Fréttablaðið - 18.08.2007, Síða 36

S
umum finnst það hafa
verið í gær þegar íslensk-
ir milljónamæringar
voru teljandi á fingrum
annarrar handar. Lífs-
stíll þeirra var heldur
ekki svo ýkja fjarri eigin tilveru
þjóðinnar. Áttu kannski bara aðeins
dýrari bíla, frúrnar síðari pelsa og á
mánudagskvöldum gat maður séð
þeim bregða fyrir á Grillinu.
Slíkir menn, menn eins og Þor-
valdur í Síld og fisk og Pálmi í Hag-
kaupum, voru ekki mikið fyrir að
berast á og út á við fannst mörgum
sem þeir sætu sáttir á sínum sjóð.
Helst var að Íslendingar tækju
veruleikatékk á ríkidæmi þeirra
þegar álagningarseðlar Ríkisskatt-
stjóra voru bornir út. Og þá stóðu
menn líka á öndinni yfir öllum
þeim milljónum sem fiskverkand-
inn og kaupmaðurinn áttu.
Það er af sem áður var. Eignir auð-
mannanna rúmast ekki lengur í
Jóakims Andar-kistu uppi á háa-
lofti því milljónirnar eru orðnar að
milljörðum og lífsstíllinn minnir
fremur á amerískættaða auðjöfra
en gamla góða kvótakónga með
veðurbarin nef. Einkaþotur, stór-
stjörnupartí og hallir í hverri stór-
borg er nýr einkennisklæðnaður
íslensku auðmannanna og þjóðin
stendur vandræðaleg hjá og veit
ekki alveg hvernig hún á að taka
þessari nýju tegund fyrirmanna.
„Það er auðveldara fyrir úlfalda að
komast í gegnum nálaraugað en
auðmann í himnaríki,“ stendur
skrifað í hinni heilögu bók og það
sama á eflaust við um aðgengi auð-
manna að hjörtum Íslendinga.
Þjóðin hefur nefnilega oftar en
ekki haft horn í síðu nýríkra Íslend-
inga og ríkidæmið skal hafa kostað
þá sem njóta þess blóð, svita og tár.
Ef marka má álitsgjafa Fréttablaðs-
ins reynist þetta raunin því maður-
inn sem að mati Íslendinga er besti
auðkýfingur landsins hefur svo
sannarlega tekið dýfur í öldudaln-
um. Fyrir örfáum árum reis
Björgólfur Guðmundsson upp úr
öskustónni og heillaði landsmenn
upp úr skónum þegar hann sveif inn
í Landsbankann í teinóttum jakka-
fötum. Hnarreistur og stoltur átti
þessi gráspengdi listunnandi endur-
komu aldarinnar en tæpum þrjátíu
árum áður hafði Björgólfur orðið
undir í valdabaráttunni í kringum
Hafskipsmálið. Og þjóðin hugsaði:
Þetta er þá hægt.
„Ég er að sjálfsögðu ánægður
og stoltur,“ sagði Björgólfur
þegar Fréttablaðið náði tali af
honum. „Það er gaman að vita til
þess að fólk telji að amstur manns
komi einhverju góðu til leiðar og
það kitlar alltaf að vera sagður
bestur á einhverjum vettvangi.
Ég vona hins vegar að ég sé ekk-
ert betri eða verri núna en ég var
þegar ég var blankur.“
Næstbesti auðkýfingurinn er
eplið. Sonurinn, Björgólfur Thor,
ríkasti maður Íslandssögunnar,
hefur þrátt fyrir sína tæpu þrjú
hundruð milljarða ekki styggt
hina sívinnandi þjóð heldur er
hann „strákurinn okkar“. Maður-
inn, sem er á lista Forbes yfir rík-
ustu menn heims, var jafnframt
valinn sá kynþokkafyllsti af þeim
öllum og eru sigrar hans á erlendri
grundu engu síðri í augum almenn-
ings en afrek landsliða okkar og
Bjarkar Guðmunds.
Í þriðja sætinu situr síðan
Jóhannes Jónsson, jafnan kenndur
við Bónus. Nefndu margir að hann
væri holdgervingur íslenska verka-
mannsins og erfitt að líka illa við
þá sem byrja með tvær hendur
tómar. Ekki skemmir líka að marg-
ir þakka honum fyrir lágt vöru-
verð, og jólasveinalegt yfirbragð
hans þykir vinalegt og aldrei að
vita hvað hann dregur upp úr pok-
anum. Aðrir sem skoruðu hátt voru
systkinin Ingibjörg og Sigurður
Pálmabörn. Nokkrir nefndu einnig
Ólaf Ólafsson og Ingunni Werners-
dóttur. Jón Ásgeir Jóhannesson
komst einnig á blað en var þó mun
umdeildari en vinningshafarnir.
... það kitlar alltaf að vera sagður bestur á einhverjum vett-
vangi. Ég vona hins vegar að ég sé ekkert betri eða verri núna
en ég var þegar ég var blankur.
Besti auðmaður Íslands
Hvort sem okkur líkar það betur eða verr eru auðmenn orðnir jafn fyrirferðarmiklir í þjóðfélagsumræðunni og jólabækurnar.
Sitt sýnist hverjum og meðan sumir eru elskaðir og dáðir fá hinir skömm í hatt fyrir bílífi. Júlía Margrét Alexandersdóttir leitaði
til málsmetandi aðila og fékk þá til að leggja dóm á hvaða auðkýfingar væru í mestum metum hjá þjóðinni.