Fréttablaðið - 16.11.2005, Qupperneq 46

8 ■■■■ { íslenskur iðnaður } ■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
...prófaðu allar!
::
N
ÝP
R
EN
T
eh
f:
:
Með viðinn í höndunum
Tréleikföng George Hollanders eru skemmtileg og hvetja til leiks og sköpunar. Tilviljun
réði því að hann varð leikfangasmiður en hann virðist taka þeim örlögum fagnandi.
George Hollanders smíðar leikföng
fyrir börn og hefur hann unnið til
fjölda verðlauna fyrir handverk sitt.
Leikföngin eru öll úr tré og notar
hann mikið íslenskan við eins og
lerki og birki. „Ég hef lengst af smíð-
að lítil leikföng sem voru fyrst og
fremst ætluð í túristaverlsanir og
gallerí. Undanfarin ár hef ég þó mest
verið að smíða leikföng fyrir leik-
skólana, þetta eru þá stærri stykki og
mikið af svokölluðum hlutverkaleik-
föngum,“ segir George. Lengi vel
fengust leikföng hans í listagallerí-
um og ferðamannaverslunum en nú
eru þau einungis til sölu í Ramma-
gerðinni og hjá Víkurprjóni. „Eftir-
spurnin er nóg en ég hef lítið verið
að sinna því að smíða smáleikföng-
in,“ segir George.
Spurður hvort hann hafi hugsað
sér að fara út í stærri framleiðslu á
leikföngum sínum, segist hann hafa
skoðað það en ákveðið að halda
áfram að smíða alla gripina sjálfur.
„Það gefur mér svo mikið að leggja
sjálfur hönd á leikföngin, ég hand-
fjatla hvern einasta hlut á einn eða
annan hátt, hvort sem ég er að mála
þá eða pússa,“ segir George. Hann
bætir því við jafnframt hlæjandi að
hann sjái sig ekki fyrir sér njóta þess
að segja öðru fólki til með hvernig
eigi að smíða gripina og fá ekkert að
gera sjálfur.
Ekki er annað hægt en spyrja
hann hvað varð til þess að hann fór
að smíða leikföng og segir hann
það hafa verið vegna þess að hann
þurfti að hætta að vinna eftir að
hann og konan hans eignuðust tví-
bura. „Þeir fæddust mikið fyrir tím-
ann og þurftu á umönnun að halda,
og annað okkar þurfti að hætta að
vinna. Um leið og tími gafst til að
sinna öðrum hlutum fór ég að
hugsa um hvað ég vildi gera og
þetta varð niðurstaðan,“ segir
George.
„Það er svolítið gaman að segja
frá því að þegar ég fékk menningar-
verðlaun DV 1997 fengu allir stein-
styttur eftir Pál á Húsafelli. Mín
stytta var hrútur, en tvíburarnir mín-
ir sem voru kveikjan að öllu ævin-
týrinu eru einmitt í hrútsmerkinu.
Mér þótt það mjög hugreystandi og
fallegt,“ segir George.
„Kaffikörfurnar okkar eru alltaf sí-
gildar og í ár eru þær mjög hátíð-
legar, hvítar körfur með rauðum
og hvítum borðum,“ segir Guð-
björg Ásbjörnsdóttir, sölu- og
markaðsfulltrúi kaffibrennslu
Kaffitárs.
Í körfunum er pakki af hátíðar-
kaffi Kaffitárs, sem er alltaf gott
með hnallþórum og öðru góð-
gæti, sem og pakki af bragðmeira
kaffi, svo sem Vínarkaffi, sem gott
er að súpa á eftir kvöldmat og fá
sér þá annað hvort konfektmola
með eða jafnvel líkjör. Jafnframt
er konfektmola og annað súkklaði
að finna í körfunum sívinsælu.
Auk þessa er fjölbreytt úrval
kaffitengdra vara í kaffihúsum og
verslunum Kaffitárs.
Sígilt og alltaf gott
ÞEIR ERU ÓFÁIR ÍSLENDINGARNIR SEM HAFA FENGIÐ POKA
AF KAFFITÁRSKAFFI Í JÓLAGJÖF, OFT ÁSAMT BOLLUM,
PRESSUKÖNNU, SÚKKULAÐIHJÚPUÐUM ESPRESSÓBAUNUM
EÐA EINHVERJU ÁLÍKA.
Kaffið frá Kaffitári og
kaffitengdu munirnir sem
fást í kaffihúsum
fyrirtækisins eru
upplagðar jólagjafir.
Skemmtilegt víkingaskip sem sett hefur
verið upp á leikskóla.
Fallegir dúkkuvagnar sem gætu vel sómt sér sem skraut.
Glæsilegt eldhús með öllu nema rafmagni.
Önd sem hægt er að draga á eftir sér og sundfitin smellur í gólfið. Djákninn á Myrká.
08-09 Iðnaður-lesið 15.11.2005 16:00 Page 2