Tíminn - 17.07.1977, Qupperneq 12

Sunnudagur 17. júli 1977
1 2

Hver hefur ekki einhvern
tima arkaö i huganum um
breiögötur, öngstræti eða undir-
heima Parisarborgar? Lesiösig
rauöeygðan um Quasimoto,
prilandium rjáfur Vorrar frúar
kirkju: um skytturnar fræknu,
sem unnu hylli kvenna og kon-
unga: um byltingamenn sem
ruddu hugsjónum sinum braut
með sverði eða fallöxi, um
Rauöu akurliljuna sem bjarg
aði fórnarlömbum sömu bylt-
ingarmanna, og um afsprengi
þeirra keisarann, sem lagði
Evrópu undir sig á undra
skömmum tima og missti hana
úr höndum sér aftur á enn
skemmri tima en ahrifa hans
gætir um ókomna tið. Fjöl-
breytileg saga borgarinnar er
enn að ske. Fyrir aöeins rúmum
þrem áratugum fékk hershöfð-
ingi skipun um aö brenna borg-
ina til ösku. Hann grunaði að
Paris ætti lengri sögu en nokk-
urt þúsund ára riki og kveikti
ekki i tundrinu, og skömmu sið-
ar hófst nytt skeið i sögu Frakk-
lands,er de Gaulle gekk i fylk-
ingarbrjósti eftir hinu stolta
breiöstræti CSiamps Elysées.
Tillag Parisar til lista og
heimsmenningar er slikt aö
maður vogar áér ekki einu sinni
að stikla ástóru eða minnaá eitt
ööru fremur.en mjög erathyglis
vert, að þeir sem þarna hafa
lagt sitt af mörkum eru fæstir
Parisarbúar, margir hverjir
ekki einu sinni Frakkar. Á
það sama reyndar einnig við um
stjórnmálamenn og hugsuði
sem breytt hafa rás sögunnar og
voru aflvaki i þeim miklu um-
byltingum veraldarinnar, sem
áttu upptök sin i Paris. Það er
eins og borgin hafiá liðnum öld-
um sogað til sin menn sem i var
vaxtarbroddur nýrra hug-
mynda á ýmsum sviðum hug-
myndafræði og mennta og lista
og hún var sá gróðurreitur sem
dugðitilaðþaö, sem upphaflega
var frjó hugsun yrði að veru-
leika.
Þvi verður sennilega sdnt
svaraö hvers vegna einmitt
Paris varð slikt stórveldi meö
sinum skuggahliðum og glæsi-
legri léttúð og oft á tiðum væg-
ast sagt óstööuglyndi i stjórn-
málum. Liklegasta skýringin,
þótt fleiri hljóti að koma til, er
umburðarlyndi. Parisarbúinn
er umburðarlyndur. A hlaöi
hans hafa nær ávallt átt hæli
utangarðs menn i sinum heima-
löndum eða héruðum. Pólitiskir

Klæðaburður Parisarbúa
hefur löngum þótt til fyrir-
myndar og er svo enn.
Franskar konur hafa orö á
sér fyrir að vera öðrum kyn-
systrum sinum kvenlegri og
enn i dag á timum síharön-
andi kröfu um samkynjun að
minnsta kosti fyrir norðan
Evrópu, virðist sem Frakkar
látisér alltsliktsem vindum
eyru þjóta og konur þar I
landi svifa léttstígar um
strætiog eru svofinar aö þær
gætu sem bezt allar verið á
leiðinni á ball. Karlmenn
ganga með svört yfirskegg
og I siðbuxum.
Svipleiftur
frá París
og menningarlegir útlagar hafa
átt og eiga hæli i Parisarborg,
og listamenn sem áður fyrr
voru smáöir i heimaþprpum
sinum viðsvegar um alfuna,
fyrir að mála ekki, yrkja ekki,
eða skrifa ekki eins og afar-
þeirra, fluttust einfaldlega til
Parisar og eignuðust þar sina
fyrstu aðdáendur.
Ekki örlar á nýjum fróðleik i
þeirri þulu sem hér var rakin,
en þvi er á ofurlitiö sögufrægt
andrúmsloft Parisar minnzt, að
i svo gott sem einu vetfangi
hefur borgin færzt svo nær okk-
ur i tima og rúmi, að æðis
gengnustu draumar Sæmundar
prests Sigfússonar um feröalög
milli Islands og Frakklands,
komast hvergi nærri þeim veru-
leika. Engum sögum fer um það
hve lengi Sæmundur prestlingur
var á leiðinni i Svarta skóla á
ofanverðri elleftu öld. En fljótur
var hann heim. En hve fljótur
vitum við ekki þvi engum sög-
um fer af hvaö skriöið var á
Kölska gamla i selsiki með
Sæmund útlærðan á bakinu. En
áreiðanlega hefur Jóhannes
Snorrason slegið hraðamet
þeirra félaga er hann stýrði
Gullfaxa i þrjár klukkustundiog
spannaði á þeim tima bilið milli
Keflavikur og Parisar i fyrsta
áætlunarflugi islenzks flugfé-
lags milli þessara heimssögu-
legu staða. Er þar með komið á
timasett samband milli þessara
staða og munu FÍugleíðar
halda uppi áætlunarferðum á
hverjum laugardegi i sumar.
Frómt frá að segja er ekki
fullráðið enn hvort framhald
verður á Parisarfluginu næsta
ár eða hvort tekið verður upp
áætlunarflug allt áriö, úr þvi
verður reynslan að skera. Fer
það að sjáifsögðu eftir þvi hve
fúsir tslendingar verða að
bregða sér til Frakklands sér til
upplyftingar og andlegrar
endurnýjunar og Fransmeiyi að
heimsækja okkur til að glápa á
hveri og þamba blávatn. Timinn
sem nú fer i ferðalag milli Is-
landsog Parisar er álika langur
og það tekur að fara vestan af
Mýrum til Reykjavikur, en
óneitanleg er það svolitið kostn-
að^rsanjara.
En hvað eiga Islendingar að
gera til Parísar? spyr sá sem
ekki veit. En er ekki ástæða
fyrir aðra eins ferðaþjóð að sjá
eitthvað meira af heiminum en
sólbakaðar strendur og bláma
Miðjarðarhafsins? I för þeirrí
Það kvað vera mikill siður
franskra kvenna að sauma
föt sin sjálfarog leggja þær
metnaö sinn i það, þótt óviða
séu fleiri eða glæsilegri
tizkuhús. Hér á myndinni er
útsala I kjólefnum á einni af
mestu verzlunargötum
Parisar og leynir áhugi
væntanlegra viðskiptavina
sér ekki.
Þótt Paris sé stór er hægt að
hitta þar kunnugleg andlit
fyrir. Hér á myndinni ræðast
þeir við J.P.de Latour
Dejean,sendihcrra Frakka á
tslandi, og Sveinn Sæmunds-
son, blaðafulltrúi Flugleiða á
Champs Elysees sem er ein
af glæsilegustu og fjölförn-
ustu strætum I heimi hér. i
baksýn er Sigurboginn. Það
var fyrir hreina tilviljun aö
þessi fundur átti sér stað,
þar sem sendiherrann var á
heimaslóðum.
Su