Tíminn - 17.07.1977, Blaðsíða 10
10
Sunnudagur 17. júli 1977
Litazt um í Aust
Lómagnúpur kemur eftir-
minnilega við sögu i islenzk-
um bókmenntum. Þegar Flosi
á Svinafelli hafði brennt inni
Njál bónda og fóik hans,
dreymdi hann eina nótt: ,,at
ek þóttumst staddr at Lóma-
gnúpi ok ganga út ok sjá upp
tiignúpsins. Ok opnaöist hann.
Ok gekk maðrútúr gnúpinum
ok var i geitheöni ok hafði
járnstaf I hendi. Hann fór kail-
andiokkaiiaðiá menn mina —
suma fyrr en suma siðar — ok
nefndi þá á nafn.” Maöur
þes'si nefndist Járngrimur,
enda var ekkert hálfverk á
hefndum Kára, — þeir urðu
margir vopndauðir, menn
Flosa. Járngrimur „laust niðr
stafnum, ok varð brestr mik-
ill. Gekk hann þá inn I fjallit.
En me'r bauð ótta,” lætur
Njáia Flosa segja.
Mörgum öldum siðar sat is-
lenzkur maður úti i Kaup-
mannahöfn og kvað:
„Jötunninn stendur með járn-
staf I hendi
jafnan við Lómagnúp,
kallar hann mig og kallar
hann þig...
kuldaleg rödd og djúp.”
r
í
!
Séð inn Morsárdal I öræfa-
sveit.
Stafafell i Lóni, Austur-
Skaftafellssýslu.
Skaftafell i öræfum er eftir-
sóttur ferðamannastaður.
Umhverfi hans er stórbrotið
og sérkennilegt: Skógur, jök-
ull og brunasandar draga að
sér athygli ferðamannsins, og
undrun og hrifning skiptast á i
huga hans.