Tíminn - 24.12.1975, Blaðsíða 5

Miðvikudagur 24. desember 1975.
TÍMINN
5
Skógræktarfélag Borgarfjarðar
stofnaði til skemmtiferðar norður
að Isafjarðardjúpi vorið 1975.
Fóru um 50 manns og var lagt af
stað 28. júni. Farið var frá
Haugavegamótum kl. að ganga 10
um morguninn, en áður höfðu
ýmsir farið um langan veg, sunn-
an af Hvalfjarðarströnd og vest-
an úr „Hreppum”. Þórunn
Eiriksdóttir bauð ferðafólkið vel-
komið, en Daniel Kristjánsson tók
svo við að lýsa leið og bæjum og
örnefnum vestur um Dali og
Geiradalshrepp. Stanzað var svo-
litið i Búðardal en nesti borðað
hjá Skógum i Þorskafirði. Var-svo
lagt á Þorskafjarðarheiði i sæmi-
lega björtú veðri. Höföu sumir
Borgfirðingar orð á þvi, að heiðin
væri gróðurlaus og ekkert sæist
nema grjöt, en aðrir sáu grænan
mosa og gráa skóf á steini. En
þeir eru allt of margir sem sjá
ekki það smæsta.
Á háheiðinni kom á móti okkur
Jón Guðjónsson bóndi á Lauga-
bóli i Nauteyrarhreppi.og var
hann leiðsögumaður okkar eftir
það. Ekið var sem leið liggur
norður Langadal og austur yfir
Langadalsá fyrir norðan
Neðri-Bakka. Ot ströndina að
austan, allt norður að Unaðsdal.
Þar var farið út og nesti snætt.
Frekar var kalt i veðri en úr-
komulaust og nokkuð bjart. Sást
vel til fjalla handan Djúpsins og
eiris út i Æðey. Heldur þótti okkur
Mórilla dökkleit, og náði litur
hennar langt út i sjó.
t hliðinni sunnan Kaldalóns
hafði glöggur farþegi komið auga
á afvelta tvilembu.og var farið að
athuga þetta i bakaleið. Reyndist
ærin illa haldin og valt út á sömu
hlið aftur. Var hún færð nær veg-
inum ogsagt til hennar i Armúla.
Siðan var haldið inh i Skjaldfann-
ardal, að bænum Skjaldfönn, þar
sem fóru saman reisulegar og
snotrar byggingar, gróður i betra
lagi og fannir niður undir tún og
bæ. Datt mér í hug orðtakið „1
jöklanna skjóli”, þótt það sé haft
um aðra sveit. Svo var aftur farið
hjá eyðibýlinu Arngerðareyri.
Minnir þar fátt á forna frægð. Þó
má sjá aðþar hafa staðið myndar-
leghús,og bryggjan virtist i lagi._
Eftir að siðasti ábúandi jarðar-
innar fór, tók ungur Borgfirðing-
ur hana á leigu. Setti alla sina bú-
slóð á vörubil og ók vestur að
Arngerðareyri. En þegar hann
hafði skoðað sig um á staðnum,
ók hann sömu leið til baka án þess
að taka af bilnum. Síðan helur
ekki verið búið á Arngerðareyri.
Viðfórum inn fyrir tsafjörð, og
vorum þá komin i riki Fann-
bergs kaupmanns, en fengum inni
i ársgömlu húsi við brúna á Hey-
dalsá. Báru flestir föggur sinar úr
vagninum i húsið, en þó tjölduðu
nokkrir af yngri kynslóðinni. Var
svo setztað snæðingi ognúkomi
ljós, að Vifill var með gastæki og
kaffi, og var sótt vatn og hitað og
hellt á könnuna, drukkið kaffi,
rabbað saman og siðan raðað i
svefripoka á gólfið. Daginn eftir
var mér sagt, að tveir menn hefðu
komið um kvöldið og ætlað að
bjóða okkur fylgd sina á sunnu-
daginn, þeir Þórhallur frá Grim-
arsstöðum og Sveinn frá Miðhús-,
um, en þeir báðu bara að heilsa
og sneru við, þegar þeir fréttu að
við höfðum leiðsögumann.
