Tíminn - 03.08.1975, Blaðsíða 18

18
TÍMINN
Sunnudagur 3. ágúst 1975.
Höfundur: David Morrell
Blc 86 tðugur hildarleikur
hægri, rákust utan í hann og f læktust í hári hans. Ósjálf-
rátt sneri hann sér undan og dró sig enn betur i kút. Hann
skalf af viðbjóði og hörfaði undan til vinstri. Enn missti
hann fótanna og skall harkalega á kjálkabeinið. Hugur
hans var altekinn þjáningum og það var með herkjum að
hann hafði þrek til að rísa upp á ný. Hann riðaði á fótun-
um, greip um bólgna kinnina og hörfaði undan leður-
blökunum, sem þyrpust að honum, fram hjá honum og
neyddu hann upp að veggnum. Rambo var altekinn ör-
væntingu, gersamlega uppgefinn og næstum tilfinninga-
laus. Þá fann hann skyndilega innra með sér að vonar-
neistinn, sem hafði haldið í honum krafti og þreki magn-
aðist. Hann hætti að berjast gegn leðurblökunum og
hörfaði mótstöðulaust undan þeim, staulaðist á eftir
þeim. Hendur hans féllu þunglega með síðum. Það var
dásamleg að vera laus við óttann og örvæntinguna. Eitt
andartak var hann vonlaus og gersamlega sinnulaus.
Aldrei fyrr hafði hann verið svo fjarri þvi; að láta sig
nokkru skipta hver yrðu endalok sín. Þá rann allt í einu
upp fyrir honum Ijós. Leðurblökurnar voru alls ekki að
ráðast á hann. Þær voru á leið út úr holunni. Rambo gat
ekki hamið ósjálfráðan hlátur sinn. Úti hlaut að vera
nótt. Kvikindin höfðu skynjað það. Forystudýrið gaf
merki og þá f lugu þær allar sem ein ofan úr loftinu í átt
að útgöngunni. Sjáif ur hafði hann verið skelf ingu lostinn
af ótta um að þær væru að ráðast á sig.
— Þú vildir bandspotta til að þreifa þig aftur til baka,
sagði hann við sjálfan sig. Bölvaður blindingsaulabár-
urðinn þinn. Þarna hef ur þú hann. Þú barðist gegn þeim.
En allan tímann voru þær að vísa þér veg.
Rambo klifraði hvassa hryggi i kjölfar slóðar þeirra.
Hann klóraði sig áfram og var á varðbergi — ef ske
kynni að gjótur leyndust einhvers staðar. Innan skamms
varð væl þeirra og vængjasláttur góðkunnugt hljóð, rétt
eins og hann og þessi litlu kvikindi hefðu að því stef nt að
eiga sambýli. Þar kom þó, að leðurblökurnar f lugu fram
hjá honum. Þá var hann aleinn eftir. Eina hljóðið var
bergmálið af krafsi hans og klóri með höndum og fótum
í klettagrjótinu.
Svöl og tær golan blés sterklega í andlit hans. Honum
varð hugsað til þess hvernig keðurblökurnar höf ðu vísað
honum veg. Ósjálf rátt varð honum á að hugsa hlýlega til
þeirra, Nú var eins og strengur hefði verið slitinn í sam-
bandi hans við þær. Það var ekki laust við að hann sakn-
aði þeirra. Hann naut þess að anda að sér heilnæmu lofti
á ný og hreinsa úr nefi, hálsi og lungum stækjuna innar
úr holunni. Hjarta hans sló örar þegar f ingur hans hand-
léku mold á klettagrjótinu. Sú snerting var dásamleg. Þó
var hann ekki enn kominn út. Þetta var moldarleðja,
sem skolast hafði inn í klettasprunguna með regnvatni.
Þó f ann hann það á séi; að hann nálgaðist útgönguna, eft-
ir því sem hann klifraði hærra upp. Hann fór sér hægt,
naut þess að snerta raka moldina og skrönglast upp
brattann. Þegar hann var kominn upp teygði hann úr
stirðum útlimum sínum og naut þess ilms, sem barst að
vitum hans að utan: lauf blöð, vindurinn, sem blés gegn-
um háttgrasið, viðarilmurinn í loftinu...Aðeins nokkur
fet til viðbótar. Hann þreifaði sig varlega áfram með
höndunum og fann þá að leiðin var lokuð við klettavegg.
Hann fálmaði í kringum sig og fann að þessi hindrun var
á þrjá kanta. Hann var staddur í einhvers konar skál eða
keri. Hversu hátt skyldi það vera? Kannski endalaust.
Enn var hann innikróaður þó hann væri svo nærri frels-
inu. Þó hann væri bæði rólegur og nokkuð ánægður með
sjálfan sig — þá efaðist hann um, að hann hefði næga
orku til að klifra mjög hátt .
— Hugsaðu þá ekki um að klifra, sagði hann við sjálf-
an sig. Hafðu ekki áhyggjur af þvi. Annað hvort kemstu
upp eða ekki. Ef kerið er of hátt getur þú ekkert gert.
