Fréttablaðið - 26.11.2006, Síða 68

Ég trúi ekki öðru en að
símafyrirtæki þessa
lands séu á grænni
grein og á ég alveg
hlut í þeim gróða.
Hef oftar en ekki
þurft að eiga vand-
ræðaleg símtöl við
símafyrirtækið mitt
og fá útprentun á
símareikningi af því að ég á erfitt
með að trúa því að ég hafi talað í
eitthvað tól fyrir einn þriðja af mán-
aðarlaununum mínum.
Ég þykist einnig vera viss um það
að ég er ekki ein um þetta, ég held
að ég gæti átt hlut í fyrirtækinu
miðað við allar krónurnar sem ég
hef greitt til þess að fjármagna
blaðrið í mér.
Það að eiga farsíma er orðið
jafn sjálfsagt og að eiga ísskáp í
dag. Þeir sem eiga ekki farsíma
eru eins og ísbirnir í Afríku og
fólk skilur ekki hvernig þeir lifa
af. Ég var að rifja það upp um dag-
inn að ég var komin í menntaskóla
þegar ég fékk minn fyrsta farsíma
og var alveg vel á lífi þangað til án
þess að eiga síma. Þá var mér
alveg sama þótt ég gæti ekki
skipulagt dagskrá kvöldsins á leið-
inni heim úr vinnunni eða gæti
ekki náð í vinkonur mínar í síma
ef þær voru ekki heima.
En þrátt fyrir að ég hafi lýst
því yfir hér að ofan að ég fái háa
símreikninga þá er ég ekki mikil
símamær. Mér finnst jú alveg
þægilegt að geta talað í síma hvar
sem er og hvenær sem er en á móti
kemur að ég vil ekki láta ná í mig
hvar sem er og hvenær sem er. Nú
er þetta orðið svo algengur hlutur
að maður er bara skammaður ef
maður svarar ekki í símann. Það
þýðir ekki lengur að nota: „Ég var
ekki heima,“ sem afsökun fyrir að
svara ekki símanum.
Farsíminn er orðinn svo stór
hluti af nútímalífi að ég hef heyrt
fólk segja að því finnist það vanta
á sig hægri höndina ef að það er
ekki með símann á sér. Hver konar
þróun er það? Einhvern daginn
eiga menn eftir að komast að því
að farsímar eru jafn slæmir fyrir
heilsuna og reykingar. Báðir hlut-
irnir eru að minnsta kosti ávana-
bindandi.
Þessu tækifæri er ekki
hægt að sleppa, að
kaupa svona góða íbúð
á þessu glæsilega
verði.
Var ég búinn
að minnast á
nágrannana?
Það er nú aldeilis
auðugt dýralíf
hérna.
Enn einn dagurinn Palli, eru
menn að leggja hart að sér?
Jæja, sonur sæll, hvernig
var skólinn hjá þér?
Palli minn ....
Við ætlumst
ekki til
mikils af
þér ...
En þegar ég spyr þig
spurningar, þætti mér vænnt
um að ég fengi svar en ekki
að það sé starað á mig eins
hálfvita!
Í mörgum
tilvikum þá er
það svarið mitt!