Tíminn - 20.01.1980, Blaðsíða 23

Sunnudagur 20. janúar 1980
23
dmfmi
I Ofurmennið Belmondo r> *
P Tónabió
H Ofurmenni á timakaupi/ L’Ani-
P mal
a Leikstjóri: Claude Zidi
# Aöalhlutverk: Jean-Paul Bel-
■ mondo og Raquel Welch.
Sjáiö Belmondo detta. Sjáiö
P Belmondo glæfrast. Sjáiö Bel-
mondo missa og vinna föngu-
t lega stúlku á innan viö tveimum
| timum. Sjáiö L’Animal ef þiö
& viljiöskemmta ykkur i tvo tíma.
Þessi fransk/alþjóölega mynd
I er hrein sýning frá hendi
1 Jean-Paul Belmondo. Þessi
leikari sem varö vinsæll i
frönsku bylgjunni upp úr 1960 er
einstakur. 1 gegnum tföina hef-
ur veriö litiö upp til hans sem
einskonar Cult-hetju vegna
mynda sem hann lék i undir
stjórn Godards o.fl. Hann er
hættur aö leika i listrænum
myndum, en sýnir okkur þess í
staö hæfileika sina sem gri'n-
leikari.Reyndarleikurhann tvö
hlutverk i L’Animal og gerir
hann þeim báöum mjög góö skil.
Claude Zidi á rólegan dag sem
leikstjóri L’Animal. A undan-
förnum árum hefur hann sér-
hæftsig i gerö grfnmynda á borö
viö L’Animal en meö misjöfnum
árangri. Raunar liggur öll vinna
myndarinnar hjá klipparanum
og kvikmyndatökumanninum
Claude Renoir (sami og kvik-
myndaöi siöustu James Bond
myndirnar meö góöum
árangri).
Raquel Welch leikur (já) á
móti Belmondo. Henni tekst aö
sýna hæfileika mikiö af sjálfri
sér allan timann svo aö maöur
missir aldrei athyglina þegar
hún er annars vegar. Hún
viröist verafarin aö snúa sér aö
grinhlutverkum og er þaö vel.
Hinn frægi Lee Strasberg
(stofnandi ásamt Elia Kazan,
The Actor’s Studio I New York)
sagöi eitt sinn um Raquel
Welch, þegar hún sótti tlma hjá
honum, að hún heföi leikhæfi-
leika. Ef þetta kæmi ekki frá at-
vinnumanni þá væri erfitt að
trúa þessu.
1 mörgum smáhlutverkum
eru þekktir leikarar. Reyndar
kemur hinn frægi leikstjóri
Claude Chabrol fram I byrjun.
Myndin L’Animal er
skemmtileg fyrir augað. Hraöi
og húmor eru aöaleinkenni
hennar. Það er aldrei stansaö gj
nema þá rétt til aö hvíla áhorf-
endur á fáránleikanum. Myndin
hefur öll einkenni góörar
gamanmyndar en skortir betra
handrit til aö geta talist mjög
góð. Aödáendur hins nýja (og
gamla) Jean-Paul Belmondo fá
mikið fyrir sinn snúö. &
örnÞórisson
| Austurbæjarbíó:
j Sýnir tvœr af söluhœstu
I myndum síðasta árs
79
Seven Beauties (Lina Vertmull-
er)
Blue Collar (Paul Schrader)
Alice Doesn’t Live Here Any-
more (Martin Scorsese)
Looking For Mr. Goodbar (Ric-
hard Brooks)
Elia Kazan haföi ekki leik-
stýrt kvikmynd i' fjögur ár þeg-
ar hann tók aö sér The Last Ty-
coon, og hvflikt snilldarverk.
Hér fer margt saman: snilldar-
leikstjórn Kazan, hálfkláruö
saga F. Scott Fitzgerald og siö-
ast en ekki síst snilldarhandrit
Harold Pinters. Allt þetta
saman að viöbættum frábærum
leikurum, gerir The Last Ty-
coon aö frábærri mynd meö
Pinterfsku yfirbragði.
Um aörar myndir þarf ekki aö
hafa mörg orð. The Deer Hunter
er ennþá sýnd, en um hana má
segja aö fáar jafn sterkar og
myndrænar myndir hafa veriö
gerðar. Þó aö Alain Resnais
heföi aldrei gert aöra mynd eh
Hiroshima Mon Amour (1959)
þá væri hann samt i kvik-
myndasögunni. Resnais er einn
af persónulegri kvikmynda-
gerðarmönnumogþrátt fyrir aö
Providence sé fyrsta mynd hans
meö ensku tali og leikurum, þá
tekst honum að halda slnum stil
frábærlega. Um draumkenndu
mynd Altmans, Three Women,
er svipað aö segja og The Deer
Hunter, hún er sterk og mynd-
ræn. Vert er aö vekja athygli
sérstakrar tónlistar og lita-
áferöar I myndinni. Shelley Du-
vall sýnir — likt og Altman —
sinar bestu hliöar i aðalhlut-
verkinu. Annie Hall er fyrsta
mynd Allens þar sem hann sýnir
hæfileika sina sem gaman og al-
vöru kvikmyndageröarmaöur.
Annie Hall er mjög persónuleg
mynd og húmor Allens I henni er
fágaðari en áöur.
Um hinar myndirnar á listan-
um er það að segja aö þær eru
allar góöar en ekki gallalausar.
Tvær gamlar frábærar myndir
voruendursýndar á siöasta ári,
The Chase og Taming of The
Shrew, báöar i Stjörnubió!
