar upplýs-
ingar um stööu þjóömálanna. Ég
tel lika, að hún hafi skyldu til að
kynna sér þau sem bezt, þegar
þau eru refjalaust undir dóm
hennar lögð. Ég hef hagað minni
kosningabaráttu og mins flokks I
þessum anda. Við Framsóknar-
menn höfum jafnan höfðaö til
dómgreindar þjóðarinnar og
treyst henni. Við munum lika
hllta þeim dómi, sem upp verður
kveðinn með jafnaðargeði, hver
sem hann verður. En þvi er ekki
að leyna, að við teljum okkur geta
átt von á trausti þjóöarinnar, þvi
aö jafnframt þvi að segja frá erf-
iðleikunum og hvernig við viljum
mæta þeim, leggjum viö verk
þeirrar rikisstjórnar, sem viö
höfum veitt forystu siöustu þrjú
ár, undir dóm þjóðarinnar.
Við teljum okkur hafa komið
mörgu góðu til leiðar, og á sum-
um sviöum nálgast þaö þrekvirki,
sem rikisstjórnin hefur komiö i
verk á svo stuttum tima. A öðrum
sviðum, eins og t.d. i glimunni við
verðbólguna, hefur okkur tekizt
miður, og þaö viljum viö játa
hreinskilnislega. Þetta á allt sin-
ar skýringar, og skal eg koma
að þeim siðar. En með þessum
orðum er ég að draga saman I
kjarna það, sem um er kosið:
Heiðarleg skipti stjórnvalda við
kjósendur, launungarlausa úttekt
á efnahagsvandanum og úrræðin,
sem beita þarf til þess að mæta
honum á þá lund, aö leiði til far-
sældar fyrir þjóðina, tryggi henni
áframhaldandi framfarir og upp-
byggingu, sem eru forsendur
þess, aö viö getum varið og bætt
Framhald á bls. 3