Tíminn - 30.01.1980, Blaðsíða 9

Miðvikudagur 30. janúar 1980
9
i
mar Simenon
orðinn leiður á hinni nýju eigin-
konu sinni, en hann þarf meiri
örvun, en hún getur veitt hon-
um. Hann fer ekkert dult með að
hann stundar vændiskonur, og
það sem er heldur flöknara,
uppástendur, að konan fari með
honum i vændishús og á svall-
staði til að taka þátt, sem þriðji
aðili i þvi „tilgerðarlausa” kyn-
svalli, se.m hann nýtur.
Til að gera málið enn flóknara
er Simenon svo afbrýðisamur,
að óheilbrigf má teljast. Hvað
eftir annað segir hann: — bú
fæddist daginn, sem við hitt-
umst. Þegar Denyse var ung
stúlka hafði hún verið i tygjum
við pilt sem hét George, sama
fornafni. Simenon bannar henni
þvi að kalla sig Georgés, Jo skal
það vera og þannig er það bók-
ina i gegn. Hún á bunka af bréf-
um frá heitt elskuðum látnum
föður sinum. Bál er kveikt og
hún fær skipun um að brenna
þau að honum ásjáandi. Hún
skrifar nafn sitt Denyse,hann
breytir þvi i Denise i skjölum til
yíirvfalda. Hún fær fyrirmæli
um að klippa'hár sitt, sem var
höfuðprýði hennar og þyngjast
um nokkur kiló. Hún skal um-
myndast eftir óskum eigin-
mannsins. Sinar helgustu
hugsanir skal hún skrá niður,
svo að hann geti fylgst með þvi,
hvort hún er orðin aðlöguð ósk-
um hans. Það, sem hún hefur
sagt Simenon frá elskhugum
sinum, sem hún átti áður en hún
kynntist honum, notar hann i
bókum sinum, þar sem þeir eru
teknir i karphúsið af persónu
sem ber sterk sjálfsmyndarein-
kenni.
Uppáhaldsávarpsorð hans i
garð þeSsarar sauðtryggu eigin-
konu er „hóra”. Hún er með
barni og hann misþyrmir henni
og öskrar „hóra”. Hún er með
ör á kviðnum eftir móðurlifs-
uppskurð. Sá skurðlæknirinn
hana þá ekki nakta? Jú.
„Hóra!” Hún er komin á átt-
unda mánuð. Hann strýkur um
kvið hennar 'og snöktir, að
vesalingurinn litli ,þar inni...
Hvernig þá? Jú, hann (það varð
lika strákur) fær hóru að
móður. Siðan fór hann til
vændiskonu.
Þau hafa sest að i Sviss.
Denyse hefur nú umsjón með
öllu, sem heldur „verksmiðj-
unni Simenon” gangandi, kem-
ur honum i rúmið á kvöldin er
sjálf á fótum og vinnur til kl. 4 á
næturnar. Þau hafa eignast þrjú
börn, sem er augljóst, að hann
elskar. En, þvi miður! Móðir
þeirra er hóra. Sálfræðingur er
keyptur. Denyse er lögð á
sjúkrahús á þeim forsendum, að
rithöfundurinn sem nú er orðinn
þunglyndur, hafi ofnæmi fyrir
henni. Börnin eru tekin frá
móður sinni, heimilið er henni
lokað. Hann grætur af með-
aumkun með sjálfum sér. Eng-
inn Maigret gripur inn i at-
burðarásina. En bók Denyse
Simenons er meira spennandi
en hinn sigildi Maigret og miklu
óhugnanlegri. Fuglinn hafði
enga möguleika gegn kettinum.
Denyse Simenon.
3.2.0. Frádráttur vegna fargjalda:
3.2.1. Fargjöld vegna ferða á vegum atvinnurekanda.
Frá fargjöldum, sem vinnuveitandi hefur greitt
vegna ferða launþega á vegum hans utan venjulegs
vinnustaðar og launþeginn hefur taliö til tekna, skal
leyfa sömu upphæö sem frádrátt, enda sýni launþeg-
inn fram á aö kostnaður hans vegna fargjalda hafi
numið jafnhárri fjárhæð.
3.2.2. Fargjöld vegna langferða milli heimilis og vinnu-
staðar.
