Tíminn - 19.12.1976, Blaðsíða 21

20
Sunnudagur 19. desember 1976
Sunnudagur 19. desember 1976
21
Menntun
til munns
og handa
Einar Olafsson.
ienskutíma hjá Sigrlöi Sveinsdóttur, en hún er eini Islenzki kennarinn,
sem kennir erlent mál f Námsflokkum Kópavogs.
í námsflokkun Kópavogs fer fram kennsla
í fjölmörgum greinum, allt frá ítöisku
og ensku til tréskurðar og garðyrkju
EINS OG mörgum er kunnugt,
voru fyrir nokkrum árum stofn-
aðir námsflokkar i Kópavogi.
Fyrst í stað var þetta einkafyrir-
tæki með styrk frá Kópavogs-
kaupstað, en árið 1974 var skipu-
laginu breytt þannig, að siðan eru
námsflokkarnir alveg reknir á
vegum bæjarins.
Maðurinn, sem núna veitir
Námsflokkum Kópavogs for-
stöðu, er Einar ólafsson. Hann
féllst góðfúslega á að ræða við
blaðamann frá Timanum til þess
að fræða lesendur okkar um hina
nýju menntastofnun i Kópavogi,
Námsflokkana.
Meirihluti nemendanna
voru skólakrakkar
— Hafðir þú kynnzt hliðstæðri
starfsemi áður en þú gerðist for-
stöðumaður Námsflokka Kópa-
vogs, Einar?
— Nei, það hafði ég ekki gert.
Éghafði ekki komið nálægt neinu
sliku, en hins vegar var ég lengi
búinn að vera kennari i skóla.
— Var nokkuð sérstakt, sem
öðru fremur vakti athygli þina,
þegar þú byrjaðir að fást við
Námsflokka Kópavogs?
— Já, ekki neita ég þvi. Sam-
kvæmtþeim skýrslum sem ég sá
og kynnti mér, virtist ekki nema
tæpur þriðjungur nemendanna
var fullorðið fólk. Allt hitt voru
skólakrakkar i ýmiss konar
hjálparflokkum. Ég hafði alltaf
álitiö, aö námsflokkar ættu fyrst
og fremst að vera fyrir fulloröið
fólk, og þvi fannst mér ég strax
hafa verk að vinna, eftir að ég var
tekinn til starfa. Hitt tek ég skýrt
fram, að ég er ekki að álasa þeim
mönnum, sem stjórnuðu Náms-
flokkum Kópavogs á undan mér.
Þeir urðu að kappkosta að fá sem
flesta þátttakendur til þess að
standa undir kostnaöi, og tii þess
að þeir ynnu ekki alveg kauplaust
við þetta sjálfir. Og þar með er-
um við komnir að fjármálahliö-
inni á þessum málum. Náms-
gjöldin i Námsflokkum Kópavogs
voru um það bil tvöfalt hærri en I
Reykjavik, og afleiðingin varö sú,
að flest fullorðna fólkið i Kópa-
vogi, sem óskaði eftir sliku námi,
innritaðist i Námsflokka Reykja-
vikur, en ekki Kópavogs. Ég ein-
setti mér að ráöa bót á þessu, og
það hefur mér tekizt, að verulegu
leyti en ekki fullkomlega.
— Hversu margir eru núna i
Námsflokkum Kópavogs?
— Núna eru skráðir um tvö
hundruð og tuttugu nemendur, en
haustið sem ég tók við þessu, voru
þeir áttatiu. Og veturinn þar áöur
voru þeir álika margir.
Námiðáaðveita
gleði og lifsfyllingu
— Halda nemendur út I þessum
frjáisa skóla, eða eru þeir að
koma og fara?
— Mér skilst, að lltiö hafi veriö
fylgzt meö sliku, yfirleitt, og ég
fyrirmittleyti hef ekki gert nein-
ar athuganir á þvl fyrr en núna.
