Tíminn - 17.07.1977, Blaðsíða 27

Tíminn - 17.07.1977, Blaðsíða 27
Sunnudagur 17. júli 1977 27 o Spilin á hendinni Tímaskyn hennar var frábært Einn af merkilegum eiginleik- um þessarar skepnu var tima- skyniö. Hún virtist alltaf vita hvað timanum leið. Það sagði mér fólk i Ingólfsstræti 16, að um það leyti sem klukkan var að verða fimm á daginn, hafi tikin farið að horfa eftir mér, og ef heimkoma min dróst eitthvað fram yfir venjulegan tima, fór tikin að verða óróleg og hafði ekki augun af leiðinni, sem ég var van- ur aðganga heim. Hún vissi upp á hár, hvenær von væri á mér úr vinnunni, en hvernig hún hefur vitað það, — það er nú annað mál. — Ef þú hefur átt þessa tik i sjö ár, eða nálægt þvi, þá hefur það verið meginhiutinn af „starfs- ævi” hennar? — Já, þessir hundar verða ekki gamlir, tæplega meira en tíu ára eða svo. Þegar aldur tók aö sækja á hana, fór hún að verða dálltiö kvellisjúk, fékk einhvers konar ofnæmieða exem I eyru og á fæt- ur. Þá gat ég ekki haft hana með mér, heldur skildi hana eftir heima, enda var hún þá stundum i lyf jameöferð hjá dýralækni. — Þá kom hún iöulega upp I stofu klukkan fimm og fór að horfa út um gluggann, hvort ég færi nú ekki að koma. Það sannaðist þá, eins og löngum fyrr, að hún vissi vel hvað timanum leið. Hallar undan fæti Seinast var hún orðin svo veik, að ekki var um annað aö gera en að aflifa hana. Og siðan hef ég ekki átt hund. Hundahald i Reykjavik er margvislegum skil- yrðum bundið, og sum þeirra eru þannig.að þau gera það ekki fýsi- legtað eiga hund hér, jafnvel þótt mönnum sé það nauösynlegt af einhverjum ástæðum. — Hver urðu helztu vandamál þin í sambandi við að eiga þennan leiðsöguhund? — Eins og kunnugt er, þá mega hundar ekki ganga lausir i Reykjavlk. Menn eru skyldugir til þess að leiða hunda sina i bandi, þegar þeir hafa þá með sér, en hafa þá bundna þess á milli. Þessu varð ég auðvitað að hlýða eins og allir aðrir. Mér var aö sjálfsögðu létt aö uppfylla fyrra skilyrðiö, þvi að hundinum var beinlinis ætlað það hlutverk að leiða mig, hvert sem ég færi. En hitt atriðið, að hafa tikina alltaf bundna heima, leiddi af sér nokk- urn ófarnað. Hún var I eðli sinu ákaflega gæf og góölynd og hefði áreiðanlega aldrei sýnt nokkrum manni áreitni, ef hún hefði fengið að ganga laus um lóðina. En nú .tóku krakkar að áreita hana og kasta I hana alls kyns rusli, þar sem hún var bundin úti I garði. Og þau hættu ekki að striða henni, fyrr en hún var orðin reið og vildi glefsa I þau. Þá gættu þau þess að koma ekki nær henni en svo, að hún næði ekki til þeirra, en hún vissi lika sinu viti og kunni mót- leik við þessu. Þegar hún fann að bandið sem hún var bundin með náði ekki lengra en þetta, gekk hún til baka og lét slakna vel á tauginni. Krakkarnirfærðu sig þá nær henni, og þegar hún vissi að hún næði til þeirra, þrátt fyrir tjóðurbandið, stökk hún á þau. Hér var vitanlega um hættiiegt atferli aö ræða, þvi að þessir hundar eru stórir og sterkir. — En til þessa heföi áreiðanlega aldrei komiö, ef tlkin hefði fengið að vera óbundin I garðinum. Þó var eitt i sambandi við þetta mál, sem mér þótti verra en allt annaö: Þó að mörg barnanna i nágrenninu gerðu sér leik aö þvi að erta tlkina og gera hana grimma, þá voru önnur, sem vildu henni allt hið bezta, þótti vænt um hana og vildu vera góö við hana. Þau komu stundum til hennar til þess aö klappa henni, en þá hélt vesalings skepnan að þau væru I sömu erindum og hin börnin, stökk á þau og glefsaði I þau. Þetta varð óvinsælt, sem nærri má geta, en þó hygg ég að foreldrar þeirra