Mestu vonbrigði siðasta árs
voru Fire Sale og The Fury,
báöar i Nýja BIó. Sú mynd sem
kom mest á óvart var Flesh
Gordon, þrátt fyrir aö hún væri
sundurklippt.
Þegar litið er á listann kemur
I ljós, aö eitt bió á þrjár myndir
á honum, en þaö er Austur-
bæjarbió. Geri aðrir betur.
örnÞórisson
Tíu bestu
SniUingurinn, Elia Kazan, aö leikstýra The Last Tycoon.
Arið 1979 var um margt gott
' hvaö varöar kvikmyndir á
f höfuðborgarsvæöinu. Þaö voru
margar nýjar myndir frum-
i sýndar, en þær voru ansi mis-
jafnar. Listi yfir tiu bestu
myndir ársins er aö minu mati
L nauösynlegur, en þó er rétt aö
0 taka þaö fram aö nokkrar
merkilegar myndir fóru fram
hjá undirrituöum (stærsta nafn-
ið er Dersu Uzala). Myndirnar
eru I röö eftir gæðum vegna
þeirrar einföldu staöreyndar, aö
þær eru mjög misgóöar. Fyrstu
fimm myndirnar eru sigildustu
kvikmyndirnar, hinar eru mis-
jafnar. Leikstjórar myndanna
eru I sviga fyrir aftan myndirn-
ar.
The Last Tycoon (Elia Kazan)
The Deer Hunter (Michael
Cimino)
Providence (Alain Resnais)
Three Women (Robert Altman)
Annie Hall (Woody Allen)
Dog Day Afternoon (Sidney
Lumet)
Richard Gere og Diane Keaton voru frábær I Looking For Mr.
Goodbar.
Sidney Poitier
Vœmin
vandamál
Austurbæjarbió
Þjófar f klipu/ A Piece of The
Action
Leikstjóri: Sidney Poitier
Aöalhlutverk: Sidney Poitier,
Bill Cosby og James Earl Jones.
A Piece of The Action er
fjóröa mynd Poitiers sem leik-
stjóraog önnur mynd hans meö
BiU Cosby. Sú fyrri var sýnd
ekki alls fyrir löngu I sama húsi
og hét hún Let’s Do It Again. Sú
mynd var bráöfjörug og
skemmtileg (hljómar eins og
auglýsing) og veldur þvi þessi
seinni mynd þeirra félaga
nokkrum vonbrigðum.
Söguþráðurinner ekki ólagleg
hugmynd. Tveir þrjótar meö
góöa sál eru neyddir til aö af-
plána vinnu viö atvinnu-
miölunarstöö fátækrahverfis.
Ef þeir skorast undan þá fara
þeir beint I steininn. Þrjótarnir
eru fljótir aö vinna hug og
hjörtu gettokrakkanna og einn-
ig nokkurra kvenna. Til aö hafa
spennu I öllu þá fléttast bófar
inn I myndina, en þeir eiga eftir
aö borga Poitier reikning sem
er löngu fallinn I gjalddaga.
Ofugt viö fyrstu mynd þeirra
félaga Poitierog Cosby, þá er A
Piece of The Action full af alls
konar siöapredikunum. Þaö er
augljóst að Poitier er mikiö
niöri fyrir en þvi miöur kemur
hann engu til skila á óvæminn
hátt. Atriðiö meö strákinnsem á
seinþroska bróöur er dæmi um
full mikla væmni. Krakkarnir i
myndinni eruallir ágætir upp aö
vissu marki þ.e. þau tala nógu
götulega, en ansi er ég nú
hræddur um aö krakkar sem
aldir eru upp á götunni séu >
haröari i viömót'i.
Grlnsprettir myndarinnar eru
hins vegar mun betri en þeir al-
varlegu. Gott dæmi er eltingar-
leikur Cosbys viö skólastýruna.
Þaö er líka mest Cosby aö
þakkaaö myndin ersúskemmt- ■
unsem húner,en þessi alltof lít-
ið notaöi grinleikari er einn af
þeim betri I bransanum (hvort
sem er hvitum eöa svörtum).
James Earl Jones sem er senni-
lega besti karakterleikari svert-
ingja, færsannarlega úr litlu aö
moða i þessari mynd. Hann
heföi, því miöur, getaö setiö ®
heima.
Sidney Poitier varö vinsæll á
áratugunum ’50-’70. Hann varö
fyrsti svertinginn sem hvitir
kunnu viö. Eftir aö þaö hætti að
vera vinsælt aö nota svarta I I
hlutverki Utilmagnans þá rén- £
uðu vinsældir Poitiers og komu
nokkur mögurárhjá honum. Nú
er hann farinn að ákveöa sín
hlutverk sjálfur og leikstýra.
Hann hefur augljóslega ákveöiö
gamanmyndirsem hentugastan
miöil fyrir sina hæfileika og _
boöskap. Gaman væri aö sjá ™
hanntakast á við eitthvaö bita-
stæðara en A Piece Of The
Action.
örn Þórisson
# FRI — 1 siðasta sunnudagsblaði fram aö þetta voru söluhæstu
B var greint frá söluhæstu kvik- myndir ársins I Bretlandi.
1 myndum ársins og i þvi sam- þ^s geta að Austur-
1 bandi fariö eftir breskn bæjarbió hefur nú tryggt sér
I heimild. Rétt er að taka þaö sýningarréttinná tveim þessara
mynda, en þaö eru Every which
way but loose (nr. 4) og Water-
ship down (nr. 7). Fyrmefnda
myndin er gerö af Clint East-
wood, en sú siðarnefnda er
teiknimynd.
KVIKMYNDA HORNIÐ