Tíminn - 19.12.1976, Blaðsíða 19

Sunnudagur 19. desember 1976
^równ 19.
flnmiMi
ttgefandi Framsóknarflokkurinn.
Framkvæmdastjóri: Kristinn Finnbogason. R>vstjórar:
Þórarinn Þórarinsson (ábm.) og Jón Helgason. Ritstjórn-
arfulitrúi: Freysteinn Jóhannsson. Auglýsingastjóri:
Steingrfmur Gislason.Ritstjórnarskrifstofur I Edduhúsinu
viö Lindargötu, slmar 1830« — 18306. Skrifstofur I Aöal-
stræti 7, sími 26500 — afgreiösluslmi 12323 — auglýsinga-
slmi 19523. Verö I lausasölu kr. 60.00. Askriftargjald kr.
1.100.00 á mánuöi. Blaöaprenth.f.,
Jólatré og stórviðburðir
Lengi vel áttu margir bágt með að trúa, að barr-
tré næðu þeim vexti á íslandi, að heitið gætu gagn-
viðir. Fjallafura sú, sem endur fyrir löngu var gróð-
ursett á Þingvöllum og við Rauðavatn, mun hafa átt
þátt i þessari vantrú. Þeir, sem litið vissu um skóg-
rækt gættu þess ekki, að þetta var tegund, er aðeins
getur orðið litils vaxtar.
Þótt trjávöxtur á Hallormsstað hafi fyrir löngu
tekið af allan vafa um vaxtarskilyrði gagnviðar á
Islandi, þegar réttar tegundir og rétt afbrigði eru
gróðursett og þannig að verki staðið að öðru leyti
sem vera ber, hafa til skamms tima heyrzt þær^
raddir, að Fljótsdalurinn sé svo sérstakur um veð^"
urfar, að ekki verði neinar ályktanir dregnar af
gróskunni á Hallormsstað. En þaðan fæst nú ágæt-
ur borðviður, og hefur samkomusalur Kaupfélags
Héraðsbúa á Egilsstöðum verið innréttaður með
viði úr Hallormsstaðarskógi og búinn húsgögnum af
sama uppruna. Og dæmi eru þess, að rosknir menn,
sem mest hafa glaðzt yfir framgangi skógræktar-
innar þar eystra, hafi gert ráðstafanir til þess að fá
borð úr tr jáviði þaðan í likkistu utan um sig.
Nú er það rétt og satt, að ekki eru allir staðir á
landinu til skógræktar fallnir. En á mörgum öðrum
stöðum á landinu er fyrir löngu sýnt, að þar má
rækta barrviði til góðs þroska, engu siður en á Hall-
ormsstað. Það vantar aðeins allmörg vaxtarár tU
viðbótar til þess, að þar geti að lita stórviði á borð
við þá, sem þekja stór flæmi eystra. Þeir, sem voru
til dæmis vantrúaðir á skógræktina i Skorradal i
upphafi, vegna þess að barrplöntur þurfa sinn tima
til þess að vaxa vel úr grasi og ná sér á strik, hafa
nú litið þar hinn prúðasta ungskóg, svo fremi að
þeir hafi þangað komið og horft i kringum sig. Sömu
sögu er að segja af mörgum öðrum stöðum, og þeim
stöðum, þar sem verkin sýna merkin, fjölgar með
hverju ári.
Þeim heimilum hefur fjölgað með hverju ári, er
eiga kost á islenzkum jólatrjám, er til falla við
gris jun, og fá þannig órækan vitnisburð um árangur
skógræktar á íslandi inn i stofur sinar.
Á þessu hausti hefur það gerzt, að bamaskólamir
i Reykjavik hafa fengið jólatré, sem höggvin voru á
sjálfu bæjarlandinu. Heiðmörk er ekki meðal þeirra
staða, sem bezt eru til skógræktar fallnir, en eigi að
siður hafa barrviðirnir þar náð þeim þroska sem
reykvisk börn nú sjá i skólum sinum. Ekki er ólik-
legt, að einmitt þessi jólatré úr Heiðmörkinni geti
orðið til þess að beina huga sumra þeirra að þvi,
hvernig rækta má barrskóga með elju og kunnáttu,
þótt alllengi þurfi að biða eftir árangrinum, og siðar
meir komi úr þeirra hópi áhugasamt og fórnfúst
skógræktarfólk, sem eykur stórum við það, er hinni
eldri kynslóð auðnaðist að gera.