Launþegar, sem stunda atvinnu sina I a.m.k. 25 kiló-
metra fjarlægö frá heimili sinu og þurfa dag hvern
að fara milli heimilis og vinnustaöar, mega draga
frá tekjum sinum greidd fargjöld með áætlunarbif-
reiöum, eða samsvarandi fjárhæð sé notaö annaö
flutningstæki, enda sé sá flutningskostnaður sem
vinnuveitandi kann að hafa endurgreitt launþega
talinn að fullu til tekna. A sama hátt skulu þeir laun-
þegar sem hafa húsnæðisaöstööu á vinnustaö á veg-
um vinnuveitanda njóta frádráttar frá tekjum vegna
greiddra fargjalda i samræmi viö tilhögun vinnu á
hverjum stað, þó eigi hærri fjárhæð en svarar til
einnar feröar fram og til baka með áætlunarbifreiö
fyrir hverja unna viku.
Launþegi sem starfar fjarri heimili sinu óslitið i
a.m .k. 3 mánuöi að jafnaöi má draga frá tekjum sin-
um fargjald fram og til baka meö áætlunarbifreiö,
eða samsvarandi f járhæö sé annað farartæki notaö,
enda sé fjarlægð milli heimilis og vinnustaðar
a.m.k. 100 km.
3.3.0. Frádráttur vegna greidds risnufjár.
Frá risnufé, sem vinnuveitandi hefur greitt launþega
og hann hefur talið til tekna, skal leyfa sannanlegan
risnukostnað, þó eigi hærri fjárhæð en talin er til
tekna sem risnufé.
Til sönnunar á risnukostnaði ber að senda sundurlið-
un kostnaðar, tilefni risnu, svo og greinargerö frá
vinnuveitanda um ástæður fyrir greiðslu risnufjár
og hvernig hún hefur veriö ákvörðuð.
Frá kröfu um sönnun risnukostnaðar til frádráttar,
sem aldrei má nema hærri fjárhæö en talin hefur
verið til tekna sem risnufé, má falla:
a. hjá þeim sem fá greitt risnufé skv. ákvörðun lög-
gjafarvaldsins án greinargeröar,
b. hjá öðrum opinberum sýslunarmönnum sem taka
laun sambærileg við launaíiokka B.S.R.B. 031 og 032
og B.H.M. 122, þó að hámarki til frádráttar 50.000 kr.
og 30.000 kr„ hjá þeim sem taka laun sambærileg viö
launaflokka B.S.R.B. 026 - 030 og B.H.M. 117 - 121,
enda fylgi greinargerð frá vinnuveitanda,
c. hjá fyrirsvarsmönnum I þjónustu annarra aðila
sem hafa hærri eða jafnhá laun og umræddir emb-
ættismenn, að þvi tilskildu að þeir séu I forsvari fyrir
fyrirtækjum eða stofnunum þar sem bersýnilega
þarf á risnufé að halda, þó að hámarki til frádráttar
50.000 kr., enda fylgi greinargerð frá vinnuvéitanda,
d. hjá yfirmönnum á farmskipum:
1. hjá skipstjórum þar sem enginn bryti er um borö
250.000 kr. á ári,
2. hjá skipstjórum þar sem bryti er um borð 180.000
kr. á ári,
3. hjá brytum 66.000 kr. á ári,
4. hjá I. stýrimanni og yfirvélstjóra 45.000 kr. á ári,
enda fylgi greinargerö frá vinnuveitanda.
3.4.0. Frádráttur kostnaöar vegna öflunar ökutækja- '
styrks.
Frá ökutækjastyrkjum, sem launþegi hefur fært til
tekna, skal leyfa sem frádrátt sannanlegan kostnað
vegna öflunar þessara tekna.
Þvi aðeins telst ökutækjakostnaður sannaður að full-
nægt sé öllum neðangreindum skilyrðum:
1. að fram sé lögö á þar til geröu eyöublaði (Oku-
tækjastyrkur og ökutækjarekstur), eða á annan jafn
fulinægjandi hátt, nákvæm sundurliðun á heildar-
rekstrarkostnaöi ökutækisins, þ.m.t. árleg fyrning
bifreiöar sem reiknast 385.000 kr. Arleg fyrning ann-
arra ökutækja en bifreiða reiknar 10% af kaupverði
(stofnverði). Fyrning ökutækis sem notað er hluta
úr ári reiknast hlutfallslega.
