Fréttablaðið - 18.08.2007, Síða 28

Mark Twain sagðist safna orðum.
Ef hann eignaðist tvö orð sem
voru eins býttaði hann við aðra
safnara.
Í dag áskotnaðist mér nýtt orð:
Ánamaðkaþjófur!
Orðið var að finna í snilldar-
frétt á mbl.is: „Meintur ána-
maðkaþjófur var á kreiki í aust-
urborg Reykjavíkur í gær en
lögreglu barst tilkynning um
grunsamlegar mannaferðir í
Háaleitishverfi síðla kvölds. Við
athugun reyndist karlmaður
hafa farið í óleyfi inn á einkalóð
í leit að ánamöðkum.“
Sauðaþjófar eru útdauðir.
Vasaþjófar hafa aldrei þrifist
á Íslandi.
Nú er greinilega búið að
einkavæða ánamaðkinn og
hin nýja stétt ánamaðka-
þjófa verður að laga sig að
breyttum aðstæðum.
Í dag byrjaði boltinn aftur að
rúlla.
Enska
knatt-
spyrnan
hófst í
dag.
Að
höfðu
samráði
við eldri
son minn
keypti ég
aðgang
að Sýn og
settist
niður
með miklar væntingar.
Því miður stóð skemmtun-
in ekki undir þeim vænting-
um sem við
hana voru
bundnar:
Manchester
United gerði jafntefli við ein-
hverja smælingja.
Spurning hvern maður á að
tala við hjá 365 til að koma
kvörtunum á framfæri.
Litla Sól spyr mig á hverju kvöldi
þegar ég kem upp úr kjallaran-
um til að setjast til borðs:
„Afi, ertu núna búinn með
bókina?“
Henni finnst ég hanga óþarf-
lega lengi yfir þessu verki, enda
eru hennar eftirlætisbækur
stuttar og lausar við óþarfa
málalengingar.
Góða bók á að vera hægt að
lesa upphátt frá upphafi til enda
milli kl. átta og
tíu mínútur
yfir átta á
kvöldin. Séu
kvöldlestrar-
bækur lengri
en tíu mínútur
er mikil hætta
á að hlustand-
inn sofni áður
en kemur að
sögulokum.
Þetta mættu
langorðir rit-
höfundar hafa
í huga.
Ekkert varð úr fyrirhugaðri
alheimskreppu í dag. Samt segja
fréttir að Bakkabræður hafi
tapað 19 milljörðum síðan
taugaveiklun greip um
sig í kauphöllum
heimsins.
Það væri gaman að fara á
miðilsfund og hitta Jón Sigurðs-
son forseta.
„Hvað er að frétta af Íslandi?“
mundi forsetinn spyrja.
„Bara allt í góðu standi. Nú
eru Bakkabræður orðnir ein-
hverjir ríkustu menn landsins.
Þeir töpuðu nítján milljörðum í
síðustu viku og fengu ekki einu
sinni hnerra.“
„Ég vissi alltaf að þeir bræður
myndu meika það. Aldrei að
víkja!“
Talandi um ríkidæmi þá eru
enn einhverjir að kvarta yfir því
að álagningarskrár skuli vera
opinber plögg.
Mér var bent á að skýrt væri
frá tekjum mínum í ágætu tíma-
riti og spurður að því hvernig ég
gæti dregið fram lífið á svona
lítilræði. Þá kom auðvitað í ljós
að þeir á tímaritinu höfðu stór-
lega vanmetið útsjónarsemi
mína og vinnusemi þegar þeir
skýrðu lesendum frá mínum
fjárhag.
Eftir stendur að tímaritið
vakti mig til umhugsunar um að
ég er á lúsarlaunum miðað við
hvað ég fengi ef ritstjórarnir
mínir praktíseruðu réttlætið af
jafnmiklum ákafa og þeir pre-
dika það.
Þeir skilja þessa sneið sem
eiga hana.
Nú er ég farinn að sjá fyrir end-
ann á bókinni sem ég er að
skrifa. Held ég sé búinn með
alla erfiðustu kaflana. Giska á
að ég geti skilað handritinu eftir
svo sem viku.
Mér finnst erfitt að skrifa
kafla þar sem gengið er mjög
nærri sögupersónunum, þar sem
þær lenda í sorgum og erfiðleik-
um. Það gerir mig dapran.
