Fréttablaðið - 23.01.2008, Blaðsíða 14

14 23. janúar 2008 MIÐVIKUDAGUR
greinar@frettabladid.is
FRÁ DEGI TIL DAGS
ÚTGÁFUFÉLAG: 365
RITSTJÓRAR: Jón Kaldal og Þorsteinn Pálsson AÐSTOÐARRITSTJÓRI: Steinunn Stefánsdóttir FRÉTTASTJÓRAR: Arndís
Þorgeirsdóttir, Kristján Hjálmarsson, Trausti Hafliðason og Höskuldur Daði Magnússon (dægurmál). FULLTRÚI RITSTJÓRA:
Páll Baldvin Baldvinsson. Fréttablaðið kemur út í 103.000 eintökum og er dreift ókeypis á heimili á höfuðborgarsvæðinu,
Akureyri og þéttbýlissvæðum á suðvesturhorninu. Einnig er hægt að fá blaðið í völdum verslunum á landsbyggðinni.
Fréttablaðið áskilur sér rétt til að birta allt efni blaðsins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds. issn 1670-3871
Eitt nýyrði er skyndilega komið upp í frönsku og gengur nú
ljósum logum, og er það orðið
„pipol“. Sennilega liggur það ekki
í augum uppi fyrir Íslendinga, en
hér er ekki annað á ferðinni en
enska orðið „people“ í nýjum
búningi, en merking þess hefur þó
tekið nokkrum stakkaskiptum. Í
frönsku hefur það sem sé breyst í
lýsingarorð og táknar allt það sem
á einhvern hátt tengist frægu
fólki, leikurum, poppstjörnum,
ákveðinni tegund af íþróttahetjum
og slíku, þ.e.a.s. því sem skipar
háan sess á forsíðum fyrir
skilnaðarmál, kvenna- og karlamál
og skandala ýmiskonar. Þau blöð
sem birta fréttir af þessu tagi,
eins og hið mikla fréttablað
„Closer“, eru „pipol“, og þar sem
orðið táknar einhvers konar
eiginleika og vísar til sérstakrar
veraldar verða þeir sem komast í
slíka pressu einnig „pipol“ sjálfir.
Hugsanatengsl þessa orðs eru
nokkuð skýr og einföld. Það kallar
fram mynd af fólki í glæstum
klæðum, smóking eða síðum
kjólum – nema þegar það er
hálfbert eða meira – með dökk
gleraugu og papparassa á
hælunum. Það kallar fram í
hugann myndir af fólki í vafasöm-
um stellingum og ýmiskonar
annarlegu ástandi, sem eru teknar
gegnum fjarlægðarlinsur sem
kosta milljónir. Það kallar fram í
hugann flennistórar fyrirsagnir
skrifaðar á harla alþýðlegri
frönsku sem sést ekki í kennslu-
bókum, og síðast en ekki síst
kallar það fram í hugann bækur,
settar á markaðinn með brauki og
bramli, þar sem einhver leysir frá
skjóðunni og segir sannleikann um
NN (kannske hann sjálfur eða hún
sjálf).
Með morðglampa í augum
Þótt franska akademían hafi ekki
skipt sér af þessu orði, og því
síður lagt á það blessun sína, hefur
það á örstuttum tíma breiðst út
yfir landið eins og logi í sinu, og
ekki alveg að ástæðulausu. Því alls
staðar í fjölmiðlum vaða nú uppi
sömu spurningarnar: hvað finnst
mönnum um að nú sé forsetinn
orðinn „pipol“? hvaða áhrif skyldi
það hafa á fylgi forsetans að hann
skuli nú vera „pipol“?
Þetta byrjaði allt með hinni
mjög svo umdeildu heimsókn
Kaddafís Libýuleiðtoga. Það var
þungt hljóð í mörgum. En hann
hafði varla snúið við bakinu, þegar
menn fengu um annað að tala, því
skyndilega birtist Sarkozy í
Disneylandi (af öllum stöðum)
með dömu upp á arminn og leyfði
fréttamönnum góðfúslega að taka
myndir af þeim báðum. Nokkru
síðar voru skötuhjúin stödd við
fætur pýramídanna í Egyptalandi
og í Petra í Jórdaníu, og forsetinn
lýsti því yfir á blaðamannafundi
að „þarna væri alvara á ferðum“.
