Tíminn - 28.04.1982, Blaðsíða 8

8
Miðvikudagur 28. april 1982.
Utaefandi: Framsóknarflokkurinn
Framkvæmdastjóri: Gisli Sigurðsson. Auglýsingastjóri: Steingrimur Gislason.
Skrifstofustjóri: Jóhanna B. Jóhannsdóttir. Afgreiðslustjóri: Sigurður Brynjólfs-
son. Ritstjórar: Þórarinn Þórarinsson, Elías Snæland Jónsson. Ritstjórnarfulltrúi:
Oddur V. ólafsson. Fréttastjóri: Páll Magnússon. Umsjónarmaöur Helgar-Tim-
ans: lllugi Jökulsson. Blaöamenn: Agnes Bragadóttir, Atli Magnússon, Bjarghild-
ur Stefánsdóttir, Egill Helgason, Friörik Indriðason, Heiöur Helgadóttir, Jónas
Guömundsson, Kristinn Hallgrimsson, Kristin Leifsdóttir, Ragnar Orn Pétursson
(iþróttir), Sigurjón Valdimarsson, Skafti Jónsson. Utlitsteiknun: Gunnar Trausti
Guöbjörnsson. Ljósmyndir: Guðjón Einarsson, Guöjón Róbert Agústsson, Elín
Ellertsdóttir. Myndasafn: Eygló Stefánsdóttir. Prófarkir: Floíi Kristjánsson,
Kristín Þorbjarnardóttir, Maria Anna Þorsteinsdóttir.
Ritstjórn, skrifstofur og auglýsingar: Siöumúla 15, Reykjavik. Simi: 86300. Aug-
lýsingasimi: 18300. Kvöldsimar: 86387, 86392. — Verð i lausasölu 7.00, en 9.00 um
helgar. Áskriftargjald á mánuöi: kr. 110.00.— Prentun: Blaöaprent hf.
Hratt flýr
stund
— eftir Oddnýju Guðmundsdóttur
Virkjun Blöndu
■ Skynsemi og sáttavilji hefur nú náð yfirhönd-
inni i hinum miklu deilumálum sem staðið hafa
vegna Blönduvirkjunar. Deiluaðilar hafa slegið
af sinum ýtrustu kröfum og segja má að heilbrigð
skynsemi sé sigurvegarinn þegar upp er staðið.
Með þvi að sættast á að virkjunin verði við Ref-
tjarnarbungu, eins og áætlað hefur verið, en að
uppistöðulónið verði miðað við 220 gigalitra i stað
400 er komið til móts við sjónarmið beggja deilu-
aðila. Virkjunin og lónið verður á hentugum stað i
ánni, en hins vegar verða landspjöll mun minni
með þvi að hafa vatnsyfirborðið fjórum metrum
lægra en upphaflega var ráð fyrir gert. Þetta
þýðir engan veginn að raforkuframleiðslan verði
helmingi minni i virkjuninni, en kannski ekki al-
veg eins stöðug, það fer eftir árferði og úrkomu.
Það er öllum ljóst að mikill styrr hefur staðið
um Blönduvirkjun innan þingflokks Framsókn-
armanna, þótt ágreiningurinn hafi augljóslega
verið miklu viðtækari, sem eðlilegt er þegar ólik
sjónarmið takast á. En innan þingflokksins hefur
verið unnið mikið starf við að leysa deiluna á
þann veg að allir megi sæmilega við una. Það
hefur nú tekist og vonandi verður það öðrum, sem
málið varðar, gott fordæmi, svo að framkvæmdir
við Blönduvirkjun geti hafist sem fyrst. Það hef-
ur enginn ágreiningur verið um það atriði, að
næsta stórvirkjun verði i Blöndu, heldur einvörð-
ungu um hvaða virkjunarleið skyldi valin. Hafa
togast þar á gróðurverndarsjónarmið og viðhorf
þeirra sem vilja stifluna sem stærsta án tillits til
landeyðingar.
Með þeirri samþykkt, sem þingflokkur Fram-
sóknarflokksins hefur nú gert, er farin sáttaleið
sem á að vera vel við unandi fyrir alla þá sem
hlut eiga að máli.