Stundum er ég spurður að því
hvort sögupersónurnar mínar
eigi sér fyrirmyndir í raunveru-
leikanum. Það er óskaplega erf-
itt að gefa fullnægjandi svar við
þeirri spurningu.
Ég hef ekkert á móti því að
sumar persónurnar mínar líkist
raunverulegu fólki. Bækurnar
mínar eru jú sprottnar úr
ákveðnu umhverfi sem við
eigum sameiginlegt.
Ég vil að Ísland eins og ég
upplifi það sé bakgrunnur
atburðarásarinnar með eldfjöll-
um sem fólk þekkir, persónum
sem minna á raunverulegar per-
sónur og stjórnmálaflokkum
sem við könnumst við.
Orðabókin segir að roman à
clef (lykilróman) sé skáldsaga
þar sem raunverulegar persón-
ur séu notaðar dulbúnar sem
uppspunnir karakterar.
Þetta útskýrir nú ekki mikið.
Alla vega á Jón Hreggviðsson
sem Halldór Laxness bjó til
meira
sameig-
inlegt
með
skapara
sínum en
þeim Jóni
Hregg-
viðssyni
sem eitt
sinn mun
hafa verið
til í
alvörunni.
Allar
sögupersón-
ur hvort sem
þær minna á
lifendur eða
dauða eru sköpunar-
verk mannsandans.
Raunverulegar persónur eru
sköpunarverk guðdómsins – og
ættu að reyna að hegða sér sam-
kvæmt því.
Fótbolti. Horfðum á
Manchester United og
Portsmouth. Enn gera
mínir menn jafn-
tefli.
Spurning
hvort bilunin
er hjá útsend-
ingaraðilan-
um, 365 miðl-
um, eða í
sjónvarpstæk-
inu mínu?
Ég hallast að
því að 365 beri
ábyrgðina því að
allt annað en knatt-
spyrna sem ég horfi á í
þessu viðtæki endar vel.
Í mínu sjónvarpi er „Happy
End“ án undantekninga – nema í
fótboltanum.
Kaupþing lækkaði um túkall í
dag. Ég verð öreigi á endanum.
Mikið óskaplega verður frétta-
mönnum tíðrætt um Grímseyj-
arferjuna. Maður getur ekki
snert takka á rafmagnstæki án
þess að yfir mann dynji alls
konar upplýsingar um þessa
blessaða ferju. Ég veit orðið
miklu meira um Grímseyjar-
ferjuna en ég kæri mig um að
vita.
Hápunktur dags-
ins er klukkan sjö á
kvöldin þegar
mér er boðið
að koma í
mat uppi
á efri
hæðinni.
Það er líf
og fjör
við mat-
borðið.
Litla Sól
virðist
alltaf eiga
ótrúlega
mikla
orku eftir
af dags-
skammt-
inum og
sveiflurn-
ar eru mikl-
ar, frá hlát-
urskríkjum
yfir í harma-
kvein.
Hollywood
á góðum degi getur ekki
þjappað saman eins mikilli
dramatík og hálftími við
matborðið með frökeninni inni-
heldur.
Litla Sól fékk góða
umsögn hjá leik-
skólakennurum á
Njálsborg en hún
hefur nýlega hafið
nám í efri bekk
leikskólans. Leik-
skólakennararnir
fá sömuleiðis góða
umsögn hjá
henni.
Á viðkvæmum
augnablikum
segist hún
sakna Hreið-
ars Nóa vinar
síns sem er
hættur í Njáls-
borg og fluttur til Lundúna-
borgar.
Andri okkar er líka að kanna
nýju stigu á menntabrautinni.
Hann byrjar í Landakotsskóla í
haust. Í haust – nánar tiltekið á
morgun er fyrsti tíminn. Þá
koma nemendurnir saman til
að sýna sig og sjá aðra.
Kennslan byrjar seinni-
partinn í næstu viku.
Svona læðist haustið að
manni.
Haustið læðist
Í Dagbók Þráins Bertelssonar er sagt frá nýrri atvinnugrein og ólukkulegri knattspyrnu; rætt um góðar bækur og lykilrómana;
fjallað um auðsæld Bakkabræðra á 21stu öld; minnst á tilfinningasveiflur eins og þær gerast bestar í Hollywood og haustið sem
læðist að okkur.