Tíminn - 05.02.1978, Síða 12

12
Sunnudagur S. febrúar 1978
Myndskreyttir molar
úr Mallorkaferð
I, Upphaf ferðar
Þegarvetur konungur ernútek-
inn viö völdum og kaldir vindar
næöa er tilvaliö aö ylja sér viö aö
rifja upp helztu atburöi sólar-
strandaferöa sumarleyfisins.
Hvaö skyldu margir landar vorir
hafa stormaö niöur á Umferöar-
miöstöö síöla nætur i sumar og
haust? Trúlega skipta þeir nokkr-
um þúsundum. Allir þessir landar,
er þarna mæta uppábúnir, eru
grútsyfjaöir en þó tUtölulega kát-
ir, enda eru þeir á leiö I skemmti-
ferö og þaö er oftast þaö einasta
sem slikur hópur á sameiginlegt
og kannski er skemmtunin þaö
eina sem slikur hópur getur sam-
einazt i. Feröinni er heitiö til
hinnar nýju nýlendu tslendina i
Miöjaröarhafi MALLORKA.
Sunnudaginn 4. sept. sl. átti ég
þess kost aö taka þátt i einni sllkri
för. Aætlunin haföi hljóöaö upp á
brottför frá Keflavik kl. 07.00 og
voru þvi allir farþegar mættir þar
laust fyrir klukkan sex. Þá kom i
ljós að flugvélin hafði tafizt og
varlending ekki áætluö fyrr en kl.
átta og yröi því brottför ekki fyrr
en kl. niu. Var þvi nægur timi til
aö vigta og ganga frá farangri áö-
ur en farþegar fengu opinbera
undirstrikun þess aö þeir væru aö
yfirgefa Island, stimplun f pass-
ann. Tollþjónustan benti farþeg-
um vinsamlega á að vissara væri
aö skrá dýrar myndavélar og
aörar slikar vörur ef menn vildu
ekki eiga á hættu aö innheimtur
yrðitollur af þeim viö heimkomu.
En viö þvi mætti búast ef menn
gætu ekki fært fyrir þvi gildar
sannanir aö þeir heföu keypt vör-
una hér heima.
II. Frihöfnin
Þegar komið var i gegnum hiö
eiginlega hliö Islands var komiö
inn f hina margfrægu Frihöfn.
Hafa s jálfsagt margir verið búnir
aö hugsa sér gott til glóðarinnar
að geta keypt þar flösku af góöu
vini fyrir sama verö eöa jafnvel
minna en sjússinn kostar á
veitingahúsi á Fróni. Svo sem
kunnugt er þá gilda þær reglur aö
þar megi enginn verzla fyrir meir
en 7.000,- kr. fslenzkar. Er þetta
mjög sennilega gert til aö ýta
undir brask með erlendan gjald-
eyriþvi varla gerir fólk merkileg
viöskipti fyrir 7.000.- kr. Sem
dæmi má nefna aö4 stk. 36 mynda
„slides” litfilmur kosta tæpar
7.000.- kr. Og ef áhugi er fyrir aö
kaupa meir en fjórar filmur verð-
ur það aö borgast i illafengnum
gjaldeyriþvi engum skyldidetta i
hug aö hægt sé aö skeröa þann
skammt er feröamönnum er
ætlaður til greiöslu á fæöi i 3-4
vikur, þvi þaö gerist nú æ algeng-
ara að dvalizt sé i svonefndum
ibúöarhótelum þar sem ekkert
fæði fylgir i ibúöarverði. Talsvert
hefur veriö rættum filmuverð aö
undanförnu og má kannski skjóta
inn iþærumræðuraölitfilma sem
kostar 3.200.- kr. út Ur búö i
Reykjavik kostartæpar 1.800,- kr.
i Frihöfninni, en 5 dollara Ut Ur
búö i U.S.A. Sjálfsagt er einhver
innflytjandi meö sitt „patent”
svar viö þessari verölagningu, en
þetta er nokkuö sem ég á erfitt
meðaö skilja. Talandi um verö I
frihöfninni þá hefur þaö alltaf
komiö mér nokkuö spánskt fyrir
sjónir að þar skuli vera sama
verö á sumum ljósmyndavörum
og Ut úr búö i Englandi en allt aö
30% dýrarai en út Ur búö i U.S.A.
Nægur timi reyndisttil viöskipta i.