Miðlunartillagan hefur verið til umræðu allt
siðaná s.l. hausti, að Ingólfur Guðnason alþingis-
maður, færði það i tal, hvort ekki væri athugandi
að virkja Blöndu samkvæmt þeirri leið sem
Landsvirkjun taldi vænlegasta, en með minni
miðlun en gert var ráð fyrir, svo að spara mætti
gróðurlendið, en að virkjunin kæmi samt að þeim
notum sem að er stefnt. Aðrar virkjunarleiðir
hafa einnig mikið verið ræddar en minna rann-
sakaðar. En úr þvi sem komið er skiptir það ekki
höfuðmáli, heldur hitt, að andstæð sjónarmið
hafa verið samrýmd og sáttum náð.
Vonandi verða engir aðilar nú til þess að fara
að efla óvinafagnað og slá á útrétta sáttahönd.
Það heíur viða hitnað i kolunum vegna þessa
máls, nágrannar átt i illdeilum og flokkadrættir
verið miklir. En með þeirri málamiðlun, sem
náðst hefurmeð milligöngu góðra manna og rétt-
sýnna ættu deilur að verða úr sögunni og fram-
kvæmdir að geta hafist öllum til blessunar.
Vert er að hafa i huga að þótt deilur hafi verið
settar niður hefur hvorugur aðilinn unnið neinn
fullnaðarsigur og enginn hefur tapað striðinu um
virkjun Blöndu.
OÓ.
■ Hógvær frásögn birtist i dag-
blaði 3. febrúar s.l. og bar yfir-
skriftina: Nemendur lentu i
miklu timahraki — hefur þó ekki
áhrif á einkunnagjöf.
betta er frásögn um samræmt
enskupróf. Og höfundurinn heldur
áfram: „Munnlega prófið fór
fram með upplestri gegnum rik-
isútvarpið. bótti alltof hratt lesið
og of litill timi gefast til úrlausna
á milli. Annar liður i prófinu var
efnisleg rööun mynda i samræmi
við langa sögu, er á undan fór.
bóttu myndirnar mjög óskýrar,
erfitt að átta sig á meiningu
þeirra og alltof tafsamt að vinna
úr þessu verkefni. Lentu margir i
timahraki með það, sem á eftir
fór, vegna þessa, auk þess sem
kennarar gagnrýndu gildi mynd-
anna sem prófsteins á ensku-.
kunnáttu. Kennarar, sem rætt
var við, voru sammála um, að
jafnvel úrvalsnemendur hefðu
náð mun minni árangri á prófinu
en geta þeirra sagði til um. —
betta hefurþó engin áhrif á eink-
unnir nemcnda, vegna hinnar
margumtöluðu normalkúrfu. bað
skiptir því ekki máli, hvort þeir
beztu náðu aðeins 50% úriausn á
prófinu eða jafnvel minna.beir fá
eftir sem áður hæstu einkunn”
(Leturbreyting min)
Hvað kemur til, að kennurum
er ekki treyst til að bera ábyrgð á
prófum? Mikil væri þeirra
heimska, ef útkoman gæti orðið •
fáránlegri en hér er lýst. Og
hversu lengi ætlar fólk að sætta
sig við þau svör kerfisfeðranna að
„normalkúrfa” sé töfraorð, sem
ekki séauðvelt að útskýra — bara
trúa.
Oft undrast ég það, þegar ung-
menni eru að „mótmæla” hinu og
þessu, sem ekki virðist skipta
miklu máli, aö þau skuli ekkihafa
sinnu á að kvarta um þann fárán-
lega sjónhverfingaleik, sem próf
og einkunnir eru nú á dögum.
Nemandi sýndi mér prófskirb
einið sitt og gat þess, að hann
væri ekki góður i neinu, nema
ensku. En mér sýndist enskan sizt
skara fram úr. Hann svaraði:
„betta er sko ekki mineinkunn.
Normalkúrfan kom svona út”.
Handa hverjum er svo þessi
vitnisburður sem ,,er, sko, ekki
min einkunn”? Ekki er hún
marktækt vegabréf til að sýna i
öðrum skóla. Ekki stoðar hún i
atvinnuleit. Ekki fræðir hún for-
eldrana um framförpiltsins. Ekki
er hún honum sjálfum kærkomin
viðurkenning — eða aðvörun.
„betta er, sko, ekki min eink-
unn”.
Agústinus kirkjufaðir taldi, að
mönnum væri fyrirfram skipað i
tvo flokka, hólpna og útskúfaða,
og breytni þeirra réði þar engu
um. Ekkert er nýtt undir sólinni.
En lærifaðir normalkúrfusinna
kvað hafa heitið Gauss og verið
bjóðverji.