Eftir þvi sem mér sýníst, þá erum
við miklu betur á vegi staddir
með þessa hluti en til dæmis Dan-
ir. Þeir missa um það bil þrjátiu
af hundraði skráðra þátttakenda I
námsflokkum sinum, en hjá okk-
ureru það ekki nema tiu prósent,
eða í mesta lagi á milli tiu og
fimmtán af hundraði, sem hverfa
frá námi. Ef ég veit fyrirfram, að
fólk sé að hugsa um að hætta
námi, hef ég tekið upp þann hátt
að ræða við það og reyna að fá að
vita ástæðurnar til þess að það
vill hætta. Siðan reyni ég að
hjálpa þvi til að halda áfram
námi, ef það vill, og ef slfk hjálp
er á mlnu valdi. Sumir vilja
kannski skipta um námsgrein,
eða jafnvel aðeins um flokk,
og þá er það aö sjálfsögðu
reynt, að verða við slíkum
óskum. Námsflokkarnir verða
nefnilega að hugsa um gæði
skólans, engu slður en um hitt
að sópa sem allra flestu fólki
inn I skólann — og hæla sér svo
af höfðatölunni. Meginatriði er
að fólkið sé ánægt með nám
sitt, og að þaö öðlist þá lífsfyll-
ingu sem öllum er nauðsynleg,
ekki sizt fullorðnu fólki, — hvort
sem nám þess er bóklegt eöa
verklegt.
— Hafa einhverjir hætt viö að
hætta vegna þess að þú taiaðir við
þá?
— Já, allmargir hafa haldið á-
fram námi vegna þess að ég tal-
aöi viö þá, þegar þeir höfðu á-
kveðið að hætta. Það er ákaflega
óæskilegt að menn hætti I miðjum
kliðum við nám, sem þeir hafa
byrjað á. Þeim finnst þá oft eftir
á, að þeir hafi reist sér huröarás
um öxl, að þeir hafi ekki ráðið
við námið, og að þeir hafi orðiö
fyrir einhvers konar niöurlæg-
ingu. Það verður að koma I veg
fyrir þetta með öllum tiltækum
ráðum, og oftast er það hægt, ef
bæði nemandinn og kennarar
hans leggjast á eitt.
Flestir tungumálakenn-
ararnir eru útlendingar
— Þú nefndir áöan mikia fjölg-
un nemenda i Námsflokkum
Kópavogs. Veizt þú einhverjar á-
stæður til þeirrar þróunar?
— Þar kemur sjálfsagt margt
til greina. Ég get imyndað mér að
ein meginástæðan sé sú, að ég hef
fitjað upp á ýmsum nýjungum,
hafið kennslu i greinum, sem ekki
hafa verið kenndar I öðrum
námsflokkum. Enn fremur hitt,
að ég gekk strax i það, með góðu
samþykki yfirmanna minna, aö
lækka námsgjöldin til samræmis
við Reykjavik, og nú er svo kom-
ið, að þau eru hin sömu á báðum
stöðum.
— Það væri gaman aö heyra á-
kveðnar tölur, til frekari glöggv-
unar.
— Já. Námskeiö af algengri
lengd, segjum tuttugu og tvær
kennslustundir, kostar fjögur
þúsund krónur bæði i Reykjavik
og Kópavogi.
Ég get ekki dæmt um, hvernig
þeír kennarar voru, sem kenndu í
Námsflokkum Kópavogs, áður en
égkom þangað, þvi ég þekki ekki
einn einasta þeirra, en hitt veit
ég, að ég hef verið fram úr skar-
andi heppinn með kennara, og
vafalaust á það mikinn þátt I auk-
inni aðsókn. Um kennslu i erlend-
um málum er það að segja, að ég
hef lagt metnað minn I þaö að
kennararnir kenni eingöngu sitt
eigið móðurmál. Það er að segja
að Svii kenni sænsku, enskumæl-
andi maður ensku, og svo fram-
vegis. Aðeins einn tslendingur
kennir ensku hjá mér I Náms-
flokkunum. Það er kona, sem
hefur BA próf i enskri tungu frá
Háskóla tslands. Þessi kona
kennir ensku i fyrstu f jórum stig-
um námsins, en eftir það tekur
við annar enskukennari, sem er
lektor I ensku við háskólann
hérna, en kennaralærður I heima-
landi sinu.