Frihöfninni, og er þaö mála sann-
ast, aö ekki uröu allir djúpt
snortnir af verölaginu, þá
kannski hvaö sizt frúrnar, sem
eftir miklar vangaveltur gátu
ákveöiö hvaöa ilmvötn skyldi
kaupa og sáu siöan þau sömu á
Spáni helmingi ódýrari. Vöruval-
ið i Frihöfninni var i þetta sinn i
lágmarki, margar vörutegundir
sem getiö er um i verölista voru
ekki til og aöeins sýnishornin eftir
af öörum.
III. Flugferðin
Klukkuna vantaöi nákvæmlega
15 min. i niu þegar farþegar voru
beðnir aö gera svo vel aö ganga
um borö I Boeing 727 flugvél
Arnarflugs TF.-VLB., þá vél tók
Arnarflug á leigu um mánaöa-
mótin mai-júni sl. sem kunnugt
er. Greiölega og án alls troönings
komust farþegar allir i sin sæti
enda allir meö sin sætanúmer. Sá
siöasti var rétt setztur þegar
hreyflar vélarinnar voru ræstir
og ekið út á brautarenda i flug-
taksstööu. Þar var lftiö stanzaö,
vorunú hreyflarnir knúnir til hins
ýtrasta.til flugtaks. Þegar vélin
sleppti braut var klukkan á slag-
inu niu, svo varla er hægt aö segja
annað en sú áætlun hafi staðizt
með ágætum. Vélin var næstum
fullskipuð, örfá sæti voru þó laus.
Flugfreyjurnar, sem voru fimm
talsins.hófusthanda fljótlega eft-
ir flugtak viö aö bera i farþega
alls kyns veitingar i mat og
drykk. Er ekki að orölengja það
að alla leiöina var samfelld mat-
ar- og drykkjarveizla. Flug-
freyjurnar i TF-VLB eiga svo
sannarlega hrós skilið fyrir sina
vinnu sem þær inntu af hendi meö
einstakri lipurö og samvizku-
semi. Þaö er vissulega skraut-
fjöður i hatti hvers flugfélags aö
hafa slika starfskrafta. Flug-
stjórinn i þessari ferö var ame-
riskur, Baron aö nafni, og ekki
veit ég frekari deili á honum.
Yfirflugfreyjan var hins vegar is-
lenzk, Guöbjörg Loni Kristjáns-
dóttir.
Flogið var i 37.000 feta hæö og
var áætlaður flugtimi4 klst. og 20
mín. Um kl. 25 min. yfir 11 að
isl. tima var tilkynnt að viö vær-
um að komast yfir syðsta hluta
Englands, sem heitir
Berry-Head, þaöan yröi haldiö yf-
ir Ermarsund til Frakklands yfir
Pirenafjöll, siöan yfir Barcelona
og til Palma, og væri gert ráö fyr-
ir lendingu þar um kl. 15.30 aö
staöartima. Sú áætlun stóöst
reyndar meö prýöi þvi nákvæm-
legakl. 15.15 snertu hjtíl vélarinn-
ar brautina á Palmaflugvelli.
Þegar kom inn i flugstöövarbygg-
inguna i Palma fengu farþegar
fyrst aö komast i kynni viö
spánskan vinnuhraöa sem var þó
með hægara móti en venjulega
vegna „slow motion” aðgerða
starfsmanna flugvallarins. Varö
þvi biö eftir farangri heldur
þreytandi í næstum tvo klukku-
tima i molluhita. Er loks allir
höfðu fengið sinn farangur var
hægtaðhalda förinni áfram. Heill
her fararstjóra frá Sunnu tók á
móti hópnum og deildi honum
niöur i áætlunarbila eftir þvi á
hvaöa hótel skyldi haldiö.
IV. Nýlendan Mallorka
Iþeim áætlunarbil sem mér var
visað i stjórnaöi málum farar-
stjóri aö nafni Jón Arsæll. Var
hann vörpulegur mjög, meö mik-
iö hrafnsvart hrokkiö hár og al-
skegg. Heföu ókunnugir mátt
halda aö sá hinn sami lægi i vik-
ing i noröurhöfum en stundaði
ekki að visa hálfberum Islending-
um veginn suður i Spám'á. Til viö-
bótar skeggi og miklu hári var
Jón Ársæll ætið Iklæddur ein-
kennisfótum Sunnu, dumbrauð-
um jakkafötum Ur þykku riffluöu
flaueli og uppháum kúasmala-
stigvélum. En þrátt fyrir allt
þetta tau minnist ég þess vart aö
sjá svita dropa á þessum vikingi.