Aðfaranótt sunnudags var
hvasst á vestan og gekk á með
skúrum, en birti vel til um
Hér sést heim að Melgraseyri á Langadalsströnd. Þar bjó áður Jón H. Fjalldal, landskunnur bóndi að
dæmafárri fórnfýsi og sérstökum snyrtibrag.
Anna Magnúsdóttir:
TIL SNÆFJALLA-
STRANDAR
OG ÖGURS
morguninn. Ekkert áttum við að
borga fyrir lánið á húsinu, en
Sigriður, skáldið okkar, samdi
eftirfarandi þakkarávarp:
Vaknar þökk og hugsun hlý,
hretið buldi á rúðum.
Góða 'nótt við áttum i
Inndjúpsmannabúðum.
Ykkur viljum óskir tjá,
allir þetta 'meina,
að megi ykkur lukkan ljá
ljúfa gleði og hreina.
Þegar allir höfðu matazt og
gengið frá dóti sinu, var farangur
borinn út að vagni, þar sem bil-
stjórinn okkar, hann Grimur
Grimsson tók á móti honum og
setti i geymslurnar. Þegar allt
var tilbúið var ekið út með Mjóa-
firði að vestan og norður og vest-
ur fyrir Ogur og ögurnes. Bjart
var og gott skyggni, og sáum viö
til Vigur og fjallahnjúka vestan
Djúps og allt norður að Rit að
austan. Blöstu nú við okkur
fannirnar á Snæfjallaströndinni.
Hjá Ogri sá ég myndarlegan og
vel hlaðinn grjótgarð, og mætti
segja mér að hann væri kominn
til ára sinna.
Vegna litilla veðurhlýinda var
komið við i bakaleið i gistiskála
okkar og snæddur þar hádegis-
verður. Siðan lá leiðin út með öll-
um Mjóafirði, að skólanum á
Reykjanesi og i kringum tsafjörð,
þar sem leiðsögumaðurinn var
kvaddur við Laugaból. Ekki vildi
hann þiggja nein fylgdarlaun, en
kvenfólkið sem náði til, kvaddi
hann með kossi.
Viða á leið okkar sáum við
myndarleg fjárhús, og eru þau
nýbyggð samkvæmt hinni marg-
nefndu Vestfjarðaáætlun. Þau
eru öll með kjallara, en misjafn-
lega stór eins og gefur aö skilja og
varla heldur fullfrágengin, því
mörg eru handtökin við svona
stórbyggingar. Leiðsögumaður
okkar átti eitt þessara nýju húsa,
sem mig minnir að ætti að rúma
600 fjár, fullsmiðað. Eftirfarandi
visa kom frá Sigriði Beinteins-
dóttur:
Ætli hann verði frekar fær
að fegra, byggja, laga,
þó hann kyssi konur tvær og hraustir menn fóru að moka.
sem kaupgjald tveggja daga? Komu þarna fleiri bilar á suður-
leið og fleiri skóflur, en sjórinn
náði mönnum i þné eða mitt læri
Var nú haldið i suðurátt á leið og var ærið verk að komast fram'
upp á Þorskafjarðarheiði og rætt úr þessu. Tafði þetta á annan
um hvort ekki yrði timi til að klukkutima. Flestir voru rólegir i
skreppa til Reykhóla. Veður vagninum og spjölluðu saman,
versnaði heldur, eftir þvi sem enda ekki veður til að fara i
hærra kom og brátt fór að sjást heilsubótargöngu. Barýmislegtá
snjór i götunni. Grimur ók var- góma, og fengum við nú að heyra
lega og annar bill fór fram úr. vfsur sem Sigriður Beinteinsdótt-
Ekki höfðum við lengi farið, er ir hafði ort út af umtali um
við komum að þeim bil föstum i heiðina daginn áður. Læt ég hér
skafli. Voru nú teknar út skóflur fylgja tvær:
Ilúsadalsá í Mjóafiröi fellur stall af stalli i fjölda fossa. Inni I Mjóafiröi
•er mjög fagurt unt að litast.
