Tíminn - 11.07.1982, Blaðsíða 2

■ Ellert B. Schram, ritstjóri DV.
■ Ellert B. Schram, útvarpsráðs-
maður.
■ EUert B. Schram, formaður KSÍ.
■ EUert B. Schram, forráðamaður
Videoson.
■ EUert B. Schram, almennur knatt-
spymuáhugamaður.
Skqrtar skoðanir um sýráivariMð og HM
■ Heimsmeistarakeppnin í knatt-
spyrnu er nú haldin á Spáni og hefur að
vonum vakið mikla athygli um alla
heimsbyggðina. Hér á íslandi hefur
frammistaða sjónvarpsins vegna þessar-
ar keppni verið mjög umrædd og
umdeild og sýnist sitt hverjum, eins og
vanalega. Þykir sumum sjónvarpið
hafa staðið sig frámunalega illa, en
öðrum að það hafi staðið sig alltof vel!
Til þess að afgreiða nú málið i eitt skipti
fyrir öll leitaði Undanrennan til fimm
valinkunnra manna, sem allir hafa látið
mjög í sér heyra um þetta mál. Fyrstur
varð fyrir svörum.
Ellert B. Schram, ritstjóri DV
„Frammistaðan er i stíl við annað á
þessum bæ. Nú sér fólk svart á hvítu
hvað það þýðir í raun og veru að sitja
uppi með einokun í fjölmiðlun, alræði
nokkurra embættismanna, sem eru
meira eða minna úr öllum tengslum við
vilja og áhuga fólksins sjálfs. Eftir
tilkomu jarðstöðvarinnar opnuðust
möguleikar fyrir íslenska sjónvarpið að
sýna knattspymuleikina í beinni útsend-
ingu, en þess i stað ypptu hinir háu
herrar öxlum, settu upp gáfumannasvip
menntahrokans og drógu fæturna þang-
að til allt var um seinan. Þetta er eins
og misheppnuð rangstöðutaktik. Mörk-
in hlaðast upp, alveg eins og á Spáni. Ég
get hins vegar glatt lesendur DV með
því að þrátt fyrir lítil efni hefur blaðið
ákveðið að senda mig svona einu sinni
til Madrid til að fylgjast með leiknum og
verð ég með glóðvolgar fréttir í blaðinu
á mánudaginn.“
Þá var rætt við
Ellert B. Schram,
útvarpsráðsmann
„Jú, það er að vísu rétt að þeir
jarðstöðvarmenn skrifuðu okkur i fyrra-
haust og skýrðu frá því að við gætum
fengið alla leikina í beinni útsendingu,
en við í útvarpsráði höfum bara svo
mikið að gera að við máttum ekki vera
að þvi að svara fyrr en 1. mars, þegar
það var vist orðið of seint, einhverra
hluta vegna. í>á sömdum við hins vegar
þessa prýðilegu áætlun sem við fylgdum
áður en sjónvarpið fór í fri, og fyrir
sérstaka harðfylgni tókst okkur að fá
úrslitaleikinn í beinni útsendingu og
hvorki meira né minna en i KR-litnum.
Ég verð að segja það að ég skil ekki
þessa gagnrýni á Rikisútvarpið og
útvarpsráð. Við höfðum bara ekki
hugmynd um hversu mikill áhugi yrði á
keppninni! Ég get svo bætt því við að
útvarpið hefur nú ákveðið að ég verði
sendur til Madrid og ég mun fylgjast
með leiknum þar. Ef í ljós kemur að
einhver áhugi verður á þessum leik hér
á íslandi má vel vera að ég segi frá
honum i útvarpinu einhvern tima fyrir
haustið."
Næstur varð á vegi okkar
Ellert B. Schram, formaður KSÍ
„Ég verð að segja eins og er, og tala
tæpitungulaust eins og ég er vanur, að
mér þykir frammistaða sjónvarpsins til
háborinnar skammar. Það hefur verið
sýnt allt, alltof mikið af leikjum frá
þessari ómerkilegu keppni á Spáni!
Afleiðingin er sú að aðsóknin á okkar
glæsilega íslandsmót hefur dottið niður
úr öllu valdi. Auðvitað átti ekki að sýna
einn einasta leik frá Spáni í íslenska
sjónvarpinu - nú hafa hinir stórkostlegu
knattspyrnumenn okkar íslendinga
stundað sinar kýlingar, miðjuþóf og
framhjáskot fýrir næstum tómum áhorf-
endastæðum. Þetta nær ekki nokkurri
átt og ég vil taka það fram að KSÍ hefur
nú ákveðið að senda mig til Madrid að
fylgjast með þessum úrslitaleik og mun
ég þar ganga úr skugga um hvort hann
verði ekki örugglega til muna lélegri en
t.a.m. leikur KA og ÍBÍ.“
Þá rákumst við á
Ellert B. Schram, eínn forráða-
manna Vídeoson
„Skandall, ekkert annað. Nú heimtar
fólk uppstokkun, ný vinnubrögð, nýja
menn. Það skynjar nauðsynina fyrir
afnámi einkaréttar ríkisins, einokunar-
innar. Ríkisútvarpið kæmist að sjálf-
sögðu ekki upp með sinnuleysi af þessu
tagi ef hér væru reknar fleiri stöðvar,
sem kepptu um guðdómlegan markað-
inn og hylli áhorfenda. Við hjá
Videoson ákváðum af einskærri fórnar-
lund að hlaupa undir bagga og létum
taka leikina upp á spólur í Danmörku
og þær voru síðan sendar hingað til
íslands, merktar mér persónulega, og
sýndar í kerfi Videoson. Ellert B.