Það er óþarfi að ergja sig á slíkum hugsunum. Hann
settist niður í mjúka moldina og reyndi að venjast þeirri
breytingu, sem orðin var á hugarástandi hans. Aldrei
hafði hann fyrr haft svo nána tilf inningu fyrir umhverf i
sínu né heldur notið þess í jaf n ríkum mæli. Á síðustu ár-
um hafði hann að vísu fundið fyrir þessari tilfinningu
þegar han.n var í víglínunni. Sérhvert verk og athöfn var
unnin létt og leikandi — hlaupa, miða byssunni og þrýsta
mjúklega á gikkinn. Þá var eins og hann ætti líf sitt und-
ir snuðrulausum handtökum. Hann varð uppnuminn af
sjálfum sér og gleymdi að hugsa um sjálfan sig. Hann
fann aðeins fyrir líkamanum á líðandi stundu og hrynj-
andi hans féll inn í verk hans og handtök. Vietnamarnir
kölluðu þetta ástand Zen. Leiðina að hinu tæra andar-
taki. Slíkt fann sá maður einn, sem hafði þjálfað sig
miskunnarlaust og af elju til að ná fullkomnun. Hluti
hreyfingarinnar, þegar hreyfingin sjálf hættir að vera
aðalatriðið. Orð þeirra var ekki hægt að þýða nákvæm-
lega. Vietnamarnir sögðu, að jafnvel þó það væri hægt
yrði augnablikið jafn óútskýranlegt og áður, nema fyrir
þann sem reynt hefði. Tilf inningin var ekki hluti af tím-
anum og varð ekki skýrð í sekúndum eða mínútum,
Henni var hægt að jafna við fullnægingu, en i raun var
þessi tilfinning ekki svo nákvæmlega staðsett i neinum
HVELL
G
E
I
R
I
D
R
E
K
I
K
U
B
B
U
R
Dreki i skritnumjK'
félagsskap
Hll
í:iH
R
SUNNUDAGUR
3. ágúst
8.00 Morgunandakt. Herra
Sigurbjörn Einarsson
biskup flytúr ritningarorð
og bæn.
8.10 Fréttir og veðurfregnir.
8.15 Létt morgunlög.
9.00 Fréttir. Útdráttur úr
forustugreinum dagblað-
anna.
9.15 Morguntónleikar.
(10.10) Veðurfregnir). a.
„Miðsumarnæturdraum-
ur”, tónlist eftir Mendels-
sohn. Hanneke von Bork,
Alfreda Hodgson, Ambrosi-
an-kórinn og Nýja-fíl-
harmoniusveitin flytja,
Rafael Frubeck de Burgos
stjórnar. b. Sinfónia nr. 54 i
G-dúr eftir Haydn. Ung-
verska filharmoniusveitin
leikur, Antal Dorati stjórn-
ar.
11.00 Messa i Stóra-Núps-
kirkju. Prestur: Séra Sig-
finnur Þorleifsson. Organ-
leikari: Steindór Zophonias-
son. (Hljóðritun frá 27. júli
s.l.)
12.15 Dagskráin. Tónleikar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar. Tónleikar:
13.20 Með eigin augum. Jónas
Guðmundsson rithöfundur
spjallar við hlustendur.
13.40 Harmonikulög. Andrew
Walter leikur.
14.00 Dagskrárstjóri i eina
klukkustund. Guðrún
Helgadóttir deildarstjóri
ræður dagskránni.
15.00 Miðdegistónleikar:
„Tvö hjörtu í valstakti”.
Guðmundur Jónsson minn-
ist austurriska tónskáldsins
og hljómsveitarstjórans
Roberts Stolz og kynnir
nokkur laga hans.
16.15 Veðurfregnir. Fréttir.
16.25 Alltaf á sunnudögum.
Svavar Gests kynnir lög af
hljómplötum.
17.15 Barnatimi: Eirikur
Stefánsson stjórnar. Meöal
annars endursegir stjórn-
andi söguna „Viðsjár taln-
anna” eftir Jakob Thorar-
ensen. Þórný Þórarinsdóttir
les kafla úr „Feðgunum”
eftir Gunnar Gunnarsson.
Laufey Harðardóttir les
tvær smásögur.
18.00 Stundarkorn með Alex-
ander Brailowsky. Tilkynn-
ingar.
18.45 Veðurfregnir. Tilkynn-
ingar.
19.25 Á grasafjalli i Hvera-
gerði.Pétur Pétursson tek-
ur saman þáttinn. — Siðari
hluti.
21.00 Kórsöngur. Karlakór
Reykjavikur syngur Islenzk
lög. Páll P. Pálsson stjórn-
ar.
21.25 Þættir úr lífi Vestur-ts-
lendinga. ,Séra Kristján
Róbertsson flytur erindi:
Grundarkirkja i Argyle.
22.00 Fréttir.
22.15 Veöurfregnir. Danslög.
Hulda Björnsdóttir dans-
kennari velur lögin.
23.35 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
MÁNUDAGUR
4. ágúst
Fridagur verzlunarmanna
7.00 Morgunútvarp. Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10.
Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og for-
ustugr. landsmálabl.), 9.00
og 10.00. Morgunbæn kl.
7.55: Séra Arelius Nielsson
flytur (a.v.d.v.) Morgun-
stund barnanna kl. 8.45:
Kristján Jónsson byrjar að
lesa söguna „Glerbrotið”
eftir Ólaf Jóhann Sigurðs-
son. Tilkynningar kl. 9.30.
Létt lög milli atriða.
Morgunpopp kl. 10.25.
Morguntónleikar kl. 11.00:
Karlheinz Zöller, Lothar
Koch og Irmgard Lechner
leika Sónötu fyrir flautu,
óbó og sembal i C-dúr eftir
Johann Christoph Bach/
Helmut Krebs syngur við
undirleik Heinrich Hafer-
land og Mathias Siedel,
fimm ariur eftir Giulio