— Hvernig ferð þú að þvi aö
krækja i útlendingana, sem kenna
I Námsflokkum Kópavogs?
— Þegar ég sé á haustin hver
þátttakan ætlar að verða i Náms-
flokkunum, hringi ég I skrifstofu
Háskólalslandsogfæaö vita nöfn
þeirra útlendinga sem skráðir eru
til náms þar, og þetta hefur oft
gefizt mjög vel. Núna er til dæmis
stór byrjendaflokkur I sænsku hjá
mér i námsflokkunum. Það er
sænsk stúlka, nemandi i Háskóla
íslands, sem kennir, og það geng-
ur ágætlega.
I haust skipulagði ég nám i
itölsku og ætlaði að ná I kennara I
gegnum háskólann, en það brást,
og nú var ekki gott I efni, kennsl-
analveg að byrja og enginn kenn-
arinn! Þá datt mér allt í einu i
hug að hringja i útlendingaeftir^
litið. Og ég var reyndar dállt-
ið kunnugur þar á bæ, ’þvi
ég vann I lögreglunni á námsár-
um mínum. Það er svo ekki að
orðlengja, aö einungis tiu minút-
um eftir aö ég hafði talað við út-
lendingaeftirlitið, hringdu þeir til
min og bentu mér á mann, sem
þeir sögðu að væri alveg rétti
maðurinn til þess að kenna
itölsku hjá mér. Þetta hefur stað-
izt fullkomlega, þvi öllum nem-
endunum ber saman um að hann
sé afbragös kennari, og ég get
borið um það af eigin raun, þvi að
ég er sjálfur aö læra itölsku hjá
honum.
— Þú ert þá ekkert feiminn við
að vera nemandi i þeim skóla,
sem þú stjórnar sjálfur? '
— Nei, siður en svo. Það hafa
allir gott af að læra, og menn eru
aldrei of gamlir eða of „virðuleg-
ir” til þess. Kennarar og skóla-
stjórar hafa gott af þvi að stunda
nám, engu siður en aðrir.
Fjölmargar námsgrein-
ar, — allt frá málmsmíði
til matreiðslu
— Eru ekki fleiri nýjar náms-
greinar I Námsflokkum Kópa-
vogs en italska?
— Þýzka, bókfærsla og vélritun
hafa verið kenndar þar siðan ég
tók við stjórninni, en eftir þvi sem
ég veit bezt, voru þessar greinar
ekki kenndar þar áður.
Af verklegum og hálf-verkleg-
um greinum má til dæmis nefna
garðyrkju. Ég er sjálfur áhuga-
maður um garðyrkju, og mér datt
I hug að hún gæti veriö skemmti-
legur námsflokkur. Strax fyrsta
veturinn var tuttugu manna hóp-
ur sem nam garðyrkju, og allir,
sem ég átti tal við, voru mjög á-
nægðir með þaö námskeið. Næsta
vetur voru þrlr hópar i þessari
grein, allir yfirfullir, svo að ég
mátti vel við una, þátttakan þre-
faldaðist. Nú er kominn fram-
haldsflokkur fyrir þá, sem höföu
kynnt sér garðyrkju áður, fyrir
utan byrjendaflokkana, sem allt-
af eru starfandi.
A örðu ári minu hjá Námsflokk-
um Kópavogs var hafin kennsla i
tréskurði. Þátttaka varð strax
næg, og þar kennir ágætur kenn-
ari, Siggeir ólafsson, sem einnig
vinnur við skólann á daginn.
Aður en ég tók að mér þessa
námsflokkastjórnhafðiég mikinn
áhuga á annarri grein handa-
vinnu. Það var málmsmiöi. Hún
er nú kennd I Námsflokkum
Kópavogs, hana kennir Björgvin
Svavarsson, en Björgvin er tvi-
mælalaust með allra færustu
mönnum i þeirri grein, og hefur
oft verið fenginn til þess að kenna
málmsmiði á kennaranámskeið-
um. — Fyrst i stað komu ekki
nógu margir i þennan námsflokk,
menn héldu vist að það ætti aö
hamra járn með sleggju i timun-
um, og treystu sér ekki til þess.