Sporhundar pressunnar þurftu
ekki að leggja mikið á sig, því
konan, sem var ítölsk þokkadís,
Carla Bruni að nafni, var síður en
svo óþekkt, síst af öllu í „pipol-
pressunni“. Hún hafði byrjað sinn
feril sem fyrirsæta, síðan fengist
eitthvað við söng með misjöfnum
árangri, og unnið sér í leiðinni
sitthvað það til frægðar sem þandi
sig yfir forsíður. Einu sinni hljópst
hún á brott með eiginmanni
Justine nokkrar Lévy. Það hefði þó
varla verið í frásögur færandi ef
Justine þessi hefði ekki verið
dóttir hins afkastamikla heim-
spekings og fjölmiðlaberserks
Bernard-Henri Lévy, eins af
lávörðum þotugengisins í Frakk-
landi. Hún sýndi þegar að hún var
dóttir föður síns, settist niður og
skrifaði skáldsögu um málið sem
nefndist „Ekkert alvarlegt“. Þetta
verk, sem ekki var hægt að kalla
„lykilskáldsögu“ því ekki var þörf
á nokkrum einasta lykli, allt var
þar galopið og hurðarlaust, vakti
þó nokkra athygli. Á þeim
blaðsíðum birtist Carla Bruni
lesendum ljóslifandi undir því
gagnsæja dulnefni „Paula“, og er
henni lýst sem margfeldi ýmiskon-
ar kvendjöfla, „blóðsugu“ með
„morðglampa“ í augum. Það var
sennilega um þetta sama leyti sem
Carla Bruni lýsti því yfir að hún
væri fylgjandi fjölveri.
Súfistinn De Gaulle
Blaðamaður við kaþólska dagblað-
ið „Krossinn“ lýsti því átakanlega,
hvernig þetta mál væri farið að
breyta sýn manna á umheiminum.
Hann fór nýlega að sjá kvikmynd-
ina „Leikkonur“ eftir systur Cörlu
Bruni, Valeriu Bruni Tedeschi sem
einnig leikur aðalhlutverkið. Í
hlutverk móður aðalpersónunnar,
sem er voldug kona í tannhvassari
kantinum, valdi hún sína eigin
móður, sem er að sjálfsögðu einnig
móðir Cörlu og virðist leika sjálfa
sig. Meðan á sýningu stóð sagðist
blaðamaðurinn ekki hafa getað
losnað undan þeirri hugsun að
kannske væri hann nú að horfa á
tilvonandi tengdamútter forset-
ans, og hætt við að sá yrði þá að
halda sig á mottunni.
Þegar menn hittast á förnum
vegi segja þeir nú gjarnan án frek-
ari skýringa: hvar endar þetta? En
sumir núa saman höndum af
ánægju. Það eru útgefendur
„pipol-pressunnar“ og bóka af
sama tagi. Á þessari stundu eru
þrjár bækur að koma út um
Sesselju, fyrrverandi forsetafrú,
og fimm bækur eru boðaðar um
Cörlu Bruni. En hvað hefði De
Gaulle hugsað, sá sem hannaði for-
setastólinn? Mér finnst ekki
ólíklegt að hann sé nú orðinn
súfisti og genginn í reglu skopp-
arakringlu-munka í gröfinni.
Orð í nýjum búningi
EINAR MÁR JÓNSSON
Í DAG | Nýyrði
Borgarstjóri í hundrað daga
Fullyrt hefur verið í fjölmiðlum að frá-
farandi meirihluti í borginni hafi fallið
eftir 102 daga við stjórnvölinn. Það er
ekki rétt. Á mánudag voru vissulega
102 dagar liðnir frá því að tilkynnt var
að nýr meirihluti hefði verið myndaður
í borginni, það er fimmtudaginn 11.
október í fyrra. Formleg valdaskipti
urðu hins vegar ekki fyrr en þriðjudag-
inn 16. október. Dagur B. Eggertsson
hefur því verið borgarstjóri í slétta
hundrað daga á fimmtudag, þegar
Ólafur F. Magnússon tekur við
stjórnartaumunum. Aðeins
einn borgarstjóri hefur gegnt
embættinu skemur, það er
Árni Sigfússon sem var
borgarstjóri í 89 daga
frá 17. mars til 13.
júní 1994.