Kannski eygja þau börn, sem á þessum jólum
ganga syngjandi i kring um islenzku jólatrén, i
Reykjavik og annars staðar, þá stuncf siðar á æví-
dögum sinum, að Islendingar hafi að innlendum
gagnviði að hverfa til sinna nota að meira eða
minna leyti. En það hefur einmitt verið draumur
þeirra skógræktarmanna, sem sett hafa markið
hæst, að komandi kynslóðir yrðu sem mest sjálf-
bjarga á þvi sviði.
Þegar er mikill sigur unninn á vantrú og hleypi-
dómum, sem lengi einkenndi hugarfar margra,
þegar um skógrækt var fjallað. Sá timi mun koma,
að hinna ötulu forvigismanna skógræktarinnar
verður minnzt með virðingu og þakklæti, — þeirra,
sem aldrei létu hugfallast, þótt þungt væri fyrir
fæti, heldur héldu ótrauðir áfram baráttu sinni fyrir
þvi málefni, er þeir trúðu, að til gagnsemdar horfði
fyrir land og þjóð. —JH
ERLENT YFIRLIT
Kohl og Strauss
samfylkja á ný
Stjórn Schmidts virðist ótraust í sessi
TIÐINDASAMT hefur veriö
I þýzkum stjórnmálum aö
undanförnu bæöi hjá stjórnar-
flokkunum og stjórnarand-
stööunni. Segja má, aö þetta
hafi byrjaö fyrir rúmum
þremur vikum, þegar flokkur
sá, sem erundir forustu Josefs
Franz Strauss I Bæjaralandi
tilkynnti, aö hann myndi rjúfa
samstarf á þingi viö flokk
Kristilegra demókrata,
en þessir flokkar hafa frá upp-
hafi komiö fram sem einn
flokkur á þingi. Ætlun Strauss
með þessu virtist sú, að sam-
starfi flokkanna yrði með öllu
slitiö og þeir komi fram sem
keppinautar I næstu kosning-
um til sambandsþingsins.
Astæðan er sú, aö Strauss tel-
ur leiðtoga Kristilegra demó-
krata ekki nógu ihaldssama,
hvorki I innanríkismálum eöa
utanrikismálum. Hann telur
möguleika á þvl, að hreinn
Ihaldsflokkur gæti náð miklu
fylgi og sennilega oröiö annar
stærsti flokkur Vestur-Þýzka-
lands, næst á eftir Sósíal-
demókörtum. Kristilegir
demókratar, sem yrði þá miö-
flokkur, yrði’ minnstur þess-
ara þriggja, en Frjálslyndi
flokkurinn gæti alveg þurrkazt
út. Leiðtogar Kristilegra
demókrata eru ekkert hrifnir
af þessum fyrirætlunum
Strauss, þvi aö þeir gera sér
ljósa þá hættu, sem felst i
þeim. Þeir ákváöu því aö
bregöast strax hart viö fyrir-
ætlun Strauss um aö rjúfa
samstarf flokkanna I þinginu.
M.a. hótuðu þeir að láta flokk
sinn hefja flokksstarfsemi I
Bæjaralandi, en þar hefur
hann ekki starfaö áöur, heldur
látið flokk Strauss einan um
hituna. Strauss ætlaöi þó ekki
aö beygja sig fyrir þessu, en
innan flokks hans hófst hins
vegar sterk uppreisnarhreyf-
ing gegn fyrirætlunum hans.