Meöan ekið var frá flugvellinum
áleiðis að hótelunum, drap Jón
Arsæll timann meö ýmsum fróö-
leiksmolum um menn og málefni
staöarins jafnframt þvi aö gefa
farþegum ýmis heilræöi og upp-
lýsingar sem vöröuöu hina ný-
byrjuðu dvöl og sem mætti veröa
farþegum aö gagni og gera þeim
dvölina ánægjulegri.
Hóteliö sem mér var visaö til
búsetu á hét Royal Torrenova og
er á Magaluf ströndinni I skjól-
sælli vik um 15 km vestan við
Palma. Royal Torrenova er alveg
nýtt ibúöarhótei, nokkuö stórt, og
er byggt i klettum frammi viö sjó.
Vegna legu þess er gengið inn af
götunni beint inn á 9. hæö, en þar
er afgreiðslan (lobbý). Sjávar-
megin eru hins vegar 9 hæöir niö-
ur á strönd. Þetta er reyndar eina
hóteliö, sem ég hef búiö í um dag-
ana, þar sem þarf aö fara úr
lobbýinu i lyftu niöurá 7. hæö, þar
sem ég bjó. Hótelið er mjög þrifa-
legt og I rólegu umhverfi, en er þó
sárastutt i aðalslagæö
skemmtanalifs og helztu
verzlunargötur. Kröfur Spán-
verja hvað varöar húsbúnað og
innréttingar eru nokkuð aðrar en
okkar eins ogeflaust margir vita.
Má þar til gamans nefna aö gólf-
teppi i hólf og gólf er næsta óþekkt
fyrirbæri, en þess i staö eru flest
gólf lögð marmara og flisum.
tekninga til aö töluö væri þar út-
lenzka, og var það þá helst
sænska. Afgreiðslumenn hótels-
ins gátu jafnvel sagt orö og orð i
islenzku, og voru þaö helzt oröin
boröa og drekka, en þau voru
skiljanlega mest notuö. Nokkra
staöi á Magaluf-ströndinni lögöú
Islendingar svo aö segja
algerlega undir sig. Einn þeirra
var matsölustaöurinn TIBET,
þar snæddu landar tiöum, enda
ágætur matur hröð þjtínusta og
veröiö heldur I lægri kantinum.
Auk þess var islenzkur matseðill
og þjónar staöarins gátu bjargað
sér litillega á islenzku, svo þeir
gátu afgreitt viöskiptavini
staöarins á þvi máli.
Ekki voru þeir nú alveg útlærö-
ir í málinu, enda islenzkan talin
heldur erfitt tungumál. Var þess
vegna hægt aö fyrirfyrirgefa
þeim þó fyrir kæmi að þeir
rugluöust á oröunum borga og
boröa. Þeir sem höföu gaman af
einhverju öðru en að borða,heim-
sóttu gjarnan aðra staði er kvölda
tók, þar sem meiri áherzla var
lögð á drykk en mat. Islendinga
mátti með nokkru öryggi finna á
tveim stööum er kvölda tók. Ann-
fá keypt á ströndinni veitingar af
öllu tagi, svo og þann drykk sem
sumir íslendingar telja aö islenzk
menningfalliog standi meö, bjór-
inn. Auk þess er hægt aö iðka sjó-
skiöaferöir og láta draga sig meö
hraöbát i sviffallhllf, ekki er nú
veiöin gefin, þvi „salibunan” i
sviffallhlffinni kostar 500 pes.,
vart tekur hún þó meir en 5-10
min., svo þetta er hinn arövæn-
legasti atvinnuvegur. Oft hefur
heyrzt aö sjórinn viö baö-
strendurnar á Mailorka sé mjög
menga öurog jafnvel baneitraður.
Tæplega er hægt aö greiöa þeirri
skoöun atkvæöi, þvi ekki gat ég
betur sé en allt værikvikt af smá-
siium uppundir fjöruborö.
V. Palma —
heillandi höfn
Palmaborg á Mallorka telur
um 260 þús. Ibúa eða ivið fleiri en
alla Islendinga. Jafnframt þvf aö
vera lang stærst borga I Balear
eyjaklasanum er hún höfuöborg
þar. Borgin er ævagömul, má þar
finna merkar byggingar og sum-
ar heldur betur komnar til ára
sinna. Má þar fyrsta fræga telja

mm * i
» l' * M
Sólbökuö Magalufströndin.
