Tíminn - 04.01.1976, Blaðsíða 9

Sunnudagur 4. janúar 1976.
TÍMINN
9
Frestur til aö skila launamiðum
rennur út þann 19. janúar.
Þaö eru tilmæli embættisins til
yóar, aö þér ritiö allar upplýsingar
rétt og greinilega á miðana og
vandiö frágang þeirra. Meö því
stuöliö þér aö hagkvæmni í opin-
berum rekstri og firrið yöur
óþarfa tímaeyðslu.
RÍKISSKATTSTJÓRI
GREIDENDUR
vinsamlega veitið eftirfarandi
erindi athygli:
Stærsta styttan á Afriku-sýningunni aft Kjarvalsstöftuni. Ilún vc'gur 500
kg. lljá licnni stendur llclga Hernitsdóttir úr Aftaldal S-Þing. Gylfi var
lijá hcnni i sveit i sjö sumur, þegar hann var harn.
Á trukk inn i frumskóg-
inn i þorp hinna inn-
fæddu.
— Ég hafði komizt i kynni við
lista verkaumboðsmann i
Jóhannesarborg, sem ætlaði að
vinna að sýningunni með mér.
Hann hafði sambönd við innfædda
listamenn.
Ég undirbjó allt hérna heima,
fékk Kjarvalsstaði á leigu, og var
búinn að gera allt klárt, þegar ég
fékk simskeyti frá S-Afriku þar
sem mér er tjáð, að sýningar-
munirnir nái ekki þeirri skipsferð
sem ætlað var, og þvi verði ég að
aflýsa sýningurini. Ég fór heim og
husaði málið i einn sólarhring, en
fór svo á skrifstofu Loftleiða og
fékk mér farmiða þarna suðureft-
ir, og umboðsmaður Loft-
leiða þar hafði samband við
Cargoulux og var gert ráð fyrir að
vél frá félaginu flytti góssið heim
til tslands á ákveðnum degi. Af
þvi varð ekki — af sérétökum
ástæðum — og það varð svo úr að
Sabena flutti þetta til Evrópu.
NU þegar flutningavandamálið
var leyst fengum við okkur
„trukk” og ókum inn i frumskóg-
ana i þorp hinna innfæddu þar
sem listamenn bjuggu, og þar
söfnuðum við saman munum á
sýninguna.
NU, svo komu listaverkin heim
til Islands og sýningin gekk ljóm-
andi vel, en auðvitað þurfti ég að
lenda i blaðaverkfallinu og það
hafði umtalsverð áhrif á aðsókn-
ina. Um 70% verkanna seldust.
— Hvaft sögftu listamenn?
— Það var nU ekki rituð nein
gagnrýni, vegna verkfallsins, en
einn gagnrýnandi skrifaði þó lof-
samlega um sýninguna eftir dUk
og disk. Hann sagði mér það eftir
einum þekktum myndlistar-
manni, að það hefði verið
hneyksli að sýna þetta rusl, en sá
góði maður sá samt ekki sýning-
una, það kom síðar á daginn.
Þetta er þjóðlist, sem er ákaflega
sérkennileg og magnþrungin, og
ég hefði ekki staðið i' þessu, nema
af þvi' að mér þótti hún athyglis-
verð. Rætt er um að gangast fyrir
svipuðum sýningum i Finnlandi,
Noregi og Sviþjóð, og hefi ég aflað
mér hUsnæðis á gallerium, sem
ekkertgefa Kjarvalsstöðum eftir.
Þetta er Svea-galleriið i Stokk-
hólmi, Kunstnerenes hus i Osló og
svipað húsnæði í Finnlandi. Þetta
sýnir að menn lita þessa list ekki
hornauga á Norðurlöndunum.
Mikill kostnaður var við sýn-
inguna i Reykjavik og dálitið er
enn af munum hér, sem ekki er
endanlega ákveðið hvað verður
um. Þess vegna fór ég til Norður-
landanna til þess að afla mér að-
Gylfi Snædal Guömundsson ásamt Ruth dóttur sinni, en inyndin er tekin i Ródcsiu áriö 1972. Ruth var þá kosin barn ársins hjá sjónvarpinu
i Ródesiu. Myndin er tekin fyrir framan sjónvarpiö þar i Ródesiu, Rhodesian Broadcasting Co.
stöðu til sýninga þar, en siðan
hefur allt rokið upp Ur öllu valdi,
flutningsgjöld og annað, þannig
að ekki er alveg séð fyrir endann
á þvi.
Skrinan
að hafa þessa bása — menn eru
meira Utaf fyrir sig með þvi móti.
Það hefur verið unnið dag og
nótt við að koma þessu upp. Ég
veit ekki hvernig ég hefði farið
að, ef ég hefði ekki haft mér til
aðstoðar góðan vin og finan kokk,
sem heitir Björn Axelsson. Hann
hefur verið ómetanleg stoð. Hans
þáttur er ómetanlegur.
— Þú ert þá seztur aft endan-
lcga á íslandi?
— Ja ætli það ekki. Þrátt fyrir
löng ferðalög, og þó að ég hafi
dvalið langdvölum erlendis. þá er
tsland alltaf efst i huganum. og
hvað sem hver segir er hvergi
eins gott að vera og hér. tsland er
mér efst i huga.
JG
— Hvaft tók siftan vift, eftir aft
sýningarhaldinu var lokift?
— Ég hafði i hyggju að koma
upp veitingahUsi, grillmatstað og
kaffihUsi, hvað nU hefur tekizt.
Þetta hUsnæði var auglýst til
leigu, og ég sendi tilboð og fékk
hUsnæðið. Ég tók við hUsnæðinu 1.
september og þá byrjuðum við að
innrétta. Við gerðum ekki teikn-
ingar að öðru en skipulaginu, en
svo kom spýta og svo spýta i
kross. Ég hafði tvo ágæta smiði
með mér, Arna og Kristens og við
létum þetta bara þróast — og
opnuðum svo 8. nóvember. Siðan
hefur hér verið opið og það er
mjög góð aðsókn að staðnum,
miklu meira en ég átti von á i
upphafi.
Fólkinu iiður vel hérna og menn
hafa sagt við mig að það sé gott