2. að fram sé lögð á sama eyöublaöi og um ræðir I 1,
eða á annan jafn fullnægjandi hátt, greinargerð um
heildarnotkun ökutækisins á árinu, þannig sundur-
liðuð:
a. Einkaafnot i km.
b. Notkun I þágu vinnuveitanda I km.
c. Akstur á milli heimilis og vinnustaöar I km. Hafi
framteljandi ekki rétt til frádráttar fargjalda vegna
langferöa milli heimilis og vinnustaöar skal reikna
til notkunar I þágu vinnuveitanda 70% og til einka-
þarfa 30% aksturs milli heimilis og vinnustaöar.
Hafi framteljandi hins vegar rétt til frádráttar far-
gjalda vegna langferöa milli heimilis og vinnustaöar
skal allur akstur milli heimilis og vinnustaðar telj-
ast til einkaþarfa.
3. aö fram sé lögö greinargerð frá vinnuveitanda
um ástæöur fyrir greiðslu ökutækjastyrksins og
hvernig hún hefur verið ákvöröuö.
Til frádráttar skal leyfa þann hluta af heildar-
rekstrarkostnaöi bifreiðarinnar sem svarar til af-
nota hennar i þágu vinnuveitanda, þó að hámarki þá
fjárhæð sem út kemur með þvl að margfalda með 86
kr. þá kilómetratölu sem ákvöröuö hefur veriö sem
akstur I þágu vinnuveitanda. Aldrei leyfist þó hærri
fjárhæð til frádráttar en talin er til tekna sem öku-
tækjastyrkur. Þó skal þess gætt við ákvöröun
þessara afnota aö eölilegur akstur vegna einkanota
hafi komiö fram. (7.000 km án aksturs milli heimilis
og vinnustaðar eru taldir hæfileg viðmiöun I flestum
tilvikum.) Séu einkaafnot lægri,ber framteljanda að
láta fylgja fullnægjandi skýringar á þessu fráviki,
t.d. á framhliö eyðublaðsins.
Frá kröfunni um sannanlegan ökutækjakostnað og
þar með um útfyllingu og skil greinds eyðublaðs er
þó falliö i eftirtöldum tilvikum:
a. hafi framteljandi i takmörkuöum og tilfallandi til-
vikum notað ökutæki sitt i þágu vinnuveitanda slns
aö beiðni hans og fengið endurgreiðslu (sem talin er
til tekna eins og hver annar ökutækjastyrkur) fyrir /
hverja einstaka ferð. 1 sllkum tilvikum skal fram-
teljandi leggja fram akstursdagbókaryfirlit eða
reikninga sem sýna tilgang aksturs, hvert ekið og
vegalengd I km ásamt staðfestingu vinnuveitanda.
Sé þessum skilyrðum fullnægt og taliö að hér sé um
raunverulega endurgreiöslu afnota aö ræöa I þágu
vinnuveitanda, enda fari þau ekki I heild sinni yfir
3.000 km á ári, má leyfa til frádráttar fjárhæð sem
svarar til kilómetranotkunar margfaldaörar með 86
kr., þó aldrei hærri fjárhæö eh talin var til tekna.
b. hafi framteljandi fengiö greiðslu frá ríkinu á árinu
1979 fyrir akstur (eigin) ökutækis síns i þess þágu og
greiöslan verið greidd skv. samningi, samþykktum
af fjármálaráðuneytinu, er framteljanda heináilt, án
sérstakrar greinargeröar, aö færa til .frádráttar
sömu upphæð og talin var til tekna vegna þessarar
greiðslu, enda liggi fyrir eöa framteljandi láti I té
eftir áskorun ótvlræöa sönnun þess að samningur,
samþykktur af fjármálaráöuneytinu, hafi verið I
gildi á árinu 1979.
Sama regla skal gilda um þá ökutækjastyrki sem
ákveönir eru af Alþingi. Skattstjórum er heimilt að
fallast á notkun þessarar matsreglu i sambandi við
ökutækjastyrki sem greiddir eru af sveitarstjórnum,
stofnunum, sjóöum og félögum, enda sýni þessir
greiðsluaöilar fram á það við hlutaöeigandi skatt-
stjóra að akstursþörf og ákvöröun greiðslu öku-
tækjastyrkja sé innan svipaðra reglna og gilda við
ákvörðun á greiðslu ökutækjastyrkja sem sam-
þykktir hafa verið af fjármálaráðuneytinu.
