Tíminn - 04.08.1976, Síða 13

Miðvikudagur 4. ágúst 1976.
TÍMINN.
13
13 eftir Chopin: Stanislaw
Skrowaczewski stjórnar.
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
(16.15 Veðurfregnir).
16.20 Tónleikar.
17.00 LagiO mitt Anne-Marie
Markan kynnir óskalög
barna innan tólf ára aldurs.
17.30 „Mikiö er um, þá
maöurinn býr” -skuldabasl,
ritstörf og meiöyröamál
Hjörtur Pálsson les úr
óprentuðum minningum
séra Gunnars Bene-
diktssonar (3).
18.00 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 tJr myndabók blómanna.
Ingimar Óskarsson náttilru-
fræöingur flytur erindi.
20.00 Einsöngur: Margrét
Eggertsdóttir syngur lög
eftir Sigfús Einarsson?
Guðrún Kristinsdóttir leikur
á pianó.
20.20 Sumarvaka a. Úr dagbók
prestaskólamanns Séra
Gfeli Brynjólfsson segir frá
námsárum Þorsteins prests
Þórarinssonar i Berufirði:
— fyrsti hluti. b. Kveöiö I
grlni Valborg Bentsdóttir
fer með lausavisur i léttum
dúr. c. Skyggna dalakonan
Agúst Vigfússon flytur
frásöguþátt. d. Kórsöngur:
Karlakórinn Fóstbræöur
syngur lög eftir Gylfa Þ.
Glslason. Stjórnandi: Jón
Þórarinsson. Einsöng-
varar: Erlingur Vigfússon,
Kristinn Hallsson og Eygló
Viktorsdóttir.
21.30 Ctvarpssagan: ,.Stúlkan
úr Svartaskógi” eftir
Guömund Frimann Gisli
Halldórsson leikari les (7).
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir.
Kvöldsa gan : ,,L it li
dýrlingurinn” eftir Georges
SimenonAsmundur Jónsson
þýddi. Kristinn Reyr les
(22).
22.40 Djassþátturi umsjá Jóns
Múla Arnasonar.
23.25. Fréttir. Dagskrárlok.
sjónvarp
Miðvikudagur
4. ágúst
20.00 Fréttir og veöur
20.30 Auglýsingar og dagskrá
20.40 Papplrstungl (Paper
Moon) Nýr, bandarískuf
myndaflokkur I 13 þáttum,
byggöur á sögu eftir Joe
David Brown. Einnig hefur
fræg kvikmynd verið gerð
eftir sögunni. Aöalhlutverk
Christopher Connelly og
JodieFoster. 1. þáttur. önn-
ur verðlaun. Sagan gerist á
kreppuárunum. Mósi ferö-
ast um Miövesturfylki
Bandarikjanna og selur
bibliur. Hann getur selt
hvaö sem er og er ekki alltaf
vandur að virðingu sinni.
Ellefu ára gömul stúlka,
Adda aö nafni, hefur slegist
I för með honum og viröist
ætla að veröa jafnbrögðótt
og Mósi. Þýöandi Krist-
mann Eiðsson.
21.05 Frá Ólympiuleikunum
Kynnir Bjarni Felixson.
22.20 Hættuleg vitneskja
(Dangerous Knowledge)
Nýr, breskur njósnamynda-
flokkur. i 6 þáttum eftir N.J.
Crisp. Aöalhlutverk John
Gregson, Patrick Allen og
Prunella Ransome. 1. þátt-
ur. Kirby, sem er fyrrver-
andi foringi i leyniþjónustu
hersins,er á ferðalagi I
Frakklandi. Hann kemst yf-
ir upplýsingar, sem hann
veit, aö „réttir aðilar”
greiða fúslega stórfé fyrir.
En sá böggull fylgir
skammrifi, að hann býr
ekki einn að þessari vitn-
eskju. ÞÞýðandi Jón O. Ed-
wald.
23.05 Dagskrárlok.
ET í JÖTUNHEIMUM
FJALLANNA 32
föður hennar. Hún þorði ekki að lita upp, og munnvikin
titruðu. Hún vissi, hvað fyrir foreldrum hennar vakti —
hún var orðin þroskaðri en ætla mátti af feimnislegri
framgöngu hennar.
Jónasi veittist erf itt að ráða við sig, hverjuhannátti að
svara. Það var ginnandi aðeiga kostá því aðelta ólar við
úlfana niðri í stórskógunum. En hann varð að hugsa um
fleira. Turri skildi hik hans og krafðist ekki fullnaðar-
svars. Hann sætti sig við það, að pilturinn hugsaði ráð
sitt . Það voru enn nokkrar vikur, þar til hann hélt af
stað austur á bóginn með hjörð sína. Það nægði að fá
svar innan þess tíma.
