Tíminn - 13.07.1978, Blaðsíða 6

6
Fimmtudagur 13. júH 1978
Erlend ráðgjafarþjónusta á Islandi 2
Erlend ráðgjafarþjónusta á íslandi 2
Hver er staða is-
lenzkrar ráðgjafarþjón-
ustu nú? Þeirri spurn-
ingu svaraði Andrés
Svanbjörnsson fram-
kvæmdastjóri Virkis
hf. hér i blaðinu 1. og 2.
júli sl. i itarlegu viðtali,
en nú höfum við fengið
til liðs Steingrím Her-
mannsson fram-
kvæmdastjóra Rann-
sóknarráðs rikisins.
Fleiri verkfræðingar
munu fylgja i kjölfarið,
enda er hér stórt mál á
ferðinni, sem gjarnan
má opna umræðu um.
Steingrimur var spurð-
ur að þvi, hvort erlend-
um ráðgjöfum hefði
verið hyglað i verkum
á tslandi.
— 1 sumum tilfellum má vera
að svo hafi verið, sagði Stein-
grimur, enda þótt ég hafi ekki
skýr dæmi um það á reiðum
höndum. Við hjá Rannsókna-
ráði, þar sem ég þekki bezt til,
höfum ætið gætt þess að hafa
töglin og haldirnar á hinum
ýmsu verkefnum, enda þótt
þekkingar hafi veriö leitað út
fyrir landsteinana. Samstarf
hefur verið haft við erlenda aö-
ila undir umsjón innlendra ráð-
gjafa.
Þekkingin sitji
eftir í landinu
— Annars er skoðun min á
þessu máli sú, að höfuöáherzlu
eigi alltaf aö leggja á að efla
innlenda ráðgjöf, — þetta er svo
sjálfsagt atriði, að það þarf vart
að ræða. Hins vegar nær þekk-
ing okkar ekki til allra sviða og
þar koma útlendir aðilar inn i
myndina. Iön- og tækniþróun
fleygir hratt fram og okkar fær-
ustu ráögjafarfyrirtæki hafa
ekki möguleika á að fylgja
þeirri þróun fyllilega eftir á öll-
um sviðum. Og það er ekkert at-
hugavert við að hafa samskipti
Flugstöðin á
Keflavíkurvelli
dæmigerð mistök
— segir Steingrímur Hermannssson,
framkvæmdastjóri Rannsóknaráðs ríkisins
við erlenda ráögjafa, sé svo um
hnútana búið, aö þekkingin sitji
eftir i landinu.
— Hvernig var þaö ekki, þeg-
ar við réöumst i okkar fyrstu
meiriháttar vatnsaflsvirkjanir
á sjötta áratugnum? Þá var haft
samráð við erlenda aðila. En
við hlutum reynslu og þekkingu
fyrir bragðið og nú er sérfræöi-
þekking okkar á vatnsaflsvirkj-
unum viðurkennd og höfuð viö
alþjóðatraust á þvi sviöi — jafn
vel i alþjóöalánastofnunum.
— Eins var eölilegt, þegar
við réöumst i meiriháttar gufu-
aflsvirkjun við Kröflu, aö er-
lendir aöilar væru þar með I
ráöum.
— Nú telur framkvæmdastjóri
Virkis, að Islenzkir sérfræöing-
ar hafi litið sem ekkert gagn
haft af virkjunarframkvæmd-
um viö Kröflu og staöiö utan viö
öll meiriháttar mál, svo sem
samninga viö vélaframieiöend-
ur og hönnun raf- og véibúnaöar
innan stöövarhússins. Séu gufu-
aflsvirkjanir þeim þvl enn viss
leyndardómur.
— Ef svo er, að islenzkir verk-
fræöingar hafi ekki náð hag-
nýtri þekkingu á gufuaflsvirkj-
unum við Kröflu, hafa oröið
mikil mistök.
Erlend ráðgjöf
Rannsóknaráði
aðeins til góðs
— Ég vil enn vitna i vinnu-
brögð okkar hér i Rannsókna-
ráði, þar sem iöulega er unniö I
náinni samvinnu við erlenda aö-
Steingrimur Hermannsson.
ila, tslendingunum til mikils
gagns. Þannig haföi Rann-
sóknastofnun landbúnaðarins
og Garðyrkjuskólinn i Hvera-
geröi yfirumsjón með ylræktar-
rannsóknum i samvinnu við
tæknimenn frá Sameinuðu þjóð-
unum. Aðalráögjafar viö undir-
búningsrannsóknir vegna Kisil-
iðjunnar voru Baldur Lindal
efnaverkfræðingur og Tómas
heitinn Tryggvason jarðfræð-
ingur. í umboði okkar leitaöi
Baldur Lindal einnig til er-
lendra sérfræðinga á vissum
sviðum framleiðslunnar. Bald-
ur Lindal var aðalráðgjafi okk-
ar varðandi sjóefnaverksmiðj-
una á Reykjanesi og var þar
sami háttur hafður á. Samráð
viö Battelle Institute i Sviss
varðandi sjóefnavinnsluna urðu
aöeins til góðs. Og þannig er
það, ef vel er á málum haldið.