3.5.0. Frádráttur frá hlunnindamati fatnaðar.
Frá hlunnindamati fatnaðar sem ber aö telja til
tekna, sbr. lið 2.2.2., skal leyfa sem frádrátt:
50% af hlunnindamati einkennisfatnaðar hjá áhöfn-
um loftfara og skipa, svo og tollvöröum.
100% af hlunnindamati einkennisfatnaðar þegar hann
er nær aldrei notaður i starfi og af hlunnindamati
einkennisfatnaðar sem er eign vinnuveitanda en lát-
in launþega I té vegna tlmabundinna starfa sem ekki
vara lengur en 4 mánuði á ári.
3.6.0. Frádráttur frá hlunnindamati fæðis eða greiddra
fæðisstyrkja (fæðispeninga).
Frá hlunnindamati fæðis launþega og greiddra
fæðisstyrkja (fæðispeninga) til launþega, sem ber
að telja til tekna, sbr. lið 2.2.3., skal leyfa sem frá-
drátt 1.050 kr. á dag miöað við sama fjölda fæðis-
daga eða fjölda daga þegar greiddur var fæðisstyrk-
ur (fæðispeningar), þó ekki fyrir þá daga sem laun-
þegi fékk greiddan fæöisstyrk (fæöispeninga)
meðan hann var I orlofi eða veikur.
Enginn frádráttur leyfist frá hlunnindamati fæðis
sem vinnuveitandi lét fjölskyldu launþega I té
endurgjaldslaust né heldur frá fjárhæö fæðisstyrkja
(fæðisþeninga) sem vinnuveitandi greiddi launþega
vegna fjölskyldu hans.
3.7.0. Frádráttur frá hlunnindamati húsnæðis eða
greiddra húsaleigustyrkja.
Eigi launþegi íbúðarhúsnæöi eöa leigi Ibúoarhús-
næöi til eigin nota, sem ekki er notað meðan hann.
nýtur húsnæðishlunninda, skal leyfa honum sem frá-
drátt frá hlunnindamati húsnæðis sömu fjárhæö og
honum bar að telja til tekna, sbr. liö 2.2.4.
Frá greiddum húsaleigustyrk, sem launþega ber aö
telja til tekna, sbr. lið 2.2.4., skal leyfa til frádráttar
sem hér segir:
Eigi launþegi íbúöarhúsnæði eöa leigi Ibúðarhúsnæöi
til eigin nota innan heimilissveitar sinnar og þetta
Ibúðarhúsnæði er ekki notað meðan hann fær greidd-
an húsaleigustyrk skal draga frá greidda húsaleigu
fyrir Ibúðarhúsnæöi, þó eigi hærri fjárhæð en nemur
húsaleigustyrk, enda hamli fjarlægð milli heimilis-
sveitar og dvalarstaöar búsetu i heimilissveit. Noti
launþeginn hins vegar Ibúöarhúsnæði, sem hann á I
stað þess aö taka ibúðarhúsnæöi á leigu, skal frá-
dráttur nema sama sannanlegum kostnaöi og leyfð-
ur er til frádráttar skv. gildandi skattalögum frá
leigutekjum manna af útleigu ibúðarhúsnæðis, þó
eigi hærri fjárhæð en nemur húsaleigustyrk.
3.8.0. Fæðisfrádráttur sjómanna.
Hjá sjómönnum á islenskum fiskiskipum, sem þurfa
sjálfir að sjá sér fyrir fæði og njóta ekki fæðis-
greiðslu frá áhafcfiadeild aflatryggingasjóðs, skal
sjómannafrádráttur frá tekjum hækkaöur um 1.650
kr. fyrir hvern úthaldsdag.
3.9.0. Fæðisfrádráttur hjá vinnuveitanda.
Vinnuveitendur, sem ekki færa sérreikning yfir
fæöiskostnaö launþega sinna, mega draga frá tekj-
um sinum af atvinnurekstri eða sjálfstæðri starf-
semi 1.650 kr. fyrir hvern heilan fæðisdag sem þeir
láta launþegum slnum I té fæði án endurgjalds.
Sama gildir um fæði sem vinnuveitandi lætur fjöl-
skyldu launþegans I té án endurgjalds.
Reykjayik 25. janúar 1980
1 Sigurbjörn Þorbjörnsson
rlkisskattstjóri.