Margar deildir I flokknum
lýstu sig andvígar þeim og
kröfðust flokksþings, þar sem
málið yrði rætt og endanlegar
ákvaröanir teknar. Svo öflug
varö þessi uppreisnarhreyf-
ing, aö ákveöiö var aö halda
flokksþing innan skamms
tíma. Flest benti til, að
Strauss myndi biöa þar lægri
hlut. Hann var þvi nógu hygg-
inn til aö láta undan siga,
a.m.k. Ibili. Þegar sambands-
þingið kom saman I Bonn 10.
þ.m., var tilkynnt, aö
flokkarnir heföu gert nýtt
samkomulag, sem myndi
tryggja þaö, aö samstarf
þeirra á þingi myndi halda
áfram á sama hátt og áöur.
Flokkur Strauss væri þar meö
fallinn frá þvl aö koma þar
fram sem sérstakur flokkur.
Helmut Schmidt
FLJÓTT á litið getur þetta
talizt verulegur ósigur fyrir
Strauss, en þó ekki eins mikill
og ætla mætti. Astæöan er
m.a. sú, aö í nýju samkomu-
lagi, sem gert var milli flokk-
anna, fær flokkur Strauss
vissan rétt til að hafa sérstöðu
viö atkvæðagreiöslur á þingi,
en áður varð hann aö fylgja
meirihlutanum, en flokkarnir
tóku ákvarðanir sem ein heild.
Llklegt ér talið, að Strauss
muni nota sér ’þetta til að
marka flokknum sérstööu,
einkum i sambandi við utan-
rikismál. Strauss hefur viljað
taka miklu haröari afstööu I
samskiptum viö Aust-
ur-Evrópurlkin en Kristilegir
demókratar hafa gert. Þaö
gæti haft veruleg áhrif á af-
stööu Kristilegra demókrata,
ef flokkur Strauss markar sér
oft sérstööu á þennan hátt.
EINS OG AÐUR segir, kom
þingið I Bonn saman um siö-
ustu helgi. Eitt fyrsta verk
þess var aö kjósa kanslara.
Helmut Schmidt var endur-
kosinn, en meirihluti hans
mátti ekki tæpari vera. Hann
fékk 250 atkvæði, eða
einu meira en nauðsynlegt var.
Alls eru þingmenn 496.
Stjórnarflokkarnir hafa 253
þingmenn, Sósialdemókratar
214 og frjálslyndir 39. Þrir
flokksbræöur Schmidts tóku
ekki þátt i atkvæöagreiðsl-
unni. Einn var fjarverandi,
einn sat hjá og einn skilaöi
auðu. Astæöan til þessarar af-
stöðu þeirra þremenninganna
er talin sú, að þeir hafi viljaö
láta i ljós óánægju meö þá
ákvöröun rikisstjórnarinnar
aö fresta hækkun á eftirlaun-
um og ellilifeyri, sem lofaö
haföi verið i kosningunum I
haust, aö kæmi strax til fram-
kvæmda.
Þetta þykir benda til, aö
stjórn Schmits sé ekki traust I
sessi. Vegna fylgisaukningar
Kristilegra demókrata I kosn-
ingunum I haust, munu
Frjálslyndir demókratar
veröa varfærnari, þegar um
útgjaldafrek umbótamál
Sósialdemókrata er aö ræöa.
Þetta gæti aukiö óánægju hjá
vinstri armi Sósialdemókrata,
eins og lika kom fram viö
kanslarakjörið.
Jafnframt þessu heldur Hel-
mut Kohl áfram aö vingast viö
Frjálslynda demókrata. Fyrir
atbeina hans hefur nýlega
náöst samvinna milli þessara
flokka í fylkisstjórninni I Saar
og Neöra-Saxlandi. Ýmsir
telja þetta merki um, aö þess-
ir flokkar muni siöar vinna
saman í Bonn, en Frjálslyndir
demókratar mótmæla þvi.
Einnig Strauss, sem er mjög
andvigur samvinnu við
Frjálslynda demókrata, þvi
að þeir myndu koma i veg fyr-
ir, að fylgt yrði hreinni ihalds-
stefnu.
Þ.Þ.
Kohl og Strauss eftir nýja samkomulagiö