Schram, ritstjóri DV, var svo vinsam-
legur að veita okkur ókeypis auglýsingu
á forsiðu blaðs síns en þá gripu
ríkiseinokunarmenn til lögbanns, eins
og þeir hefðu einhvern einkarétt á
heimsmeistarakeppninni. Vilji fólksins
er lög landsins, og við hjá Videoson
viljum fylgja vilja fólksins af góðsemi
okkar. Því miður getum við ekki sýnt
fleiri leiki, vegna þessa fáránlega
lögbanns, en fyrirtækið ætlar aftur á
möti að senda mig á úrslitaleikinn i
Madrid og mun ég lýsa beint inn á spólur
sem siðar verða sýndar hjá Videoson."
Loks þótti tilhlýðilegt að leita álits
hins almenna knattspymuáhugamanns.
Fyrir valinu varð
Ellert B. Schram, gamalreyndur
harðjaxl úr KR
„Mér finnst sjónvarpið hafa staðið sig
mjög illa í þessu máli, og vil taka
ákveðið undir leiðaraskrif Ellerts B.
Schram, ritstjóra DV, um þetta. Ég er
hissa á því að Ellert B. Schram,
útvarpsráðsmaður, sem ég hélt að hefði
skilning á málstað okkar knattspyrnuá-
hugamanna, skuli hafa staðið sig svona
illa. Að sjálfsögðu viljum við knatt-
spyrnuáhugamenn fá að fylgjast með
leikjunum á Spáni. Nú skilst mér að vísu
að úrslitaleikurinn verði sýndur beint á
sunnudaginn, en það var ákveðið of
seint fyrir mig. Ég var búinn að taka allt
mitt litla sparifé út úr banka og kaupa
mér farmiða til Madrid, þar ætla ég að
horfa á leik ítala og Þjóðverja."
GRAMM AF GRASI
— Þáttur um Alfreð Alfreðsson, sá næstsíðasti!!
var kalt og hann hafði það á tilfinn-
ingunni að eitthvað óhuggulegt væri í
■ Stóra stundm var að renna upp. Þeir
sátu, félagamir, í laufskálanum og biðu
næturinnar: Alfreð Alfreðsson, Napóle-
on fjórði undirheimannaí Reykjavík og
lagsmenn hans, bræðurnir tröllvöxnu
Uxaskalli og Rammislagur, Húnbogi
meistari í undirferlum, og Arfur Kelti
engum líkur. í haldi hjá háaldraðri
frænku Arfs var Elias Bjarkason,
erkióvinur hópsins, rannsóknarlögreglu-
maðurínn knái, þjóðhetjan sem rænt
hafði verið af samviskulausum bófum -
nefnilega flokknum í laufskálanum.
Yfirmaður mótorhjólalögreglunnar sem
stjómaði leitinni að Elíasi, Gummi kjút,
hafði fallist á að afhenda 190 kílógrömm
af kannabisefnum í skiptum fyrir Elías,
því - eins og hann trúði Reyni og Jónasi
fyrir: „Við þekkjum ræningjana strax úr
ef þeir fara að reykja þetta, þeir verða
grænir í framan maður og ógislegir -
þetta er lási stöff, allgjört drasl!“ En
þetta vissu Alfreð og hinir kátu kappar
hans betur en aðrir þvi þeir höfðu sjálfir
smyglað efninu til landsins, þó það hefði
fyrir veilu í útreikningum Húnboga lent
í höndum lögreglunnar. Og nú sátu þeir
í laufskálanum og soguðu að sér úrvals
Líbana, sérpantaðan.
„Jæja, strákar, hvað ætliði að gera við
peningana sem við fáum fyrir grasið?“
spurði Rammislagur með sæTu$vip.
„Við?“ Alfreð Alfreðsson hnyklaði
brúnir. Rammislagur var enn ekki
orðinn fullgildur meðlimur hópsins og
Alfreð var ákveðinn í að hann yrði ekki
of fljótur til að færa sig upp á skaftið.
„Jæja, þið þá,“ sagði Rammislagur
kæmleysislega, ekki i skapi til að rifast.
„Ég veit sko hvað ég attla að gera við
peningana,“ gaspraði bróðir hans Uxa-
skalli. „Ég er að hugsa um að opna
sjoppu upp í Hliðum. Það er búið að
loka öllum sjoppunum þar svo ma’r
getur stórgrætt."
„Plebbi!" tautaði Alfreð í hálfum
hljóðum.
„Ég ætla sko að kýla á Amsterdam,"
sagði Húnbogi. „Það er þar sem fjörið
er.“
„Kannski maður bregði sér í hnattsigl-
ingu,“ sagði Arfur. „Mig hefur lengi
langað til Pólýnesíu."