Ég þurfti fyrst að fá leyfi til þess
að hefja kennslu i þessari grein,
þótt þátttakendur næðu ekki
þeirri lágmarkstölu, sem tilskilin
er, en það breyttist svo rækilega
að siðan hefur frekar þurft að
visa fólki frá heldur en hitt.
— Hafði málmsmiði ekki verið
kennd i kvöldskólum fyrr en I
Námsflokkum Kópavogs?
— Nei, ekki svo mér sé kunn-
ugt, enda ætlaði fyrst aö verða
nokkrum erfiðleikum bundið að
hrinda hugmyndinni I fram-
kvæmd, af þvi að fólk vissi ekki
hvað þetta var.
Til viðbótar þeim greinum, sem
hér hafa verið nefndar, má til
dæmis nefna barnafatasaum,
sem lengi hefur verið kenndur i
Námsflokkum Reykjavlkur,
sniðanámskeiö og hnýtingar, sem
alltaf hafa verið vinsælar.
— Þið kenniö ekki leiriðnað?
— Nei, það hef ég ekki reynt
ennþá,enda er ég ekki viss um að
við höfum aöstæöur til slikrar
kennslu. Húsnæðið er takmarkað.
Við kennum matreiðslu, og þar
að auki leiklist. Jón Júllusson
mun annast kennslu I þeirri grein.
Myndiö hef ég hugsaö mér að
taka upp, og er það nýmæli.
Astæðan til þess að mér datt þetta
Ihug var sú, að einn af samkenn-
urum minum i Vighólaskóla lætur
nemendur sina gera slika hluti
meö miklum árangri. Ég tók
fljótt eftir þvi, þegar ég kom inn i
kennslustofuna til þessa sam-
kennara mins I haust, að þar voru
komnar myndir upp á veggi, og
ekki hefur þeim fækkað siðan. Ég
minnist þess ekki aö hafa séð
teiknikennara ná öðrum eins ár-
angri i samstarfi við nemendur
sina, svo mér hugsaöist að tilvalið
væri að gefa fullorðnum kost á
kennslu þessa ágæta kennara.
Hjálp I viðlögum hefur einnig
verið kennd i samráði við Rauða
Kross Islands, Kópavogsdeildina,
og að sjálfsögðu er hin mesta
nauösyn að fólki gefist tækifæri til
þgss að afla sér þekkingar I þeim
efnum.
Aðallega fullorðins-
fræðsla, en einnig góð
aukakennsla handa
skólanemendum
— Eru Námsflokkar Kópavogs
nú eingöngu orönir skóli fyrir
fullorðna?
— Nei, ekki algerlega. Enn eru
þar nokkrir hjálparflokkar fyrir
skólanemendur, sem þess æskja.
Ég hef alltaf litið svo á, að náms-
flokkar eigi fyrst og fremst að
vera handa fullorðnu fólki, sem
vill afla sér nýrrar þekkingar eða
endurhæfa sig i þvi sem það hefur
lært einhvern tima áður. En hins
vegar hef ég ekki viljað hætta al-
veg að aðstoða skólanemendur,
þvi að það getur verið gott fyrir
efnaiitið fólk að fá þannig miklu
ódýrari aukakennslu handa börn-
um sinum en annars væri kostur
á. Skólanemendur, sem þurfa á
þviað halda, verða að geta fengið
aukatilsögn, hvað sem efnahag
foreldra þeirra liður.
A seinasta starfsári voru um
fimm hundruð og þrjátiu nem-
endur I Námsflokkum Kópavogs,
þegar allt er talið. Af þeim f jölda
voru um hundrað og þrjátiu nem-
endur úr gagnfræðaskólum bæj-
arins.Fullorðnir voru með öðrum
orðumumfjögurhundruð.en árið
áður en ég tók við, voru þeir full-
orðnu tæplega hundrað, en skóla-
krakkarnir aftur á móti yfir tvö
hundruð. Hlutfalliö á milli skóla-
krakka og fullorðins fólks I
Námsflokkum Kópavogs hefur
þannig gerbreytzt I þá átt sem ég
tel I samræmi við eöli og tilgang
námsflokka yfirleitt.
