Fréttablaðið - 21.05.2008, Síða 49

MIÐVIKUDAGUR 21. maí 2008 17
BRÉF TIL BLAÐSINS
UMRÆÐAN
Stefán Hilmarsson svarar
Sverri Stormsker
Sverri Ólafssyni Stormsker virðist uppsigað við mig og
deildi því með lesendum Frétta-
blaðsins í sl. viku, þar sem hann
var þó aðallega að hnotabítast út í
Jón Ólafsson. Frekar undarlegt
hátterni, en þó ekki alveg úr stíl
við þennan undarlega mann. Ekki
ætla ég að skattyrðast nánar við
Sverri í fjölmiðlum og mun ekki
skrifa annað bréf þegar hann svar-
ar þessu, sem ég tel jafn öruggt og
að nótt fylgir degi, því hann er
einn þeirra sem einatt vilja eiga
síðasta orðið. Læt ég honum það
góðfúslega eftir.
Af grein Sverris má ráða að
honum er í mun að því sé til haga
haldið að hann sé nk. tónlistarljós-
móðir mín og vill jafnframt meina
að ég hafi ekki haldið því nógsam-
lega á lofti. Heldur þóttu mér skrif
þau furðuleg og vissi frómt frá
sagt ekki hvort þau bæri að túlka
sem skjall eða last. En dró þá
ályktun að um last væri að ræða
og hið meinta kredit-leysi hlyti að
hafa plagað Sverri lengi. En ef það
getur orðið til þess að róa sál og
sinni Sverris, þá biðst ég nú auð-
mjúklega forláts á því að hafa ekki
hrópað nafn hans oftar á torgum.
Samt var það svo að ég hafði sung-
ið opinberlega alloft og inn á plötu
þegar leiðir okkar Sverris lágu
saman. En vissulega söng ég örfá
laga Sverris í kjölfar þess. En tel
þó að það hafi ekki síður gagnast
honum en mér. Altént lít ég svo á
að Sverrir eigi fráleitt nokkuð inni
hjá mér, líkt og í veðri vakir í
skrifum hans. Og kem ég þá að
þeim punkti sem rann mér helst til
rifja og er ástæða þess að ég taldi
rétt að svara opinberu prívatbréfi
hans.
Það má greina í skrifum Sverris
að honum gramdist að hafa ekki
hlotið styrk úr Tónskáldasjóði FTT
á dögunum, en að beiðni formanns
tók ég sæti í úthlutunarnefnd. Svo
er að skilja, að Sverri hafi þótt
sjálfgefið að ég sæi til þess að
honum félli í skaut úthlutun í ljósi
þess að hann stendur í þeirri mein-
ingu að hafa fært mig í heiminn,
eða „dröslað mér á lapp-
ir“ og „ruslað mér uppá
svið“, eins og hann orð-
aði svo smekklega.
Finnst honum að kálfur-
inn ég hafi ekki launað
ofeldið sem ég á að hafa
hlotið af hans hendi í
árdaga.
En hefði ég verið stríð-
alinn af Sverri forðum –
sem reyndar er ansi
fjarri sanni – þá hefði
það vitaskuld engin áhrif haft á
vinnubrögð nefndarinnar, sem
einkennast ekki af greiðasemi né
því að úthluta dúsum. Þvert á móti
tekur nefndin málefnalega og vís-
indalega á þeim fjölmörgu
umsóknum sem berast ár hvert og
fer eftir reglum sem
henni eru settar af
stjórninni. Það er hins
vegar svo, að höfund-
ar sem réttháir eru
njóta jafnan forgangs
umfram réttlága.
M.ö.o. þykir eðlilegt
að þeir njóti mestra
tekna sem afla mestra
tekna. Það ber þó ekki
að skilja þannig að
aðeins réttháir fái
úthlutað, því það er alls ekki svo.
Og þess er jafnframt gætt að ungir
og réttlágir höfundar verði ekki
útundan, sbr. það að hljómsveitin
Skátar hlaut veglega úthlutun í ár.
