Fréttablaðið - 18.08.2007, Side 40

Viðsjálar skriður og varasam-
ar jökulsprungur urðu á leið
Einars Ragnars Sigurðssonar
er hann hélt nýlega í nokkurs
konar pílagrímsför í Innri-
Veðurárdal við austanverðan
Breiðamerkurjökul.
„Það er alltaf sérstakt að fara um
fáfarnar slóðir en það sem einkum
var ætlunin að skoða í Veðurárdal
er einstök gróðurvin sem heitir
Mávatorfa. Þar vaxa hinar fjöl-
breyttustu tegundir jurta á kletta-
snös í 600 m hæð upp af jakafylltu
lóni. Mjög kuldalegum stað,“ segir
Einar Ragnar spurður hvað hafi
dregið hann upp í hálendi Suður-
sveitar. Hann viðurkennir að gang-
an hafi verið ströng og hefur hann
þó alls ekki haldið sig alltaf á lág-
lendinu síðustu ár. Hvenær skyldi
hann hafa fengið fjallabakteríuna?
„Langar ferðir með bakpoka fór
ég fyrst 1992 og hef farið víða
síðan. Bæði mjög troðnar slóðir
eins og Laugaveginn og upp á Kili-
manjaro en líka ótroðnar eins og
þvert yfir Vatnajökul.“
Í Innri-Veðurárdal fór Einar
Ragnar með félögum sínum í
gönguklúbbi starfsmannafélags
Skýrr sem nefnist Frjálst fall og er
í daglegu tali kallaður FF. „For-
maður klúbbsins, Agnar Björns-
son, og annar sem heitir Árni og er
Árnason skipulögðu þessa ferð.
Agnar komst ekki með en Árni var
leiðsögumaður,“ segir Einar Ragn-
ar og lýsir ferðinni nánar.
„Við byrjuðum gönguna við
eyðibýlið Fell og héldum upp
Hólmafjall sem er þar fyrir ofan.
Síðan tekur við Eystra-Miðfell sem
er snarbrött skriðuurð, afskaplega
laus í sér og erfið uppgöngu. Við
höfðum heyrt um fólk sem hafði
snúið sig og beinbrotið og brölt til
baka við illan leik. En upp kom-
umst við og þar komum við á skrið-
jökul úr Vatnajökli sem við geng-
um um í krákustígum til að forðast
að lenda í sprungum og snjóloftum.
Við þurftum að hafa talsvert fyrir
að finna Mávatorfuna því kort af
svæðinu eru öll meira og minna
vitlaus. Vorum að því komnir að
snúa við en þar sem við vorum með
greinargóðar upplýsingar stað-
kunnugra, eins og Fjölnis Torfa-
sonar á Hala og einnig Gerðar
Steinþórsdóttur sem hafði komið
þarna, var einn úr hópnum nokkuð
viss í sinni sök og hélt áfram og
kom þá auga á torfuna. Við dvöld-
um svo um stund í hinu ótrúlega
blómskrúði og það var auðvitað
toppurinn. Svo var lagt af stað
heim.
Leiðin fram og til baka er um 30
kílómetrar og krefst reynslu, góðs
búnaðar og mikillar aðgæslu. Við
gengum upp á tind í jöklinum sem
er í yfir 1.200 metra hæð og niður í
Mávatorfuna sem er í 600 m hæð.
Aftur upp í um 1.000 metra hæð og
síðan niður á jafnsléttu þar sem
tjaldið beið. Þar grilluðum við og
lögðumst síðan þreyttir til svefns
eftir afskaplega vel heppnaða ferð
í glimrandi fínu veðri.“
Alltaf sérstakt að fara
um fáfarnar slóðir
Gengið verður í dag um stór-
brotið hraun á milli Skála-
snagavita og Beruvíkur á
Snæfellsnesi.
Síðasta skipulagða ferð sumarsins
á vegum þjóðgarðsins Snæfells-
jökuls verður í dag. Mæting er við
afleggjarann út á Öndverðarnes
klukkan 10.45 og síðan farið með
ströndinni milli Skálasnagavita og
Beruvíkur. Leiðsögumaður er
Sæmundur Kristjánsson sem mun
fræða fólk um mannlíf og búskap í
Beruvík og fuglalíf og nytjar í
bjarginu. Ferðin tekur um 5-6
klukkustundir, mikilvægt er að
vera í góðum skóm og með nesti.
Fólk verður ferjað frá Beruvík að
göngu lokinni.
Strandganga