— Eruð þið ekki með einhverj-
ar nýjungar, sem enn eru ekki
komnar til framkvæmda, — og
eru kannski aðeins hugarfóstur
enn sem komið er?
— Jú. Ég hef lengi haft I huga
námsgrein, sem viö getum kallað
umhverfisfræði, en ef til vill er
átthagafræöi alveg eins rétt orð.
Ég hugsa mér þessa námsgrein á
þá leiö, að tvinnuð væri saman
saga Kópavogs og náttúra hans.
Ég á við, að sagnfræðingur yrði
fenginn til þess að fara yfir sög-
una með nemendum sinum, jarö-
fræðingur útlistaði jarðfræðina
o.s.frv. Af nógu er að taka. Þetta
væri hægt að kenna með fyrir-
lestrum sem tækju nokkur kvöld,
en siðan mætti fara meö nemend-
unum i skoðunarferð um ná-
grennið. Það mætti taka bil á
leigu, fara hringferð um nágrenn-
ið, skoða nærliggjandi eldstöðvar
og gera sér nánari grein fyrir
myndunarsögu svæðisins. 1
tengslum við þetta mætti skoða
fornminjar, til dæmis gamlar
húsarústir, sem ekki eru allar
langt undan, enda eru miklar
sögulegar minningar tengdar
Kópavogi, eins og alkunnugt er,
þótt þær séu ekki að sama skapi
gleðilegur kapituli i þjóðarsög-
unni.
Björgvin Svavarsson við kennslu I málmsmlði.
Kennslustund i tréskurði hjá Siggeiri ólafssyni.
Velvild og ómetanleg
fyrirgreiðsla
— Mér skilst á öilu, að i Náms-
flokkum Kópavogs sé margt
nemenda og kennara. Hvar hafið
þið fengið húsnæði fyrir aila
þessa starfsemi?
— 1 Vighólaskóla i Kópavogi.
Við, námsflokkamenn, njótum
þar frábærrar fyrirgreiðslu, ekki
aðeins hvað sjálft húsnæðið snert-
ir, heldur fáum við einnig að nota
vélar og tæki Vighólaskóla eftir
þvl sem þörf krefur. Sveinn Jó-
hannsson, skólastjóri Vfghóla-
skóla, hefur alltaf verið mér inn-
an handar. Við Sveinn höfum
lengi verið samkennarar i Vig-
hólaskóla, og jafnan samið vel,
svo ég óttaðist aldrei að okkur
kæmi illa saman, eftir að ég væri
tekinn við Námsflokkum Kópa-
vogs, enda hefur fyrirgreiðsla
hansog aðstoð við mig verið slik,
að það hefur létt mér starfið við
námsflokkana til mikilla muna.
Enn fremur hafa samskipti min
við stjórnendur Kópavogskaup-
staðar verið með miklum ágæt-
um, og ég hef ekki mætt öðru en
skilningi og góðum hug þar, hve-
nær sem ég hef þurft til þeirra að
leita. Allt er þetta auðvitað ómet-
anlegur stuðningur. — Ég hugsa
stundum til frumkvöðlanna, sem
stofnuðu Námsflokka Kópavogs
sem einkafyrirtæki og urðu i
rauninni að taka af kaupinu sinu
til þess að kynna starfsemina, og
jafnvel til óhjákvæmilegra aug-
lýsinga.
— Er þessi kvöldkennsla ekki
erfið fyrir þig, sem kennir auk
þess fulla kennslu i Vighólaskóla?
— Ég er auðvitað oft bundinn á
þeim tima sem aðrir eiga frl. En
aðalkennslan i námsflokkunum
fer fram á tveim kvöldum í viku,
þriðjudags- og fimmtudagskvöld-
um. Þá er kennt I rykk til klukkan
hálfellefu, og þaö er auðvitað
langur timi. Auðvitað væri auð-
velt að dreifa þessari kennslu á
þrjú eða fjögur kvöld, jafnvel
fimm, en ég hef komið þessu
svona fyrir af hagkvæmniástæð-
um, bæði fyrir fólk sem skráir sig
i fleiri en eina grein, og eins til
þéss að halda niðri kostnaði i
sambandi við ræstingu, ganga-
vörzlu og annaö sem óhjákvæmi-
lega fylgir skólastarfsemi. — Nú,
hvað sjálfan mig snertir, þá þarf
égauövitað oft að vinna eitthvað i
þágu námsflokkanna á laugar- og
sunnudögum, en ég reyni að stilla
öllu sliku I hóf, eftir þvi sem kost-
ur er, svo ég hafi einhverjar
stundiraflögu handa sjálfum mér
og fjölskyldu minni, en óneitan-
lega er það mikið verk aö hafa
yfirumsjón með kvöldskóla, auk
annarra starfa.