Þegar leitar angur á,
innst i hugans leynum,
mér fannst bót að mega sjá
mosaskóf á steinum.
Margan gróður tsland á
utan mosa á steinum.
Ilmur barst mér fjöllum frá
fallegum og hreinum.
En svo kom að þvi, að brautin
var rudd og bilarnir komust
áfram. Var nú haldið að Skógum
og nesti snætt. Svo var stanzað
viðBjarkarlund og keypt eitthvað
til að drekka. Var nú orðið það
áliðiðdags að engum datt i hug að
fara út á Reykjanes, en einhverjir
töluðu um Skógaströnd og Hey-
dalsveg. Þá kom það óhapp fyrir,
að vagninn okkar steytti á steini.
Kom gatá pönnuna, og olian rann
niður á veginr i stað þess að vera
orkugjafi, og voru nú góð ráð dýr.
við á biluðum bil vestur i Reyk-
hólasveit! En þá kom i ljós, hvað
bilstjórar geta verið miklir snill-
ingar.að minnsta kosti gerðu þeir
við bilinn þarna á veginum og
aðalhjálpartækið var vinnuvettl-
ingur, sem þeir tróðu upp i gatið.
Sumir sátu kyrrir i vagninum á
meðan á viðgerð stóð, aðrir fóru
út að ganga. Siðast komu fram
spil, og var spilaður ólsen við
mikinn fögnuð þátttakenda og
áhorfenda. Svo kom jeppi með
oliu, og þá var ekið alla leið
„heim i Búðardal”, svo að bill og
fólk gæti fengið meira að drekka.
Veðrið versnaði eftir þvi sem á
kvöldið leið, svo að segja mátti
auisandi rigningu á Bröttubrekku.
Fengum við þá lika að hevra visu
frá Sigriði Beinteinsdóttur:
Grimur steytti á stórgrýti
stykki hrökk úr pönnunni.
Varð að keyra á vettlingi
vega langa i slagviðri.
Einhvers staðar i Staftiolts-
tungum komu tveir bilar og
skiptu á milli sin fólkinu úr vagni
Grims og allir. sem ég hef haft
spumir af, komust heim til sin
einhvern tima nætur. En þá er
spurningin: Hvað skilur svona
ferð eftir i hugum okkar sem fór-
um? Ég get auðvitað ekki svarað
nema fyrir mig. Við sáum mikið
af klettum og grjóti, en lika ótrú-
lega mikinn gróður og sums stað-
ar var landið „viði vaxið milli
fjalls og fjöru", eins og stóð i
gamalli Islandssögu. Þó hefðum
við séð ennþá meiri gróður. hefð-
um við farið lengra inn i dalina i
Mjóafirðinum.
Það er hrikalegt landslag við
Kaldalón. ef okkur verður hugsað
þangað, förum við kannski að
raula eitthvert lag Sigvalda lækn-
is Stefánssonar. Hvilikt afrek
hefurþað verið. að ferðast þarna i
hvaða veðri sem var. áður en bil-
ar og vegir og brýr voru til. Þarna
við Djúpið er viða ljómandi
fallegt og glæsilegir sauðfjárhag-
ar. en mér fannst allt of langt á
milli bæja. Ég dáist að þvi fólki.
sem býr þarna og heldur áfram
að byggja og rækta. þótt ná-
grannar gefist upp og fari. Ég
óska þvi til hamingju með nýju
virkjunina og veginn.
Að endingu þakka ég svo stjórn
Skógræktarfélags Borgfirðinga
ánægjulega ferð og öllum ferða-
félögunum skemmtilega sam-
fyigd
Anna Magiuísdóttir