„Póli - hvað?“ spurði Uxaskalli
undrandi, en nú varð hlé á samræðun-
um. Aldinblók, snuðrarinn, kom þjót-
andi inn i skálann svo varla sá honum
bregða fyrir fyrr en hann nam staðar,
móður og másandi, fyrir framan Alfreð.
„Ég var að tékka á pleisinu, Alfreð,“
stundi hann. „Þetta er gildra! Lögg-
an er búin að umkringja staðinn2 Við
getum ekki hætt okkur nærri einu
sinni. Gummi kjút er þarna og
Reynir og Jónas og fullt af liði.“
„Iss,“ sagði Alfreð. „Það er ekki
mikið próblem. Réttu mér símtól-
ið, Uxi.“
„Ég heiti ekki Uxi,“ svaraði Uxaskalli
þungur á brún, „og það er enginn sími
hérna, þú veist það vel.“
„Æ, hvemig læt ég,“ sagði Alfreð
glaðlega. „Vitiði strákar, við þyrftum að
fá okkur sima. Hugsið ykkur hvað það
væri þægilegt. En jæja þá, komum heim
til múttu aðmeika simtal við Gumma.“
Lögreglan hafði átt að afhenda
kannabisið á afviknum stað uppi í
Öskjuhlíð, aðeins einn maður i bil og
enginn annar nálægt. Gummi kjút hafði
hins vegar lagt mjög snjalla gildru,
hann hafði skipað fimm vöskum svein-
um á Harley Davidson-mótorhjólum að
umkringja bílinn og þykjast vera
einhvers staðar annars staðar. En nú
hafði Aldinblók séð í gegnum plottið.
Talstöðin í bílnum gjammaði en
Gummi sat sjálfur við stýrið.
„Gummi? Ertu þarna?“
„Auðvitað. Og segðu kellingunni ég
komi ekkert heim i bráð. Ég við
skyldustörf!“ Gummi yggldi sig,
minnugur orða eiginkonu sinnar þegar
hún sá hann síðast - fyrir nokkrum
vikum.
„Það er ekki það, Gummi minn, ekki
núna,“ sagði maðurinn í talstöðinni
vinsamlega. „En þeir voru hringja,
ræningjamir, og þeir vita að þetta er
gildra.“
Gummi rak upp stór augu. „Nú?
Hvernig á andskotanum vita þeir það?„
„Veit það ekki,“ sagði röddin. „En
þeir skipa þér að senda öll mótorhjólin
i burtu. Þeir segjast fylgjast með úr
fjarlægð.“
„Nú, sáu þeir mótorhjólin,“ urraði i
Gumma kjút en hann varð að gera það
sem ræningjamir heimtuðu. Lögreglu-
stjóri hafði sjálfur skipað svo fyrir að
ekkert mætti gera til að stofna lífi
Elíasar í hættu. Svo mótorhjólalög-
reglumar æddu á drynjandi hjólum
sinum í burtu, og Gummi kjút varð einn
eftir. Klukkan var farin að ganga tvö og
dauðakyrrð í bænum, nema þegar stöku
öskur fýllirafta mfu þögnina. Gumma
vændum. Hann teygði sig i gramm af
grasi. Best að athuga hvort allt væri í
lagi.
Aðeins nokkur hundmð metra í burtu
lágu þeir Alfreð, Arfur, Aldinblók og
Húnbogi ofan í gamalli skotgröf.
Aldinblók hnusaði út i loftið, skimaði i
allar áttir og virðist loks ánægður.
„Fritt spil,“ sagði hann. „Takið til
óspilltra mál—“
„Andartak, Aldinblók,“ hvæsti Al-
freð Alfreðsson, móðgaður. „Ég á að
segja þetta.“ Hann þagði dálitla stund,
merkilegur á svip, en sagði siðan: „Jæja,
strákar, takið til óspilltra málanna!“
Húnbogi og Arfur stukku af stað í átt
að bíl Gumma kjút, en Alfreð og
Aldinblók urðu eftir. Aldinblók til að
hafa gát á mannaferðum, Alfreð af þvi
hann taldi það fyrir neðan virðingu
hershöfðingja að taka þátt í sjálfri
orrustunni.
„Þama em þeir,“ sagði Aldinblók, og
mikið rétt. Upp úr gjótu nokkmm
spöl hinum megin við bíl Gumma
kjút komu bræðumir Uxaskalli og
Rammislagur á mikilli ferð. Þeir
höfðu dregið nælonsokka yfir höfuð
sér og vom óþekkjanlegir, rétt æeins
og Húnbogi og Arfur sem settu á sig
apagrimur á hlaupunum.
Loks náðu þeir bíl Gumma. Uxaskalli
og Rammislagur vom við öllu búnir, ef
Gummmi veitti mótspymu, en hefðu
ekki þurft að gera sér rellu.
„Nei sjáiði strákar,“ hrópaði Arfur
dolfallinn. „Maðurinn er alveg útúr-
stónd!"
Og það var rétt. Gummi kjút vissi
hvorki í þennan heim né annan. frh.