Að kenna garðyrkju
á þorranum
— Þú hefur talað hér að fram-
an um kennsiu i garöyrkju. Er
ekki nokkrum vandkvæðum
bundið að kenna slika námsgrein
á þorranum?
— Segja má, að dálitið erfitt sé
um verklega kennslu á þeim tlma
árs. Kennslan fer fram I fyrir-
lestrum ’ og með sýningu lit-
skuggamynda. Margir kennar-
anna hafa með sérblóm og ýmiss
konar jurtir i pottum, og oft eru
bæði jurtaleifar og mold á borö-
um að kennslustund lokinni. Fólk
tekur afleggjara af plöntum og
gengur frá þeim eins og vera ber,
Kristinn Helgason, formaöur
Daliuklúbbsins, kennir garðyrkju
hjá okkur, og hann hefur látið
nemendurna spreyta sig á þvi að
skipta dalium til þess að fjölga
þeim, og ganga þannig frá af-
leggjurum að þeir haldi áfram að
lifa og dafna.
Hugmyndina að garðyrkju-
kennslunni fékk ég frá Garð-
yrkjufélaginu og Daliuklúbbnum.
Þar eru alltaf haldin kynningar-
kvöld, og ég var búinn aö sjá, aö
menn geta orðið talsvert miklir
sérfræðingar i garðyrkjuá einum
sex til sjö árum, ef þeir koma á
hvern fræðslufund. Og þá fór mér
að detta i hug, að þaö væri nú
reyndar ekki svo fráleitt fyrir þá
sem nýbúnir eru að slétta lóðina
sína, en ekki komnir lengra, að fá
allan „sex ára skammtinn” af
garðyrkjuþekkingu á einum
vetri, — eða jafnvel aðeins hálf-
um vetri. Þess vegna fannst mér
tilvalið að taka upp kennslu i
garðyrkju i Námsflokkum Kópa-
vogs.
Formlegir kvöldskólar
þurfa að vera til sem
viðast
— Eru Námsflokkar Kópavogs
formlegur skóli, sem útskrifar
nemendur sina með prófum og
öðru sliku?
— Nei. Þetta er eingöngu fri-
stundanám, og engin próf þreytt.
Eina undantekningin frá þeirri
reglu er vélritunin. Þar hafa þeir,
Oddrún Pálsdóttir, húsmóðir I Keykjavik hefur stundað nám f málm-
smlði f Námsflokkum Kópavogs. Hér er hún að byrja á nýjum hlut.
Nokkrir af munum þeim, sem Oddrún Pálsdóttir hefur gert á tveim
námskeiðum i máimsmiði. Afköst hennar eru mikil og handbragðið
geta menn séð með þvl að virða gripina fyrir sér.
sem náðu verulegum tökum á
þeirri grein, tekið próf á raf-
magnsvélar, en þær eigum við of
fáar.
Astæðan til þess að við höfum
ekki gert þetta að formlegum
kvöldskóla, likt og til dæmis
Námsflokka Reykjavikur, er sú,
að Kópavogur er, eins og allir
vita, fasthjá Reykjavlk, og meira
að segja að nokkru leyti umlukinn
henni. Aðeins fáir nemendur
Námsflokka Kópavogs hafa farið
þess á leit við mig að fá aö taka
próf. Ég hef þá talað við skóla-
stjóra Námsflokka Reykjavik-
ur, ogfengið að visa þessum nem-
endum þangað til þess að láta þá
taka próf þar. Skólastjóri Náms-
flokka Reykjavíkur, Guðrún
Halldórsdóttir, hefur alltaf tekið
vel slikum beiðnum frá okkur, og
ég hef talið rétt að fara þessa leið,
á meðan aðsóknin að Námsflokk-
um Kópavogs er ekki meiri en
svo, að miklu dýrara yrði að
stunda þar nám en i Námsflokk-
um Reykjavikur, ef viö gerðum
námsflokkana hjá okkur að form-
legum kvöldskóla á sama hátt og
Námsflokkar Reykjavikur eru.