— Þarf hér ekki aö koma opin-
ber stefnumörkun til, svo aö is-
lenzk ráögjafafyrirtæki veröi
ekki undir i samkeppninni á
heimsmarkaöinum? Mér skilst
t.d. aö Noröurlöndin hafi slika
stefnumörkun.
— Stefnumörkuninfelstígerö-
um opinberra aðila, þar sem
þeir sjá um langflest og stærst
verkefni hér I landi og þá væri
æskilegast að þeir leituðu alltaf
fyrst til islenzkra ráðgjafa. En
hvort hægt veröur að fá einka-
aðila til þess að hlita einhverj-
um ákveðnum reglum, það tel
ég ósennilegt. Þeir vilja fá að
ráöa þvi, hvert þeir leita.
— En þaö er alveg ljóst að er-
lendir hönnuðir geta aldrei unn-
ið svo vel fari án náins sam-
starfe við Islendinga. Þeir
þekkja ekkert til islenzkra
staöhátta. Dæmigert fyrir slik
vinnubrögð er uppdráttur af
flugstöðinni á Keflavlkurflug-
velli, sem er heljarmikið „plan”
og allt meira eða minna loft-
kennt. Þarna var skakkt af stað
farið. Innlendir hönnuðir áttu að
fá þetta verkefni og hefðu þá
getaö haft samband við erlenda
sérfræöinga varðandi umferð-
arspár og nýjungar I flugstöðv-
arbyggingum.
Dauöhræddur við að
missa verkfræðinga
úr landi
— Fyrst viö erum komin
hálfa leiö út á Keflavikurflug-
völl, hvaö finnst þér úm þaö
atriöi, sem margir myndu kalla
gloppu i varnarsamningi okkar
viö Nato, aö ameriskir verk-
fræöingar og arkitektar leggi
allt til „civil-mannvirkja” á
Vellinum?
— Vitanlega væri eölilegast,
að Islendingar teiknuðu hús og
„civil-mannvirki” á Keflavlk-
urflugvelli því aö um . siðir á
þetta nú að renna til islenzka
rikisins.
— Húsameistari rikisins mun
hafa einhverja hönd i bagga, en
hans þáttur er kannski sjónar-
spil af hálfu Bandarikjamanna.
Þegar ég þekkti til þess-
ara mála, minnist ég þess, að
Húsameistari gerði ýmsar at-
hugasemdir við þessar teikn-
ingar frá Bandarikjunum, sem
fara átti eftir og var þeim
breytt.
— En ertu ekki hræddur um,
að viö missum verkfræöingana
úr landi eins og viö missum unn-
vörpum læknana, ef þeir finna
sig eitthvaö óörugga meö stór
verkefni hér?
— Jú, ér auðvitað dauðhrædd-
ur við það. Verkfræðingar hafa
á alþjóöamarkaö að sækja og
leita sjálfsagt eins og flestir að
sem beztri vinnuaðstöðu og
launakjörum. En ég er ekkert
hræddur um, að verkefni skorti
fyrir tæknimenn. I sumum
greinum vantar okkur slika.
Með nýjum iðnaði skapast ný
tækifæri. Mér dettur i hug
rafeindaiönaöur, sem margir
renna hýru auga til. Þar gætum
við tslendingar átt stórkostlega
framtið fyrir okkur. Við eigum
mjög færa menn á þvi sviði eins
og komið hefur fram hjá Páli
Theódórssyni á aðalfundi Rann-
sóknaráðs. Takist okkur að
byggja upp þennan nýja iðnað,
vex þörfin á tæknimönnum. Það
er talað um, að rafeindavæða
þurfi frystihúsin, en slikt getur
munað tugum milljóna fyrir
hvert frystihúsa.
— Smáþjóð með takmarkað
fjármagn á að nota þá tækni,
semtil er i rikum mæli, og auka
þannig framleiðnina.
—FI.
Erlend ráðgjafarþjónusta á íslandi 2
Erlend ráðgjafarþjónusta á íslandi 2
Tekið saman undir kosningatölum
— fréttir úr Vestur-Skaftafellssýslu
(Myndir Simon Gunnarss.)