barna, sem fyrir þessu urðu, hafi skilið hvemig I öllu lá. Ég lenti að minnsta kosti aldrei i neinum óþægindum af þeim sökum, — öðrum en þeim, að mér þótti afar vont að þetta skyldi koma fyrir. Þeir eru ómetanieg hjálp — Þetta hefur svo orðið til þess að þú hefur ekki átt annars kost en að láta lóga þessari ágætu skepnu? — Nei, henni var lógað ein- göngu vegna þess að hún var orð- ingömulog heilsulaus. — Eins og ég sagði áöan, þá hef ég ekki reynt að eiga hund siðan þessi tik var Ur sögunni, og ber fleira en eitt til þess. Fyrst og fremst er hundahald hér ýmsum örðugleik- um bundið, eins og ég hef verið að lýsa, og svo er mér hundur ekki eins nauðsynlegur nú og fyrr á ár- um. NUorðið kemst ég flestra ferða minna með hjálp stafs mins, og auk þess er oft hægt aö verða sjáandimönnum samferöa, efeitthvaðþarfað fara,sem ég er ekki öruggur að rata af sjálfsdáð- um. En ef ég ætti eftir að eiga heima úti i sveit eða annars stað- arþarsemfámennter.þá held ég að ég vildi fá mér aftur leiðsögu- hund, þvi að þeir eru blindum mönnum ómetanleg hjálp og ánægjuauki. Hentar vel blindu fólki — Það kom fram hér I upphafi, að þú ynnir við simavörzlu hjá Sambandi islenzkra samvinnufé- laga. Er það ekki óþægilegt verk blindum manni? — Nei,þaðerþvertá mótimjög þægileg atvinna fyrir blint fólk. Maðurinn verður að sjálfsögðu að læra öll númerin utan bókar, en það þurfa allir að gera, sem stunda simaafgreiöslu, hvort sem þeir eru blindir eða sjáandi. Er- lendis er það mjög algengt, að blint fólk vinni við simaborð, enda hefur verið framleiddur al- veg sérstakur búnaður til þess að setja við slik borð i staðinn fyrir þann ljósabúnað sem algengur er i slmaborðum. Þjóðverjar hafa náð langt á þvi sviði, en hér á landieru sænsk simaborð algeng, og svo er einnig i Sambandinu, borðin þar eru frá Sviþjóð. — Hvers konar aövörunar- merki færð þú, þegar einhver hringir til þin, i staðinn fyrir ljós- ið sem kviknar I venjulegum skiptiborðum? — Rafsegull og gormur mynda litinn lampa. I staðinn fyrir ljós, sem ýmist „blikkar” eða er stöð- ugt, i almennum skiptiborðum, er litill pinni I borðinu, sem ég vinn við, og þessi pinni er ýmist stöðugur eða hann hoppar upp og niður. Þetta stafar af vixláhrif- um á milli rafseguls óg gorms. Þegar hringt er til min, hoppar takkinn upp og er stöðugur. Ég finn þegar takkinn kemur upp, og þá opna ég linuna sem hann er við. Ég renni höndinni eftir takkaröðinni til þess að finna hvar hringir, og venjulega hringja margir i einu, og þá þarf að ganga á röðina og afgreiða. Auk pinnans sem kemur úpp, heyrist hljóð, sem gefur hringing- una til kynna. Margir hringja i einu — Hversu mörg eruð þið, sem sitjið við sima Sambandsins i einu? — Við erum þr jú, og hjá hverj- um manni geta tiu hringt sam- timis. Sjálfsagt finnst sumum, að stundum sé seint svarað, en það er þá einungis af þvi, að margir hringja I einu, en alltaf tekur ' ofurlitla stund að afgreiöa hvern og einn, þannig að sá sem er aftastur I röðinni hlýtur aö þurfa að“ biöa eitthvað, stundum kannski óæskilega lengi, þvi öll- um liggur á. Og auðvitaö er æski- legast að vinnan gangi hratt og greiðlega. Hitt skyldu menn athuga, aö simavörðurinn er ekki nema hlekkur 1 keðju. Ef simaþjónusta á að ganga vel og snuröulaust, þurfa allir að leggja sitt af mörk- um. Það þýðir ekkert fyrir sima- manninn að rembast eins og rjúp- an við staurinn, ef aðrir, — þeir sem eiga að taka við simtölunum — gera svo erfitt fyrir, að illger- legt er að afgreiða sæmilega. . — Fylgir vinnutimi ykkar ekki almennum skrifstofutima? — Jú, við