— En hillir ekki undir það i ná-
inni framtiö, að Námsflokkar
Kópavogs verði formlegur kvöld-
skóli?
— Ég veit ekki. Nú liggur fyrir
Aiþingi frumvarp um fulloröins-
fræðslu, svokallaða, og enginn
veit enn, hvaða afgreiðslu það
fær. Ég er reyndar þeirrar skoð-
unar, — og segi það á eigin á-
byrgð — að þetta frumvarp sé
þannig úr garði gert, að erfitt
muni verða aö fá það samþykkt ó-
breytt. En ef þetta frumvarp eða
annað i þess stað, verður aö lög-
um, er kannski hægt að gera sér
vonir um kvöldskóla vlöar en i
Reykjavik. Ef rikið tekur aö sér
að greiða sjötiu og fimm hundr-
aðshluta kostnaðar, ætti það að
tákna jafnari aðstöðu byggðar-
iaga. — Auövitað eru margir verr
settirað þessu leytien Kópavogs-
búar. Við getum visað nemendum
okkar i Námsflokka Reykjavikur
og látið þá taka próf þar, með
góðfúslegu leyfi skólastjórans,
eins og ég var að segja hér að
framan, en þetta geta ekki þorp
ogbyggðarlög út um landsbyggð-
ina.
Látum skynsemina ráða
— Þú virðist ekki vara mjög
hrifinn af þessu nýja frumvarpi
um fullorðinsfræðslu. Hvað finn-
ur þú þvi helzt.til foráttu?
— Það hefur verið lögð mikil
vinna i að semja frumvarpið, og
allteruþaðágætirmenn, sem þar
hafa að unnið. En þeir hafa fallið i
þá gryfju, sem mörgum tslend-
ingum hættir til að detta i. Þeir
virðast hafa gleymt þvi, að við
tslendingar erum ekki nema
rösklega tvö hundruö þúsund.
Stærstu kvöldskólar i Danmörku
myndu rúma alla nemendur i öll-
um námsflokkum og kvöldskólum
á Islandi. — Þeir kæmust allir
fyrir I einum dönskum kvöld-
skóla. Eftir þvi sem mér hefur
sýnzt, þegar ég hef kynnt mér á-
standið i þessum efnum I Dan-
mörku, þá get ég ekki betur séð,
en við höfum fallið i allar þær
gryfjur, sem Danir eru nú i vand-
ræöum .með hjá sér I þessum efn-
um. Þar er til dæmis margskipt-
ingin ofarlega á blaði. Fulloröins-
fræðslan heyrir undir marga
aðila, og yfirbyggingin gengur
langt fram úr hófi. Það er gert
ráö fyrir sérstökum skólanefnd-
um fyrir fullorðinsfræðsluna, og
sérstöku fræðsluráöi, niu manna
lið, ef ég man rétt. Ég held við
ættum heldur aö fella fulloröins-
fræðsluna inn i skólakerfið eins og
það er, láta skólanefndimar á
hverjum stað annast þetta eins og
önnur fræöslumál, og trúað gæti
ég þvi, að einn duglegur maður i
menntamálaráðuneytinu gæti
annað yfirstjórn fullorðinsfræösl-
unnar fyrst i stað. Ég held, aö
okkur hér á lslandi henti betur
einfalt og ódýrt, en flókið og dýrt.
Auðvitað verðum við að koma
þessum málum i viðunandi horf
hjá okkur. Fullorðið fólk á rétt á
að mennta sig eftir þvi sem hugur
þess og hæfileikar standa til. En
okkur ber skylda til að haga
framkvæmdum á eins auðveldan,
ódýran og árangursrikan hátt og \
okkur er unnt.
—VS.