Hér i Mýrdal hefur veriö
fremur kalt vor og gróöur þvi
fremur seint á ferö. Sauöburöi
er nú aö mestu lokiö hjá bænd-
um I Mýrdal og hefur. hann
gengiö allvel. Þaö bar vTR þann
25. mai hjá þeim Jónasi Her-
mannssyni og Ragnheiöi Thor-
iacius Noröurhvammi aö ær bar
5 lömbum, þremur hrútum og
tveim gimbrum og liföu þau öll.
Ærin sem átti iömbin var 7
vetra þrilembingur og haföi
alltaf veriö einlembd þangaö til
núna en henni var gefiö hor-
mónalyf i haust ásamt nokkrum
öörum ám sem veriö höföu ein-
lembdar undanfarin ár.
Klúbburinn öruggur akstur I
Vestur-Skaftafellssýslu hélt
aöalfund aö Kirkjuhvoli þann
10/5. Frá Samvinnutryggingum
voru mættir Baldvin Þ.
Kristjánsson og Þorsteinn
Bjarnason. Veittar voru viður-
kenningar fyrir 5, 10 , 20 og 30
ára öruggan akstur. Það vakti
athygli að einn af þeim sem fékk
verðlaun fyrir 30 ára öruggan
akstur hefurátt sama bilinn frá
upphafi og ekki átt annan bil,
þaö er Einar Einarsson S-Fossi
Mýrdal. Hann fékk Willys 1947
nýjan sama ár og hefur ekiö
honum siðan. Fyrstu árin var
jeppinn mikið notaöur við
búskap og þótti þaö góð búbót I
þá daga þegar m jög lltið var um
dráttarvélar. Þess má geta að
undirritaöur hefur umgengizt
þá félaga nær daglega frá þvi
hann man eftir sér sökum fjöl-
skyldutengsla og telur aö gamli
Willys eigi eftir að þjóna eig-
anda sinum i mörg ár enn.
Baldvin Þ. Kristjánsson flutti
erindi á fundinum og talaöi um
hægriumferð ilandinu I lOárog
taldi hann það veröugt verkefni
á 10 ára afmæli hægri umferðar
i landinu að reka áróöur fyrir
bættri umferðarmenningu og
ekki sízt bættu umferðaröryggi.
Stjórn klúbbsins öruggur
akstur I Vestur-Skaftafellssýslu
skipa Slmon Gunnarsson form.,
Karl.Fr. Ragnarsson ritari og
Óskar Jóhannesson m.stj.
I dag tekur Rauðakross-deild
Vikurlæknishéraðs i notkun
nýja sjúkrabifreið. Bifreiðin er
af Ford-gerö útbúin með drifi á
öllum hjólum og sérstaklega
innréttuö fýrir sjúkraflutninga
meö viöeigandi útbúnaöi hjá
Bllaklæöningu I Kópavogi.
Heildarverð bifreiðarinnar meö
öllumbúnaðier6.8 milljónir þar
af greiðir sýslusjóður
Vestur-Skaftafellss. helming en
afganginn fjármagnar
R.K.-deildin og fór fram almenn
fjársöfnun i' þeim tilgangi. Fjár-
söfnunin gekk afbragösvel og
Séð inn I nýju sjúkrabifreiöina.
má segja að flestöll félög svo
sem Lionsklúbburinn Suöri,
kvenfélög, stéttarfélög o.fl.
sveitarfélög á svæðinu hafi þar
lagt mikiö af mörkum.
Rauðakross-deildin mun sjá um
rekstur bifreiöarinnar. Stjórn
Rauða kross-deildarinnar I Vik
skipa Jón Ingi Einarsson for-
maður, Magnús Þóröarson
gjaldkeri og SteinunnPálsdóttir
ritari.
Heldur er dauft yfir atvinnu-
málum i Vik að vanda um þess-
ar mundir, þó að ekki riki hér
atvinnuleysi. Stafar það af þvi
að héöanfer fólk I atvinnuleit á
aðrastaðihelduren aö láta skrá
sig á atvinnuleysisskrá en llk-
lega væri rétt að fólk sem er i
vinnu annars staðar safnaði sér
saman og kæmi heim og léti
skrá sig atvinnulaust, ef það
gæti orðið til þess að vekja til
lifsins þá, sem við höfum kosið
til og vonaö að kæmu þessum
málum á einhverja hreyfingu.
Fyrirhugað er að taka nýju
Heilsugæzlustöðina I notkun á
sumri komanda.
Byrjað er á tveimur iðnaðar-
húsum i Vik og einu ibúðarhúsi
nú I vor og mun fyrirhugað aö
byrja á fleiri byggingum I sum-
ar.
A vegum sveitarfélagsins er
nú unnið að þvi að skipta um
jarðveg I Mýrarbraut ásamt
ýmsum öðrum verkefnum.
Vik 28. mai 1978
Simon Gunnarsson
Nýja sjúkrabifreið Rauöa kross-deildarinnar I Vik Z 571