Margt annað mætti til taka sem
bæöi ræöst af óliku veöurfari svo
og af ólikum siöum. Einkennilegt
finnst tslendingi, sem kemur frá
sinu sólarlitla landi, aö sjá rimla-
hlera fyrir gluggum húsa i
spönskum hverfum, en þeir eru til
þess geröir aö hafa skugga innan-
dyra. Minnist ég þess, að eitt sinn
er éggekk gegnum Son Espanolet
hverfiö, sá ég Spánverja sitja inni
i skugga um miöjan dag horfa á
sjónvarp meðan sólin grillaöi túr-
istana.
Ég hef reynt aö imynda mér
hver jum augum Spánver jar liti á
feröamenn. Helzt hefur mérdott-
ið I hug aö þeir litu á þá svipuöum
augum og Vestmanneyingar
þorskinn, sem hálfgeröar furöu-
skepnur, sem þó má ekki styggja
og veröur að fara vel meö, þvi af
þeim má hafa peninga. Má geta
sér þess til, aö þaö athæfi ferða-
manna að koma alla þessa leiö
nánast i þeim tilgangi einum aö
liggja i sólbaöi, hlýtur að virðast
undarlegt i augum Spánverja.
Mætti kannski til samanlikingar
Imynda sér aö Astraliubúar
kæmu til íslands til aö velta sér
uppúr snjó! Aökoma á Torrenova
var nánast eins og að koma á is-
lenzkt hótel, vegna þess hve Is-
lendingar voru þar i miklum
meirihluta. Heyröi þaö undan-
ar þeirra var BAR BEACOMB-
ER, ööru nafni MATTABAR, g
var gjarnan setiö þar fyrrihluta
kvölds og fram yfir miönætti. Er
liða tók á nóttina skiptu Is-
lendingar gjarnan um staö og
fluttu sig um set i diskótekið
KOPELIUS, þar sem dvaliö var
framundir morgun við dans og
söng. Astæöulaust er aö láta leiða
ná tökum á sér á staö sem þess-
um. Allt er hér iðandi af lifi og
fjöri nótt sem nýtan dag. Flestir
eyöa deginum viö sól- og sjóböö
enda var þaö aöalerindiö. Þreyt-
ist menn á þeirri iöju má taka sér
ferö á hendur i verzlunargöturnar
sem eru skammt frá sjálfri baö-
ströndinni. Þykir mörgum þó bezt
að vera lausir aö mestu viö
prangið i verzlunum og dvelja
þess vegna á ströndinni. Ekki er
þó þar meö sagt aö þar fáist friö-
ur fyrir sölufólki. Sigaunar arka
þar fram og aftur allan liðlangan
daginn og selja varning sinn.
Heldur þykja þeir uppáþrengj-
andi, og þótt varningur þeirra sé
augnayndi er hann ekki í háum
gæðaflokki viö nánari athugun.
Hefur þvi margurfarið flatti viö-
skiptum viö þá og er fyllilega
ástæða til að vara fólk mjög
alvarlegavið sigaunaviðskiptum.
Spánverjar eru og iönir við sölu-
mennsku alls konar. Hægt er að
dómkirkjuna sem byrjað var að
byggja á 13. öld. Sumir eru nú
þannig geröir aö þeir hafa meiri
áhuga fyrir ööru en sögufrægum
byggingum. Verð ég aö teljast i
hópi þeirra.
Hins vegar vakti margt annaö
áhuga minn i Palma, og var höfn-
in þarefstá blaði. Höfnin i Palma
er geysistór (á minn mæli-
kvarða), og má skipta henni i
fimm hluta. Austasti hlutinn er
vöruhöfn, og hafði ég heppnina
með mér, er ég var þar staddur i
grenndinni f leit að myndaefni. Sá
ég að þar var að koma til hafnar
vöruflutningaskip, sem greini-
lega hafði lent I hörkuárekstri.
Var ætlun min að skunda rakleitt
aö viölegukanti þeim er skipiö
átti aö leggjast viö og taka nokkr-
ar ljósmyndir af skemmdum
þess. Aöur en ég komst þangað
alla leið kom ég aö afgirtu
hafnarsvæði. Vöröur i hliði
giröingarinnar gerði mér skiljan-
legt með miklum oröaflaumi á
sinni tungu og viðeigandi handa-
pati, að hér mætti alls ekki ljós-
mynda nema með sérstöku leyfi.
Vandaöist nú málið þvi ekkert
haföi ég leyfiö. Visaöi hann mér
nú inn til yfirhafnarvarðar, og
myndi þar vera hægt að £á leyfi.
Kom ég nú inn á skrifstofu eina
mikla, þar sem sátu tveir herra-