vinnum frá hálfniu á morgnana til klukkan fimm á daginn, siðan við hættum að vinna á laugardögum. Þannig er skrifstofutimi Sambandsins núna, og simavarzlan fylgir hon- um vitanlega eftir. — Hvað ert þú búinn að vinna lengi þarna? — Það er kqmiö á nitjánda ár. Ég byrjaði I janúar 1959. — Og þú unir þessu sæmilega vel? — Já, en annars veröur þetta dálitið leiðigjarnt með köflum, og simavarzla hefur alltaf verið heldur illa launuö, alls staðar. Allir vilja hafa simaafgreiðslu sem allra bezta, og það er eðli- legt, en launin hafa ekki verið i samræmi við það. Þó er það nú svo, að fyrirtækjum er það ekki minna hagsmunamál að simaaf- greiðslan sé vel af hendi leyst en önnur störf, sem þar eru unnin, svo þess vegna væri ekki siður ástæða til að launa það verk vel. — Veiztu, hversu margir biindir menn vinna við simaafgreiðslu hér á landi? — Ég hygg, að þeir séu ekki nema þrir, sem eru i föstu starfi sem slikir, en að auki er mér kunnugt um einn mann, sem hef- ur gripið inn I og, ,leyst af ”, þegar á hefur þurft aö halda. Rættist betur úr, en á horfðist — Nú erum við staddir hér i fal- legri íbúð að Ingólfsstræti 21 C I Reykjavik. Er langt siðan þú bjóst um þig hér? — Já, ég gekk I hjónaband fyrir nokkrum árum. Þá keyptum við hjónin þetta hús hérna, og fórum að láta breyta þvi og bæta á ýms- an hátt. Kona min hugsar um heimilið hér, en vinnur ekki úti, og það er sannast að segja, að vel þarf að öllu að hyggja, ef eins manns laun eiga að hrökkva til alls sem heimilið þarfnast, og eins gott að húsmóöirin sé hagsýn og nýtin. — Þó munt þú una þessum að- stæðum betur en á meðan þú varst einhleypur? — Já, mikilósköp. Þettaerólikt heimilislegra, og betra að vera alveg á sjálfs sin vegum heldur en að vera á einhvers konar hálf- opinberri stofnun, þótt gdð sé, og auðvitað bráðnauðsynlegt að slik- ar stofnanir séu til. — Nú fer að sönnu ágætlega um þig hér, en ætla mætti þó, að þú Shelltox FLUGIMA FÆLAIM Haf ið þér ónæði af flugum? Við kunnum ráð við því Á afgreiðslustöðum okkar seljum við SHELL flugnafæluspjaldið. Spjaldið er sett upp og engar flugur í því herbergi næstu 3 mánuðina. Spjaldið er lyktarlaust, og fæst í tveim stærðum. Olíufélagiö Skeljungur hf Ghall værir ekki neitt sérstaklega ánægður með hlutskipti þitt, — eða finnst þér ekki sem slysiö, er gerbreytti lifi þinu hafi haft áhrif á skapferli þitt eða lffsviðhorf? — Nei, það held ég ekki. Menn verða alltaf að taka lifinu eins og það er á hverjum tima og vinna úr þvi sem þeir hafa. Um annað er ekki að tala. Það getur enginn spilað úr öðrum spilum en þeim, sem hann hefur á hendinni. Ég get verið ánægður með lif mitt eins og það er núna. Mér finnst hafa spilaztfurðuvel úr þeim spil- um, sem ég hef fengið á höndina. Það hefði mátt ætla, að ég ætti ekki margrakosta völ, eftiraö ég, tiu ára gamall varð fyrir þvi að missa sjónina algerlega og hægri hönd mina að auki, en ég verð að lita svo á, aö úr þessu hafi rætzt miklu betur en á horfðist. — Þú ert þá kannski ekkert sið- ur lifsgiaður en ég og aðrir, sem ööru visi er ástatt um? — Nei, ég held að ég sé ekkert óánægðari með lifið og tilveruna en almennt gerist. Þeir, sem eru mjög óánægöir meö lifið ættu að gera sér það dmak að lita i kring- um sig og vita hvort þeir koma ekki einhvers staðar auga á verri aðstæður en þeir eiga sjálfir við að búa. — VS. Ósvíkið náttúruefni á b’ll gólf íbúðarinnar. Draumur húsmóðurinnar. oj;._____j„., Auðveld að þrífa. VOcam @0 Þ. ÞORGRÍMSSON & CO Ármúla 16 • Reykjavík • sími 38640

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.