Ömurlegur dagur
Breskir fjölmiðlar greindu frá því um
helgina að sálfræðingur þar í landi
hefði búið til formúlu til að reikna út
„ömurlegasta dag ársins“. Til að kom-
ast að niðurstöðu styðst sálfræðing-
urinn við breytur á borð við veðurfar,
skuldir, hversu langt er liðið frá jólum,
sprungin áramótaheit, skort á drifkrafti
og athafnaþrá fólks. Sálfræðingur
þessi spáði sem sagt að ömurlegasti
dagur 2008 væri mánudagurinn 21.
janúar. Og viti menn. Á alþjóðamörk-
uðum tóku hlutabréf rækilega
dýfu og í Ráðhúsi Reykjavíkur
fór allt í háaloft.
Dýrkeyptur sigur
Í ljósi nýs meirihluta í
borginni er áhugavert
að rifja upp samn-
ingaviðræður sjálfstæðismanna og
F-lista eftir kosningar 2006. Framan
af þótti langlíklegast að þessir flokkar
myndu ná saman um að mynda stjórn
og á tímabili leit út fyrir að það gengi
eftir. Það liðkaði fyrir viðræðunum á
sínum tíma að Ólafur F. Magnússon
gerði ekki kröfu til þess að verða borg-
arstjóri, sem var aftur á móti skýlaus
krafa Sjálfstæðisflokksins. Vilhjálmur
Þ. Vilhjálmsson sleit viðræðunum við
Ólaf skyndilega og bar við ósveigjan-
leika hans í flugvallarmálinu. Nú eru
F-listi og Sjálfstæðisflokkur loksins
komnir í eina sæng; Ólafur fékk sínu
framgengt í flugvallarmálinu og verð-
ur borgarstjóri þar að auki. Sjálfstæð-
ismenn hugsa sig væntanlega tvisvar
um framvegis áður en þeir slíta
samningaumleitunum og leita
annað. bergsteinn@frettabladid.is
UMRÆÐAN
Fasteignagjöld í Kópavogi
Þrátt fyrir góðan rekstrarafgang skv. fjárhagsáætlun Kópavogs hafa meiri-
hlutaflokkarnir ekki séð neina ástæðu til
þess að létta undir með bæjarbúum og
lækka fasteignaskattana. Hvernig stendur
á því? Af hverju geta bæjarfélög allt í
kring um okkur verið að lækka álögur á
sína bæjarbúa? Af hverju er Kópavogur
ennþá með hæstu skattprósentuna?
Getur svarið verið það að þrátt fyrir að meiri-
hluti Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks veifi
fjárhagsáætlun sem sýni afgang upp á 2,1 milljarð
sé rekstur bæjarins alls ekkert í góðu standi?
Hvaðan kemur þessi rekstrarafgangur? Svarið er
að hann kemur af sölu lóða. Í ljósi þess hlýtur
maður að spyrja sig að því hvernig fjárhagur
bæjarins væri ef ekki kæmi til sala lóða.
Það hlýtur að vera krafa íbúa Kópavogs að
bæjarfélagið noti tækifærið og láti þá njóta, að
minnsta kosti að hluta, ávinnings sem bærinn
hefur haft af sölu lóða. Bæjarfélögin í
landinu hafa ekki frekar en aðrir getað
séð fyrir hvernig fasteignaverð hefur
gjörsamlega farið út úr öllu korti. Við
þetta hafa bæjarfélögin í reynd fengið
tekjuauka sem þau hafa í sjálfu sér
ekkert verið að kalla eftir.
Lauslega reiknað hefur mánaðar-
greiðsla af húsnæði sem er 140fm og með
40fm bílskúr hækkað frá 2005 til 2008 um
ca. kr. 10.000 á mánuði. Íbúi sem á
húsnæði af áðurnefndri stærð greiddi
árið 2005 um 11.700 kr. á mánuði í fasteignagjöld
en greiðir núna um 22.400 kr. á mánuði.
Sé hins vegar sá grunur á rökum reistur að í
raun séu fjármál bæjarins í kalda koli, ef ávinning-
urinn af sölu lóða er tekin út úr myndinni, þá er
náttúrulega skiljanlegt að meirihlutinn hiki við að
lækka fasteignaálögur á bæjarbúa. Þá er sannar-
lega komin enn ein ástæða fyrir Kópavogsbúa að
hvíla Sjálfstæðis- og Framsóknarflokk í næstu
bæjarstjórnarkosningum.
Höfundur er formaður
Frjálslynda flokksins í Kópavogi.