Ég þekki ekki gjörla hvernig
úthlutunum til Sverris hefur verið
háttað á undanförnum árum, því
ég hef ekki setið í nefndinni lengi.
En hitt veit ég, að í ár var hann
síður en svo einn um það að hljóta
ekki það sem sóst var eftir. Það er
eins og gengur.
En Sverrir ætti e.t.v. að líta sér
nær. Staðreyndin er, að þegar að
var gáð reyndist hann furðu rétt-
lágur, sem var a.m.k. ekki til að
bæta stöðu hans. Ástæðan er ein-
faldlega sú að tónlist hans hefur
ekki verið mikið flutt opinberlega
hin seinni ár. Það er mín skoðun,
að skýringa sé helst að leita í hans
eigin ranni og stafi sennilega af
metnaðarleysi, óreglu, drambi og
hroðvirkni, en hið síðastnefnda
hefur að mínu mati umfram annað
einkennt útgáfur hans í gegnum
tíðina. Kynntist ég sjálfur vinnu-
brögðum hans af eigin raun forð-
um og segir mér grunur að lítt
hafi þau breyst. Þá var aðalatriðið
að hespa hlutunum af sem hrað-
ast. Slíkt vinnulag við hljóðritun
kemur jafnan í bakið á manni,
jafnvel þótt viðkomandi hafi tón-
listarhæfileika.
Að lokum vil ég nota þetta tæki-
færi til að skora á Sverri að leggja
skítadreifaranum og hvetja hann í
leiðinni til dáða og vandaðra
verka, sem gætu orðið til þess að
hefja merki hans aftur á loft. Því
það er aldrei of mikið af ágætri
íslenskri tónlist.
Höfundur er tónlistarmaður.
Bitur bögusmiður á skítadreifara
STEFÁN HILMARSSON
Líkt og þegar Sólon Íslandus
reiknaði á móti Englendingum
Guðmundur Björnsson, fyrrverandi
flutningabílstjóri, skrifar:
Í Fréttablaðinu 7. maí 2008 birtist
grein þar sem vitnað er í Ármann Kr.
Ólafsson þingmann Sjálfstæðisflokks-
ins, þar sem hann tekur undir þær
fullyrðingar að ein ferð flutningabíls
valdi ámóta sliti vega og ferðir 9.000
fólksbíla. Þessar tölur geta á engan
hátt staðist. Þegar ég var á ferð 1976
voru allir vegir malarvegir og um
verslunarmannahelgina voru allir
flutningabílar stopp, enginn þeirra
á ferðinni. Samt voru vegirnir með
alversta móti, þrátt fyrir að þetta
væri besti tími ársins. Ekki var þar
flutningabílum um að kenna. Svona
rugl stenst engan veginn, það veit ég
eftir að hafa keyrt malarvegi stóran
hluta ævinnar.
Ef þessar ýkjur myndu standast
væri heldur ekki mikið eftir af vegum
hér á Ströndum, þar sem eru 38 km
ennþá malarvegir og það mjóir að
það er illgerlegt að mætast á þeim.
Um þessa vegi fara um 30 flutn-
ingabílar á dag. Því tel ég ummæli
Ármanns þvílíkar ýkjur að þær fái
engan veginn staðist.
Dæmi er um flutningabíl sem ekur
150 þúsund km á ári og greiðir 13,95
krónur í kílómetragjald. Þetta gerir
því 2.092.000 krónur yfir árið. Þessi
bíll má vera 44 tonn í heildina. Hann
er með 22 dekk og hámarksþungi á
dekkjunum eru 3.500 kg, en ekki eru
nýtt nema 2 tonn af því. Til sam-
anburðar ber eitt dekk undir svona
flutningabíl jafnmikið og 7 eða nærri
8 dekk undir fólksbíl, miðað við að
fólksbíllinn sé 1,5 tonn. Fólksbílarnir
þurfa hins vegar aðeins að greiða
olíugjald. Flutningabíll kemst því
engan veginn nálægt því að slíta veg-
unum jafnmikið og 9.000 fólksbílar.