Fréttablaðið - 13.07.2008, Blaðsíða 52

20 13. júlí 2008 SUNNUDAGUR
■ Pondus Eftir Frode Øverli
■ Gelgjan Eftir Jerry Scott & Jim Borgman
■ Handan við hornið Eftir Tony Lopes
■ Kjölturakkar Eftir Patrick McDonnell
■ Barnalán Eftir Jerry Scott & Rick Kirkman
Þegar þú sérð hvaða pulsur
hafa orðið stórstjörnur, þá
er bókað mál að við náum
vinsældum.
Við erum með allan
pakkann! Við erum ungir,
hæfileikaríkir og með
geðveikan söngvara. Hvað
getur stoppað okkur?
Kalli kemur ekki. Hann þarf
að hjálpa mömmu sinni
að velja nýjar gardínur í
herbergið sitt.
Mamma
hans Kalla
getur
verið
erfið!
Við gætum orðið fyrsta
hljómsveitin sem aflýsir
alheimstónleikaferða-
lagi af því trommarinn
þarf að taka til í her-
berginu sínu!
Jói! Það er risastórt gat á
veggnum á baðherberginu
hans Palla!
Nú. Er þér
alveg sama
hvernig það
gerðist?
Látum okkur
sjá... risastórt
gat...
unglingur
með tvo
hnefa...
Vá! Við verðum að kalla til
embætti ríkislögreglustjóra
til að leysa þetta mál!
Miðasala
Við fljúgum til hlýju strandanna
á Suður-Spáni. Þar ætlum við að
njóta lífsins og skemmta okkur
allan veturinn!!!
Koma svo
stelpur!
Partí
Fuglar eru
klikkaðir.
Hvernig fórstu
að þessu?
Ég kastaði
bara hringn-
um utan um
flöskuna eins
og maðurinn
sagði. Ekkert
mál!
Þú varst bara heppin og
það ætla ég að sanna.
Prófaðu aftur!
Ókei.
Og hún
vinnur
aftur!
Ef þú ætlar
að halda
áfram að
kenna mér
verðum við
að fá kerru
undir þetta.
Suður á
bóginn, takk.
Síðasta sumar, eins
og svo oft áður,
var alls ekki auð-
velt að vera KR-
ingur. Skelfilegt
gengi liðsins var
uppspretta enda-
lausra brandara og
háðsglósa sam-
starfsmanna og
(ó)vina sem ekki halda með
KR. Því það er jú þannig að þeir
sem ekki elska KR hata KR.
Það sem af er sumri hef ég ekki
kunnað við að tjá mig um liðið
mitt, þó oft hafi mig langað. Fyrst
vildi ég ekki afhjúpa væntingar
mínar, sem voru ekki miklar.
Þegar sumarið fór illa af stað vildi
ég ekki viðurkenna að það kæmi
mér ekkert sérlega á óvart. KR-
ingar voru enda frekar niður-
brotnir eftir síðasta sumar og
þorðu ekki að vona of mikið. Svo
þegar fór að ganga vel hjá liðinu
vildi ég einhvern veginn ekki
treysta á það að svoleiðis yrði það
áfram.
Nú er ég hins vegar orðin viss
um getu og árangur KR og mikil
ósköp sem það er góð tilfinning.
Þrátt fyrir að liðið mitt hafi tapað
sínum fyrsta leik í langan tíma á
fimmtudaginn þá truflar það gleði
mína ekkert svo mikið. Einu sinni
var það þannig að oft var hægt að
kenna óheppni eða lélegri dóm-
gæslu um tap, en á þessum síðustu
og verstu tímum hafði ég bara
verið farin að venjast því að þegar
liðið tapaði þá væri það einfald-
lega vegna þess að það var ekki
nógu gott og átti ekkert skilið að
vinna. Það var alls ekki skemmti-
legt.
Því virðist hins vegar vera lokið,
þó ég fullyrði ekkert um það
hversu lengi það stendur. Liðið
vann marga leiki í röð og hélt
hreinu, þangað til á fimmtudaginn
að Valsarar mættu í Frostaskjólið
góða. Þá tapaðist fyrsti leikurinn í
langan tíma og það var ótrúlega
súrt og ósanngjarnt, og dómarinn
snuðaði KR um mark og víti. En
það er samt einhvern veginn í lagi,
því lífið er eiginlega orðið eins og
það á að sér að vera. Það er hægt
að kenna dómurunum um töpin á
nýjan leik.
STUÐ MILLI STRÍÐA Dómaraskandalar
ÞÓRUNN ELÍSABET BOGADÓTTIR ER KR-INGUR OG BER HÖFUÐIÐ HÁTT