Jónas var í þungum þönkum næstu daga, enda var það
von. Hann var að taka ákvörðun, sem gat haft úrslita-
áhrif á allt hans líf. Hann kveið því ekki að semja sig að
siðum Lappanna. Líf þeirra var ekki áhættusamara en
líf frumbýlinganna, og hjarðmennskan gaf meira í aðra
hönd. Oft höfðu þeir bræðurnir talað um það, hve Löpp-
unum vegnaði miklu betur en þeim. Yrði hann heppinn,
gat hann að nokkrum árum liðnum verið búinn að eign-
astsvostóra hreindýrahjörð, að hann þyrfti ekki framar
að kvíða hungri. Hann sá líka, að hér átti hann kost á þvi
að verða sjálfstæður maður. Þrátt fyrir varkárni Lapp-
anna, skildi hann hvað klukkan sló. Yrði hann tengda-
sonur Turra, gæti hann legið endilangur í grasinu, kross-
lagt hendurnar á maganum og horft á sólina. Lapparnir
á Marzf jöllum áttu níu þúsund hreindýr, og hér um bil
f jórði hlutinn af þeirri. hjörð var eign Turra. Tvö þúsund
hreindýr voru meiri auðæfi en nokkur bóndi átti, þótt
leitað væri langt út fyrir takmörk fjallabyggðanna.
Kvænast Ellýju? Jú, þvi ekki það? Stúlka var stúlka,
jafnvel þótt hún væri lágvaxin við hliðina á honum og
ekki laus við að vera kiðfætt.
En svo var annað, sem mælti gegn þessu, og framhjá
því gat Jónas ekki gengið. Voru það ekki svik við byggða-
fólkið að ganga í þjónustu Lappanna? Foreldrar hans
myndu ekki líta svo á — það vissi hann. En bræður hans?
Nú þeim myndi kannski ekki finnast það heldur, því að
það gat verið hagkvæmt fyrir þá að eiga bróður meðal
Lappanna. Heystakkarnir þeirra fengju þá að vera í
friði — skaðabætur fengju þeir að minnsta kosti, ef ein-
hver ágangur ætti sér stað. En svo voru allir hinir. Þeir
myndu formæla honum niður fyrir allar hellur, og það
var víst, að það bitnaði ekki á honum einum. Allt Hlíðar-
fólkið yrði haft að bitbeini, og enginn maður þaðan gæti
látið sjá sig á almannafæri.
Jónas talaði um þetta við Pál og Svein Ólaf, og bræð-
urnir ihuguðu málið vandlega, bæði það, sem mælti með
því og móti. Páll hallaðist að því, að Jónas ætti að grípa
tækifærið-í Marzhlíð var ekki lífvænlegt fyrir f leiri f jöl-
skyldur. Nýjar ábýlisjarðir fengust ekki lögskráðar ofan
byggðatakmarkanna. Það var ekki margra kosta völ.
Sveinn Ólafur hallaðist einnig á þessa sveif. Það lá við,
að hann miklaðist af heppni bróður síns.
Ólafía hafði sérstöðu í málinu. Hana grunaði tilgang
foreldrana með þessum málaleitunum, og hún spurði
Jónas hvort hann elskaði Lappastúlkuna.
— Ástin verður að vera með, sagði hún innilega.
Jónas gaf henni illa auga. Ástin! Ja svéiFÆtli hann
skrimti ekki án ástar!
IX.
Páll kom brunandi á skíðum sínum niður skógarbrekk-
urnar meðfram Vlljóðaklettslæknum, þar sem hann átti
fáeina dýraboga. Af hraðanum máti ráða, að það væri
eindreginn ásetningur hans að komast sem fyrst heim.
Það var ekki heldur veður til þess að vera úti að
nauðsynjalausu. Toppar grenitrjánna svignuðu í norð-
vestanstorminum, himinninn hafði á örskammri stundu
orðið að einum kólgusjó.
Það voru aðeins örf áir kílómetrar heim að Marshíð, og
Páll vonaðist til þess að ná þangað, áður en óveðrið skylli
á. Hann renndi sér yfir lækinn í slíku hendingskasti að
skíðin svignuðu í boga við bratta bakkana. Síðan brunaði
hann másandi út yf ir mýrina, sem var fyrir neðan þver-
hnýpta hamra Hljóðaklettsins. Þar hafði alla lausamjöll
skaf ið burt, og skíðin urguðust við svell og f reðnar þúf-
ur. Mýrin var ekki nema þrjú hundruð faðma löng, og
maðurinn streittist á móti stormnum í stef nu á lágan ás,
sem vaxinn var kyrkingslegu birkikjarri. Þegar þangað
væri komið, var hann sama sem heima.
Fjallið gnæfði á aðra hönd, rismikið og ógn-
andi — tröllaberg af gráu forngrýti, svo þverhnýpt, að
þar festi varla snjókorn nema í efstu brúnunum, þar sem
stórar hengjur höfðu myndazt. En þær voru horfnar í
æðandi skýjahafið, sem var í þann veginn að byrgja
himin og jörð.
íirierifangi mjög herskárra
rnnna sem láta sér ekki allt,
vrir briósti brenna... %