Frásögnin sem ég endurtók áð-
an, fjallar um timaskortinn. Ekki
að ástæöulausu. Mér hefur öðru
hverju áskotnast dálitið af notuð-
um prófverkefnum. bar virðist
allt bera að sama brunni. Timinn
er svo naumur, að ómöguiegter
að gera efninu skil. Hér er dæmi
um prófverkefni i tslandssögu i
menntaskóla fyrir rúmu ári.
Próftiminn niutiu minútur.Tekið
er fram, að nemendum. beri að
vanda frágang og komi hann til
menningarmálkff
Alþjóðleg sýning
á skrautskrift
Myndlista- og handiðaskóli ts-
lands og
dr. Gunnlaugur SE Briem
LIFANDI LETUH
Alþjóðieg sýning á skrautskrift.
Páskar 1982
Dr. Gunnlaugur SE
Briem
■ Um þessar mundir stendur
yfir i húsakynnum Myndlista- og
handiðaskólans sýningin Lifandi
letur sem er alþjóðleg sýning á
skrautskrift og munu skrifarar
frá um það bil 17 löndum taka
þátt i sýningunni, auk Islendinga.
bað er ungur maður dr. Gunn-
laugur SE Briem sem var hvata-
maðurinn að þessari sýningu, en
Gunnlaugur hóf nám i Myndlista-
og handiðaskólanum að afloknu
stúdentsprófi, en úr myndlistar-
skólanum útskrifaðist hann árið
1973.
Dr. Gunnlaugur sem er 34 ára
að aldri fór síðan i framhaldsnám
i leturfræðum og letri sem við
nefnum vist skrautritun. Fyrst til
Kaupmannahafnar en þaðan lá
leiðin til Basel i Sviss og loks til
Lundúna, þar sem hann lauk
magistersprófi i skrift og letur-
fræöi og siðan doktorsprófi.
Doktorsritgerð hans fjallar um
uppruna, notkun og þróun á
höfðaletri sem er alfariö islenskt
fyrirbæri og á sér enga hliðstæðu i
öðrum löndum, svo vitað sé. bað
er letur, sem tengist útskurði eða
er notað við útskurð eins og flest-
um mun kunnugt og ennfremur i
vefnaði.
bað er mál manna að Is-
lendingar skrifi yfirleitt illa og
unnt sé að fá meðul út á flest
handskrifuö bréf. Sú forskrift,
sem gefin hefur verið i landinu i
að minnsta kosti hálfa öld hefur
þannig séð verið röng, og meira
að segja margir þeir sem
fegurstu hönd rita á íslandi skrifa
þá svo vel að orðin verða ekki les-
in nema með djúpri ihugun. bað
er þvi mikill fengur að fá fagra
skrift og læsilega frá öðrum lönd-
um, hingað i allt koddaversletrið
og hrafnasparkið.
Um þetta getur maður séð
skólabókardæmi á sýningunni,
þvi dr. Gunnlaugur lét ensk
skólabörn 11 ára að mig minnir
rita islenskan texta og þau börn
skrifa svo vel og læsilega að
manni koma ósjálfrátt i hug mikl-
ir skrifarar eins og Geir Sigurðs-
son, skipstjóri og hann Sigurður
Sumarliðason sem lengi var með
Súluna. beirra skrift hefi ég lesið
með minni vandræðum en annað
handskrifað efni sem mér hefur
borist i hendur. beir lærðu að
skrifa fyrir aldamót, áður en
byrjað var að miðstýra allri skrift
i landinu, með þeim árangri sem
menn nú þekkja.
Island er þvi alveg rétt land
fyrir alþjóðlega sýningu á fagurri
skrift.
Alþjóðleg sýning
Sem áður sagði, þá hefur fjöldi
manna sent verk á þessa sýningu,
og þeir koma frá 17 löndum. Dr.
Gunnlaugur segir svo i eftirmála:
„Til að byrja með þótti mér
frábær hugmynd að safna saman
i sýningu. Ég hélt að ég mundi fá
sitt litið af hverju lánað hjá vin-
um minum, hengja það upp i
Reykjavik og allt yrði i fina lagi.
Sex mánuðum og um það bil
hundrað og tuttugu bréfum siðan
hefði verið hægt að koma mér á
aöra skoðun. Blessuð skepnan
stækkaði aldeilis hjá mér.
Langt var á leiö komið þegar ég
áttaði mig á að ég var með miklu
merkilegra samsafn en ég hafði
búist við. Ég sá að með þvi að
bæta á mig vinnu og taka á þeirri
tegundofdirfsku sem ég alltaf hef
nóg af, gæti ég náð i þess konar
verksem auka vegsemd sýninga.