Tíminn - 02.11.1976, Blaðsíða 6

TÍMINN
6

Er Vatikanið
gjaldþrota?
A siöastliðnu vori gaf fjár-.
mdlaráðgjafi páfa, Egidio Vag-
nozzi kardináli, út þá yfirlýs-
ingu, að Vatikanið værí i fjár-
hagskröggum og væri haldið
gangandi aðeins með þvi að
sækja fé i sjóði, sem ætlaöir
væru fátæku fólki. Þessi bar-
lómur i fjármálaráðgjafanum
varð til þess að vekja miklar
umræður um þetta efni og voru
margir f jármálaspekiagar
fengnir til að segja álit aitt á
þessu.
Egidio Vagnozzi fuUyil i. aé
heildartekjur rikisins bmm aé-
eins rúmum hundrað milljánn
dala á ári. Þetta telja hins vegar
sérfræöingar engan veginn geta
staðizt og sagði t.d. dr. Gilberto
Giliberti, fyrrverandi yfirmað-
ur i Banca di Roma, stærsta
banka ttaliu, að það væri fjar-
stæða að halda þvi fram að
Páfariki væri á kúpunni. Nær
væri aö telja árstekjur þess um
345 millj. dala. Þessa fjárupp-
hæö fær rikiö af skuldabréfum,
fasteignum, tekjum af ferða-
mönnum, opinberum rikis-
styrkjum og framlögum frá
kaþólskum kirkjum viða um
heim.
Upplýsingar, sem bankastjór-
ar, biaðamenn og fulltrúar
ýmissa þjóða gáfu, benda til
þess að fjárhagur páfarikis sé
ails ekki svo bágur. Þar kemur
fram, að Vatikanið eigi á milli
1.9 og 2.0 billjónir dali i skulda-
og hlutabréfum erlendis, mest i
Bandarikjunum, Sviss, Þýzka-
landi, Frakklandi og Stóra-
jjretlandi. Um 320 milljónir i
skuldabréfum á ttaliu. Nærri
eitt hundrað milljón dali i gulli,
sem geymt væri i hólfi i Banda-
rikjunum. Fasteignir i Róm og
nágrenni lauslega metið á 160
millj. dali. Þúsund ekrur af
landi að verðmæti eitt hundrað
millj. dalir og „hefðhelgrahags-
muna” sem það á að gæta i
eignum kaþólskra kirkna um
heim allan, að upphæð 68.4 billj-
ón dalir. Auk þessa bættu sér-
fræðingarnir við, að feröamenn,
sem heimsæktu Róm væru
drjúg tekjulind fyrir páfa og
næmu tekjur af þeim þrettán
milljónum á ári. Einnig fær
Vatikaniö um áttatiu og fimm
þúsund dali á ári i leigu, en það
leigir smákaupmönnum hús-
næði meðfram St. Péturstorgi
og veggjum Vatikansins.
— Fjármálaráðgjafar páfa eru
þeir slyngustu, sem ég hef
kynnzt á minum langa ferli sem
bankastarfsmaður, segir dr.
Giliberti, en hann var yfirmað-
ur einnar deildar Banca di
Roma i rúm þrjátiu ár. Sérstak-
lega menntaðir sérfræðingar
þeirra fylgjast stöðugt með þró-
un mála á peningamörkuðum i
heiminum, og eru fljótir að
bregða við ef eitthvað mikilvægt
ligguri loftinu. Hann bentiá, að
áður en lög voru samþykkt um
það á Italiu árið 1968, að skylda
Vatikanið til að greiða tekju-
skatt af öllum þeim tekjum,
sem það fengi i landinu, minnk-
aði það verulega allar fjár-
festingar sinar þar.
Stjórnin i Róm hafði boðizt til
þess að taka til athugunar ýms-
ar undanþágur, ef Vatikanið
vildi gefa upp allar sinar tekjur
og tekjulindir á ttaliu, en páfi
hunzaði boðið.
Frá þvi að Páll páfi komst til
valda i júni árið 1%3 hefur Vati-
kanið varið meira en tuttugu og
sex milljónum dala i nýbygg-
ingar og endurbætur. I þessum
kostnaðier innifalið 4.8millj. til
að endurbyggja Laterna höllina
og 1.5 millj. til endurbyggingar
á Sa Giovanni tuminum i hótel
fyrir tigna gesti. Frá þvi þessi
breyting var gerð á tuminum
hefur aðeins einn gestur gist
hann, en það var Shenouda,
yfirmaður egypzku Copti Ortho-
dox kirkjunnar.
( JB þýddi og endurs.)
Ævintýri um þýzkan
reykháf
Þaö var hundur, sem varð
þess fyrst áskynja, að ekki var
alltmeð felldu með reykháfinn i
Angertorstræti 1 i Miinchen. Svo
fór litill drengur að hlusta eins
og hundurinn, og þá heyrði hann
eitthvert þrusk og þess á milli
högg og köll. Hann gerði for-
eldrum sinum viðvart. Þau
kvöddu slökkviliðið á vettvang.
Aöur en slökkviliðið kom hafði
heimilisfólkið opnað auga á
reykháfnum, gert sótaranum til
hægðarauka, og séð æði ókræsi-
lega mannskqjnu, sem húkti á
járngrind. Þessi mannskepna
var dregin upp úr reykháfnum
meö miklu umstangi, og komið i
sjúkrahús. Þetta reyndist vera
danskur feröamaður, Brúnó
Kirkebæk frá Viborg, tuttuguog
fjögurra ára gamall. Hann hafði
setið i reykháfnum i þrjátiu og
tvo klukkutima, þegar honum
var bjargað.
Við yfirheyrslu sagðist mað-
urinn hafa verið i heimsókn hjá
hinni frægustu ölgerð i
Miinchen, en farið þaðan í veit-
ingahús.horftá klámsýningu og
drukkið mikið af öli. Þegar hann
fór þaðan, ruddust að honum
tveir menn og heimtuðu af
honum veski hans. Hann hratt
þeim frá sér, en i næstu andrá
slóannar maðurinn hann. Hann
kveðst hafa slegið á móti, unz
honum var greitt rothögg. Siðan
vissi hann ekki af sér, sagði
hann, fyrr en hann raknaði úr
rotinu áþessum lika skuggalega
stað.
Þýzka lögreglan er ekki alls
kostar trúuð á þessa frásögn, en
hafnar þvi þó ekki með öllu, að
mennirnir kunni að hafa haldið
Danann dauðan og gripið til
þess ráðs i hræðslu aö troða
honum niður i reykháfinn. Auó-
velt var að komast upp á þak
hússins, þvi að pallar höfðu
verið reistir við það vegna við-
gerðar. Eigi að sfður telur
þýzka lögreglan nær sanni, að
maðurinn hafi sjálfur farið upp
á þakið í ölæði og dottið eða
skriðið niður i reykháfinn.
Annars varð vist mannsins i
reykháfnum lengri en mátt
hefði ætla. Húsmóðirin i ibúð-
inni á neðstu hæðinni, er mikið
upp á þýzkt hreinlæti, hún varð
þess sem sé áskynja, að aska og
sót þyrlaðist út úr kolaofninum
hennar, þegar maðurinn hlunk-
aðist niður i reykháfinn. En hún
varð bara forviða fyrst, en lét
sér nægja að hreinsa þetta,
þegar ekki fylgdi meira á eftir.