Hví lækka fasteignagjöld ekki?
HELGI HELGASON
Við erum að flytja og því höfum við til sölu notuð
skrifstofuhúsgögn, þ.e. skrifborð, skápa,
skrifstofustóla ofl.
Einnig ísskápa, borð, stóla o.fl. í eldhúsið.
Selst ódýrt.
Upplýsingar á skrifstofutíma gefur
Hanna Dóra Haraldsdóttir í síma 530-8400
eða hdh@1912.is
www.nathan. i s
Notuð
skrifstofuhúsgögn
til sölu
É
g mun aldrei lúta vilja handrukkara,“ segir heimilis-
faðir í Vogum á Vatnsleysuströnd sem hefur tekið þá
ákvörðun að greiða ekki fíkniefnaskuld sonar síns. Fað-
irinn hugrakki er í viðtali í Fréttablaðinu í dag og kom
fram í fréttaskýringaþættinum Kompási á Stöð tvö í
gær.
Föðurnum tókst fyrir skömmu að stöðva innrás handrukkara
á heimili hans, eiginkonu hans og þriggja barna. Elst þeirra er
pilturinn sem handrukkararnir voru að leita að. Eftir að hafa
farið yfir málið komst fjölskyldufaðirinn að þeirri niðurstöðu
að hann og fjölskylda hans væru í verri málum ef skuldin yrði
greidd en ef hún yrði ekki greidd.
Í framhaldinu efndi hann til samstarfs við Kompás um að vera
á staðnum þegar hann átti von á ofbeldismönnunum aftur. Lög-
reglan var vitanlega einnig á staðnum og handtók mennina.
Eins og staðan er virðast fjölskyldur standa berskjaldaðar
gagnvart aðför misindismanna eins og þeirra sem sóttu fjöl-
skylduna í Vogum heim. Og því miður eru þeir fáir sem rísa upp
með sama hætti og fjölskyldufaðirinn og hafnar því að taka þátt
í darraðardansinum.
Það er erfitt að gera sér í hugarlund hvílíkur vítahringur fíkni-
efnaneysla er. Svo virðist sem stundað sé að leita uppi þá sem
eru nýkomnir úr meðferð til að herma upp á þá gamlar skuldir.
Þó að svo kunni að virðast að einfaldasta leiðin sé að greiða upp
skuldina er málið miklu flóknara. Eins og faðirinn bendir á þá
getur það hæglega verið ávísun á framhald því eftir að skuldin
sjálf er uppgreidd er farið að rukka um vexti. Leiðin sem í fljótu
bragði virðist vera torfarnari er því alltaf farsælli þegar upp er
staðið; að neita að greiða og umfram allt leita til lögreglu.
Íbúar í Vogum komu í vikunni saman á íbúafundi þar sem
ofbeldismál voru rædd. Á fundinum var ákveðið að forvarnalög-
reglumaður tæki til starfa við félagsmiðstöð staðarins og ung-
mennaráð skipað. Ef vel tekst til í Vogum geta aðgerðirnar þar
orðið öðrum til eftirbreytni.
Það er sárt til þess að vita hversu ungmenni, sem eru að vinna
í því að komast út úr vítahring fíkniefnaneyslu, eru varnarlausir
gagnvart fortíðardraugum. Þessum ungmennum veitir mörgum
hverjum ekki af sólarhringsvörn fyrir handrukkurunum. Það
er algerlega ólíðandi að hópur manna skuli hafa slík heljartök
á fólki að það leggur ekki í að kæra ofbeldi til lögreglu. Ferð
handrukkaranna verður að stöðva og það strax.
Til þess þurfa fórnarlömb handrukkaranna og þeir sem næst-
ir þeim standa að taka höndum saman við lögreglu. Það á að vera
hægt að afvopna slíka menn í svo litlu samfélagi eins og hér er.
Fjölskyldufaðirinn í Vogunum hefur gengið fram fyrir skjöldu.
Hann er ekki sá fyrsti og ekki heldur sá síðasti en þeim verður
að fjölga sem taka ábyrga afstöðu eins og hann. Til þess að það
geti gengið eftir verður að vera hægt að treysta á fulltingi lög-
reglunnar.
Hugrakkur faðir tekur til sinna ráða.
För handrukkara
verður að stöðva
STEINUNN STEFÁNSDÓTTIR SKRIFAR